edmund schreef:

RefoCalvinist schreef:

Posthoorn schreef:De andere kant is: een levende ziel die Christus niet kent. Hoe kun je dat rijmen?

Vanuit de mens gezien niet nee. Want de levendmaking (vanuit de mens gezien) begint niet met Christus, maar eindigt in Christus.
Voor God is de mens levend gemaakt, alleen weet hij dat nog niet. Een mens moet eerst overtuigd worden van zonden, oordeel en gerechtigheid.

Jullie staan een toeleidende weg voor, wat niet naar Schrift is. Je bent dood of levend!
Een tussenstadium van een "ontwaakte dode ziel" die zou kunnen hongeren en dorsten naar God kan niet bestaan.
Het hongeren en dorsten is 'vrucht' van de wedergeboorte en niet de voorbereiding op de wedergeboorte.

Wat een gevloek (en verwoestend gefilosofeer) tegen Gods Woord, waar we kunnen lezen: Ik ben de Alfa en de Omega, het Begin en het Einde, zegt de Heere, Die is, en Die was, en Die komen zal, de Almachtige.

Er is geen toeleidende weg: nee, maar er zijn wel dingen, die de bekering voor gaan! Lees de Acta (gebaseerd op Gods Woord) vanaf blz. 471 er maar op na. En al deze werkingen de Geestes Gods kunnen ook nog worden uitgeblust.

Houdt toch de vijf sola's van de Reformatie vast: ALLEEN: Genade, Christus, Geloof, Woord, Ere Gods.

Geen toeleidende weg? Volgens mij is die er wel. Alleen kan je nooit zeggen of je erop zit (vooraf.) een wedergeboren mens in Christus kan zeggen toen en toen was God al bezig. Of zo en zo werd ik geleid. ( achteraf). Dat was de toeleidende weg...

Sheba schreef:

edmund schreef:

RefoCalvinist schreef:

Posthoorn schreef:De andere kant is: een levende ziel die Christus niet kent. Hoe kun je dat rijmen?

Vanuit de mens gezien niet nee. Want de levendmaking (vanuit de mens gezien) begint niet met Christus, maar eindigt in Christus.
Voor God is de mens levend gemaakt, alleen weet hij dat nog niet. Een mens moet eerst overtuigd worden van zonden, oordeel en gerechtigheid.

Jullie staan een toeleidende weg voor, wat niet naar Schrift is. Je bent dood of levend!
Een tussenstadium van een "ontwaakte dode ziel" die zou kunnen hongeren en dorsten naar God kan niet bestaan.
Het hongeren en dorsten is 'vrucht' van de wedergeboorte en niet de voorbereiding op de wedergeboorte.

Wat een gevloek (en verwoestend gefilosofeer) tegen Gods Woord, waar we kunnen lezen: Ik ben de Alfa en de Omega, het Begin en het Einde, zegt de Heere, Die is, en Die was, en Die komen zal, de Almachtige.

Er is geen toeleidende weg: nee, maar er zijn wel dingen, die de bekering voor gaan! Lees de Acta (gebaseerd op Gods Woord) vanaf blz. 471 er maar op na. En al deze werkingen de Geestes Gods kunnen ook nog worden uitgeblust.

Houdt toch de vijf sola's van de Reformatie vast: ALLEEN: Genade, Christus, Geloof, Woord, Ere Gods.

Geen toeleidende weg? Volgens mij is die er wel. Alleen kan je nooit zeggen of je erop zit (vooraf.) een wedergeboren mens in Christus kan zeggen toen en toen was God al bezig. Of zo en zo werd ik geleid. ( achteraf). Dat was de toeleidende weg...

Inderdaad, dat zal alleen achteraf kunnen worden vastgesteld.

Waarom moet dat een toeleidende weg worden genoemd? Spreek de Schrift daarvan? In de Romeinenbrief lees ik van de Geest des dienstbaarheid, werkingen van Gods Geest onder of door de Wet. De Wet die de mens vervloekt en daar komt die mens achter wanneer Gods Geest hem dat bekend maakt. Dat geeft schrik en beving.

De mens kan zich makkelijk toetsen:
- Heb je een slaafse vreze? Ben je bang voor de straf;
- Heb je een kinderlijke vreze? Ben je bang je Vader in de hemel verdriet te doen met je zonden?


Er is maar één weg ten Leven en dat is Christus, die Zelf de Weg, de Waarheid en het Leven is.

En er zijn 1001 wegen naar de rampzaligheid.

De vijf wijzen en vijf dwazen maagden waren beiden op (door anderen benoemde toeleidende) weg: de vijf wijzen waren dat in Christus en de vijf dwazen waren dat buiten Hem.

Noodzakelijk is dat de mens/zondaar moet worden overtuigd van wat hij is, een zondaar. Maar ten laatste -zal het wel zijn- dan dient hij -naast de overtuiging van de zonden tegen de Wet- ook te worden overtuigd van de zonde tegen het Heilig Evangelie, de zonde van het ongeloof. Dan sterft hij aan al zijn eigen gerechtigheden en valt God toe in hetgeen God doet. Dan is er plaats voor Christus, Christus alleen voor een (geestelijk) dode zondaar. Deze wedergeboorte is bovennatuurlijk en daar komt niets van een mens bij (zijn hoofd ligt op het blok en hij verwacht de slag; die op Christus gekomen is, als het Lam Gods).

Desiree schreef:Als je in de sloot valt, blijf je daar niet liggen, maar heb je nood, je wilt eruit komen, anders verdrink je. Zo zie ik het ook met het krijgen van een nieuw hart. Zelf dacht ik weleens nood te hebben, maar ik bleef gewoon in de sloot liggen, dus ik had geen nood.

En als je dan ziet dat je geen genoeg (???) nood heb? Wat dan? Daar ben ik dan wel benieuwd naar.

Volgens mij moeten we oppassen dat we er niet een soort wetenschap van maken. Waar we nu in dit topic wel weer mee bezig zijn.
Dan veroorzaakt het misschien alleen meer duisternis dan dat het dichter bij God brengt.

Dan gaan we aan de verkeerde kant zoeken. Namelijk in ons zelf, maar daar zal je nooit iets vinden waar je tevreden mee bent en waarmee je meer geschikt bent voor God.
Je hart is altijd te hard, je hebt nooit genoeg berouw, je hebt nooit genoeg verlangen naar God, je hebt altijd de wereld te lief, etc. etc.
Eigenlijk hangt het ook helemaal niet af van de mate waarin wij onze nood voelen. Bekering is ten eerste een bevel van God.
God eist van ons dat we naar Hem terugkeren, dat we Hem zoeken (en Hij wilt ook dat we dit doen). Of we nu weinig of veel nood voelen.

De puriteinen wijzen altijd iedereen op Christus. Hoe hard je hart ook is, hoe weinig je berouw is... Alleen Christus kan verlossen.
Blijf nooit bij God weg omdat je denkt dat je geen genoeg zondekennis hebt, want dan is er zeker geen hoop. Je kunt zelf de blindheid niet genezen.

De boodschap in de Bijbel is eenvoudig en praktisch:
"Zoekt den HEERE, terwijl Hij te vinden is; roept Hem aan, terwijl Hij nabij is."
"Zie, Ik sta aan de deur, en Ik klop; indien iemand Mijn stem zal horen, en de deur opendoen, Ik zal tot hem inkomen...."
"...is lankmoedig over ons, niet willende, dat enigen verloren gaan, maar dat zij allen tot bekering komen."
"Wie mij vroeg zoeken zullen Mij vinden."

Hier een bijzonder mooi stukje van Spurgeon.
De hele preek staat hier:
http://www.downloadpreken.com/artikelen/A035.pdf

Je hoeft niet eerst een bijzonder grote zondekennis te hebben ("Ik zou in Jezus Christus kunnen geloven, als ik maar meer gebukt ging onder het besef dat ik een zondaar ben. Ik zou op Hem kunnen vertrouwen, als ik maar radicaler tot vertwijfeling en wanhoop gedreven werd. Ik ben echter niet voldoende neergebogen. Mijn hart is niet genoeg verbroken. Ik weet zeker dat ik niet diep genoeg vernederd ben. En daarom kan ik niet op Christus vertrouwen"). Of een paar dagen met een Bijbeltekst rond te lopen ("Wij hebben ook mensen ontmoet die in afwachting waren van een tekst die hun op het hart gebonden werd. Er is een soort bijgeloof ontstaan dat ervan uitgaat dat een bepaalde Bijbeltekst beslag moet leggen op een mens, zó sterk, dat hij er niet los van kan komen. En dán mag je hopen dat je behouden bent"). Of bijzondere gevoelens te hebben.

"Dat moet ook gedaan worden met het oog op de Heere Jezus, de onfeilbare zielearts. Waarom, arme, ellendige zondaar, zegt u: “Ik ben geen heilige. Ik kan niet behouden worden”? Wie vertelde u dat u een heilige moest zijn? Het is Chrístus' werk om van u een heilige te maken. U zegt: “O, maar ik heb niet zoveel berouw als ik zou moeten hebben.” Het is Chrístus' werk om u zo berouwvol te maken als u behoort te zijn, en naar Hem moet u toe gaan om berouw te krijgen. U zegt: “O, maar ik heb geen verbroken hart”. Het is Chrístus die uw hart moet verbreken. Het is niet zo dat u zelf uw hart moet verbreken, om vervolgens naar Christus te kunnen gaan met een voldoende verbroken hart. Kom tot Jezus precies zoals u bent, met uw harde, stenen, ongevoelige hart, en vertrouw dat hart, en al het andere, toe aan Zijn reddende kracht. “Ik schijn zelfs geen sterk verlangen te hebben”, zegt iemand. Christus zélf schenkt elk geestelijk verlangen, door Zijn Heilige Geest. Hij is een Zaligmaker die het alfabet van de genade bij de letter A begint. Hij vraagt niet van u dat u zelf eerst tot de letter B, C of D komt,
en dat Hij u dan pas wil ontmoeten. Nee, Hij begint bij het begin."
"Dáár gaat het om. Kunt u op Jezus vertrouwen? Dat is immers wat Hij u beveelt te doen. Hoe vreemd is het dat iemand een vraag opwerpt over het vertrouwen op Hém! Wat is het toch dwaas en beledigend om wel op onze gevoelens te vertrouwen, maar niet op de Zaligmaker! "

"Het eerste onmiskenbare bewijs van geestelijk leven is namelijk vertrouwen op Jezus alleen. Het beste bewijs is niet het vertrouwen op kenmerken, tekenen, bewijzen, gevoelens, indrukken en wat al niet meer. Het beste bewijs van geestelijk leven is juist dat men daar lós van raakt en op Jezus vertrouwt. Dit is het wezen van de zalige verandering, namelijk dat iemand zichzelf verliest en de Heere God in Jezus Christus vindt"

RefoCalvinist schreef:Het geloof wordt in de wedergeboorte ingepland. De mens is door de wedergeboorte al in Christus.
Alleen de eerste vrucht van de wedergeboorte is de kennis aan de ellende. Een mens gaat hongeren en dorsten naar God.
De geloofsoefeningen, ofwel het geloven, komt pas later in het genadeleven. Als Christus aan de ziel wordt geopenbaard.
Voor eigen waarneming liggen ze nog verloren, maar bij God vandaan zijn ze al levend.
Hier is niks on-bijbels aan!

Het is zeker wel on-Bijbels, en het is ook tegen de leer van onze vaderen.
Want kennis aan ellende moet ONDERSCHEIDEN worden:
a) Kennis van ellende door de wet alleen
b) Kennis van ellende door de wet EN een evangelisch berouw als vrucht van geloof, wedergeboorte en bekering

Het eerste alleen is geen vrucht van wedergeboorte. Dat hebben onze vaderen ook nimmer geleerd; en de Schrift leert het ook niet.
Alleen het evangelisch berouw is vrucht van wedergeboorte. Maar dit evangelisch berouw is niet zonder geloof, ook niet zonder geloven!

Trouwens: waar zou de Schrift leren dat het geloof er is zonder enige zaligmakende kennis van Christus?
Idem: waar leert de Schrift dat levendmaking te verkrijgen is zonder het geloof en geloven in een Zaligmaker?
Enzovoort, enzovoort. Deze stellingen zijn geheel onbijbels en on-Reformatorisch.
De Schrift zegt wel het tegendeel, bv.:

Gal. 2:19, 20 schreef:19 Want ik ben door de wet der wet gestorven, opdat ik Gode leven zou.
20 Ik ben met Christus gekruist; en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons Gods, Die mij liefgehad heeft en Zichzelven voor mij overgegeven heeft.

Geen sterven aan de wet zonder tevens een leven in Christus door het geloof!
En dat dit geloof tevens 'geloven' is, vinden we allerduidelijkst in vers 16 van dit zelfde hoofdstuk.

Marten2 schreef:Ellendekennis is een noodzakelijk voorbereidend werk, maar is de wedergeboorte niet. Ds. J Roos leert dat je bij de ellendekennis wedergeboren bent; je hebt genade, geloof, liefde ontvangen, maar je kent Christus nog niet. Dit is onbijbels; het is een soort onbewuste wedergeboorte, dat riekt naar Abraham Kuyper. Wedergeboorte is echter een vrucht van het rechtvaardigend geloof; het is heiligmaking, een nieuw leven.

Hiermee ben ik het eens,, kernachtig gezegd: Ellendekennis is wel voorbereidend, maar wedergeboorte is dit niet!

Ik niet. Ellendekennis hoort wezenlijk binnen de wedergeboorte.

Tiberius schreef:Ik niet. Ellendekennis hoort wezenlijk binnen de wedergeboorte.

Dat zeg ik ook. Maar dat is dan wel ellendekennis door de wet én een evangelisch berouw.
Als het laatste ontbreekt, mogen we niet spreken van wedergeboorte.

Daarom: maak onderscheid tussen enerzijds ellendekennis of overtuiging van zonde door de wet alléén en anderzijds de waarachtige (evangelische) zondekennis als vrucht van wedergeboorte én geloof! Als dat onderscheid niet gemaakt wordt, worden we verstrikt in allerlei heilsorderedeneringen buiten Gods Woord om.

Ook de HC maakt dat onderscheid heel helder: in de eerste zondagen gaat het over de kennis van onze ellende door de wet alleen - geen vrucht van wedergeboorte.
In de zondag over de waarachtige bekering gaat het over het ware evangelisch berouw - wel vrucht van wedergeboorte.
Idem zijn de Dordtse Leerregels hier helder in: geen 'los te verkrijgen' wedergeboorte zonder waarachtig geloof, geloven, en bekering.

Dan laat je eigenlijk de wedergeboorte beginnen bij zondag 7. Dat is niet juist. Ook het buigen onder Gods rechtvaardig oordeel in zondag 5 behoort bij de wedergeboorte. Het is onmogelijk dat een dode zondaar dat doet.

De zondag over de waarachtige bekering staat overigens in het stuk der dankbaarheid, niet van de ellende. Het gaat daar over het proces van heiligmaking, de dagelijkse bekering. Dat is ook de fout die Marten2 maakt: de eerste bekering en de dagelijkse bekering door elkaar halen.

Tiberius schreef:Dan laat je eigenlijk de wedergeboorte beginnen bij zondag 7. Dat is niet juist. Ook het buigen onder Gods rechtvaardig oordeel in zondag 5 behoort bij de wedergeboorte. Het is onmogelijk dat een dode zondaar dat doet.

Het komt op mij over dat Zonderling de Zondagen aan elkaar koppelt en er geen ruimte tussen laat. En dat is mijn inziens ook de bedoeling van de Golden Chain, zoals Perkins dat stelt.

Auto schreef:

Tiberius schreef:Dan laat je eigenlijk de wedergeboorte beginnen bij zondag 7. Dat is niet juist. Ook het buigen onder Gods rechtvaardig oordeel in zondag 5 behoort bij de wedergeboorte. Het is onmogelijk dat een dode zondaar dat doet.

Het komt op mij over dat Zonderling de Zondagen aan elkaar koppelt en er geen ruimte tussen laat. En dat is mijn inziens ook de bedoeling van de Golden Chain, zoals Perkins dat stelt.

Ik lees toch echt, dat hij de eerste zondagen geen vrucht van de wedergeboorte laat zijn en de volgende wel. Dat is niet juist; geen enkele zondag valt buiten de wedergeboorte.

Tiberius schreef:

Auto schreef:

Tiberius schreef:Dan laat je eigenlijk de wedergeboorte beginnen bij zondag 7. Dat is niet juist. Ook het buigen onder Gods rechtvaardig oordeel in zondag 5 behoort bij de wedergeboorte. Het is onmogelijk dat een dode zondaar dat doet.

Het komt op mij over dat Zonderling de Zondagen aan elkaar koppelt en er geen ruimte tussen laat. En dat is mijn inziens ook de bedoeling van de Golden Chain, zoals Perkins dat stelt.

Ik lees toch echt, dat hij de eerste zondagen geen vrucht van de wedergeboorte laat zijn en de volgende wel. Dat is niet juist; geen enkele zondag valt buiten de wedergeboorte.

Maar hij zegt in de eerste zin

Maar dat is dan wel ellendekennis door de wet én een evangelisch berouw.

Dus zonderling, kan je je posting nog wat toelichten?

De afgelopen dagen volg ik met de nodige belangstelling de discussie die hier gaande is. Tot hen die menen dat bij de ellendekennis reeds de wedergeboorte heeft plaatsgevonden heb ik toch de volgende vragen: Hoe is dit te rijmen met Judas? Hij had ellendekennis! Hij riep uit: "Ik heb verraden onschuldig bloed." En Kaïn? Hij zij: "Mijn zonde is groter dan dat zij vergeve worde."

Tiberius schreef:Ik niet. Ellendekennis hoort wezenlijk binnen de wedergeboorte.

Dit is NIET Bijbels te gronden!! Evenals een toeleidende weg tot Christus; die uitdrukking komt ook in de Bijbel niet voor. Heimelijk probeert de mens die zogenaamde weg aan de wedergeboorte vast te plakken. Gods Woord spreekt: Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage. En de mens zal met zijn verduisterd verstand weten dat hij getrokken wordt? Misschien een hoopje als een speldeknopje, maar de ware hoop, de ware troost leren we in HC zondag 1: Dat ik met lichaam en ziel, beide in het leven en sterven niet mijn maar mijns getrouwen Zaligmakers JEZUS CHRISTUS eigen ben

De statenvertalers leren in de kanttekening bij Rom. 6:3-4 het tegendeel. Ik lees daar van drie trappen in de wedergeboorte, welke begint met de verzoening (vergeving van zonden).

Zo'n opmerking maakt een soort half verloste mensen met een hoop. Van denwelke zijn hoop walgen zal; en zijn vertrouwen zal zijn een huis der spinnekop. Dat is, het goed dat hij hoopt; hetwelk gezegd wordt een verdriet of walg van den huichelaar te zullen hebben, omdat het hem niet aankomen, maar van hem vlieden zal. Vergelijk Ps. 95:10. Anders, wiens hoop zal afgesneden worden.

Neem de H. Doop als bad der wedergeboorte: dat is, een sterven met Christus en een leven met Christus en dat in een punt des tijds. Tegenwoordig leert men dat men bij wijze van spreken een levenlang 'onder water (=bloed van Christus= vergeving/verzoening: geschiedt in een stonde tijds) kan blijven' in de dood kan blijven, zolang er geen Evangelisch berouw is, kan er overtuiging zijn wat er is, maar die mens ligt altijd nog geestelijk dood onder de vloek van de wet.

Er is maar één weg naar de zaligheid, geen toeleidende weg, maar één weg: Christus: Ik ben de Weg, en de Waarheid, en het Leven. Niemand komt tot den Vader, dan door Mij. Ik ben de Deur; indien iemand door Mij ingaat, die zal behouden worden; en hij zal ingaan en uitgaan, en weide vinden.

En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, den enigen waarachtigen God, en Jezus Christus, Dien Gij gezonden hebt. Kantt.: Dat is, de weg en het middel om tot het eeuwige leven te komen is de rechte kennis Gods en des Middelaars Jezus Christus, namelijk vergezeld met een vast vertrouwen; gelijk dit woord ook genomen wordt Jes. 53:11.

Zonder vergeving der zonden is er geen sprake van wedergeboorte: Om Zijn volk kennis der zaligheid te geven, in vergeving hunner zonden. Ik schrijf u, kinderkens (Namelijk die nog jong van jaren zijt), want de zonden zijn u vergeven om Zijns Naams wil.


Ik schrijf u, vaders! want gij hebt Hem gekend, Die van den beginne is. Ik schrijf u, jongelingen, want gij hebt den boze overwonnen. Ik schrijf u, kinderen, want gij hebt den Vader gekend.

vdGroe: 'een bloot werk van overtuiging, hoedanig het dan ook wezen moge, op zichzelf, niemand enig part of deel aan Christus en aan de zaligheid geven.' en 'Niemand moet derhalve zijn staat of de hope zijner zaligheid immer bouwen op een grond van blote overtuiging, maar alleen op Christus door een oprecht geloof.' en 'dat zolang iemand de Heere Jezus niet kent, met een geestelijke en gelovige kennis van bijzondere toeëigening voor zich zichzelve en van een hartelijk vertrouwen op Hem en Zijn genade, op grond van de beloften des Heiligen Evangelies, hij dan ook nog geen ware zaligmakende overtuiging bekomen heeft welke ontdekking van zonde en vloek, verdoemenis, onmacht enz. hij schoon anders ook al in zich bevinden moge, en hoe grotelijks beangst en bekommerd hij daaronder ook wezen moge.'

Waleüs (statenvertaler): (blz. 360 Synopsis): Hoe 'geschikt' (door de hoogste en zwaarste overtuigingen en ellendekennis) de mens ook gemaakt, deze genade (=wedergeboorte) niet verschuldigd is, daar de mens ook in deze geschiktheid hoe die ook zij der veroordeling schuldig is; welke veroordeling niet opgeheven wordt dan van degenen die in Christus zijn, en die wandelen niet naar het vlees, maar naar de Geest, Rom. 8:1, Kol. 1:12-13, Joh. 15:22.