DDD schreef:Dat laatste is mijns inziens dan weer geen vooruitgang...

.

DDD schreef:Waarom zou een kerk niet dingen mogen eisen die de bijbel niet verbiedt? Dat is in de GG althans heel gebruikelijk.

Maar alcohol drinken staat mijns inziens op gespannen voet met een christelijke levensstijl. Al weet ik dat er genoeg mensen zijn die daar anders over denken.

DDD schreef:Waarom zou een kerk niet dingen mogen eisen die de bijbel niet verbiedt? Dat is in de GG althans heel gebruikelijk.

Maar alcohol drinken staat mijns inziens op gespannen voet met een christelijke levensstijl. Al weet ik dat er genoeg mensen zijn die daar anders over denken.

Bert Mulder schreef:

DDD schreef:Waarom zou een kerk niet dingen mogen eisen die de bijbel niet verbiedt? Dat is in de GG althans heel gebruikelijk.

Maar alcohol drinken staat mijns inziens op gespannen voet met een christelijke levensstijl. Al weet ik dat er genoeg mensen zijn die daar anders over denken.

Dat is dan ook iets dat ik niet met de GG eens ben...

Advies geven tegen zekere dingen die niet 'oorbaar' zijn is Schriftuurlijk. Ze te verbieden is aan de Schrift toevoegen. Zoals Jezus Christus ook waarschuwt tegen de leer van de farizeers, die allerlei wetten opleggen...

eilander schreef:
O, en de Rechabieten dan?

Bert Mulder schreef:

eilander schreef:
O, en de Rechabieten dan?

Dat is een uitzonderlijke zaak, en dat ging niet over dat er iets verboden werd, maar dat ze hun vader eerden...

Now that. the Prophet was ordered to offer them wine, and that they refused, a question here arises, Was their continency in this respect laudable? They seemed thus to prefer Jonadab to God, for they knew that Jeremiah, who offered them wine, was sent by God. But the Rechabites, no doubt, modestly excused themselves, when they said that it was not right for them to drink wine, because they had been forbidden by their father. It was not then their purpose to give more honor to their father than to God or to his Prophet, but they simply answered for the sake of excusing themselves, that they had abstained from wine for three hundred years, that is, that the whole family had done so. This, then, is the solution of the question. But what the Papists do in bringing against us the Rechabites, first to support their tyrannical laws, and secondly, in order to torment miserable consciences at their pleasure, is frivolous in the extreme. As I have already said, the advice of Jonadab is not commended, as though he had rightly forbidden his sons to drink wine; but only his sons are spoken of as having reverently and humbly obeyed the command of their dead father. Then this passage gives no countenance to the Papists, as though the object of it was to bind the consciences of the faithful to their laws; for what is here spoken of is, that the Rechabites proved by their obedience how base and wicked was the obduracy of the people, as they shewed less reverence and honor to God than these did to a man that was dead.
But the Papists, however, dwell much on another point, — that whatever has been handed down from the fathers ought to be observed; and thus they reason, “The authority of the whole Church is greater than that of a private man; now the Rechabites are commended for having followed the command of a private individual, much more then ought we to obey the laws of the Church.” To this I answer, that we ought to obey the fathers and the whole Church: nor have we a controversy with them on this subject; for we do not simply say, that everything which men have delivered to us ought to be rejected; but we deny that we ought to obey the laws of men, when they bind the conscience without any necessity. When, therefore, a religious act is enjoined on us, men arrogate to themselves what is peculiar to God alone; thus the authority of God is violated, when men claim so much for themselves as to bind consciences by their own laws. We must then distinguish between civil laws, such as are introduced to preserve order, or for some other end, and spiritual laws, such as are introduced into God’s worship, and by which religion is enjoined, and necessity is laid on consciences. — But I cannot now finish, for I see that the hour has already passed.

eilander schreef:Prima, Bert. Maar even terug naar waar het om ging: het lijkt mij een meer vruchtbare houding om op diezelfde manier tegenover de kerkenraad te staan, als de Rechabieten tegenover hun vader.

De Rechabieten zeiden niet: "Wat verschrikkelijk dat onze vader geboden toevoegt aan de wet van Mozes". Nee, uit respect en gehoorzaamheid deden ze wat hij zei.
Ik meen dat we daar nog wel iets van kunnen leren, in onze houding tegenover (bijvoorbeeld) een kerkenraad.

Mara schreef:Als alle kerkelijke richtingen gaan verwateren, wordt dat nogal onoverzichtelijk en weet niemand meer waar zich aan te houden.

En ja, ik ben ervan overtuigd dat de Kerk vele malen breder is dan de kerken van het bevindelijk-reformatorisch belijden. Geloof je nou echt dat onze God Zijn schare -die niemand tellen kan!- alleen vergaderen zal uit de regio die loopt van Sint Philipsland tot Kootwijkerbroek?

Hendrikus schreef:

Mara schreef:Als alle kerkelijke richtingen gaan verwateren, wordt dat nogal onoverzichtelijk en weet niemand meer waar zich aan te houden.

En ja, ik ben ervan overtuigd dat de Kerk vele malen breder is dan de kerken van het bevindelijk-reformatorisch belijden. Geloof je nou echt dat onze God Zijn schare -die niemand tellen kan!- alleen vergaderen zal uit de regio die loopt van Sint Philipsland tot Kootwijkerbroek?

Mooi interview met dr. Ian Hamilton, vandaag in het RD. Helaas online achter de betaalmuur verstopt.
"De Heere heeft overal Zijn kinderen, maar wij vinden het zo moeilijk die te ontdekken buiten onze kaders. Vaak zijn we als de discipelen uit Markus 9, die iemand de preekbevoegdheid wilden ontzeggen, enkel omdat die van buiten hun kringetje was. Ze werden door Jezus hierom berispt".

Bijlage Kruispunt, pag. 2 & 3. Aanbevolen.

Bert Mulder schreef:Geachte broeders en vrienden...

Kerkdiensten in andere culturen

De Heere heeft ons als gezin zo geleidt, dat we van een 'Nederlandse type' reformatorische kerk nu lid zijn van een presbyterian kerk.

Vroeger was ik een scherpslijper op het gebied vooral van het 'aanbod van genade' Ik heb moeten leren dat die scherpe kantjes er af moesten. In voorbereiding van het lid worden van een andere kerk.

Hierbij wil ik ook mijn excuses aanbieden dat ik vroeger zo scherp was, ook op dit gebied.