Leerling schreef:. Gods kinderen zitten niet allemaal aan het Avondmaal.

Dat zijn uitzonderingen! Dat zijn gelovigen die normaal gesproken wel aangaan maar incidenteel niet kunnen vanwege duisternis en bestrijding.
Het gaat hier om om iemand die helemaal niet aangaat en of zo iemand ambtsdrager kan zijn.
Deze vraag is onbestaanbaar voor onze vaderen.
Waarom verdedig je hier het standpunt van De Labadie en verwerp je het standpunt van de gereformeerde oudvaders zoals Koelman en Brakel?

GJdeBruijn schreef:

Leerling schreef:. Gods kinderen zitten niet allemaal aan het Avondmaal.

Dat zijn uitzonderingen! Dat zijn gelovigen die normaal gesproken wel aangaan maar incidenteel niet kunnen vanwege duisternis en bestrijding.
Het gaat hier om om iemand die helemaal niet aangaat en of zo iemand ambtsdrager kan zijn.
Deze vraag is onbestaanbaar voor onze vaderen.
Waarom verdedig je hier het standpunt van De Labadie en verwerp je het standpunt van de gereformeerde oudvaders zoals Koelman en Brakel?

Ik weet van mensen die een ware gelovige zijn + ambtsdrager, maar niet de vrijmoedigheid hebben om deel te nemen aan het Avondmaal.
En zouden ze geen vrucht op hun bediening hebben? Persoonlijk heb ik meer aan zo iemand om mee te praten, dan die als dé ouderling of dé diaken eens komt vertellen of verhaal komt halen waarom je niet aan het Avondmaal komt. Dat zijn zaken waar wij niet over te oordelen hebben en dat tussen God en de ziel ligt.

Leerling schreef:

GJdeBruijn schreef:

Leerling schreef:. Gods kinderen zitten niet allemaal aan het Avondmaal.

Dat zijn uitzonderingen! Dat zijn gelovigen die normaal gesproken wel aangaan maar incidenteel niet kunnen vanwege duisternis en bestrijding.
Het gaat hier om om iemand die helemaal niet aangaat en of zo iemand ambtsdrager kan zijn.
Deze vraag is onbestaanbaar voor onze vaderen.
Waarom verdedig je hier het standpunt van De Labadie en verwerp je het standpunt van de gereformeerde oudvaders zoals Koelman en Brakel?

Ik weet van mensen die een ware gelovige zijn + ambtsdrager, maar niet de vrijmoedigheid hebben om deel te nemen aan het Avondmaal.
En zouden ze geen vrucht op hun bediening hebben? Persoonlijk heb ik meer aan zo iemand om mee te praten, dan die als dé ouderling of dé diaken eens komt vertellen of verhaal komt halen waarom je niet aan het Avondmaal komt. Dat zijn zaken waar wij niet over te oordelen hebben en dat tussen God en de ziel ligt.

Tja, dit is typisch een geval van eigen gevoel boven de oude rechtzinnige leer stellen. Helaas is het neo-labadisme dus inmiddels ook een feit, net als het neo-calvinisme en neo-reformatisme.

GJdeBruijn schreef:

Leerling schreef:

GJdeBruijn schreef:

Leerling schreef:. Gods kinderen zitten niet allemaal aan het Avondmaal.

Dat zijn uitzonderingen! Dat zijn gelovigen die normaal gesproken wel aangaan maar incidenteel niet kunnen vanwege duisternis en bestrijding.
Het gaat hier om om iemand die helemaal niet aangaat en of zo iemand ambtsdrager kan zijn.
Deze vraag is onbestaanbaar voor onze vaderen.
Waarom verdedig je hier het standpunt van De Labadie en verwerp je het standpunt van de gereformeerde oudvaders zoals Koelman en Brakel?

Ik weet van mensen die een ware gelovige zijn + ambtsdrager, maar niet de vrijmoedigheid hebben om deel te nemen aan het Avondmaal.
En zouden ze geen vrucht op hun bediening hebben? Persoonlijk heb ik meer aan zo iemand om mee te praten, dan die als dé ouderling of dé diaken eens komt vertellen of verhaal komt halen waarom je niet aan het Avondmaal komt. Dat zijn zaken waar wij niet over te oordelen hebben en dat tussen God en de ziel ligt.

Tja, dit is typisch een geval van eigen gevoel boven de oude rechtzinnige leer stellen. Helaas is het neo-labadisme dus inmiddels ook een feit, net als het neo-calvinisme en neo-reformatisme.

Helemaal niet een gevalletje van eigen gevoel. Maar de vraag is nog steeds niet beantwoord: Waarom moet een ambtsdrager een avondmaalganger zijn? Je gooit met wat mooie termen, maar een antwoord komt er niet.

Mij is een historische 16e eeuwse Acta van een plaatselijke gemeente bekend, waarin gesproken wordt van een ouderling die tijdelijk buiten kerkeraad en avondmaalstafel moet blijven wegens een misdraging.

Kennelijk hoorden die twee bij elkaar.

Leerling schreef:

GJdeBruijn schreef:

Leerling schreef:.
Helemaal niet een gevalletje van eigen gevoel. Maar de vraag is nog steeds niet beantwoord: Waarom moet een ambtsdrager een avondmaalganger zijn? Je gooit met wat mooie termen, maar een antwoord komt er niet.

De dood van de Heere Jezus verkondigen? Gemeenschap oefenen met Hem?

@leerling: Waarom een ambtsdrager een avondmaalganger moet zijn?

Dat je de vraag stelt is al schokkend. Ik hoop dat degenen die theologisch meer onderlegd zijn dan ik hierop reageren.

Lees het formulier voor de bevestiging van ouderlingen en diakenen. Lees de brieven in het Nieuwe Testament. Bijvoorbeeld 1 Timotheus 3 vers 6. Daar staat dat een ouderling geen nieuweling mag zijn. De uitleg zegt hierbij: 'een nieuweling is iemand die net tot geloof is gekomen. Zo iemand is niet geschikt voor een functie in de kerk.'

Een ambtsdrager moet dus iemand zijn die al een tijd de Heere kent. En iedereen die Hem kent en in Hem gelooft, hoort aan het Avondmaal. Als je niet gaat, is dat verkeerd. Ik weet dat er mensen zijn die het een teken van het (z)ware vinden om niet aan te gaan, maar het is niet bijbels en niet tot eer van God.

Leerling schreef:Helemaal niet een gevalletje van eigen gevoel. Maar de vraag is nog steeds niet beantwoord: Waarom moet een ambtsdrager een avondmaalganger zijn? Je gooit met wat mooie termen, maar een antwoord komt er niet.

Ben je wel bekend met de reformatorische leer? Zie citaat uit de Saambinder. Als gewone lidmaten al werden vermaand vanwege avondmaalsmijding, hoe kan zo iemand een ambt bekleden? Dat is nooit toegestaan in de reformatorische kerk. Draai het dus niet om maar leg maar eens uit waarom die nieuwerwetse fratsen nou beter zijn? Wat is de meerwaarde van een ambtdrager die zelf nog vast zit in de bestrijding en daar zelfs ook niet eens een eerste keer is uitgeholpen (hoe goed het ook is om dat mee te mogen maken - maar het is mogelijk(!) pas een allereerst beginnende in de genade)? Hoe moet zo iemand bestreden kleingelovigen troosten en leiden tot Christus als hij zelf de weg (nog) niet weet? Zo iemand staat pas helemaal aan het begin van de leerschool der genade. Moet die leiding geven aan geestelijk leven dat voor hemzelf nog zo onduidelijk is voor wat betreft staat en stand?
Ter overweging, een citaat van Koelman uit "ambt en de pligten der ouderlingen"

ds. J. Koelman schreef:‘Omtrent de bediening des Doops en des H. Avond maals komt hun ook toe te zien dat alles ordelijk naar ‘Gods woord en de goede Kerkeördening geschiede; en ‚voor het houden des H. Avondmaals‘ dat zij mede ‘omgaan, en opening doen, en horen dan van andere ‚medebroeders, hetgene dien aangaand

http://theologienet.nl/documenten/Koelm ... lingen.pdf

Vromer dan de paus willen zijn is hier soms wel van toepassing

Leerling schreef:Waarom moet een ambtsdrager een Avondmaalganger zijn? Denk dat je soms een beter gesprek kan hebben met iemand die ook met eeuwigheidszaken worstelt, die ook worstelt met geloofszekerheid, dan met de 'bekeerde ambtsdrager'.

Volgens mij maak je hier een valse tegenstelling. Of je bent een worstelaar met geloofszekerheid, of je bent de 'bekeerde ambtsdrager'...

Wil je bewijs dat een ambtsdrager vol moet zijn van de Heilige Geest? Lees Handelingen 6.
1 En in dezelfde dagen, als de discipelen vermenigvuldigden, ontstond een murmurering der Grieksen tegen de Hebreën, omdat hun weduwen in de dagelijkse bediening verzuimd werden.
2 En de twaalven riepen de menigte der discipelen tot zich, en zeiden: Het is niet behoorlijk, dat wij het Woord Gods nalaten, en de tafelen dienen.
3 Ziet dan om, broeders, naar zeven mannen uit u, die goede getuigenis hebben, vol des Heiligen Geestes en der wijsheid, welke wij mogen stellen over deze nodige zaak.

Daarnaast draai je de zaken om. Je stelt dat 'de bekeerden' aan het Avondmaal gaan. Het is goed mogelijk dat er Avondmaalgangers zijn die zichzelf hebben bekeerd, waar de Heere niet van weet. Maar vervolgens schuif je alle Avondmaalgangers maar aan de kant, je kunt beter iemand hebben die het niet zo zeker weet...

Waar moet je nu op zoek naar mensen die vol zijn van de Heilige Geest? Aan het Avondmaal, of onder de achterblijvers?

Eerst meende ik dat @leerling een behoudend liefhebber van de oude leer was maar wat ik nu lees is volop niet-reformatorisch. Lees alleen Dordt maar als voorbeeld. En wat de bijbel zegt over ambtsdragers zoals Maatje terecht zegt. En het formulier.
Onbegrijpelijk standpunt van leerling.

Zo onbegrijpelijk is dat niet. Dat ongereformeerde van Leerling bleek al in het draadje over het aanbod van genade.

Wel bevindelijk (misschien) maar niet gereformeerd. Ik sluit mij voor deze keer aan bij GJdeBruijn. Het is werkelijk jammer dat DIA de term neoreformatorisch al heeft gereserveerd voor de meer gereformeerde stroming binnen de gereformeerde gemeenten. Want dit zou je pas met recht neoreformatorisch kunnen noemen.

DDD schreef:Zo onbegrijpelijk is dat niet. Dat ongereformeerde van Leerling bleek al in het draadje over het aanbod van genade.

Wel bevindelijk (misschien) maar niet gereformeerd. Ik sluit mij voor deze keer aan bij GJdeBruijn. Het is werkelijk jammer dat DIA de term neoreformatorisch al heeft gereserveerd voor de meer gereformeerde stroming binnen de gereformeerde gemeenten. Want dit zou je pas met recht neoreformatorisch kunnen noemen.

- - - Knip - - - Niet op de persoon.

Leerling schreef:

GJdeBruijn schreef:

Leerling schreef:. Gods kinderen zitten niet allemaal aan het Avondmaal.

Dat zijn uitzonderingen! Dat zijn gelovigen die normaal gesproken wel aangaan maar incidenteel niet kunnen vanwege duisternis en bestrijding.
Het gaat hier om om iemand die helemaal niet aangaat en of zo iemand ambtsdrager kan zijn.
Deze vraag is onbestaanbaar voor onze vaderen.
Waarom verdedig je hier het standpunt van De Labadie en verwerp je het standpunt van de gereformeerde oudvaders zoals Koelman en Brakel?

Ik weet van mensen die een ware gelovige zijn + ambtsdrager, maar niet de vrijmoedigheid hebben om deel te nemen aan het Avondmaal.
En zouden ze geen vrucht op hun bediening hebben? Persoonlijk heb ik meer aan zo iemand om mee te praten, dan die als dé ouderling of dé diaken eens komt vertellen of verhaal komt halen waarom je niet aan het Avondmaal komt. Dat zijn zaken waar wij niet over te oordelen hebben en dat tussen God en de ziel ligt.

De dood des Heeren verkondigen is een plicht, doe dat tot Mijn gedachtenis, als iemand zegt de Heere te kennen mag hij of zij niet afblijven en zeggen ik heb geen vrijmoedigheid.
De Heere eist het.

Laat voor alle duidelijkheid helder zijn dat ik niet voor 'ongelovige' ambtsdragers ben. Dat wordt nu wel zo gebracht en geïnterpreteerd namelijk. Dat heb ik ook helemaal niet gezegd. Ik heb mij alleen afgevraagd hier of een ambtsdrager een avondmaalganger moet zijn. Dat is wel wat anders. Een avondmaalganger is niet per definitie een gelovige en een niet-avondmaalganger niet per definitie een ongelovige. Een ambtsdrager moet een gelovige zijn, ja. Maar de vraag was of het ook een avondmaalganger moet zijn?

Jullie brengen zeker een terecht punt over het "doe dat tot Mijn gedachtenis, totdat Ik kom". De Heere Jezus wil dat Zijn gelovigen aan het avondmaal komen om Zijn dood te verkondigen, om gesterkt te worden in het geloof in Hem. Ik ben dus niet voor avondmaalsmijding. Dus ik zie dat niet als kenmerk van het (z)ware @Maatje. De Bijbel is daar duidelijk over, dat als je de Heere Jezus hebt leren kennen je Zijn dood moet verkondigen. Dat Christus dat van je vraagt. Hij je er toeroept.

Maar toch zitten niet al Gods kinderen aan het avondmaal. En wie weet zijn het sterke gelovigen, maar toch de vrijmoedigheid niet om aan het avondmaal te komen. Hoe moeten wij daar dan tegenaan kijken? Misschien heeft de Heere aan deze man veel gaven gegeven en zou hij zeer geschikt zijn voor het ambt van ouderling. Wie weet heeft de Heere hem daar ook toe geroepen, maar het kan niet want hij gaat niet aan het avondmaal. Er kan heel veel liggen tussen iemand en het toegaan tot het avondmaal. Zaken waardoor er geen vrijmoedigheid gevonden wordt. Moeten we zo iemand voor ongelovig houden? Nee, moeten we hem aan het avondmaal praten? Nee. Het enige wat wij hierin kunnen doen is het in gebed bij de Heere brengen. Dat is mijn dillema wat ik hier schets.