JolandaOudshoorn schreef:

Tiberius schreef:

joepie schreef:Die predikant kun je vragen om iets te spreken maar hij bepaald dus niet de indeling van de samenkomst.

Vrijwel geen enkele dominee in de gereformeerde gezindte zal zich buiten de kaders van de kerkenraad begeven.
Vreemd, dat die predikant van jullie dat wel deed dan. Want het opent de weg naar independentisme.

Het een hoeft het ander niet uit te sluiten. Wij hebben toen ook overlegd over de tekstkeuze, psalm-keuze en invulling van de liturgie. En zowel onze wens als de wens van de predikant lag binnen jouw genoemde kaders. Ik vond het wel fijn om betrokken te zijn bij de invulling van de rouwdienst.

Bernadientje schreef:

Marnix schreef:

Bernadientje schreef:Auto schreef: Het Woord van de Heere moet centraal staan en niets anders. En daar hoort mijn inziens een minimale invullen aan muziek bij. Het gaat om de Woords verkondiging!
(ik weet niet hoe ik dat in zo'n wit vak krijg zoals dat bij anderen wel lukt...)

Ik denk dat dit de reden is dat er bij ons niet gezongen wordt tijdens een rouwdienst. Het wel of niet zingen is ook niet het belangrijkste denk ik. God ziet ons hart aan, hoe kunnen wij als mensen dan 'oordelen'? In sommige gevallen is het inderdaad goed dat de invulling van een rouwdienst vastgelegd wordt.

Als een rouwdienst in een kerk gehouden wordt, mag de kerkenraad van de gemeente toch wel 'voorwaarden' stellen en in extreme gevallen ergens 'een stokje voor steken'?

Heb je hier ook een onderbouwing voor? Ik heb er namelijk zo mijn vraagtekens bij. Het is ubergereformeerd om te stellen dat het Woord centraal moet staan. Nou wil ik het belang daarvan niet ontkennen, maar dat het alleen daarom zou gaan in de kerk is volgens mij helemaal onjuist. Hoe heten onze bijeenkomsten ook alweer? erediensten toch? Als ik dat woord zo zie wijst dat niet op prediking ofzo... maar op het eren van God. Volgens mij is dat het allerbelangrijkste.... en dat zie je in de Bijbel ook vaak terug. (Aan)bidden, zingen, God de eer geven. Dat is minstens zo belangrijk als de prediking, die zeker ook belangrijk is. Maar op de zondag, in de dienst, staat niet in de eerste plaats de mens met zijn behoeften centraal, maar God.... hoewel de Bijbel er geen discussiepunt van maakt. Ze zondag is de dag van God en rustdag voor de mens.

Kortom, het gaat niet slechts om de prediking maar ook om het eren en aanbidden van God, door zijn kinderen, die samenkomen. Stellen dat alleen dat alleen het Woord centraal moet staan is te kort door de bocht. God moet centraal staan. Door het Woord, maar ook bij het eren van Hem. En daar past volop muziek, zang etc. bij.

Laat Christus’ woorden in al hun rijkdom in u wonen; onderricht en vermaan elkaar in alle wijsheid, zing met heel uw hart psalmen en hymnen voor God en liederen die de Geest u vol genade ingeeft.

Het gaat hier niet om een eredienst maar om een rouwdienst. Dat zijn twee verschillende dingen denk ik?

Tiberius schreef:

joepie schreef:Die predikant kun je vragen om iets te spreken maar hij bepaald dus niet de indeling van de samenkomst.

Vrijwel geen enkele dominee in de gereformeerde gezindte zal zich buiten de kaders van de kerkenraad begeven.
Vreemd, dat die predikant van jullie dat wel deed dan. Want het opent de weg naar independentisme.

joepie schreef:
Misschien moet je een rouwsamenkomst niet zien als vallend onder kerkenraad.
Stel ik heb een broer die is predikant in een heel andere kerk dan waar ik lid van ben, maar ik wil toch dat hij mijn begrafenis zou leiden, dan is daar vanuit de kerkenraad geen bezwaar tegen in te brengen.
Stel dat er in onze kerk geen opwekking of het liedboek voor de kerken gezongen wordt, maar ik wil daar op mijn begrafenis wel uit gezongen hebben, dan is daar ook geen bezwaar tegen in te brengen door de kerkenraad. Het is namelijk geen kerkrechtelijke zaak.

Gijs83 schreef:Ik denk dat het zingen uit opwekking of het liedboek niet door onze kerkenraad wordt toegestaan, zeker als je het in de kerk houd. Als het goed is stap je als nabestaande niet af van wat de overledene (waarschijnlijk) wilde. Dat zal waarschijnlijk wel binnen de kaders van zijn kerkenraad liggen, anders was hij/zij er geen lid.

Hendrikus schreef:

Gijs83 schreef:Ik denk dat het zingen uit opwekking of het liedboek niet door onze kerkenraad wordt toegestaan, zeker als je het in de kerk houd. Als het goed is stap je als nabestaande niet af van wat de overledene (waarschijnlijk) wilde. Dat zal waarschijnlijk wel binnen de kaders van zijn kerkenraad liggen, anders was hij/zij er geen lid.

Gijs, je gaat er van uit dat leden het eens zijn met het beleid van hun kerkenraad. "Want anders waren ze er geen lid". Nou, neem van mij aan dat het zo simpel niet is. Ik heb van zeer nabij meegemaakt dat kinderen (geen van allen meer GG) een liturgie samenstelden die geheel in de lijn van hun overleden vader (wél GG) lag, maar waar de GG kerkenraad een stokje voor stak. De overledene zou er beslist zijn fiat aan gegeven hebben, maar de broeders kerkenraad wilden het niet. "Want zo zijn wij het niet gewend". En daarbij ging het niet eens om bijzondere zaken als zingen uit bundels die niet GG-eigen zijn, maar puur om het wel of niet zingen tijdens de dienst, wel of niet orgelspel voor en na de dienst, wel of niet het woord voeren door een zoon van de overledene tijdens de dienst.

Kortom: de dienst die geheel in de lijn van de overledene was opgezet door de weduwe en de kinderen, mocht niet plaats vinden omdat de plaatselijke kerkenraad dat niet wilde. Met als resultaat: een rouwdienst zoals de kerkenraad dat gewend was, maar die door de directe betrokkenen met kromme tenen werd uitgezeten, want dit was niet wat pa wilde...

Genade door recht schreef: Een rouwdienst staat onder verantwoordelijkheid van een kerkenraad, dus de overledene had bij leven kunnen weten welke regels de kerkenraad ongeveer heeft. Met alle respect voor de overledene en zijn nabestaanden vind ik het nogal naïef een liturgie op te stellen die niet met die regels overeenstemt.

Genade door recht schreef:

Hendrikus schreef:

Gijs83 schreef:Ik denk dat het zingen uit opwekking of het liedboek niet door onze kerkenraad wordt toegestaan, zeker als je het in de kerk houd. Als het goed is stap je als nabestaande niet af van wat de overledene (waarschijnlijk) wilde. Dat zal waarschijnlijk wel binnen de kaders van zijn kerkenraad liggen, anders was hij/zij er geen lid.

Gijs, je gaat er van uit dat leden het eens zijn met het beleid van hun kerkenraad. "Want anders waren ze er geen lid". Nou, neem van mij aan dat het zo simpel niet is. Ik heb van zeer nabij meegemaakt dat kinderen (geen van allen meer GG) een liturgie samenstelden die geheel in de lijn van hun overleden vader (wél GG) lag, maar waar de GG kerkenraad een stokje voor stak. De overledene zou er beslist zijn fiat aan gegeven hebben, maar de broeders kerkenraad wilden het niet. "Want zo zijn wij het niet gewend". En daarbij ging het niet eens om bijzondere zaken als zingen uit bundels die niet GG-eigen zijn, maar puur om het wel of niet zingen tijdens de dienst, wel of niet orgelspel voor en na de dienst, wel of niet het woord voeren door een zoon van de overledene tijdens de dienst.

Kortom: de dienst die geheel in de lijn van de overledene was opgezet door de weduwe en de kinderen, mocht niet plaats vinden omdat de plaatselijke kerkenraad dat niet wilde. Met als resultaat: een rouwdienst zoals de kerkenraad dat gewend was, maar die door de directe betrokkenen met kromme tenen werd uitgezeten, want dit was niet wat pa wilde...

Een rouwdienst staat onder verantwoordelijkheid van een kerkenraad, dus de overledene had bij leven kunnen weten welke regels de kerkenraad ongeveer heeft. Met alle respect voor de overledene en zijn nabestaanden vind ik het nogal naïef een liturgie op te stellen die niet met die regels overeenstemt.

Bureaucraat schreef:

Genade door recht schreef: Een rouwdienst staat onder verantwoordelijkheid van een kerkenraad, dus de overledene had bij leven kunnen weten welke regels de kerkenraad ongeveer heeft. Met alle respect voor de overledene en zijn nabestaanden vind ik het nogal naïef een liturgie op te stellen die niet met die regels overeenstemt.

Enige flexibiliteit m.b.t. een liturgie zou toch wel aanbevelenswaardig zijn. Uiteindelijk zullen dergelijke mensen een dienst gaan organiseren buiten de kerkelijke gemeente om.

Genade door recht schreef:

Bureaucraat schreef:

Genade door recht schreef: Een rouwdienst staat onder verantwoordelijkheid van een kerkenraad, dus de overledene had bij leven kunnen weten welke regels de kerkenraad ongeveer heeft. Met alle respect voor de overledene en zijn nabestaanden vind ik het nogal naïef een liturgie op te stellen die niet met die regels overeenstemt.

Enige flexibiliteit m.b.t. een liturgie zou toch wel aanbevelenswaardig zijn. Uiteindelijk zullen dergelijke mensen een dienst gaan organiseren buiten de kerkelijke gemeente om.

Dat is hun verantwoordelijkheid; niet die van de kerkenraad. Ik zeg niet dat een kerkenraad zich star moet opstellen, maar een kerkenraad kan wel regels en grenzen stellen. De een wil spreken, de volgende wil zingen, een derde wil een gedicht, en waarom kan er niet een blokfluit bij het versje. Opa vond dat zijn lievelingskleindochter dat zou goed kon... enz. Maar als opa 80 jaar lid is van de GG te X, wordt hij ook begraven volgens de regels van de kerkenraad van X. Dat vind ik volstrekt normaal.

Genade door recht schreef:

Een rouwdienst staat onder verantwoordelijkheid van een kerkenraad, dus de overledene had bij leven kunnen weten welke regels de kerkenraad ongeveer heeft. Met alle respect voor de overledene en zijn nabestaanden vind ik het nogal naïef een liturgie op te stellen die niet met die regels overeenstemt.