Re: Waar moet dat heen met de jeugd?
Geplaatst: 04 mei 2011, 21:03
.
Ik vind dat ook oneerbiedig klinken, om eerlijk te zijn.Orchidee schreef:Ik heb vroeger een paar keer een ds gehoord, en die praatte jij en jou in het gebed tegen de HEERE...nou dat moest ik toch wel even verwerken...
Werd er nog tegen me gezegd dat de man wel een speciaal geliefd kind van God zou zijn
Wat een vooringenomenheid mijn waarde broeder. Ik probeer alleen de wettische draad in deze discussie wat te nuanceren. Laat het ver van ons zijn om onze buitenlandse geloofgenoten, waaronder onze Nieuw Zeelandse en Amerikaanse broeders, in deze zaken te veroordelen. Alsof men door hun getutoyeer een geest van "Geen God en geen meester" praktiseren...Willem schreef:Gelet op de intentie die ik in je postings meen te bespeuren wil ik het beantwoorden van deze vragen niet doen. Ik kan me niet aan de indruk ontrekken dat het een "razen omtrent twistvragen en woordenstrijd wordt" wat geen stichting voorbrengt.Wilhelm schreef:Het aanspreken met de voornaam is dus geen probleem, als je maar de aanspreektitel dominee gebruikt? En hoe zit dat dan met de andere ambten oudering en diaken?
De algehele teneur in dit topic stemt me droeving. Het ontaard in een detaillistisch geneuzel over de woorden die wel of niet gebezigd moeten of mogen worden en daarmee wordt onfatsoen goed gepraat en het "Geen God en geen meester" in het aanspreken van andere mensen gepraktiseerd.
Waarom wil jij dat afdwingen? Als ik met een predikant communiceer is het aan de predikant en mij om hier samen uit te komen. En zoals ik al heb aangegeven spreek ik predikanten alleen zo aan als ze dat zelf prettig vinden. Dat aspect mis ik in deze hele discussie. Je moet niet alleen kijken naar de persoon die aanspreekt maar ook degene die aangesproken wordt. Als je dan kijkt naar vroeger, waarin het gebruik van titels, u enz. gewoon was, was het zo dat de aangesprokene dit ook verwachtte en prettig vindt. Mijn dominee verwacht dat niet van me, integendeel, als ik hem iedere keer zou aanspreken met dominee zou hij denk ik snel zeggen: Dat ik dominee ben weet ik, maar noem me nou maar gewoon bij mijn naam. Het heeft voor ons beiden geen meerwaarde in de omgang of in het gezag dat hij in mijn ogen heeft. En ook Bijbels gezien is het geen plicht. Kortom, waarom mogen wij niet op deze manier met elkaar omgaan?Willem schreef:Echt wel. Marnix spreekt zijn predikant aan met Gerrit (als zijn roepnaam Gerrit zou zijn). Ik zou idd wel willen afdwingen dat het Dominee Gerrit is. Of nu Dominee Gerrit is of Dominee Gerritse (achternaam) wordt gebruikt dat maakt mij niet zoveel uit.Wilhelm schreef:Volgens mij hebben wij dus helemaal geen verschil van mening.Willem schreef:Dat zou ik ook helemaal best vinden. Dan is iig duidelijk hoe men iemand aanspreekt.Wilhelm schreef:Ik zie regelmatig in het RD dat er over Beatrix geschreven wordt, inderdaad met Koningin ervoor. Maar we kunnen dan toch ook spreken over Dominee Piet of Predikant Karel ?
Dat denk jij omdat jij er zoveel waarde aan hecht dat die titel erbij wordt genoemd, dat jij je niet kan voorstellen dat je de dominee met zijn voornaam kan aanspreken zonder daarmee zijn plek uit het oog te verliezen. Terwijl dat prima mogelijk is. Zolang je dat niet inziet blijven dit soort onjuiste veroordelingen (geen God, geen meester enz) bestaan.Willem schreef:Gelet op de intentie die ik in je postings meen te bespeuren wil ik het beantwoorden van deze vragen niet doen. Ik kan me niet aan de indruk ontrekken dat het een "razen omtrent twistvragen en woordenstrijd wordt" wat geen stichting voorbrengt.Wilhelm schreef:Het aanspreken met de voornaam is dus geen probleem, als je maar de aanspreektitel dominee gebruikt? En hoe zit dat dan met de andere ambten oudering en diaken?
De algehele teneur in dit topic stemt me droeving. Het ontaard in een detaillistisch geneuzel over de woorden die wel of niet gebezigd moeten of mogen worden en daarmee wordt onfatsoen goed gepraat en het "Geen God en geen meester" in het aanspreken van andere mensen gepraktiseerd.
Je snapt er niets van. De dominee is boven me gesteld, dat blijkt duidelijk uit mijn houding. Die verantwoordelijkheid zit hem echter niet in aanspreekvormen. Het heeft niets met hoogmoedig menselijk denken te maken als een predikant zegt: Noem me maar bij de voornaam. Hij wil namelijk daarmee niet dat ik zijn gezag in twijfel trek, integendeel.Het is enkel niets anders dan een uiting van het hoogmoedige menselijke denken. Alles waaruit ook maar blijkt dat er "gezag" is en dat er mensen zijn die over je gesteld zijn dient te worden uitgebannen. Andersom wenst niemand de verantwoordelijkheid te nemen dat er bij een ambt een bepaalde verantwoordelijkheid hoort. Zodoende vinden beide partijen het tutoyeren best. De ds. schuift verantwoordelijkheid af, het lid hoeft niet met zoveel woorden te erkennen dat de ds. boven hem staat. Maar het gaat tegen de bijbelse notie in.
Hoe kan je iets nu erkennen als je niet eens de bereidheid hebt om het te noemen? In elke keer dat je hem aanspreekt als ds. moet duidelijk zijn dat je hem aanspreekt in zijn ambt.
Dat heeft niets met natuur te maken, maar met cultuur.Aanschouw te trouwerij in Engeland. Bekijk Koninginnedag.
Dat doe ik ook. Maar ook dit zegt niets over aanspreekvormen. Het gaat er om dat ik alle eer, liefde en trouw bewijs. Als ik iemand eer, trouw en liefde bewijs door hem bij zijn aanspreektitel te noemen zal ik dat doen. Maar als iemand zegt: Noem me maar Piet, dan doe ik dat ook, sterker nog, ik vind het van minder respect getuigen als ik aan die wens dan geen gehoor geef.Dat ik allen die over mij gesteld zijn, alle eer, liefde en trouw bewijze........"
De bewijsvoering moet wel van ver komen blijkbaar.Wilhelm schreef: waaronder onze Nieuw Zeelandse en Amerikaanse broeders....
---knip--- Niet toegestaan op deze wijze te sprekenMara schreef:Het is toch verschrikkelijk ! Urk onwaardig. Men accepteert geen gezag meer. In Urk altijd al beetje tricky, maar dit ? Waar moet dat heen met de Urker jeugd ?
edward schreef:---knip--- Niet toegestaan op deze wijze te sprekenMara schreef:Het is toch verschrikkelijk ! Urk onwaardig. Men accepteert geen gezag meer. In Urk altijd al beetje tricky, maar dit ? Waar moet dat heen met de Urker jeugd ?
Inmiddels niet meer hoor, ik denk niet dat er nog veel gezinnen met 10 en meer kinderen zijn.albion schreef:edward schreef:---knip--- Niet toegestaan op deze wijze te sprekenMara schreef:Het is toch verschrikkelijk ! Urk onwaardig. Men accepteert geen gezag meer. In Urk altijd al beetje tricky, maar dit ? Waar moet dat heen met de Urker jeugd ?
Ik geloof ook dat Urk het kinderrijkste dorp van Nederland is.
Eppo Gremdaat schreef:Het Alg.Dagblad meldt vandaag dat in Rotterdam-IJsselmonde dat bewoners van een bejaardenflat dat vlakbij een school ligt. de op de speelplaats herriemakende en gillende kinderen van die school spuugzat zijn. De rechter schijnt er aan te pas te moeten komen.
Inderdaad: je zal er maar naast wonen. En - eerlijk gezegd - ook ik erger me aan dat voortdurende gekrijs en geschreeuw in winkelcentra van die kinderen die als ze niet krijgen wat ze willen het op een schreeuwen en krijsen zetten. Een pets om de oren of een klap voor je kont schijnt niet meer te mogen (ook op school niet). Maar vroeger was het heel normaal dat je op je nummer gezet werd door zoiets. Tegenwoordig heet het al gauw kindermishandeling. Kom nou... Mijn ouders zeiden altijd `wie niet horen wil moet voelen`. De bese remedie, lijkt me.
Heb jij kinderenEppo Gremdaat schreef:Het Alg.Dagblad meldt vandaag dat in Rotterdam-IJsselmonde dat bewoners van een bejaardenflat dat vlakbij een school ligt. de op de speelplaats herriemakende en gillende kinderen van die school spuugzat zijn. De rechter schijnt er aan te pas te moeten komen.
Inderdaad: je zal er maar naast wonen. En - eerlijk gezegd - ook ik erger me aan dat voortdurende gekrijs en geschreeuw in winkelcentra van die kinderen die als ze niet krijgen wat ze willen het op een schreeuwen en krijsen zetten. Een pets om de oren of een klap voor je kont schijnt niet meer te mogen (ook op school niet). Maar vroeger was het heel normaal dat je op je nummer gezet werd door zoiets. Tegenwoordig heet het al gauw kindermishandeling. Kom nou... Mijn ouders zeiden altijd `wie niet horen wil moet voelen`. De bese remedie, lijkt me.