100 jarig bestaan Gereformeerde Gemeenten

[Jongere]

Hendrikus schreef:
Wat je lief is, zie je niet graag afdwalen.

Hmmmm......ruikt dit niet een beetje naar arrogantie en betweterigheid?! Het lijkt erop dat je wil zeggen dat je het zelf allemaal wel weet en de dominee afdwaalt. Je zegt nogal wat!

Het kan arrogantie zijn, maar het kan zeker ook zijn dat het je naar beste weten overduidelijk is dat er gedwaald wordt. En dat je dat echt aan het hart gaat. Helaas wordt dat laatste nooit zo geloofd.
En als er veel meer mensen zijn die hetzelfde denken, kun je echt niet aankomen met: "de dominee weet het allemaal beter".

Wáárom worden deze dingen nou altijd aan elkaar gekoppeld!?

Enerzijds de mensen met kritiek, hen gaat het aan het hart. Prima, dat wil ik geloven.
En daar tegenover staat dan één of ander dom kerkvolk, wat klakkeloos het groepje regerende dominees achterna wandelt.

De optie lijkt niet te bestaan dat er ook kerkleden zijn die andere ervaringen hebben in de Gereformeerde Gemeenten. En als ze al bestaan zullen ze wel niet goed hebben nagedacht.

[geledu]

.

De wijze waarop de ds. Golverdingen het beschrijft is erg netjes en waardevol voor de kerkgeschiedenis van de GG.

Absoluut !

[Oude Paden]

Op zich allemaal fijn dat een kerkverband zo nuchter objectief zijn eigen verleden onder de loep neemt.
Alleen, raakt dat de kern? Laten er samensprekingen zijn over de inhoud van het verschil HEDEN TEN DAGE! Is dat er, en zo ja, zijn dat accent of wezenlijke verschillen. Is er draagvlak voor samengaan? Is er " het aanvoelen van elkaar"?

Dat zou helder aan het licht brengen of deze scheuring in de kern terecht is geweest of niet , buiten alle kerkrechtelijke en menselijke fouten. Die erkennen maakt het verschil niet oplosbaar.

Want alhoewel ik zelf vind dat de GGiN moet waken voor een prediking waarin niet voldoende aandacht word gegeven aan de verantwoordelijkheid van de mens, zo blijft toch het wezensverschil dat de GGiN leert dat de aangeboden genade in de prediking voorwaardelijk word gebracht, terwijl men in de GG dit niet wil (terwijl men dit wel ook vaak doet)

[Marnix]

RD Geplaatst: 6-10-2007

„Ontslag dr. Steenblok onwettig; schorsing ds. Kok onzorgvuldig”
Gereformeerde Gemeenten houden symposium rond eeuwfeest

ROTTERDAM - De tegenstellingen in de Gereformeerde Gemeenten in de oorlogsjaren en in de jaren daarna zijn niet op de juiste wijze behandeld. De gevolgde procedure rond de afzetting van ds. Kok was aanvechtbaar. En bij het ontslag van dr. Steenblok als docent van de Theologische School zijn ernstige beleidsfouten gemaakt. „Dat ontslag was in strijd met de eigen regels van de kerk en moet daarom onwettig worden genoemd.”

Dat zei ds. M. Golverdingen zaterdag in Dordrecht, tijdens het symposium ”Gereformeerde Gemeenten na 100 jaar; ontwikkeling en positiebepaling”.

Ds. Golverdingen (Boskoop) ging in zijn lezing ”Bewaard en staande gehouden” onder meer in op de problemen rond ds. R. Kok (1950) en rond dr. C. Steenblok (1953). Ds. Kok vereenzelvigde, volgens de synode in januari 1950, de beloften met het aanbod van genade. Dat stond voor de synode op gespannen voet met de algemene overtuiging binnen de gemeenten dat de beloften van het genadeverbond alleen aan de uitverkorenen zijn vermaakt, terwijl de aanbieding van het Evangelie komt tot ieder die het Woord hoort.

„De gevolgde procedure was gebrekkig en aanvechtbaar”, zei ds. Golverdingen. „Dr. Steenblok had namens het curatorium de synode vervroegd bijeen geroepen, maar hij was in het geheel niet bevoegd zo’n oproep te doen. Er was geen rapport over de opvattingen van ds. Kok, dat de afgevaardigden konden gebruiken bij hun beraad. De preses, ds. D. L. Aangeenbrug, gaf ds. Kok geen gelegenheid meer om iets voor te lezen uit een boekje van de gebroeders Erskine en J. Fisher, dat het aanbod van de genade vertolkte. Elke nadere fundering van de uitspraak in Schrift en belijdenis ontbrak in de acta van de synode. De behandeling van de Veenendaalse predikant was beslist onzorgvuldig.”

Op de generale synode van 1953 werd er scherpe kritiek op dr. Steenblok als docent geuit. De preses, ds. A. Verhagen, onthield hem de mogelijkheid om iets tot zijn verdediging te zeggen. Er was, volgens ds. Golverdingen, sprake van „een brede en verwarde bespreking.” „De synode ging bij het ontslag van dr. Steenblok voorbij aan de eigen statuten dat bij benoeming of ontslag van docenten vooraf het oordeel van het College van Curatoren moest zijn ingewonnen.”

Vervolgens maakte de synode „een ernstige beleidsfout”. De vergadering werd niet verdaagd. Evenmin werd een commissie van onderzoek ingesteld. Uiteindelijk ging de synode over tot een schriftelijke stemming in een besloten zitting. „Daarop verlieten de predikanten Aangeenbrug, Van de Ketterij en Mallan, en de ouderlingen Hage en Bas onder luid protest de zaal. Dr. Steenblok, die geen afgevaardigde was, volgde hen. Vervolgens onthief de synode bij schriftelijke stemming dr. Steenblok van zijn functie als docent wegens diens eenzijdigheid in het geven van onderwijs.”

In het licht van de geschiedenis kon ds. Golverdingen niet anders oordelen dan dat het ontslag van dr. Steenblok werd geforceerd. „Het ontslag was in strijd met de eigen regels van de kerk en moet daarom onwettig worden genoemd.”

.

Tegen het licht van bovenstaande, de berichtgeving in het Nederlands Dagblad hierover:

Geref. Gemeenten erkennen fouten synodes
van onze redactie kerk
DORDRECHT - De Gereformeerde Gemeenten hebben tweemaal in netelige kwesties onzorgvuldige en onwettige synodebesluiten genomen, vindt ds. M. Golverdingen. Het gaat om de afzetting van ds. R. Kok in 1950 en het ontslag van dr. C. Steenblok in 1953.
Golverdingen deed de opmerkelijke uitspraken zaterdag tijdens de herdenkingsbijeenkomst in Dordrecht van het honderdjarig jubileum van de Gereformeerde Gemeenten.

Het is voor het eerst dat een predikant uit de Gereformeerde Gemeenten zich zo duidelijk en publiek uitspreekt over de kwesties, die tot op dit moment discussie geven in het kerkverband.

,,Als kerkhistoricus moet je de moed hebben kerkrechtelijke fouten te erkennen'', zei Golverdingen, de kerkhistoricus van zijn kerkverband, na afloop.

Hij vindt het niet nodig dat de synode dergelijke procedurele fouten van vorige synodes erkent. De predikant uit Boskoop deed geen uitspraak over de vraag of inhoudelijk de schorsing en het ontslag terecht waren. Hij doet daarnaar nog onderzoek.

Golverdingen noemde de procedure rondom de schorsing van ds. Kok ,,heel gebrekkig en aanvechtbaar''. De synode was op geforceerde wijze vervroegd en er was geen rapport over de opvattingen van Kok. Bovendien ontbrak ,,elke nadere fundering van de uitspraak in Schrift en belijdenis''. ,,De behandeling van de Veenendaalse predikant, die 35 jaar de gemeenten met grote trouw en toewijding had gediend, was beslist onzorgvuldig'', concludeerde Golverdingen.

De zaak-Kok is de afgelopen jaren weer actueel. Diverse auteurs, onder wie dr. J. Blaauwendraad en dr. K. van der Zwaag, hebben betoogd dat de schorsing van Kok niet goed is verlopen en ook inhoudelijk niet terecht was.

Kok moest het veld ruimen omdat hij stelde dat de beloften van het genadeverbond gelijk staan met de aanbieding van het evangelie. De synode vond echter dat de beloften alleen voor de uitverkorenen zijn, terwijl het evangelie aan iedereen moet worden aangeboden.

Geforceerd
Dr. Steenblok was docent aan de predikantenopleiding van de Gereformeerde Gemeenten. Hij werd uit zijn functie ontheven, omdat hij het evangelie alleen voor de uitverkorenen wilde prediken.

Zijn ontslag is volgens Golverdingen geforceerd. De synode maakte ,,een ernstige beleidsfout'' door de synodevergadering in 1953 niet te verdagen ,,om de gemoederen tot rust te laten komen'' en een commissie in te stellen die met een weloverwogen oordeel moest komen. Steenblok werd in een schriftelijke stemming ontslagen.

Het gevolg was een kerkelijke breuk, waaruit de Gereformeerde Gemeenten in Nederland ontstonden. De Gereformeerde Gemeenten willen met dat kerkgenootschap graag weer samen. De Gereformeerde Gemeenten in Nederland hebben het gesprek echter afgebroken totdat de Gereformeerde Gemeenten '1953' hebben geëvalueerd. De synode bespreekt daarom in de komende maanden een rapport over dit onderwerp.

Met de uitspraken van Golverdingen is wel helder hoe het kerkgenootschap nu naar de geschiedenis kijkt: ,,Het ontslag was in strijd met de eigen regels van de kerk en moet daarom onwettig worden genoemd.''

Ik heb het gelezen (zit een weekje in het huis van mijn ouders waar het ND bezorgd wordt.) Ik vind het wel hoopgevend, dat men kritisch durft te kijken naar het verleden, maar vooral ook dat er op deze manier weer ruimte ontstaat in de samensprekingen met de GGiN, die deze evaluatie afwachtten. Ik hoop dat de samensprekingen weer enthousiast worden voortgezet en het tot eenheid leidt!

Opmerkelijk vond ik wel een aantal uitspraken van Ds. Moerkerken, waarbij hij wedergeboorte en geloof heel erg gaat scheiden, waar de Bijbel dat niet zo doet. Even een paar citaten:

]Het grote gevaar voor de Gereformeerde Gemeenten is de opkomst van ,,een andere geloofsbeleving die een sterk accent legt op het geloof en minder op de noodzaak van wedergeboorte'', zo waarschuwde ds. A. Moerkerken tijdens het jubileumsymposium van het honderdjarige kerkverband.

De Bijbel doet beiden. En legt zeker niet meer nadruk op wedergeboorte dan op geloof. Wel verbindt de Bijbel beiden aan elkaar, ze gaan dus hand in hand. Op zo'n manier krijg je dat gelovigen gaan twijfelen over wedergeboorte (helemaal als hij verderop ook aangeeft dat er vooral veel nadruk op de standen in het geestelijk leven moet worden gelegd, de stappen die iemand moet meemaken om tot geloof te komen). Zo is al jarenlang twijfel gezaaid onder gelovigen. Dat is een logisch gevolg als je een ongebalanceerde focus op wedergeboorte, ten koste van een focus op geloof (want dat is van de mens) predikt.

Moerkerken merkte daarbij op dat critici soms ,,fundamentele kritiek op de prediking'' hebben, terwijl ze zeggen de Gereformeerde Gemeenten lief te hebben. ,,Dat kan niet'', vond de predikant. ,,Wij houden van onze gemeenten om de boodschap, vanwege de bevindelijke schriftuurlijk-gereformeerde prediking.''

Dit is wel erg kortzichtig. Als je echt van me houdt lever je ook geen kritiek. Of een man die workaholic is en als zijn vrouw daar kritiek op heeft zegt: je houdt niet van me he. Tegelijkertijd is het een steek in de richting van bijvoorbeeld Van der Zwaag en Bart want in feite zegt ds. Moerkerken hier gewoon dat die de GerGem niet liefhadden, want als dat zo zou zijn zouden ze geen fundamentele kritiek op de prediking hebben gehad.

Er is meer verlangen om iets naar buiten uit te stralen van het geloof dan een behoefte om zich te toetsen aan de kenmerken van het nieuwe leven, zoals die door de Schrift worden genoemd.''

Waarom moet dat eerste er nou bij genoemd worden? In plaats van dat er blijdschap is dat er de laatste tijd tenminste dat verlangen onder mensen begint te komen om iets uit te stralen van het geloof. Zeg dan gewoon: Voor mijn gevoel is er meer de behoefte nodig om zich te toetsen aan de kenmerken van het nieuwe leven. Eigenlijk wordt hier gewoon dat verlangen om wat uit te stralen genuanceerd (ga nou maar eens wat mer je toetsen aan de kenmerken van het nieuwe leven). Zo creeer je weer geslotenheid en nog minder evangelisatie en verkondiging van het evangelie in de wereld.

Ik vind deze uitspraken wel weer zorgwekkend. Het is allemaal zo gericht op dingen houden zoals ze zijn, tradities vasthouden en zo... maar totaal niet gericht op vernieuwing en verandering van wat niet goedgaat enzo.

[Kaw]

-Klaagzang over de schrijfstijl van Kaw-

Ik wens je toe dat je nog eens onder het evangelie komt.

Dank je. Meermalen per week mag ik daar onder zitten. Overigens; mijn bezwaar zag vooral op de inhoud van je schrijfsel.

Misschien weer eens de definitie van 'Evangelie' scherpstellen. Is alles wel evangelie wat er gepreekt wordt?

Is het evangelie:
1. Voor iedereen?
2. Voor de grootste in schuld verslagen zondaar?

Heeft God:
1. De wereld lief?
2. De uitverkoren niet over voor de ondergang?

Is Christus:
1. Voor ons gestorven toen we nog zondaren waren?
2. Gestorven voor degenen die de Vader Hem gegeven heeft?

Hebben we:
1. Door het geloof deel aan deze genadegaven?
2. Soms de vrijmoedigheid te mogen geloven dat God in ons begonnen is?

Is de hoer en tollenaar waar Christus mee wil eten:
1. De preekslapende smssende puber waar iedereen zo zijn twijfels over heeft?
2. De oude vrouw in het zwart die na jaren worsteling nog niet de ruimte heeft gekregen om aan het avondmaal te mogen gaan?

Is een dode zondaar:
1. Iemand die niet geloofd?
2. Iemand die in schuld verslagen ligt voor de genadetroon?

Is het Lichaam van Christus:
1. De zichtbare gemeente?
2. De uitverkorenen?

Is de rijke jongeling:
1. Door Christus uitgenodigd hem te volgen?
2. Door Christus ledig weggezonden?

Is de verloren zoon:
1. Naar zijn vader gegaan omdat het daar beter was dan bij de varkens?
2. Door God stilgezet bij zijn doodsstaat en met een schuldverslagen hart gegaan tot zijn vader om hem de eer te geven, zonder enige verwachting/van-zins-zijnde van wederopname?

Heeft de bloedvloeiende vrouw:
1. Christus stiekum aangeraakt om van haar lichamelijke ongemak af te komen?
2. In schuld verslagen naar Christus gegaan en Hem gevolgt en enkel de vrijmoedigheid gevonden om de kwast van zijn kleed aan te raken?

Zijn de Nineveeers van Jona:
1. In de hemel?
2. gebleken een tijdgeloof te hebben gehad?

Ik stop maar even met vragen verzinnen.

[Unionist]

Fijn dat een kerkverband kritisch naar haar verleden kijkt.

En naar het eigen heden? Daar hopen we ook nog op.

[Kaw]

Fijn dat een kerkverband kritisch naar haar verleden kijkt.

Ik vind dat ook een positieve stap.

En naar het eigen heden? Daar hopen we ook nog op.

Toch is de situatie nu anders. Het gaat hier niet om dominees. De vergaderingen zijn vanuit GG-kerkrechtelijk gezien ordelijk verlopen. Het gaat nu niet om eer, maar nu echt om leer.
Zo maar wat verschillen.

[Unionist]

Neemt niet weg dat een goede zelfreflectie heel heilzaam is.

[refo]

De vraag is of het rehabiliteren van twee dominees voortkomt uit zelfreflectie. Ja, kerkrechterlijke zelfreflectie.

Maar dominee Kok heeft wel iets gezegd tijdens de synode. Omarmt men dat ook? Als wel de procedure afkeuren, maar vervolgens stellen dat het uiteindelijk toch op afzetten was uitgelopen, vanwege de 'leer' die ds Kok leerde, zijn we nog verder van huis. Want wat hij zei is wel de kern van het Evangelie. De prediker is uitdeler van menigerlei genade. Op de preekstoel mag hij de genade uitdelen. Wordt dat niet 'geleerd' dan is de prediking een lege huls. Dan vertel je slechts hoe het sommigen en misschien u ook wel (vraag er maar om!) zal kunnen vergaan.

Dominee Kok was de enige die toen het 'gevaar ds Steenblok' doorzag. Dat is hem noodlottig geworden. In de GG althans. Later zagen anderen het gelukkig ook. Lees bv de Saambinder van vlak voor de bewuste synode in 1953. Daar bespreekt ds L Rijksen het jaarboekje van de GG. Ds Steenblok heeft daar iets in geschreven over doop en verbond. 'Jammer dat dat zo scholastisch besproken wordt'. zegt ds Rijksen daarvan.

De eerlijkheid gebiedt dus dat dr Steenblok inderdaad eenzijdig gevonden werd. Neemt niet weg dat de Synode (blijkbaar) niet de bevoegdheid had hem af te zetten. Overigens zou je kunnen zeggen dat door weg te gaan uit de GG hij zelf de afzetting gesanctioneerd heeft.

[BJD]

Het is, volgens ds. Moerkerken, onmogelijk om de Gereformeerde Gemeenten lief te hebben en tegelijkertijd kritiek te hebben op de prediking. „Dat kan nooit samengaan.”

Liefhebben
Moerkerken merkte daarbij op dat critici soms ,,fundamentele kritiek op de prediking'' hebben, terwijl ze zeggen de Gereformeerde Gemeenten lief te hebben. ,,Dat kan niet'', vond de predikant. ,,Wij houden van onze gemeenten om de boodschap, vanwege de bevindelijke schriftuurlijk-gereformeerde prediking.''

Ik ben wel eens benieuwd in welke context deze uitspraken zijn gedaan.
Kunnen de forumleden die daar aanwezig zijn geweest dit toelichten ?

Als het werkelijk zo bedoelt en gezegd is zoals het in de krant beschreven is dan roept dat bij mij vele vragen op.

Menigmaal komt kritiek juist op uit de liefde !
Waarom zo weinig ruimte voor zelfreflectie ?
Waarom alle ! bezwaarden in een hoek zetten die ze niet verdienen.

Er zijn bezwaarden die wijzen op het evenwicht , die hartelijk in kunnen en mogen stemmen met de prediking die in de GG gelukkig gedeeltelijk nog wel gevonden wordt.
Bezwaarden die wijzen en zich beroepen op, (menigmaal door de meerderheid verguisde) predikers die wel dat evenwicht meer bewaren , die wel meer aandacht hebben in de prediking voor Jezus Christus, die minder wijzen op de mens en zijn gevoelens, zij slaan dit niet over, maar ze wijzen wel naar wat de werkelijke Grond is tot zaligheid. En dan bieden zij deze genade hartelijk en welmenend aan in hun prediking.
Predikers die in hun prediking minder , zoals Ds Paul het noemt, het anker naar binnen laten slaan maar die juist wijzen op De Grond waar we ons anker in mogen en moeten slaan.

En dan kan de ziel met een droefheid onder de prediking verkeren waar het soms zo anders is.
Dan is er verdriet omdat er in de prediking een systeem wordt uitgedacht waarin andere Bijbelse wegen niet in passen .
Dan voelt zo iemand zoveel onbegrip en wat is het dan een wonder
dat men juist bij de veel geprezen oudvaders wel dat evenwichtig mogen oplezen.
En wat is het dan verbazend als men ook bij predikers in onze zuster kerken, wel Datgene horen verklaren waar hun harten zo naar uit gaan.

Hoe kan dat dan ?

Maar gaan ze dan schoppen ?
Nee, want hun kerkverband is ze zo lief.
Ze weten zich er door God in geplaatst.
Dan wordt er een bidden geboren of er naast de noordenwind ook eens een zuidenwind door de Hof mag waaien
En dan zijn ze menigmaal bang of ze het zelf misschien wel fout zien, want ons hart is tenslotte bedriegelijk en arglistig.
Maar dan toch, door het lezen van Gods woord en de veel geprezen oudvaders worden ze bepaald bij de veelkleurigheid van Gods Geest, een veelkleurigheid waar ze in de prediking zo weinig van horen.
En soms, ja dan laten ze wel eens wat los en dan spreken ze over deze zorgen en vragen.

Is dat dan kritiek of juist meeleven, liefde en kerkelijke betrokkenheid ?

Als dat kritiek is, dan hou ik niet van mijn kerkverband, zo lees ik in de recensie !

Hoe kan het dan dat ik dat in mijn hart zo geheel anders voel ?
Bedrieg ik me danzelf in de liefde voor mijn kerkverband ?

Het is soms zo ingewikkeld geworden.....

Die laatste zin lijkt verdacht veel op de titel van het boekje van Blauwendraad :mrgreen: :mrgreen:

Ik heb overigens ook zeer verbaasd over de opmerking zoals ik die in het RD las. Alsof een kritische houding en liefde voor het kerkverband niet samen kunnen gaan..

Als Ds Moerkerken doelt op Bart en Zwaag, nou die hebben volgens hun werken bepaalde dominee's van de Ger Gem met hun prediking bepaald wel lief.

Ik hoorde de laatste tijd juist zopveel mooie geluiden bv Ds Eckeveld, Ds Golverdingen. Mogelijk begrijp ik Ds Moerkerken niet maar dit vind ik een te makkelijke conclusie.

[Hendrikus]

Ds. Mallan blij met „eerherstel dr. Steenblok”

Positieve reacties vanuit GGiN en CGK
op uitspraken ds. M. Golverdingen tijdens jubileumsymposium GG

ALBLASSERDAM - De behandeling van ds. R. Kok door de generale synode van de Gereformeerde Gemeenten in 1950 was „beslist onzorgvuldig”, het ontslag van dr. C. Steenblok als docent door de synode van 1953 „onwettig”, stelde ds. M. Golverdingen zaterdag op het jubileumsymposium van de Gereformeerde Gemeenten. Hoe wordt er vanuit de Gereformeerde Gemeenten in Nederland (GGiN) en de Christelijke Gereformeerde Kerken (CGK) op zijn uitspraken gereageerd?

Ds. F. Mallan, emeritus predikant binnen de GGiN, zegt met blijdschap in zijn hart kennis te hebben genomen van wat ds. Golverdingen opmerkte. „Ik was blij dat ik het las. Wat nu gezegd is, is historisch correct. Ik beschouw dit als een eerherstel, als een rehabilitatie van dr. Steenblok. Ik vind het erg dat hij dit zelf niet meemaakt, maar ben anderzijds dankbaar dat ik dit op zo hoge leeftijd nog wel mag meemaken. Men heeft ons altijd als „scheurmakers” gezien, maar uit de lezing van ds. Golverdingen blijkt wel dat er op de synode in 1953 niet kerkrechtelijk is gehandeld. Wij konden daarom niet blijven. Door ons weggaan hebben wij getuigenis willen geven van onze bezwaren. De Heere geeft daar na 54 jaar getuigenis van.”

Ds. Mallan weet niet of de zienswijze van ds. Golverdingen diens privé-opvatting is of dat hij deze moet beschouwen als de opvatting van het kerkverband. „Ik heb het alleen in de krant gelezen; ik ben niet op de hoogte van de status van deze uitspraken.”

De gesprekken die de commissie kerkelijke eenheid en verscheidenheid van de Gereformeerde Gemeenten de laatste jaren heeft gevoerd met een commissie van de GGiN werden door de laatste opgeschort in afwachting van het historisch onderzoek naar de gebeurtenissen uit 1953. Kunnen de gesprekken, nu dat onderzoek is verricht, worden hervat? „Daarover kan ik alleen niets zeggen. We zullen het daarover in de commissie moeten hebben. De Heere zal bijeenbrengen wat bijeen hoort, maar het is ook de Heere alleen Die waarlijk eenheid kan bewerken.”

Ds. R. Kok
De christelijke gereformeerde predikant ds. J. W. Schoonderwoerd, secretaris van het deputaatschap voor de eenheid van de gereformeerde belijders in Nederland, noemt de uitspraken van ds. Golverdingen inzake de schorsing van ds. R. Kok (die zich nadien aansloot bij de CGK; red.) „toch wel opmerkelijk. Ds. Golverdingen heeft duidelijk uitgesproken dat er aan de door de synode gevolgde procedure veel schortte. Het zou mooi zijn als de Gereformeerde Gemeenten nu ook als kerk een uitspraak in dezen zouden doen.”

De Sliedrechtse predikant, die op dit moment in het CGK-orgaan De Wekker een artikelenreeks wijdt aan de Gereformeerde Gemeenten, vraagt zich wel af „wat ds. Golverdingen hier nu mee wil. Het blijft toch wat bij de constatering dat de gang van zaken destijds onzorgvuldig was. Ik zou het waarderen als hier ook een inhoudelijk vervolg op zou komen. Natuurlijk, de formele kant van de zaak is belangrijk: als de synode zich aan haar regels had gehouden, was het misschien niet tot een schorsing gekomen. Maar inhoudelijk liggen er ook nog wel de nodige vragen. Volgens ds. Golverdingen was er bijvoorbeeld geen rapport over de opvattingen van ds. Kok, en ontbreekt in de Handelingen van de synode elke nadere fundering van de uitspraak in Schrift en belijdenis. Zou zo’n rapport er dan niet alsnog moeten komen? Dan zal werkelijk blijken in hoeverre de schorsing van ds. Kok terecht of onterecht is geweest.”

uit het RD van vandaag

[Kaw]

Ds. Mallan: God geeft ons 54 jaar na de scheiding alsnog de erkenning dat de scheiding nodig was. Yeah right...

[geledu]

Ik hoorde de laatste tijd juist zopveel mooie geluiden bv Ds Eckeveld, Ds Golverdingen.

Daar ben ik het dan ook van harte mee eens !
Het ging mij in mijn posting dan ook echt over de uitspraak dat er als er liefde voor het kerkverband is, geen (opbouwende) kritiek mee geleverd zou (mogen) worden
Daar ben ik het niet mee eens.

Verder ben ik ook blij met bepaalde ontwikkelingen die ik soms denk op te merken in lezingen , bidstonden en bijdragen in kerkelijk gerelateerde bladen binnen ons kerkverband, wat me van harte lief is. (zowel landelijk , als in de plaatselijke gemeente )
En dan begrijp ik ook dat men in de kerkelijke weg heel voorzichtig hoort te handelen, maar als ik nu bv ook de uitspraken van Ds Golverdingen lees dan ben ik daar alleen maar dankbaar voor.

[Herman]

Ds. Mallan: God geeft ons 54 jaar na de scheiding alsnog de erkenning dat de scheiding nodig was. Yeah right...

Inderdaad een merkwaardige reactie van ds. Mallan. Als je kerkelijk onrecht wordt aangedaan, dan heb je het recht weg te lopen? Sinds wanneer gaat dat zo makkelijk?

[Zonderling]

De behandeling van ds. R. Kok door de generale synode van de Gereformeerde Gemeenten in 1950 was „beslist onzorgvuldig”, het ontslag van dr. C. Steenblok als docent door de synode van 1953 „onwettig”, stelde ds. M. Golverdingen zaterdag op het jubileumsymposium van de Gereformeerde Gemeenten.

De gedane uitspraak over dr. Steenblok krijgt de meeste aandacht, maar de uitspraak over de behandeling van ds. Kok lijkt mij evenzeer van belang. Ook ds. Harinck constateerde reeds in één van zijn boeken dat bij de schorsing en afzetting van ds. Kok er geen op schrift staande aanklacht was en dat de gronden van zijn schorsing en afzetting (tot op de dag van heden) nooit zijn vastgelegd. Terecht haalt ds. Golverdingen op, dat ds. Kok zelfs geen weerwoord werd gegund op de synode waar tot zijn schorsing werd besloten.

Zelf heb ik het boekje van ds. Kok over het aanbod van genade en de beloften gelezen en ik kan niet anders zeggen dat ds. Kok in zijn leer over het aanbod en de beloften geheel staat in de lijn van Thomas Boston en de Erskines. Het verbaast mij dan ook dat ds. Kok bij velen (ook op dit forum) geschuwd wordt als zou hij onrechtzinnig zijn geweest, gedwaald hebben, enz enz.

De rehabilitaties die nu zijn uitgesproken, betreffen overigens alleen de procedurele kant, en hebben géén betrekking op inhoudelijke aspecten. Wat dat betreft denk ik dat een grondiger herbezinning op wat in 1950 gebeurd is, geen kwaad kan.