uitgeworpen schreef:Hoe is dat eigenlijk bij de opwekking in Nijkerk geweest? Waren daar ook gebedsamenkomsten? Of ontstonden die vanuit de 'herleving'.
Het begint tijdens een kerkdienst van Kuypers’ collega Roldanus in november van dat zelfde jaar 1749. Een oude vrouw begint te roepen en luidkeels tot God te bidden. Roldanus kalmeert haar en troost haar met de boodschap dat het nog niet te laat is om zich te bekeren. Een zondagmorgen daaropvolgend, 16 november, preekt Gerardus Kuypers over Psalm 72: 16: “Is er een handvol koren in het land op de hoogte der bergen, de vrucht daarvan zal ruisen als de Libanon.” De volgende dag, maandagavond 17 november leidt Kuypers een catechesedienst over de preek van de vorige dag. Wat tijdens de dienst van collega Roldanus gebeurde, speelt zich nu in het groot af. Veel mensen roepen hard naar God en huilen op hun knieën over hun zonden. Na de dienst gaan vele “beroerden” naar het huis van Kuypers om te vragen wat ze moeten doen. Het huis raakt overvol met mensen die huilen en roepen om genade. Gerardus Kuypers spreekt de mensen toe en bidt met hen.
De daaropvolgende dagen komen er steeds meer “beroerden” bij. Er worden de hele week samenkomsten gehouden waar uit de Bijbel gesproken wordt. Die worden geleid door Kuypers, Roldanus en andere “oefenaars”, mensen die niet geleerd zijn maar wel vanuit de Bijbel spreken. Ze handelen wel zonder verantwoordelijkheid van de kerkenraad. Sommigen van hen zijn echter onbekwaam en worden storende factoren in de opwekkingsbeweging. De stad is onrustig en honderden mensen bezoeken de samenkomsten en bidden hardop in het openbaar. Men belijdt openbaar zijn zonden en velen komen tot bekering. Kuypers ziet dit louter als de werking van Gods Geest als van op het eerste Pinksterfeest.
(geciteerd uit:
http://scholieren.samenvattingen.com/do ... 62/?query=
zie ook
http://www.historischhuis.nl/recensies/recensie26.html
:
