refo schreef:Misschien is het verstandig dat je het nog eens leest. Het ging Christen niet om de hemelpoort, maar om de last die hij kwijt wilde.

Oude Paden schreef:

Unionist schreef:De weg smal, dat ontkent hij die meent aan de rechterkant er niet af te kunnen raken.

Als de weg écht smal is, is het een voortdurend strompelen over obstakels en een voortdurend uitkijken niet in de afgrond te vallen.

Het lijkt tegenwoordig wel alsof de weg maar aan één kant gevaarlijk is. Als je maar vér van die linkerkant wegblijft, loop je veilig.

Maar... aan de rechterkant is het ravijn nét zo diep!

Die smalle weg is afgebakend middels een muur.
Wie op de smalle weg is kan er niet afvallen.

Zowel links en rechts van het pad is het struikelen en vallen.

Wie de Christenreis leest leest iets anders dan op refoforum.

Velen denken volgens mij:
Wat is die Bunyan toch een tobbert. Niet zo moeilijk doen. Ga nu eens recht op je doel af!
Helaas komt de hemelpoort bij Bunyan pas in zicht als hij aan de oever van de doodsjordaan komt... en dan moet hij die zelf nog door ook!
Arme Bunyan, toen je de stad verderf verliet moest je gelijk naar dat Kruis kijken met de Heere Jezus. Niet eerst op dat poortje staren.

Toen gordde CHRISTEN zijn lendenen, en maakte zich weer reisvaardig. De ander zei tot hem, dat hij een eindweegs voorbij deze poort aan het huis van UITLEGGER zou komen, aan wiens deur hij moest kloppen en bij wie hij uitnemende dingen zou zien. Daarop nam CHRISTEN afscheid van zijn vriend, die hem een voorspoedige reis wenste.

Vraag:

Dominee Den Boer, in uw antwoord (3-12-05) zegt u dat het ware geestelijke leven begint, daar waar de Heere Zijn liefde uitstort in je hart. Ik weet van die liefde, het verlangen om Hem de eer te geven en dat ik daar zo in tekort schiet. Hij is het zo waard. Toch ben ik bang dat ik God nog niet volledig ken. Ik heb me niet zonder Christus voor eeuwig verloren gevoeld. Ik weet nu achteraf door Zijn liefde en genade dat dat zo is. En dat ik het ook verdiend zou hebben. Nu zeggen veel dominees dat je dat eerst moet leren voor je zalig kunt worden. Anders zegt Christus: “Gaat weg van mij, Ik heb u niet gekend.” Ik wordt hier zo bang van. De Heere troost me door de prediking en bijbelteksten, maar soms kan ik zelfs twijfelen of dat wel van Hem komt en voel dan gelijk weer de grote zonde van mijn ongeloof. Begrijpt u dat?

Antwoord:

Hartelijk bedankt voor je reactie. Mijn antwoord kan heel kort zijn. Je schrijft precies wat ik bedoelde te zeggen. Ontdekking aan onze verlorenheid zonder dat daaraan de in het hart uitgestorte liefde van God voorafgaat, is wettisch van karakter. Maar als de Heere Zijn liefde in ons uitstort, gaan we eerst in waarheid beseffen wat het is tegen een heilig en goeddoend God gezondigd te hebben. En deze droefheid naar God bewerkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid (2 Kor.7:10). De wetenschap zonder Hem eeuwig verloren te zijn (de schrik des Heeren; 2 Kor.5:11) doet ons de zaligheid zoeken buiten onszelf. Of, zoals ons avondmaalsformulier zegt: “wij zijn niet in onszelf volkomen en rechtvaardig, maar integendeel, aangezien wij ons leven buiten ons zelf in Jezus Christus zoeken, zo bekennen wij daarmee dat wij midden in de dood liggen.”

Vraag de Heere maar aanhoudend, of Hij dat kennen van jezelf steeds wil verdiepen. Ik weet uit ervaring wat het is om met de dichter van Ps.73 te moeten zeggen: “Ik was/ben een groot beest bij U” (Heere). Maar ook hoe heerlijk het is om als een goddeloze rechtvaardig te zijn in Christus, om niet. In Hem ligt al ons heil. Om met Luther te spreken': "Wir sind Bettler" wij zijn bedelaars en we blijven het. En vergeet ook maar niet, dat -wat de ouden noemden 'het ware werk'- altijd wordt bestreden. Moge de Heere je in alles Zijn barmhartigheid doen proeven. Hij is het eeuwig waard gediend en geprezen te worden.

Met een hartelijke groet,
Ds. C. den Boer

Grace schreef:

Oude Paden schreef:

Unionist schreef:De weg smal, dat ontkent hij die meent aan de rechterkant er niet af te kunnen raken.

Als de weg écht smal is, is het een voortdurend strompelen over obstakels en een voortdurend uitkijken niet in de afgrond te vallen.

Het lijkt tegenwoordig wel alsof de weg maar aan één kant gevaarlijk is. Als je maar vér van die linkerkant wegblijft, loop je veilig.

Maar... aan de rechterkant is het ravijn nét zo diep!

Die smalle weg is afgebakend middels een muur.
Wie op de smalle weg is kan er niet afvallen.

Zowel links en rechts van het pad is het struikelen en vallen.

Wie de Christenreis leest leest iets anders dan op refoforum.

Velen denken volgens mij:
Wat is die Bunyan toch een tobbert. Niet zo moeilijk doen. Ga nu eens recht op je doel af!
Helaas komt de hemelpoort bij Bunyan pas in zicht als hij aan de oever van de doodsjordaan komt... en dan moet hij die zelf nog door ook!
Arme Bunyan, toen je de stad verderf verliet moest je gelijk naar dat Kruis kijken met de Heere Jezus. Niet eerst op dat poortje staren.

Ouden paden,

Ik meen het wanneer ik zeg dat je heel veel dingen zegt die abslouut waar zijn en ook mooi zijn.

Toch zit ik met een vraag. Ik zou willen vragen om daar eerlijk antwoord op te geven.

Hoe kan je precies weten hoe het allemaal zit, hoe God werkt, hoe een mens bekeerd wordt, hoe dat allemaal gaat, wat je dan allemaal meemaakt, etc?

en zelf er nog buiten staan, zelf nog niet die weg bent gegaan, zelf nog vreemd bent aan Gods genadewerk in je leven, zelf nog blind bent(dat is immers de bittere werkelijkheid als je zegt dat je vreemd bent aan Gods genadewerk), zelf er nog buiten staat, etc.

Dit is voo mij een oprechte vraag, waar ik ook een oprecht antwoord op zou willen hebben.

gr, Grace

Unionist schreef:Oude paden,

Is de geloofdsbeleving van een christen uit de 17e eeuw exact gelijk aan die van een christen uit de 4e of de 11e eeuw?

Marnix schreef:

Unionist schreef:Oude paden,

Is de geloofdsbeleving van een christen uit de 17e eeuw exact gelijk aan die van een christen uit de 4e of de 11e eeuw?

Of van de eerste eeuw... daar was het ook weer zoveel anders... Want als we terug willen kijken, moeten we niet teurgkijken naar de nadere reformatie.... zelfs niet naar de reformatie zelf... we moeten nog wat eeuwen verder terug, naar de Bijbel. Leg dit alles nou eens daarnaast en vergelijk het. Hoe wordt er daar gepraat over zaligheid, over redding... over genieten van het leven als christen, over wat wel kan en wat niet kan.

En vooral ook over zekerheid.

Overigens leg je behoorlijk de nadruk op bevinding... en over wat de mensen moeten gaan doen als het tenminste echte christenen zijn... De Bijbel stelt Christus centraal als redder, niet van een gfroep mensen die qua bevinding en levensstijl op 1 lijn zitten, maar als Redder van een ontzettend diverse groep mensen... introver en extravert, mensen vol zekerheid en twijfelaars, eigenwijze mensen en niet eigenwijze mensen, mensen vol ellendekennis en mensen vol verlossingskennis (hoewel de gezonde waarheid ergens in het midden ligt volgens mij)

Ik geloof dat God zowel volgers van de nadere reformatie als gewone reformatoren, waar een hoop verschil in zit, kan redden... want het gaat uiteindelijk om geloof in Jezus Christus als verlosser en niet om visie op allerlei leerstukken, op hoeveel aandacht ellendekennis krijgt, zelfs niet om of mensen wel of niet naar de kroeg gaan, tv kijken, wat voor kleding ze dragen enzovoorts.

Oude waarheid schreef:Ik vreesde dit antwoord al!

Unionist schreef:Je bent er erg sterk in, OP, om vragen te beantwoorden met suggestieve opmerkingen. Daarbij ga je niet in op vragen, laat staan dat je antwoorden geeft. Dat maakt de discussie er niet makkelijker op.

Er staan in deze discussies nog heel wat vragen aan jouw adres open. Lees maar eens terug.

Unionist schreef:Heb jij toevallig een broer die Adrianus heet?