-DIA- schreef:Wel degelijk. Kinderen liggen in het huis des Heeren niet bij vrouwen, en stelen niet van de offeranden. Dat moet dus welbewust en als geddeloos gezien worden, zie ook de context. De kinderen van Eli waren te slap opgevoed. Eli had een verkeerde liefde tot zijn zonen.
Hij wilde zijn vlees sparen en hij moest er de gevolgen van ervaren: Ikabod! Zou het nu anders zijn in Kerkelijk Nederland? Ik denk dat wel mochten vrezen. En juist omdat niemand vreest kon dat wel een teken zijn dat de Heere zwijgt en ons door laat gaan. Wij wijken allen af, als volk van en kerk, ja als geheel Europa, waar de Heere zoveel wonderen heeft gedaan.

• Gij, vrees'lijk zijt Gij in 't gericht;
  Wie zal bestaan voor Uw gezicht?
  Zo ras Uw mond het vonnis streek,
  Uw oordeel van den hemel bleek,
  Toen vreesde d' aarde voor Uw ogen;
  Toen werd ze stil door Uw vermogen.
  

En dan zegt Christus: Komt allen tot Mij!
En dan zegt Christus: die tot Mij komt, Ik zal hem geenszins uitwerpen!
En dan zegt de HEERE: Komt dan, en laat ons samen rechten, zegt de Heere; al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw, al waren zij rood als karmozijn, zij zullen worden als witte wol.

Laten wij dan met vrijmoedigheid toegaan tot de troon der genade, om geholpen te worden ter bekwamer tijd. En dan zal ons loflied zijn:

Een psalm van David. Loof den Heere, mijn ziel, en al wat binnen in mij is, Zijn heiligen Naam.
Loof den Heere, mijn ziel, en vergeet geen van Zijn weldaden;
Die al uw ongerechtigheid vergeeft, die al uw krankheden geneest;
Die uw leven verlost van het verderf, die u kroont met goedertierenheid en barmhartigheden;
Die uw mond verzadigt met het goede, uw jeugd vernieuwt als eens arends.

Kiest u heden, wien gij dienen zult; hetzij de goden, welke uw vaders, die aan de andere zijde der rivier waren, gediend hebben, of de goden der Amorieten, in welker land gij woont; maar aangaande mij, en mijn huis, wij zullen den Heere dienen!

-DIA- schreef:

gallio schreef:

-DIA- schreef:

Dodo schreef:Ik lees dat als: toen de zonen ontspoorden, heeft Eli ze niet vermaand/bestraft. Er staat niet dat ze niet goed opgevoed zijn.

Oke we zijn nu pas echt hoog verlicht. Waarschijnlijk een doorwerking van de Verlichting en Franse Revolutie. We buigen zomaar niet, of wel?

Lees toch gewoon nauwkeurig de Bijbel en zo nodig verklaarders. Het staat er toch duidelijk dat de zonen van Eli grove zonden begingen in hun functie als priesters. Priesters waren volwassen mannen.

Een volwassene blijft kind. En Eli als voorganger had niet mogen zwijgen. Net als in onze tijd zwijgen er velen en noemen de zonden niet bij name. Dat klinkt velen te hard in de oren. Spreekt ons van zachte dingen... enz.

Eli had zijn zonen af moeten zetten, het feit dat Eli zeer zwaar was kan (hoeft niet) er op duiden dat Eli het beste vlees ook met graagte op at, de tempeldienst was in verval, DIA noemde al tempelprostitutie, Het feit dat Eli als eerste dacht dat Hanna dronken was, kan er op wijzen dat het niet ongewoon was dat er dronken mensen in de tempel waren, als iemand in de kerk voorover ligt denken we niet als eerste aan dronkenschap. Daarhad hij tegen op moeten treden en dat heeft hij nagelaten.

JCRyle schreef:

-DIA- schreef:Wel degelijk. Kinderen liggen in het huis des Heeren niet bij vrouwen, en stelen niet van de offeranden. Dat moet dus welbewust en als geddeloos gezien worden, zie ook de context. De kinderen van Eli waren te slap opgevoed. Eli had een verkeerde liefde tot zijn zonen.
Hij wilde zijn vlees sparen en hij moest er de gevolgen van ervaren: Ikabod! Zou het nu anders zijn in Kerkelijk Nederland? Ik denk dat wel mochten vrezen. En juist omdat niemand vreest kon dat wel een teken zijn dat de Heere zwijgt en ons door laat gaan. Wij wijken allen af, als volk van en kerk, ja als geheel Europa, waar de Heere zoveel wonderen heeft gedaan.

• Gij, vrees'lijk zijt Gij in 't gericht;
  Wie zal bestaan voor Uw gezicht?
  Zo ras Uw mond het vonnis streek,
  Uw oordeel van den hemel bleek,
  Toen vreesde d' aarde voor Uw ogen;
  Toen werd ze stil door Uw vermogen.
  

En dan zegt Christus: Komt allen tot Mij!
En dan zegt Christus: die tot Mij komt, Ik zal hem geenszins uitwerpen!
En dan zegt de HEERE: Komt dan, en laat ons samen rechten, zegt de Heere; al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw, al waren zij rood als karmozijn, zij zullen worden als witte wol.

Laten wij dan met vrijmoedigheid toegaan tot de troon der genade, om geholpen te worden ter bekwamer tijd. En dan zal ons loflied zijn:

Een psalm van David. Loof den Heere, mijn ziel, en al wat binnen in mij is, Zijn heiligen Naam.
Loof den Heere, mijn ziel, en vergeet geen van Zijn weldaden;
Die al uw ongerechtigheid vergeeft, die al uw krankheden geneest;
Die uw leven verlost van het verderf, die u kroont met goedertierenheid en barmhartigheden;
Die uw mond verzadigt met het goede, uw jeugd vernieuwt als eens arends.

Kiest u heden, wien gij dienen zult; hetzij de goden, welke uw vaders, die aan de andere zijde der rivier waren, gediend hebben, of de goden der Amorieten, in welker land gij woont; maar aangaande mij, en mijn huis, wij zullen den Heere dienen!

Waarom deze reactie? Was ik te somber? We moeten beginnen met juichen en God danken hè? Ik weet het. De dingen die u noemt weten wij ook wel. Maar er is ook een volk, een overblijfsel, dat niet meteen zo hoog van de toren kan blazen, ook al is het wel eens in hen: Hoe groot hoe vreselijk zijt Gij alom uit Uw verheven heiligdom... en dan Aanbiddelijk Opperwezen.
Dan vraag ik (in het algemeen) kunnen we naar waarde God groot maken?
Het kan wel eens de wens zijn om dat te kunnen.

Ik hoor eigenlijk niet zoveel mensen die met hun zonden te doen krijgen, meer die juichen en altijd veel mooie teksten en psalmen krijgen, en zonder te onderscheiden of het een voorkomende dan wel inkomende waarheid is. Ik denk toch dat dat laatste in een wonder en in aanbidding, of in beschaamdheid eindigt. Wat we nu veelal zien is een roemen, waar men zich op vastzet, en daar zitten ze ook heel vast en gerust. We horen meer meteen al juichen, en roemen in God, en dan vraag ik me af hoe ze het hebben gekregen, want zeggen ze meest niet. Het komt maar vaak in hun gedachten en dan denken ze God groot te maken. Ik denk dat dit toch geen zeldzaamheid is. Een beetje ervaring heb ik er wel mee opgedaan.

Ik bedoel dus niets kwaads te zeggen van bovenstaande posting, maar ik merk slechts in het algemeen op, een tendens dat men thans eerder juicht dan dat het in de zwart gaat door rouw bezweken.
Toch geloof ik nog dat God niet anders werkt dan altijd: De klacht gaat vooraf aan de jubel, en het kruis gaat vooraf aan de kroon. Daarmee word de jubel en de kroon niet veracht, maar probeer het op de juiste plek te zetten. Dit is alleen mogelijk door de levende Kerk. Maar de smart, als wij God niet meer enig goed kunnen doen dat zal de kerk op aarde toch vaak aan de grond houden. Ook al mag het wel eens wat leven: Alles wat adem heeft love den Heere! Wie ben ik dat Gij ons nog draagt en verdraagt?

De reactie kan op tweeërlei wijze gelezen worden: Als aanvulling, positief dus, of omdat men zich er wat aan ergerde dat ik niet zo met het juichen en het God dienen begon. Ik geloof dat we nooit God kunnen groot maken als wij niet wederom geboren worden, en ik geloof tevens dat dit een weg is door de poort van de wedergeboorte. Anders zullen wij, al menen wij het wel, God niet kunnen dienen.

-DIA- schreef:

JCRyle schreef:

-DIA- schreef:Wel degelijk. Kinderen liggen in het huis des Heeren niet bij vrouwen, en stelen niet van de offeranden. Dat moet dus welbewust en als geddeloos gezien worden, zie ook de context. De kinderen van Eli waren te slap opgevoed. Eli had een verkeerde liefde tot zijn zonen.
Hij wilde zijn vlees sparen en hij moest er de gevolgen van ervaren: Ikabod! Zou het nu anders zijn in Kerkelijk Nederland? Ik denk dat wel mochten vrezen. En juist omdat niemand vreest kon dat wel een teken zijn dat de Heere zwijgt en ons door laat gaan. Wij wijken allen af, als volk van en kerk, ja als geheel Europa, waar de Heere zoveel wonderen heeft gedaan.

• Gij, vrees'lijk zijt Gij in 't gericht;
  Wie zal bestaan voor Uw gezicht?
  Zo ras Uw mond het vonnis streek,
  Uw oordeel van den hemel bleek,
  Toen vreesde d' aarde voor Uw ogen;
  Toen werd ze stil door Uw vermogen.
  

En dan zegt Christus: Komt allen tot Mij!
En dan zegt Christus: die tot Mij komt, Ik zal hem geenszins uitwerpen!
En dan zegt de HEERE: Komt dan, en laat ons samen rechten, zegt de Heere; al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw, al waren zij rood als karmozijn, zij zullen worden als witte wol.

Laten wij dan met vrijmoedigheid toegaan tot de troon der genade, om geholpen te worden ter bekwamer tijd. En dan zal ons loflied zijn:

Een psalm van David. Loof den Heere, mijn ziel, en al wat binnen in mij is, Zijn heiligen Naam.
Loof den Heere, mijn ziel, en vergeet geen van Zijn weldaden;
Die al uw ongerechtigheid vergeeft, die al uw krankheden geneest;
Die uw leven verlost van het verderf, die u kroont met goedertierenheid en barmhartigheden;
Die uw mond verzadigt met het goede, uw jeugd vernieuwt als eens arends.

Kiest u heden, wien gij dienen zult; hetzij de goden, welke uw vaders, die aan de andere zijde der rivier waren, gediend hebben, of de goden der Amorieten, in welker land gij woont; maar aangaande mij, en mijn huis, wij zullen den Heere dienen!

Waarom deze reactie? Was ik te somber? We moeten beginnen met juichen en God danken hè? Ik weet het. De dingen die u noemt weten wij ook wel. Maar er is ook een volk, een overblijfsel, dat niet meteen zo hoog van de toren kan blazen, ook al is het wel eens in hen: Hoe groot hoe vreselijk zijt Gij alom uit Uw verheven heiligdom... en dan Aanbiddelijk Opperwezen.
Dan vraag ik (in het algemeen) kunnen we naar waarde God groot maken?
Het kan wel eens de wens zijn om dat te kunnen.

Ik hoor eigenlijk niet zoveel mensen die met hun zonden te doen krijgen, meer die juichen en altijd veel mooie teksten en psalmen krijgen, en zonder te onderscheiden of het een voorkomende dan wel inkomende waarheid is. Ik denk toch dat dat laatste in een wonder en in aanbidding, of in beschaamdheid eindigt. Wat we nu veelal zien is een roemen, waar men zich op vastzet, en daar zitten ze ook heel vast en gerust. We horen meer meteen al juichen, en roemen in God, en dan vraag ik me af hoe ze het hebben gekregen, want zeggen ze meest niet. Het komt maar vaak in hun gedachten en dan denken ze God groot te maken. Ik denk dat dit toch geen zeldzaamheid is. Een beetje ervaring heb ik er wel mee opgedaan.

Ik bedoel dus niets kwaads te zeggen van bovenstaande posting, maar ik merk slechts in het algemeen op, een tendens dat men thans eerder juicht dan dat het in de zwart gaat door rouw bezweken.
Toch geloof ik nog dat God niet anders werkt dan altijd: De klacht gaat vooraf aan de jubel, en het kruis gaat vooraf aan de kroon. Daarmee word de jubel en de kroon niet veracht, maar probeer het op de juiste plek te zetten. Dit is alleen mogelijk door de levende Kerk. Maar de smart, als wij God niet meer enig goed kunnen doen dat zal de kerk op aarde toch vaak aan de grond houden. Ook al mag het wel eens wat leven: Alles wat adem heeft love den Heere! Wie ben ik dat Gij ons nog draagt en verdraagt?

De reactie kan op tweeërlei wijze gelezen worden: Als aanvulling, positief dus, of omdat men zich er wat aan ergerde dat ik niet zo met het juichen en het God dienen begon. Ik geloof dat we nooit God kunnen groot maken als wij niet wederom geboren worden, en ik geloof tevens dat dit een weg is door de poort van de wedergeboorte. Anders zullen wij, al menen wij het wel, God niet kunnen dienen.

'En Hij (dat is de Heere Jezus Christus, JCRyle) heeft aldaar niet vele krachten gedaan, vanwege hun ongeloof'

Onder lijfstraffen verstaan we denk ik vooral lichamelijke cq fysieke straffen. Vinden jullie mentale cq emotionele straffen ook onder lijfstraffen vallen? (vb. Opsluiting)

Wandelende schreef:Onder lijfstraffen verstaan we denk ik vooral lichamelijke cq fysieke straffen. Vinden jullie mentale cq emotionele straffen ook onder lijfstraffen vallen? (vb. Opsluiting)

Ik vind persoonlijk van niet, anders dan er met de knuppel op slaan.... Ik denk ook niet dat dit bedoeld wordt met het kastijden van kinderen, zoals in de Bijbel bedoelt wordt wat betreft de zonen van Eli.
Er staat wel dat God kastijdt degene die Hij liefheeft. En indien gij zonder kastijding zijt dan zijt gij bastaarden en geen zonen.
De kastijding van Gods Kinderen kan inderdaad wel veel en velerlei zijn.

Wandelende schreef:Onder lijfstraffen verstaan we denk ik vooral lichamelijke cq fysieke straffen. Vinden jullie mentale cq emotionele straffen ook onder lijfstraffen vallen? (vb. Opsluiting)

Het woord lijfstraf impliceert dat de straf gevolgen heeft voor je lijf.
Zonder eten naar bed lijkt me ook een lijfstraf. Opsluiten in een te koude schuur ook. Een uur verplicht naar je slaapkamer niet.

Ik denk dat mentale straffen, zoals een paar dagen negeren, erger zijn dan een 'pak voor de broek'.

Daarom ben je er niet door lijfstraffen te verbieden. Je kan emotioneel veel meer schade aanrichten. Ik weet van ouders die de foto van hun 'stoute' kind omdraaiden. Soms dagenlang. Zo van 'jij hoort er even niet bij'.
Dat vind ik misdadiger dan een tik.
Elke straf kan op de verkeerde manier en vanuit een verkeerde houding gegeven worden.
Maar geen straf is ook geen optie; daar is niemand bij gebaat.

Het blijft toch een worsteling; die opvoeding. Je kan zelfs binnen een gezin niet ieder kind hetzelfde aanpakken.

Met grote verbazing lees ik dit topic voornamelijk mee.
Wist niet dat er nog door zóveel mensen fysiek en mentaal geweld word gebruikt en dat onder mom van een vroom bijbels sausje :-(

Verstuurd vanaf mijn HUAWEI SCL-L21 met Tapatalk

Orchidee schreef:Met grote verbazing lees ik dit topic voornamelijk mee.
Wist niet dat er nog door zóveel mensen fysiek en mentaal geweld word gebruikt en dat onder mom van een vroom bijbels sausje :-(

Verstuurd vanaf mijn HUAWEI SCL-L21 met Tapatalk

Met grote verbazing lees ik je post. Ik zie nergens in dit topic dat velen onder het mom van een vroom sausje fysiek geweld gebruiken. Waar lees je dat dan?

Orchidee schreef:Met grote verbazing lees ik dit topic voornamelijk mee.
Wist niet dat er nog door zóveel mensen fysiek en mentaal geweld word gebruikt en dat onder mom van een vroom bijbels sausje :-(

Verstuurd vanaf mijn HUAWEI SCL-L21 met Tapatalk

Dat is de tijdgeest. Een algemeen over de wereld gaande geest die barmhartiger lijkt (ik ze lijkt) dan God.
Wat denkt u dan van God? Hij kastijd degene die Hij liefheeft. En ook: wie zonder kastijding is noemt Hij bastaarden. Was de Bijbel (en daarmede God) dan tijdgebonden en barbaars?

Maanenschijn schreef:

Orchidee schreef:Met grote verbazing lees ik dit topic voornamelijk mee.
Wist niet dat er nog door zóveel mensen fysiek en mentaal geweld word gebruikt en dat onder mom van een vroom bijbels sausje :-(

Verstuurd vanaf mijn HUAWEI SCL-L21 met Tapatalk

Met grote verbazing lees ik je post. Ik zie nergens in dit topic dat velen onder het mom van een vroom sausje fysiek geweld gebruiken. Waar lees je dat dan?

U kent de felheid van de poster in dezen.

Misschien mocht ik dat laatste niet opmerken?

-DIA- schreef:Misschien mocht ik dat laatste niet opmerken?

Als je dat al weet, doe het dan niet.