DDD schreef:Ik geloof echt niet dat er gemeenten zijn waar meer dan de helft van de zestienjarigen weet wat een consciëntie is. Maar inderdaad zullen de mensen die bewust kiezen voor de SV vaak wel weten wat het betekent. Ik hoor het woord overigens nooit, denk ik. Maar misschien gaat daar tijdelijk verandering in komen.

Je gaat met Mara mee naar de kerk?

Ik betwijfel eerlijk gezegd of Mara het zich wel goed herinnert. Maar dat terzijde. Maar er komt een dominee deze kant op die vermaard is om zijn voorliefde voor historiserende wonderlijkheden in kleding en woordkeuze. Dus als hier mensen zijn die zeggen dat 'consciëntie' gewoon Nederlands is, sluit ik niet uit dat ik dat woord ook eens ga tegenkomen.

Klinkt als een hilarisch optreden.

Tja. Soms schiet er wel eens iemand in de lach, maar het went ook weer, naar het schijnt.

DDD schreef:Ik geloof echt niet dat er gemeenten zijn waar meer dan de helft van de zestienjarigen weet wat een consciëntie is. Maar inderdaad zullen de mensen die bewust kiezen voor de SV vaak wel weten wat het betekent. Ik hoor het woord overigens nooit, denk ik. Maar misschien gaat daar tijdelijk verandering in komen.

Minstens 1 keer in de drie maanden toch?
Ten derde, onderzoeke een iegelijk zijn consciëntie, (...)
Veel predikanten zeggen dat is geweten erachter.
Maar nu moeten we weer ontopic

Dit ís toch on topic? Ik geloof niet dat ik de laatste jaren heb meegemaakt dat een dominee inderdaad consciëntie gebruikte bij het avondmaalsformulier. Maar ik zal er eens op letten. Als er gelijk achter komt wat het betekent, vind ik het eigenlijk niet helemaal meetellen.

DDD schreef:Dit ís toch on topic? Ik geloof niet dat ik de laatste jaren heb meegemaakt dat een dominee inderdaad consciëntie gebruikte bij het avondmaalsformulier. Maar ik zal er eens op letten. Als er gelijk achter komt wat het betekent, vind ik het eigenlijk niet helemaal meetellen.

Ja hoor dan weten 16-jarige wat het betekent

Daarom tel ik het ook niet mee. Als ik zeg dat een plus een twee is, dan telt een goed antwoord niet mee bij de vraag of je kunt rekenen.

eilander schreef:@Mara, het is natuurlijk wel van belang hoe we iets zeggen. Als dat vanuit de hoogte is, zo van: ik ben beter want ik doe dit soort dingen niet, dan is dat droevig.
Dat neemt niet weg dat er wel in liefde gewaarschuwd moet worden. Met de redenering over je eigen hart kun je iedereen laten lopen.

Waarom zou je een buurman moeten waarschuwen die zijn kozijnen staat de schilderen en niet gelooft?

merel schreef:

eilander schreef:@Mara, het is natuurlijk wel van belang hoe we iets zeggen. Als dat vanuit de hoogte is, zo van: ik ben beter want ik doe dit soort dingen niet, dan is dat droevig.
Dat neemt niet weg dat er wel in liefde gewaarschuwd moet worden. Met de redenering over je eigen hart kun je iedereen laten lopen.

Waarom zou je een buurman moeten waarschuwen die zijn kozijnen staat de schilderen en niet gelooft?

Omdat hij evenals ik een onsterfelijke ziel heeft, en de Heere Jezus moet leren kennen om niet voor eeuwig verloren te gaan. En hoe zal hij Hem leren kennen als niemand over Hem vertelt?

Dat argument snap ik, maar als je zo'n beetje de enige bent in de wijk die op zondag naar de kerk gaat en zondagsrust houdt? Moet je dan alle buren bij langs om het te vertellen of alleen als het ter sprake komt?

merel schreef:Dat argument snap ik, maar als je zo'n beetje de enige bent in de wijk die op zondag naar de kerk gaat en zondagsrust houdt? Moet je dan alle buren bij langs om het te vertellen of alleen als het ter sprake komt?

Dit kun je natuurlijk niet zeggen. Het woordje 'moeten' is sowieso al niet goed in dit verband. De één heeft meer vrijmoedigheid dan de ander. In het algemeen kun je wel zeggen dat er maar heel weinig buren zijn waar dit 'ter sprake' komt. Wel zou het goed zijn om naar een aanleiding te zoeken: ziekte van iemand, een ongeval, leed in de wereld, enzovoorts.
Ander voorbeeld: als iemand dagelijks zijn auto staat te poetsen zou dat ook een aanleiding kunnen zijn om een gesprekje te beginnen over dat er méér is dan alleen het hier en nu.
Ik zeg maar wat, het is niet één of andere checklist voor Jehovah's getuigen ofzo. Ik geloof toch al niet in het langs de deuren gaan. Maar afwachten tot ze naar je toe komen met de vraag: 'kan ik zondag met je mee?' zou ik niet doen.

eilander schreef:

merel schreef:Dat argument snap ik, maar als je zo'n beetje de enige bent in de wijk die op zondag naar de kerk gaat en zondagsrust houdt? Moet je dan alle buren bij langs om het te vertellen of alleen als het ter sprake komt?

Dit kun je natuurlijk niet zeggen. Het woordje 'moeten' is sowieso al niet goed in dit verband. De één heeft meer vrijmoedigheid dan de ander. In het algemeen kun je wel zeggen dat er maar heel weinig buren zijn waar dit 'ter sprake' komt. Wel zou het goed zijn om naar een aanleiding te zoeken: ziekte van iemand, een ongeval, leed in de wereld, enzovoorts.
Ander voorbeeld: als iemand dagelijks zijn auto staat te poetsen zou dat ook een aanleiding kunnen zijn om een gesprekje te beginnen over dat er méér is dan alleen het hier en nu.
Ik zeg maar wat, het is niet één of andere checklist voor Jehovah's getuigen ofzo. Ik geloof toch al niet in het langs de deuren gaan. Maar afwachten tot ze naar je toe komen met de vraag: 'kan ik zondag met je mee?' zou ik niet doen.

Er zijn vaak meer mogelijkheden om te getuigen, dan dat ik zelf denk/dacht. En dit hoeft zeker niet geforceerd te gaan.
Vaak gaat het makkelijker dan ik zou kunnen hebben voorzien.

eilander schreef: Omdat hij evenals ik een onsterfelijke ziel heeft, en de Heere Jezus moet leren kennen om niet voor eeuwig verloren te gaan. En hoe zal hij Hem leren kennen als niemand over Hem vertelt?

Die buurman ziet helemaal geen kwaad om dat te doen. Soms hoor je dan nog: ik geloof ook wel hoor, maar op mijn eigen manier.
Het hoeft zelfs niet eens een ongelovige buurman te zijn, ook kerkmensen doen dit.
Er is nu eenmaal een groep - die volgens mij steeds groter wordt - die nog wel(eens) s'morgens naar de kerk gaan en de rest van de dag hun hobby uitoefent, klust of naar het strand gaat.
Wij zagen laatst een man, waarvan we weten dat hij ouderling is in de PKN, op zondagmiddag in een roodwit shirtje naar de Kuip gaan, met zijn zoon. Hoe moet je die dan aanspreken? Zijn dominee doet dat niet eens, blijkbaar.

Mistig schreef:Er zijn vaak meer mogelijkheden om te getuigen, dan dat ik zelf denk/dacht. En dit hoeft zeker niet geforceerd te gaan.

Klopt. Wij kregen na een paar maanden te horen: jaaaa, dat doen jullie natuurlijk niet, want jullie zijn anders. En dat werd wel op positieve toon gezegd.
En soms krijg je een direkte vraag, als een ramp is gebeurd "als er een God is, zou Hij dit toch wel kunnen verhinderen"?
Het eerste wat ik dan meestal zeg: er is niet een god, ik geloof in God, klein verschil, maar cruciaal groot!