lien75 schreef:Verborgen zonden zijn niet openbaar. Zodra er meerderen weet van hebben is het openbaar!

Dat hoeft dus niet. Openbaar betekent, dat de hele gemeente het weet, maar dat is meestal niet zo; slechts in kleine kring. Dan is schuldbelijdenis in kleine kring, bijvoorbeeld alleen voor de kerkenraad of een deel daarvan, voldoende. Pas als het breed bekend is, is openbare schuldbelijdenis nodig.
Daarin zijn de fases van Mattheus 18 van belang.

lien75 schreef:Verder krijg je zelfs ook niet door boetvaardigheid te tonen vergeving! We zijn niet Rooms!

Wie zijn zonden belijdt en laat, zal barmhartigheid verkrijgen.

Tiberius schreef:

lien75 schreef:Verborgen zonden zijn niet openbaar. Zodra er meerderen weet van hebben is het openbaar!

Dat hoeft dus niet. Openbaar betekent, dat de hele gemeente het weet, maar dat is meestal niet zo; slechts in kleine kring. Dan is schuldbelijdenis in kleine kring, bijvoorbeeld alleen voor de kerkenraad of een deel daarvan, voldoende. Pas als het breed bekend is, is openbare schuldbelijdenis nodig.
Daarin zijn de fases van Mattheus 18 van belang.

Men doet dus schuldbelijdenis aan degenen voor wie de zonde openbaar is. En, gerelateerd aam aan dit topic is het m.i. niet de christelijke gewoonte e.e.a. aan een beperkte groep openbaar te maken door het beantwoorden van gerichte vragen.

WimA schreef:Men doet dus schuldbelijdenis aan degenen voor wie de zonde openbaar is.

Zo zou je het kunnen samenvatten, ja.

WimA schreef:En, gerelateerd aam aan dit topic is het m.i. niet de christelijke gewoonte e.e.a. aan een beperkte groep openbaar te maken door het beantwoorden van gerichte vragen.

Nee. Maar dat gebeurt bij de biecht ook niet. De zondaar geeft zelf aan van welke zonde hij last heeft. Het is bij mijn weten niet zo, dat er met een soort afvinklijstje wordt gewerkt.

Tiberius schreef:

WimA schreef:Men doet dus schuldbelijdenis aan degenen voor wie de zonde openbaar is.

Zo zou je het kunnen samenvatten, ja.

WimA schreef:En, gerelateerd aam aan dit topic is het m.i. niet de christelijke gewoonte e.e.a. aan een beperkte groep openbaar te maken door het beantwoorden van gerichte vragen.

Nee. Maar dat gebeurt bij de biecht ook niet. De zondaar geeft zelf aan van welke zonde hij last heeft. Het is bij mijn weten niet zo, dat er met een soort afvinklijstje wordt gewerkt.

Wel dus in een x aantal gevallen bij het "huwelijksgesprek". Waar @Luther ook voorstander van 'was'
Dan zou, bij het antwoord dat men niet rein van elkaar is, ook automatisch schuldbelijdenis voor de aanhoorders moeten volgen lijkt me.

WimA schreef:Wel dus in een x aantal gevallen bij het "huwelijksgesprek".

Ik kan deze bewerking niet onderschrijven, zowel niet bij eigen huwelijksgesprek als bij dat van anderen.

@Luther: wat goed dat je eerlijk aangeeft dat je gedurende de discussie over sommige aspecten van dit onderwerp anders bent gaan denken. Dat gebeurt nog niet veel op dit forum.

Marc_44 schreef:@Luther: wat goed dat je eerlijk aangeeft dat je gedurende de discussie over sommige aspecten van dit onderwerp anders bent gaan denken. Dat gebeurt nog niet veel op dit forum.

Nou, dat komt m.n. door de vragen van refo en eilander en DDD naar de meerwaarde ervan, en het onderscheid tussen openbare en verborgen zonden, en je rol daarin als pastor. Ik ga het stukje van ds. Kempeneers nog eens bekijken.
Neemt niet weg dat ik ook de lijn die Tiberius verwoordde, een Bijbelse vindt: schuldbelijdenis zou moeten gebeuren voor de kring of de personen bij wie het bekend is.

Voor alle duidelijkheid: dat laatste vind ik ook.

Maar we moeten wel nuchter zijn. Als iemand bij een broeder gaat inbreken of tussen de gordijnen door kijken of hij misschien getuige kan zijn van een onenigheid of van een ongepaste film (ik verzin maar iets raars) dan is het niet zo dat de 'betrapten' de eersten moeten zijn om schuld te belijden. Ik wil daarmee maar zeggen dat het niet om het even is hoe iets openbaar komt.

Nu wil ik een integere belangstelling voor het seksueel leven van de medebroeders en -zusters natuurlijk zeker niet uitsluiten, maar ik blijf het huwelijksgesprek toch een ietwat intimiderende context vinden, waarbij ik mij persoonlijk niet kan voorstellen dat ik als predikant met zuivere bedoelingen zo'n vraag aan de orde zou stellen. Maar misschien ben ik daar niet vrijmoedig genoeg voor. Ik vraag me bij zulke zaken toch ook altijd af hoe de ander zou reageren als je dezelfde eerlijke vraag aan de pastor zou stellen. Want dat zou toch heel protestants zijn.

Luther schreef:Neemt niet weg dat ik ook de lijn die Tiberius verwoordde, een Bijbelse vindt: schuldbelijdenis zou moeten gebeuren voor de kring of de personen bij wie het bekend is.

Dat is WimA

Luther schreef:

Refiosi schreef:

Luther schreef:(En laat ik dit er maar gelijk bij zeggen: Tot op de dag van vandaag begrijp ik nog steeds niet goed, waarom stelletjes zich niet in kunnen houden.... of zeg ik nu iets heel geks.)

Als je dat niet kunt begrijpen, hoe kun je dan ooit tussen deze mensen gaan staan? Je staat kennelijk wel erg ver van de jeugd af.

Euhm... ik ben ook jong, in elk geval geweest. Ik zou niet weten waarom ik niet naast iemand kan staan. Mensen die
inbraken plegen, snap ik ook niet, maar ik kan er wel voor iemand zijn.

Man, dan ben je een gezegend mens....
Ik wil niet vroom doen, maar voor alle zonden waar ik voor bewaard ben ligt de kracht of wil echt niet in mezelf, maar is het weerhoudende genade van God.
Vanuit mezelf ben ik werkelijk tot alles in staat.
Ik heb het idee dat ik dat steeds meer ga zien.....

Tiberius schreef:

lien75 schreef:Verborgen zonden zijn niet openbaar. Zodra er meerderen weet van hebben is het openbaar!

Dat hoeft dus niet. Openbaar betekent, dat de hele gemeente het weet, maar dat is meestal niet zo; slechts in kleine kring. Dan is schuldbelijdenis in kleine kring, bijvoorbeeld alleen voor de kerkenraad of een deel daarvan, voldoende. Pas als het breed bekend is, is openbare schuldbelijdenis nodig.
Daarin zijn de fases van Mattheus 18 van belang.

Mattheus heeft in het eerste gedeelte het alleen over de betrokkenen zelf . De broeders tussen wie het gespeeld heeft. Wanneer de broeder dan tot inkeer komt staat er een punt. Wordt het niet breder getrokken in een kring van ouderlingen of wat dan ook. Alleen als de broeder niet tot inkeer komt en op de weg van due zonde blijft wordt de kring breder getrokken..

Dus stel is te ver gegaan binnen hun relatie voor het huwelijk. Wanneer dat openlijk is gebeurd dan past openlijke belijdenis in de kring die het betreft. En blijven ze in due weg doorgaan dan wordt het nog breder getrokken.
Maar wanneer verder niemand ervan weet. Alleen zij tweeën. Zal een godvruchtig stel die zonden aan elkaar en God belijden. En in een waar geloof aan Zijn voeten brengen. Heeft de schuld over de zonde hen niet werkelijk aan de voeten van Christus gebracht? Zou jij als predikant of ouderling zomaar kunnen aanzetten tot een huichelachtig belijden. We belijden maar, want anders kunnen we niet trouwen! Zoiets...

lien75 schreef:Verder krijg je zelfs ook niet door boetvaardigheid te tonen vergeving! We zijn niet Rooms!

Wie zijn zonden belijdt en laat, zal barmhartigheid verkrijgen.

Ik kreeg de indruk dat je boetvaardigheid gebruikte als reden dat God vergeeft. Vandaar mijn opmerking. Oneerbiedig gezegd als een soort omkoopmiddel.

Lees eens Gods weg van vrede van Horatius Bonar...
Al onze pogingen om door middel van bidden, (en belijden) een betere gestalte krijgen, beter dan die van een veroordeelde zondaar, om hierdoor Gods gunst te winnen, maken van het gebed maar ook van de belijdenis een instrument van eigen gerechtigheid. Het wordt dan gebruikt als een omkoopmiddel, waarmee wij ons geweten overhalen om ons niet langer met haar verschrikkingen te plagen.

Zo bedoelde ik het. En zo moet je m.i. ook die bijbeltekst lezen;Wie zijn zonde belijdt en laat, zal barmhartigheid verkrijgen...

En wat betreft het rein houden voor elkaar... Dat moet in de prediking in de gesprekken op verenigingen en waar dan ook voorgehouden worden. Maar dat is wat anders dan er rechtstreeks naar vragen zonder dat je weet of ze dat wel of niet gedaan hebben. Want dan breng je zo'n stel op dat moment tot een huichelachtige belijdenis, grote kans. Het is wat anders aks zij er zelf mee komen. Dan is het inderdaad goed om het in het gebed neer te keggen. Elkaar ernstig te vermanen etc.

En aan Luther, ook ik waardeer je laatste post erg. Heb alleen nog een opmerking. Je hoeft inderdaad niet elke zonden ervaren te hebben om elkaar te begrijpen. Zeker niet. Maar misschien weet je wel welke strijd jongeren soms kunnen hebben. Tenzij er sprake is van hoofdse liefde... Juist omdat je zelf ook verliefd ben geweest/ bent. En daarmee praat ik niet goed als het eens mis is gegaan. Absoluut niet. Maar er is niet alleen Wet, die doodt. Maar ook ook evangelie, die Genade geeft. En wanneer we werkelijk hebben gezien wie wij voor God zijn buiten Christus. En wie we zijn, als werkelijkheid dus niet alleen voor anderen maar ook voor mij, in Christus. Dan vergeten we niet wie we eertijds waren ( Efeze) En dan gaan we niet ernaast staan om zonden goed te praten. Of als foutje te zien. Maar we gaan ons ook niet boven hen verheffen. Maar wijzen hen alleen naar Christus. in Wie alles te vinden is. Maar waarschijnlijk weet jij dat ook wel?

lien75 schreef:Ik kreeg de indruk dat je boetvaardigheid gebruikte als reden dat God vergeeft. Vandaar mijn opmerking. Oneerbiedig gezegd als een soort omkoopmiddel.

Tja. Dan heb je niet goed gelezen.

Wilhelm schreef:

Luther schreef:Euhm... ik ben ook jong, in elk geval geweest. Ik zou niet weten waarom ik niet naast iemand kan staan. Mensen die inbraken plegen, snap ik ook niet, maar ik kan er wel voor iemand zijn.

Man, dan ben je een gezegend mens....
Ik wil niet vroom doen, maar voor alle zonden waar ik voor bewaard ben ligt de kracht of wil echt niet in mezelf, maar is het weerhoudende genade van God.
Vanuit mezelf ben ik werkelijk tot alles in staat.
Ik heb het idee dat ik dat steeds meer ga zien.....

Ik snap hoe je mijn reactie gelezen hebt; dat ligt ook wel aan mijn formulering. Wat ik bedoel te zeggen, is dat ik me als het gaat om mijn gedachtewereld inderdaad zeer van alles kan voorstellen. De neiging, zoals we dat zo mooi noemen. En het is genade van God als de neiging niet wordt omgezet in de daad van de zonde.
Wat ik wilde zeggen, is dat er allerlei factoren zijn die je gewoon weerhouden van de zonde, en dat bedoel ik even niet geestelijk. Ieder mens heeft toch weerhouders, al is het alleen maar vanwege de gevolgen die de zonde kan hebben. (Ik doel nu op heel concrete zonden als moord, diefstal, vreemdgaan.) En natuurlijk snap ik de gedachte (ik heb dat vooral in boekwinkels... ): dat boek zou ik eigenlijk wel in m'n tas willen stoppen, en meenemen. Toch voer ik de daad niet uit, vanwege allerlei redenen, maar o.a. ook de reden: de gevolgen zijn te ernstig dat ik alleen daardoor al weerhouden word. Een zelfde voorbeeld zou ik kunnen noemen m.b.t. het 7e gebod en je verkeringstijd.

Ik herken wel wat Luther schrijft. Dat is ook deels een kwestie van karakterstructuren. Wat meer rechtlijnige, cognitief ingestelde mensen kunnen heel moeilijk leer en leven scheiden, en zullen dus in dat opzicht ook niet zo snel in bepaalde zonden vallen, is mijn idee. En ik ken heel wat mensen die heel serieus zich hebben onthouden van seksuele activiteit voor het huwelijk. Zo uitzonderlijk is dat ook weer niet, althans, niet in de Randstad.

Willem Kloos: Ik ben een god in het diepst van mijn gedachten.

Ik denk dat iedereen doet waar hij/zij zin in heeft. Diegenen die 'minder cognitief' ingesteld zijn, willen misschien direct doen waar ze zin in hebben. Terwijl degenen die meer cognitief ingesteld zijn misschien meer gesteld zijn op hun goede naam of op hun financiële toekomst.
Heel misschien zijn er nog die echt zoals Jozef mogen zeggen:" Zou ik zulk een groot kwaad doen en zondigen tegen God?"