Brochure "Ben ik wel uitverkoren?"

[Dalia]

Maar Gods Geest kan wel degelijk iets uit deze brochure gebruiken, om de door Hem gekenden zekerheid te geven.

Denk je nu werkelijk, dat "de door Hem gekenden" op zo'n onbijbels, ongereformeerde foldertje zitten te wachten?
Er is wel betere lectuur voorhanden.

Het is een meer gebruikte tactiek: iets onbijbels of ongereformeerd (alsof daar verschil in mag zitten) noemen,
terwijl ze eigenlijk bedoelen dat iets niet strookt met hún uitleg van de bijbel of gereformeerd-zijn.

Zoals eerder vermeld denkt niet iedere reformator hetzelfde over iets als uitverkiezing.
En dan kun je ook moeilijk zeggen dat iets onbijbels of ongereformeerd is, omdat iemand als Calvijn dit niet zo leert.
En je mag het zéker geen ketterij noemen, enkel om deze reden.

Ik dacht eigenlijk dat de reformatoren hetzelfde dachten over de verkiezing. Maar in de leer van het verbond zijn er tussen Calvijn en de latere 'gereformeerden' accentverschillen ontstaan.

[jakobmarin]

Op zich is het niet onlogisch dat een Calvinist zich op Calvijn beroept. Er is denk ik ook geen reformator die zo gedegen en uitvoerig de dogmatiek op schrift heeft gezet. En er is er ook geen die zo'n groot stempel op de gereformeerde kerken na die tijd heeft gedrukt. Dus ik voel nog niet zo de neiging om wat Calvijn schreef, te relativeren.

Welke reformatoren bedoel je eigenlijk die anders dachten over de onderwerpen die je net aanhaalt?

Bijv. Melanchton en Bullinger (en hun nazaten).
Melanchton had ook zijn invloed op de HC (waar amper over uitverkiezing en niet over verwerping wordt gesproken) en in de latere discussies veel contra Gomarus en pro Arminius geciteerd wordt.

Met de uitspraak van Kierkegaard ontdoe je het leerstuk van de uitverkiezing van alle troost die daarin ligt. Als dat je uit het hart gegrepen is....

Nou, zoveel troost heb ik in deze discussie nog niet gezien....
Ik bedoel natuurlijk deze haast wiskundige discussie, zoals ik ook aangeef.

De verkiezing zelf is een grote troost voor me, als kind van God.
Stel je voor dat het van mij moest afhangen? Ik was nergens.

[Tiberius]

Maar Gods Geest kan wel degelijk iets uit deze brochure gebruiken, om de door Hem gekenden zekerheid te geven.

Denk je nu werkelijk, dat "de door Hem gekenden" op zo'n onbijbels, ongereformeerde foldertje zitten te wachten?
Er is wel betere lectuur voorhanden.

Het is een meer gebruikte tactiek: iets onbijbels of ongereformeerd (alsof daar verschil in mag zitten) noemen,
terwijl ze eigenlijk bedoelen dat iets niet strookt met hún uitleg van de bijbel of gereformeerd-zijn.

Nee, in dit geval niet met de uitleg, maar met de Bijbel zelf; zie hoe men de tekst over Ezau en Jakob ontkracht van de betekenis die Paulus er aan geeft.

Zoals eerder vermeld denkt niet iedere reformator hetzelfde over iets als uitverkiezing.
En dan kun je ook moeilijk zeggen dat iets onbijbels of ongereformeerd is, omdat iemand als Calvijn dit niet zo leert.
En je mag het zéker geen ketterij noemen, enkel om deze reden.

Dit mogen we, nee: moeten we zelfs, een ketterij noemen.
Je kent ook de tekst wel over de mensen van Berea, die onderzochten of de dingen alzo zijn. Nee dus.

[Dalia]

Op zich is het niet onlogisch dat een Calvinist zich op Calvijn beroept. Er is denk ik ook geen reformator die zo gedegen en uitvoerig de dogmatiek op schrift heeft gezet. En er is er ook geen die zo'n groot stempel op de gereformeerde kerken na die tijd heeft gedrukt. Dus ik voel nog niet zo de neiging om wat Calvijn schreef, te relativeren.

Welke reformatoren bedoel je eigenlijk die anders dachten over de onderwerpen die je net aanhaalt?

Bijv. Melanchton en Bullinger (en hun nazaten).
Melanchton had ook zijn invloed op de HC (waar amper over uitverkiezing en niet over verwerping wordt gesproken) en in de latere discussies veel contra Gomarus en pro Arminius geciteerd wordt.

Met de uitspraak van Kierkegaard ontdoe je het leerstuk van de uitverkiezing van alle troost die daarin ligt. Als dat je uit het hart gegrepen is....

Nou, zoveel troost heb ik in deze discussie nog niet gezien....
Ik bedoel natuurlijk deze haast wiskundige discussie, zoals ik ook aangeef.

De verkiezing zelf is een grote troost voor me, als kind van God.
Stel je voor dat het van mij moest afhangen? Ik was nergens.

Amen. Mooi geantwoord.

[Tiberius]

Op zich is het niet onlogisch dat een Calvinist zich op Calvijn beroept. Er is denk ik ook geen reformator die zo gedegen en uitvoerig de dogmatiek op schrift heeft gezet. En er is er ook geen die zo'n groot stempel op de gereformeerde kerken na die tijd heeft gedrukt. Dus ik voel nog niet zo de neiging om wat Calvijn schreef, te relativeren.

Welke reformatoren bedoel je eigenlijk die anders dachten over de onderwerpen die je net aanhaalt?

Bijv. Melanchton en Bullinger (en hun nazaten).
Melanchton had ook zijn invloed op de HC (waar amper over uitverkiezing en niet over verwerping wordt gesproken) en in de latere discussies veel contra Gomarus en pro Arminius geciteerd wordt.

In de NGB wordt wordt er ook slechts summier over gesproken, in artikel 16.
Echter, omdat dit artikel onder vuur kwam te liggen, zijn de DL opgesteld.

Met de uitspraak van Kierkegaard ontdoe je het leerstuk van de uitverkiezing van alle troost die daarin ligt. Als dat je uit het hart gegrepen is....

Nou, zoveel troost heb ik in deze discussie nog niet gezien....
Ik bedoel natuurlijk deze haast wiskundige discussie, zoals ik ook aangeef.

Je moet ook niet uit de discussies troost halen, maar uit het leerstuk zelf. En als dat aangevallen wordt, ga je verdedigen, vanwege de troost die het geeft, die je ook anderen gunt.

[Fjodor]

Dit mogen we, nee: moeten we zelfs, een ketterij noemen.
Je kent ook de tekst wel over de mensen van Berea, die onderzochten of de dingen alzo zijn. Nee dus.

Maar om de leer van de brochure een ketterij te noemen moeten we ons wel noodzakelijk tot de (per definitie minder genuanceerde) jongerenversie keren en moeten we niet kijken naar de uitgebreidere bijbelstudie...

Het is duidelijk dat er ten tijde van de Reformatie veel meer ruimte werd gelaten voor verscheidenheid van opvattingen dan tegenwoordig in sommige gereformeerde kringen het geval is.

[Dalia]

Je moet ook niet uit de discussies troost halen, maar uit het leerstuk zelf. En als dat aangevallen wordt, ga je verdedigen, vanwege de troost die het geeft, die je ook anderen gunt.

Volgens mij werd er geen leerstuk aangevallen in de brochure die ik het eerst las. Er worden verschillende/andere accenten gelegd.

[jakobmarin]

Je moet ook niet uit de discussies troost halen, maar uit het leerstuk zelf. En als dat aangevallen wordt, ga je verdedigen, vanwege de troost die het geeft, die je ook anderen gunt.

Volgens mij werd er geen leerstuk aangevallen in de brochure die ik het eerst las. Er worden verschillende/andere accenten gelegd.

klopt en in die zin was, zoals fjodor zegt, voorheen meer ruimte voor nuances.

Plus dat de 'strenge' Calvijn een ruime prediking voorstond, die nogal eens gemist wordt bij sommige Heer-en die zeggen calvinist te zijn.
Plus dat Calvijn Melanchton zeer waardeerde, terwijl die anders dacht over predestinatie.

[Julian Brasser]

Op zich is het niet onlogisch dat een Calvinist zich op Calvijn beroept. Er is denk ik ook geen reformator die zo gedegen en uitvoerig de dogmatiek op schrift heeft gezet. En er is er ook geen die zo'n groot stempel op de gereformeerde kerken na die tijd heeft gedrukt. Dus ik voel nog niet zo de neiging om wat Calvijn schreef, te relativeren.

Welke reformatoren bedoel je eigenlijk die anders dachten over de onderwerpen die je net aanhaalt?

Bijv. Melanchton en Bullinger (en hun nazaten).
Melanchton had ook zijn invloed op de HC (waar amper over uitverkiezing en niet over verwerping wordt gesproken) en in de latere discussies veel contra Gomarus en pro Arminius geciteerd wordt.

In de NGB wordt wordt er ook slechts summier over gesproken, in artikel 16.
Echter, omdat dit artikel onder vuur kwam te liggen, zijn de DL opgesteld.

Met de uitspraak van Kierkegaard ontdoe je het leerstuk van de uitverkiezing van alle troost die daarin ligt. Als dat je uit het hart gegrepen is....

Nou, zoveel troost heb ik in deze discussie nog niet gezien....
Ik bedoel natuurlijk deze haast wiskundige discussie, zoals ik ook aangeef.

Je moet ook niet uit de discussies troost halen, maar uit het leerstuk zelf. En als dat aangevallen wordt, ga je verdedigen, vanwege de troost die het geeft, die je ook anderen gunt.

Alléén als je
nadat je, aangedreven door het besef dat de weg die je nu zonder Jezus gaat naar de verdoemenis leidt, een verlangen hebt gekregen naar meer van Jezus Christus,
[lijdzaamheid / volharding / standvastigheid] hebt, dat wil zeggen:
blijft in het met je gemoed, dus met verstand en emotie, uitsluitend Jezus volgen (het geloof),
kun je uit de uitverkiezing je troost halen:

Johannes 16
8 En Die gekomen zijnde, zal de wereld overtuigen van zonde, en van gerechtigheid, en van oordeel:
9 Van zonde, omdat zij in Mij niet geloven;
10 En van gerechtigheid, omdat Ik tot Mijn Vader heenga, en gij zult Mij niet meer zien;
11 En van oordeel, omdat de overste dezer wereld geoordeeld is.

Markus 1
40 En tot Hem kwam een melaatse, biddende Hem, en vallende voor Hem op de knieën, en tot Hem zeggende: Indien Gij wilt, Gij kunt mij reinigen.
41 En Jezus, met barmhartigheid innerlijk bewogen zijnde, strekte de hand uit, en raakte hem aan, en zeide tot hem: Ik wil, word gereinigd!
42 En als Hij dit gezegd had, ging de melaatsheid terstond van hem, en hij werd gereinigd.

Openbaring 3:10 Omdat gij het woord Mijner lijdzaamheid bewaard hebt, zo zal Ik ook u bewaren uit de ure der verzoeking, die over de gehele wereld komen zal, om te verzoeken, die op de aarde wonen.

Kolossenzen 1:
21 En Hij heeft u, die eertijds vervreemd waart, en vijanden door het verstand in de boze werken, nu ook verzoend,
22 In het lichaam Zijns vleses, door den dood, opdat Hij u zou heilig en onberispelijk en onbeschuldiglijk voor Zich stellen;
23 Indien gij maar blijft in het geloof, gefondeerd en vast, en niet bewogen wordt van de hope des Evangelies, dat gij gehoord hebt, hetwelk gepredikt is onder al de kreature, die onder den hemel is; van hetwelk ik Paulus een dienaar geworden ben;
24 Die mij nu verblijde in mijn lijden voor u, en vervulle in mijn vlees de overblijfselen van de verdrukkingen van Christus, voor Zijn lichaam, hetwelk is de Gemeente;
25 Welker dienaar ik geworden ben, naar de bedeling van God, die mij gegeven is aan u, om te vervullen het Woord Gods;
26 Namelijk de verborgenheid, die verborgen is geweest van alle eeuwen en van alle geslachten, maar nu geopenbaard is aan Zijn heiligen;
27 Aan wie God heeft willen bekend maken, welke zij de rijkdom der heerlijkheid dezer verborgenheid onder de heidenen, welke is Christus onder u, de Hoop der heerlijkheid;
28 Denwelken wij verkondigen, vermanende een iegelijk mens, en lerende een iegelijk mens in alle wijsheid, opdat wij zouden een iegelijk mens volmaakt stellen in Christus Jezus;
29 Waartoe ik ook arbeide, strijdende naar Zijn werking, die in mij werkt met kracht.

Hebreeën 10
35 Werpt dan uw vrijmoedigheid niet weg, welke een grote vergelding des loons heeft.
36 Want gij hebt [lijdzaamheid / volharding / standvastigheid] van node, opdat gij, den wil van God gedaan hebbende, de beloftenis moogt wegdragen;
37 Want: Nog een zeer weinig tijds en Hij, Die te komen staat, zal komen, en niet vertoeven.
38 Maar de rechtvaardige zal uit het geloof leven; en zo iemand zich onttrekt, Mijn ziel heeft in hem geen behagen.
39 Maar wij zijn niet van degenen, die zich onttrekken ten verderve, maar van degenen, die geloven tot behouding der ziel.

2 Korinthe 1
6 Doch hetzij dat wij verdrukt worden, het is tot uw vertroosting en zaligheid, die gewrocht wordt in de lijdzaamheid van hetzelfde lijden, hetwelk wij ook lijden; hetzij dat wij vertroost worden, het is tot uw vertroosting en zaligheid;
7 En onze hoop van u is vast, als die weten, dat, gelijk gij gemeenschap hebt aan het lijden, gij ook alzo gemeenschap hebt aan de vertroosting.

[Dalia]

Alléén als je
nadat je, aangedreven door het besef dat de weg die je nu zonder Jezus gaat naar de verdoemenis leidt, een verlangen hebt gekregen naar meer van Jezus Christus,
[lijdzaamheid / volharding / standvastigheid] hebt, dat wil zeggen:
blijft in het met je gemoed, dus met verstand en emotie, uitsluitend Jezus volgen (het geloof),
kun je uit de uitverkiezing je troost halen:

Eigenlijk haal ik niet de meeste troost uit de uitverkiezing. Ik vind mijn troost vooral in Hem, als mijn Zaligmaker.

Ik heb de Bijbelteksten gelezen. Mooi. Lees ik het goed in jouw stukje dat je lijdzaamheid en volharding als voorwaarden stelt, voor het ontvangen van troost? En heb ik genoeg aan een verlangen naar meer van Jezus Christus zonder het komen tot Hem?

[Tiberius]

Dit mogen we, nee: moeten we zelfs, een ketterij noemen.
Je kent ook de tekst wel over de mensen van Berea, die onderzochten of de dingen alzo zijn. Nee dus.

Maar om de leer van de brochure een ketterij te noemen moeten we ons wel noodzakelijk tot de (per definitie minder genuanceerde) jongerenversie keren en moeten we niet kijken naar de uitgebreidere bijbelstudie...

Tja, dat is ook degene die verspreid is en daarom hier besproken wordt.

Het is duidelijk dat er ten tijde van de Reformatie veel meer ruimte werd gelaten voor verscheidenheid van opvattingen dan tegenwoordig in sommige gereformeerde kringen het geval is.

Hoe kom je erbij dat dat duidelijk is?
Volgens mij juist andersom: als je ziet wat b.v. hier gepost wordt, wat zich nog gereformeerd noemt, dan gaat dat veel verder dan de dwalingen waar men zich ten tijde van de Reformatie en direct daarna zich tegen keerde.

[Tiberius]

Je moet ook niet uit de discussies troost halen, maar uit het leerstuk zelf. En als dat aangevallen wordt, ga je verdedigen, vanwege de troost die het geeft, die je ook anderen gunt.

Volgens mij werd er geen leerstuk aangevallen in de brochure die ik het eerst las. Er worden verschillende/andere accenten gelegd.

Jawel, dat van de verwerping.

[Julian Brasser]

Alléén als je
nadat je, aangedreven door het besef dat de weg die je nu zonder Jezus gaat naar de verdoemenis leidt, een verlangen hebt gekregen naar meer van Jezus Christus,
[lijdzaamheid / volharding / standvastigheid] hebt, dat wil zeggen:
blijft in het met je gemoed, dus met verstand en emotie, uitsluitend Jezus volgen (het geloof),
kun je uit de uitverkiezing je troost halen:

Eigenlijk haal ik niet de meeste troost uit de uitverkiezing. Ik vind mijn troost vooral in Hem, als mijn Zaligmaker.

Ik heb de Bijbelteksten gelezen. Mooi. Lees ik het goed in jouw stukje dat je lijdzaamheid en volharding als voorwaarden stelt, voor het ontvangen van troost? En heb ik genoeg aan een verlangen naar meer van Jezus Christus zonder het komen tot Hem?

Ik stel lijdzaamheid en volharding niet als voorwaarden voor het ontvangen van troost, maar Paulus vindt wel dat dáár de meeste troost ligt; dat je dáár de meeste troost uit kunt putten, dáár ligt volgens Paulus de meeste vertroosting en zaligheid:

2 Korinthe 1
6 Doch hetzij dat wij verdrukt worden, het is tot uw vertroosting en zaligheid, die gewrocht wordt in de [lijdzaamheid / volharding / standvastigheid] van hetzelfde lijden, hetwelk wij ook lijden; hetzij dat wij vertroost worden, het is tot uw vertroosting en zaligheid;
7 En onze hoop van u is vast, als die weten, dat, gelijk gij gemeenschap hebt aan het lijden, gij ook alzo gemeenschap hebt aan de vertroosting.

Als je een verlangen hebt naar méér van Jezus Christus (aangedreven door het besef dat de weg de je nu zonder Jezus gaat naar de verdoemenis leidt) zonder dat je tot Hem komt, zal Jezus Christus je denk ik hartelijk uitnodigen en er alles aan doen om een interactie op gang te brengen tussen jouw en Hem, dus dat lost zich vanzelf op, denk ik.

Als je troost vindt in Jezus als je Zaligmaker ,
moet je in hem blijven, hem 'aandoen' :

Johannes 15
3 Gijlieden zijt nu rein om het woord, dat Ik tot u gesproken heb.
4 Blijft in Mij, en Ik in u. Gelijkerwijs de rank geen vrucht kan dragen van zichzelve, zo zij niet in den wijnstok blijft; alzo ook gij niet, zo gij in Mij niet blijft.

9 Gelijkerwijs de Vader Mij liefgehad heeft, heb Ik ook u liefgehad;
blijft in deze Mijn liefde.

11 Deze dingen heb Ik tot u gesproken, opdat Mijn blijdschap in u blijve, en uw blijdschap vervuld worde.
12 Dit is Mijn gebod, dat gij elkander liefhebt, gelijkerwijs Ik u liefgehad heb.

13 Niemand heeft meerder liefde dan deze, dat iemand zijn leven zette voor zijn vrienden.
14 Gij zijt Mijn vrienden, zo gij doet wat Ik u gebiede.

15 Ik heet u niet meer dienstknechten; want de dienstknecht weet niet, wat zijn heer doet; maar Ik heb u vrienden genoemd; want al wat Ik van Mijn Vader gehoord heb, dat heb Ik u bekend gemaakt.
16 Gij hebt Mij niet uitverkoren, maar Ik heb u uitverkoren, en Ik heb u gesteld, dat gij zoudt heengaan en vrucht dragen, en dat uw vrucht blijve; opdat, zo wat gij van den Vader begeren zult in Mijn Naam, Hij u dat geve.

Kolossenzen 3
1 Indien gij dan met Christus opgewekt zijt,
zo zoekt de dingen die boven zijn, waar Christus is, zittende aan de rechterhand Gods.

4 Wanneer nu Christus zal geopenbaard zijn, Die ons leven is, dan zult ook gij met Hem geopenbaard worden in heerlijkheid.
5 Doodt dan uw leden, die op de aarde zijn, namelijk hoererij, onreinigheid, schandelijke beweging, kwade begeerlijkheid, en de gierigheid, welke is afgodendienst.

12 Zo doet dan aan, als uitverkorenen Gods, heiligen en beminden,
de innerlijke bewegingen der barmhartigheid, goedertierenheid, ootmoedigheid, zachtmoedigheid, lankmoedigheid;

1 Johannes 2
1 Mijn kinderkens, ik schrijf u deze dingen, opdat gij niet zondigt. En indien iemand gezondigd heeft, wij hebben eenVoorspraak bij den Vader, Jezus Christus, den Rechtvaardige; 2 En Hij is een verzoening voor onze zonden; en niet alleen voor de onze, maar ook voor de zonden der gehele wereld.
3 En hieraan kennen wij, dat wij Hem gekend hebben, zo wij Zijn geboden bewaren. 4 Die daar zegt: Ik ken Hem, en Zijn geboden niet bewaart, die is een leugenaar, en in dien is de waarheid niet; 5 Maar zo wie Zijn Woord bewaart, in dien is waarlijk de liefde Gods volmaakt geworden; hieraan kennen wij, dat wij in Hem zijn. 6 Die zegt, dat hij in Hem blijft, die moet ook zelf alzo wandelen, gelijk Hij gewandeld heeft.

[Dalia]

Alléén als je
nadat je, aangedreven door het besef dat de weg die je nu zonder Jezus gaat naar de verdoemenis leidt, een verlangen hebt gekregen naar meer van Jezus Christus,
[lijdzaamheid / volharding / standvastigheid] hebt, dat wil zeggen:
blijft in het met je gemoed, dus met verstand en emotie, uitsluitend Jezus volgen (het geloof),
kun je uit de uitverkiezing je troost halen:

Eigenlijk haal ik niet de meeste troost uit de uitverkiezing. Ik vind mijn troost vooral in Hem, als mijn Zaligmaker.

Ik heb de Bijbelteksten gelezen. Mooi. Lees ik het goed in jouw stukje dat je lijdzaamheid en volharding als voorwaarden stelt, voor het ontvangen van troost? En heb ik genoeg aan een verlangen naar meer van Jezus Christus zonder het komen tot Hem?

Ik stel lijdzaamheid en volharding niet als voorwaarden voor het ontvangen van troost, maar Paulus vindt wel dat dáár de meeste troost ligt; dat je dáár de meeste troost uit kunt putten, dáár ligt volgens Paulus de meeste vertroosting en zaligheid:

2 Korinthe 1
6 Doch hetzij dat wij verdrukt worden, het is tot uw vertroosting en zaligheid, die gewrocht wordt in de [lijdzaamheid / volharding / standvastigheid] van hetzelfde lijden, hetwelk wij ook lijden; hetzij dat wij vertroost worden, het is tot uw vertroosting en zaligheid;
7 En onze hoop van u is vast, als die weten, dat, gelijk gij gemeenschap hebt aan het lijden, gij ook alzo gemeenschap hebt aan de vertroosting.

Als je een verlangen hebt naar méér van Jezus Christus (aangedreven door het besef dat de weg de je nu zonder Jezus gaat naar de verdoemenis leidt) zonder dat je tot Hem komt, zal Jezus Christus je denk ik hartelijk uitnodigen en er alles aan doen om een interactie op gang te brengen tussen jouw en Hem, dus dat lost zich vanzelf op, denk ik.

Ik dacht dat je stelde dat je alleen met "verlangen" ( zonder dat je tot Hem gekomen bent) al gered bent. Maar dat is dus niet wat je zegt.

[Fjodor]

Het is duidelijk dat er ten tijde van de Reformatie veel meer ruimte werd gelaten voor verscheidenheid van opvattingen dan tegenwoordig in sommige gereformeerde kringen het geval is.

Hoe kom je erbij dat dat duidelijk is?
Volgens mij juist andersom: als je ziet wat b.v. hier gepost wordt, wat zich nog gereformeerd noemt, dan gaat dat veel verder dan de dwalingen waar men zich ten tijde van de Reformatie en direct daarna zich tegen keerde.

Ik heb dit niet uitvoerig uitgezocht, maar een weinig struinen op internet levert aardig gemakkelijk het één en ander op:

b. De synode van Dordrecht
Nadrukkelijk worden persoon en werk van Melanchthon betrokken in de strijd tussen
remonstranten en contra-remonstranten. Melanchthon wordt door de remonstranten
aangevoerd als zijnde gereformeerd en toch niet van hetzelfde gevoelen als Beza als
het gaat om de predestinatie. Zo wordt van de Duitser Johannes Holmannus, die in
Wittenberg bij Melanchthon gestudeerd had en in 1582 tot hoogleraar aan de Leidse
Universiteit benoemd werd, gezegd dat hij in de leer van de verkiezing geen volgeling
was van Calvijn en van Beza, maar van Melanchthon. De theologie van Melanchthon
is volgens Holmannus 'de bequaemste en stichtelijkste'. Deze keuze voor de
'Melanchthonische Theologie' was geen belemmering hem in Leiden te benoemen.
Die benoeming is vervolgens het argument dat de Leidse curatoren gebruiken om
Arminius in de sinds Holmannus' dood in 1586 ontstane vacature te benoemen,
ondanks de kritiek op Arminius' visie op de verkiezing. Onder beroep op Holmannus'
benoeming werd gezegd dat Arminius in de predestinatie niet gelijk dacht als
Gomarus maar desondanks wel hoogleraar kon zijn.'

[...]

Ook Johannes Arnoldi Rodingenus, predikant te Hoorn, verklaart in een vergadering
van de deputaten van de particuliere synode van Noord-Holland te Hoorn in 1618, 'dat
hy int poinct van de predestinatie niet met de Confessie der Nederlantsche kercken
strictelyck ghenoomen maer met MELANCHTHONE ghevoelde, midtsgaders in alle
poincten daeraen cleevende'.
In de kwestie van de vrije wil wordt erop gewezen dat Melanchthon hier anders over
dacht dan Calvijn, maar dat dit Calvijn er niet van weerhield een voorrede op de Loci
te schrijven en dat ook Beza bewondering had voor Melanchthon. Ter ondersteuning
van de remonstrantse gedachte over de vrije wil verscheen in 1611 een Nederlandse
vertaling van het hoofdstuk in de Loci over de zonde. Simon Goulart verdedigt zich
eveneens met Melanchthon tegen het verwijt dat hij niet gereformeerd zou zijn. De
visie dat een mens buiten zijn eigen wil tot genade wordt aangenomen strijdt met
Gods Woord en met de menselijke rede, maar ook 'tegens de leere der Gereformeerde
kerk, de welke leerdt in de gemeene Theologische verhandelingen van Melanchthon,
gedruckt tot geneven, en goedt gekend van die van Geneve, dat er drie oorsaeken sijn
van de bekeering der menschen. 1. De heilige Geest. 2. Het woordt Godts. 3. De wil 120
van de mensch.'
De Loci van Melanchthon gelden dus als de Gereformeerde leer, en dat wordt
onderstreept door het feit dat de Loci te Genève werden uitgegeven.

[...]

Met uitvoerige, vertaalde citaten uit Melanchthons werk wil Trigland juist het
tegendeel bewijzen, namelijk dat de Wittenberger het met Calvijn eens was en dus
volledig gereformeerd is. Trigland ontkent het bestaan van twee tradities en zegt dat
het verschil wat Melanchthon betreft alleen een methodisch en niet een inhoudelijk
verschil inzake de verkiezing is. Trigland bestrijdt de remonstrantse bewering dat
Melanchthon net als zij de algemene genade en de vrije wil als keuze voor of tegen
geloof zou leren. Melanchthon verwoordt de zaak van de verkiezing slechts anders om
te voorkomen dat God als oorzaak van de zonde zou worden gezien en dat mensen de
verkiezing gaan onderzoeken in plaats van zich op het geloof in Christus te richten.
Deze verschillen in benadering en bewoording betekenen echter geen verschil in de
zaak.
Opmerkelijk is dat Trigland het verschil zo beschrijft alsof Melanchthon de verkiezing
'van achteren' en Calvijn die 'van voren' behandelt. Calvijn begint bij de Gever van het
geloof. Melanchthon begint bij het geloof en komt van daaruit tot de verkiezing.
Melanchthon denkt er net zo over als Calvijn, alleen wil hij voorkomen dat de satan
zich zo van de predestinatie zou bedienen dat hij daarmee zou proberen mensen van
het geloof af te trekken. Melanchthon wordt ook door Trigland nadrukkelijk tot de
gereformeerde traditie gerekend en zo dicht mogelijk op Calvijn betrokken.

Dit laatste is essentieel in deze discussie. Dus zelfs Trigland, wiens visie op de geschiedenis in zijn tijd niet algemeen gedeeld werd en die Melanchton misschien wel als te Calvijns beschrijft, is van mening dat het geen probleem is als de verkiezing 'van achteren' behandeld wordt en als er bij het geloof begonnen wordt. Dit is precies een punt dat door jou, Tiberius, als uitermate kwalijk wordt benoemd.