vlinder schreef:Prima, daar ben ik het zeer mee eens, maar de mannen die dit zo makkelijk roepen vergeten dat het soms jammer is dat je niet meer kunt doen waar je altijd heel veel plezier in hebt gehad, je talenten (en intellect) hebt kunnen ontwikkelen.

Deze zin blijf ik intrigerend vinden... Zoals je weet hebben wij kinderen en geldt daardoor het bovenstaande ook voor mij. Dat is toch inherent aan het hebben van kinderen, dat je thuis of op je werk niet dát kan doen wat je zou doen als je geen kinderen had? Ik had al lang een vervolgstudie kunnen doen, of een andere functie / baan kunnen hebben, die ik misschien wel leuker vind. Maar dat kan niet, omdat ik die tijd thuis niet aan een studie en een avondschool wil besteden.
Of doe ik je nu onrecht door deze aanvulling nog te geven?

Luther schreef:

vlinder schreef:Prima, daar ben ik het zeer mee eens, maar de mannen die dit zo makkelijk roepen vergeten dat het soms jammer is dat je niet meer kunt doen waar je altijd heel veel plezier in hebt gehad, je talenten (en intellect) hebt kunnen ontwikkelen.

Deze zin blijf ik intrigerend vinden... Zoals je weet hebben wij kinderen en geldt daardoor het bovenstaande ook voor mij. Dat is toch inherent aan het hebben van kinderen, dat je thuis of op je werk niet dát kan doen wat je zou doen als je geen kinderen had? Ik had al lang een vervolgstudie kunnen doen, of een andere functie / baan kunnen hebben, die ik misschien wel leuker vind. Maar dat kan niet, omdat ik die tijd thuis niet aan een studie en een avondschool wil besteden.
Of doe ik je nu onrecht door deze aanvulling nog te geven?

Ik denk dat hier een verschil zit.
Je staat op een bepaald punt en je besluit om iets nieuws b.v. een opleiding of baan niet te gaan doen vanwege het gezin. Maar je blijft je opleiding wel gebruiken in werk wat je leuk vindt en uitdaging geeft. Je besluit alleen niet tot de top te gaan en bepaalde ambities voorlopig uit te stellen. Dit kan overigens ook om zelfverloochening vragen. Maar dat is wel van een andere orde als wat er gebeurd bij een werkende vrouw die fulltime moeder wordt.

Terwijl een vrouw die een opleiding gedaan heeft en hierdoor bepaalde (intellectuele) vaardigheden verworven heeft die door het zijn van full-time moeder niet meer aangesproken worden.

Ik denk dat daar inderdaad veel meer begrip mag zijn. Als mannen kunnen wij ons dat denk ik niet voorstellen.

Het is logisch dat een vrouw, wanneer ze kinderen mag ontvangen, allereerst haar roeping als moeder verstaat. Dat betekent dat ze als eerste taak de opvoeding van de kinderen heeft. Dat geldt ook voor hoogopgeleide moeders. (Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat mijn vrouw 12 uur per week werkt omdat ik 32 uur werk en we het prima op kunnen lossen samen, mijn vrouw is IC-verpleegkundige en geniet er erg van dat ze haar werk kan blijven doen)
De discussie op zich is al een teken van de tijd. Reformatorische moeders horen in de eerste plaats thuis. De taak als moeder in het gezin stijgt boven de hoogste opleiding uit. Als het goed is, is dat geen offer. Helaas wordt het in onze gezindte toch ook steeds meer de gewoonte om het aantal kinderen aan te passen aan de mogelijkheden van ouders. Dat gebeurt steeds meer. Echte grote gezinnen zie je steeds minder terwijl het aantal (een fors aantal uren) werkende moeders toeneemt.
Dit is overigens allemaal mijn waarneming. Mocht het niet kloppen dan zie ik de tegenwerpingen wel.

Anker schreef:Het is logisch dat een vrouw, wanneer ze kinderen mag ontvangen, allereerst haar roeping als moeder verstaat. Dat betekent dat ze als eerste taak de opvoeding van de kinderen heeft. Dat geldt ook voor hoogopgeleide moeders. (Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat mijn vrouw 12 uur per week werkt omdat ik 32 uur werk en we het prima op kunnen lossen samen, mijn vrouw is IC-verpleegkundige en geniet er erg van dat ze haar werk kan blijven doen)
De discussie op zich is al een teken van de tijd. Reformatorische moeders horen in de eerste plaats thuis. De taak als moeder in het gezin stijgt boven de hoogste opleiding uit. Als het goed is, is dat geen offer. Helaas wordt het in onze gezindte toch ook steeds meer de gewoonte om het aantal kinderen aan te passen aan de mogelijkheden van ouders. Dat gebeurt steeds meer. Echte grote gezinnen zie je steeds minder terwijl het aantal (een fors aantal uren) werkende moeders toeneemt.
Dit is overigens allemaal mijn waarneming. Mocht het niet kloppen dan zie ik de tegenwerpingen wel.

Of dat er bovenuit stijgt is de vraag niet. De meesten zullen dat wel bevestigend beantwoorden. Maar het feit dat het niet altijd zo ervaren wordt heeft alles te maken met het feit dat vrouwen ook hogere opleidingen hebben voltooid. Dat is gegeven waar we niet om heen kunnen en wel rekenschap van moeten geven. Nu blijft het vaak steken in de mantra: een Bijbelse moeder hoort thuis. Dat is slechts een (zeer belangrijke) kant van de zaak.

Mijn moeder was thuis maar heeft het (intellectuele) dilemma waar wij het over hebben nooit gekend omdat zij geen opleidingen gedaan heeft. MM is thuis maar kent dat dilemma wel ondanks dat ze het moederschap echt als een roeping ziet en zegt ik heb promotie gekregen nu ik thuis voor Gods kleintjes mag zorgen.

Deze discussie blijft (soms) wat vervelend "elitairs" houden. Een vrouw kan haar "intellect" niet (meer) kwijt in een gezin met kinderen. Andere vrouwen kunnen hun fysieke kracht niet meer kwijt in een gezin met kinderen. Of hun "koeienmelk" kwaliteiten worden niet meer benut omdat ze thuis, bij de kinderen, blijft. Maar blijkbaar moet "intellect" wat erger worden gevonden dan andere "gaven!"
In die zin zie ik idd geen enkel verschil tussen de verschillende beroepen.

Daarnaast ga ik met @Luther mee, dit geld voor de man evenzo. Het onderscheidt wat @Democritius aangeeft lijkt mij wat gezocht en bovendien nogal onjuist.
Alleen al het noemen van alles wat men "niet meer kan" en "moet opggeven" omdat men thuis bij de kinderen blijft is in mijn optiek een klagen wat kinderachtig aandoet.

Democritus schreef:Mijn moeder was thuis maar heeft het (intellectuele) dilemma waar wij het over hebben nooit gekend omdat zij geen opleidingen gedaan heeft. MM is thuis maar kent dat dilemma wel ondanks dat ze het moederschap echt als een roeping ziet en zegt ik heb promotie gekregen nu ik thuis voor Gods kleintjes mag zorgen.

Hier ben ik het dus hartgrondig mee oneens.

WimA schreef:Deze discussie blijft (soms) wat vervelend "elitairs" houden. Een vrouw kan haar "intellect" niet (meer) kwijt in een gezin met kinderen. Andere vrouwen kunnen hun fysieke kracht niet meer kwijt in een gezin met kinderen. Of hun "koeienmelk" kwaliteiten worden niet meer benut omdat ze thuis, bij de kinderen, blijft. Maar blijkbaar moet "intellect" wat erger worden gevonden dan andere "gaven!"
In die zin zie ik idd geen enkel verschil tussen de verschillende beroepen.

Daarnaast ga ik met @Luther mee, dit geld voor de man evenzo. Het onderscheidt wat @Democritius aangeeft lijkt mij wat gezocht en bovendien nogal onjuist.
Alleen al het noemen van alles wat men "niet meer kan" en "moet opggeven" omdat men thuis bij de kinderen blijft is in mijn optiek een klagen wat kinderachtig aandoet.

Helemaal eens
Intellect is trouwens ook relatief.

WimA schreef: Het onderscheidt wat @Democritius aangeeft lijkt mij wat gezocht en bovendien nogal onjuist.

Kan je dat ook motiveren. Ik weet i.i.g. twee mensen die dit ook zo zien en met dit dilemma zijn geconfronteerd. Dus onjuist lijkt me niet de juiste benaming hoogstens niet representatief.

Democritus schreef:

WimA schreef: Het onderscheidt wat @Democritius aangeeft lijkt mij wat gezocht en bovendien nogal onjuist.

Kan je dat ook motiveren. Ik weet i.i.g. twee mensen die dit ook zo zien en met dit dilemma zijn geconfronteerd. Dus onjuist lijkt me niet de juiste benaming hoogstens niet representatief.

In dit geval lijkt het me hetzelfde maar men mag idd ook gewoon "niet representatief" lezen.

WimA schreef:

Democritus schreef:Mijn moeder was thuis maar heeft het (intellectuele) dilemma waar wij het over hebben nooit gekend omdat zij geen opleidingen gedaan heeft. MM is thuis maar kent dat dilemma wel ondanks dat ze het moederschap echt als een roeping ziet en zegt ik heb promotie gekregen nu ik thuis voor Gods kleintjes mag zorgen.

Hier ben ik het dus hartgrondig mee oneens.

Waarom?

Of bedoel je dit in het kader van intellectuele vaardigheden versus ''koeienmelk'' vaardigheden?

WimA schreef:

Democritus schreef:

WimA schreef: Het onderscheidt wat @Democritius aangeeft lijkt mij wat gezocht en bovendien nogal onjuist.

Kan je dat ook motiveren. Ik weet i.i.g. twee mensen die dit ook zo zien en met dit dilemma zijn geconfronteerd. Dus onjuist lijkt me niet de juiste benaming hoogstens niet representatief.

In dit geval lijkt het me hetzelfde maar men mag idd ook gewoon "niet representatief" lezen.

Nu nog de motivatie graag. Maar dan kan het ook zijn dat jouw visie niet representatief is en daarmee onjuist.

Overigens representativiteit zegt niets over juistheid. Mijn eigen observatie is juist daar kan jij niets aan af doen, je kan het er hoogstens niet mee eens zijn.

Democritus schreef:

WimA schreef:

Democritus schreef:Mijn moeder was thuis maar heeft het (intellectuele) dilemma waar wij het over hebben nooit gekend omdat zij geen opleidingen gedaan heeft. MM is thuis maar kent dat dilemma wel ondanks dat ze het moederschap echt als een roeping ziet en zegt ik heb promotie gekregen nu ik thuis voor Gods kleintjes mag zorgen.

Hier ben ik het dus hartgrondig mee oneens.

Waarom?

MM heeft opleidingen gedaan itt tot jouw moeder. Opleiding(en) gehad hebben labelen we positief (neem ik aan). dus MM heeft meer kansen gehad - en benut - dan jouw moeder. Daardoor heeft ze - zo zeg jij - een "intellectueel" dilemma om haar "roeping" te vervullen. Het blijft klinken dat "zorgen voor Gods kleintjes" ook wel gedaan kan worden door een minder "intellectueel" iemand die minder kansen heeft gehad om "hoog opgeleid" te worden.
Als er al sprake is van een bepaald gevoel dat men dingen moet "opgeven" bij het moederschap moet dat geweten worden aan de eigen zondige, verkeerde aard. Daar is niet de - wel of niet - genoten opleiding de oorzaak van.

Luther schreef:

vlinder schreef:Prima, daar ben ik het zeer mee eens, maar de mannen die dit zo makkelijk roepen vergeten dat het soms jammer is dat je niet meer kunt doen waar je altijd heel veel plezier in hebt gehad, je talenten (en intellect) hebt kunnen ontwikkelen.

Deze zin blijf ik intrigerend vinden... Zoals je weet hebben wij kinderen en geldt daardoor het bovenstaande ook voor mij. Dat is toch inherent aan het hebben van kinderen, dat je thuis of op je werk niet dát kan doen wat je zou doen als je geen kinderen had? Ik had al lang een vervolgstudie kunnen doen, of een andere functie / baan kunnen hebben, die ik misschien wel leuker vind. Maar dat kan niet, omdat ik die tijd thuis niet aan een studie en een avondschool wil besteden.
Of doe ik je nu onrecht door deze aanvulling nog te geven?

Je hebt voor een deel gelijk. Maar jij oefent je baan (waar je plezier in hebt en waar je van geniet) nog uit, zij het misschien op een heel ander niveau. Voor een moeder is dat heel anders, die moet die baan helemaal opgeven.

WimA schreef:

Democritus schreef:

WimA schreef:

Democritus schreef:Mijn moeder was thuis maar heeft het (intellectuele) dilemma waar wij het over hebben nooit gekend omdat zij geen opleidingen gedaan heeft. MM is thuis maar kent dat dilemma wel ondanks dat ze het moederschap echt als een roeping ziet en zegt ik heb promotie gekregen nu ik thuis voor Gods kleintjes mag zorgen.

Hier ben ik het dus hartgrondig mee oneens.

Waarom?

MM heeft opleidingen gedaan itt tot jouw moeder. Opleiding(en) gehad hebben labelen we positief (neem ik aan). dus MM heeft meer kansen gehad - en benut - dan jouw moeder. Daardoor heeft ze - zo zeg jij - een "intellectueel" dilemma om haar "roeping" te vervullen. Het blijft klinken dat "zorgen voor Gods kleintjes" ook wel gedaan kan worden door een minder "intellectueel" iemand die minder kansen heeft gehad om "hoog opgeleid" te worden.
Als er al -sprake is van een bepaald gevoel dat men dingen moet "opgeven" bij het moederschap moet dat geweten worden aan de eigen zondige, verkeerde aard. Daar is niet de genoten opleiding voor verantwoordelijk.

Sorry Wim maar nu lees je er allemaal dingen in die ik niet schrijf, geen eens bedoel of zelfs maar voorsta. Ik label niets meer of minder positief maar constateer slechts iets. Ik baal een beetje van je inlegkunde

Mijn moeder (geboren rond de 2e wereld oorlog) was een vrouw van haar tijd en MM van haar/onze tijd. Zij heeft een opleiding genoten hierin vele jaren gewerkt alvorens zij op latere leeftijd trouwde dit i.t.t. mijn moeder.

Er is een dilemma als gevolg van het simpele feit iemand 100% voor de roeping van het moederschap wil gaan maar tegelijkertijd geconfronteerd wordt met het andere feit dat ze werk en opleiding gedaan heeft die appelleren aan het gebruik van intellect. Dit laatste past zij nu minder toe terwijl ze daar wel erg van gehouden heeft. Ja en dan heb je een dilemma. Ondanks dat ze 100% kiest voor het één (moederschap) is het andere net zo goed een deel van haarzelf en dat poets je niet zo maar weg. Maar blijkbaar gaat dat er bij je niet in!

Het zorgen voor Gods kleintjes heeft niets maar dan ook niets te maken met intellect. Of dat dit maar door minder hoog opgeleiden moet gebeuren, dat lees je er wederom allemaal in. Maar door op deze wijze naar je kinderen te kijken wordt je ineens bewust van de verantwoordelijke en mooie taak die je gekregen hebt. Als je daar je blik op mag richten dan mag het een vreugde zijn om Bijbels moeder te zijn en is het een promotie.

helma schreef:
Ik weet niet of ik hierover goed kan oordelen. Want ik ben niet iemand met zulk intellect.
De Bijbel spreekt hier ook niet over...in die tijd was het ook vrij normaal dat je als meisje in de eerste plaats werd voorbereid op het moederschap en niet tot bijvoorbeeld het promoveren in de Scheikunde.


Ons hele denken is zo anders dan het Bijbelse denken. Verlangen we voor onze kinderen een stevige vervolgopleiding; stimuleren we ze om iets te bereiken in de maatschappij? Of verlangen we ernaar dat ze dienstbaar zullen zijn in Gods koninkrijk (op welke manier dan ook)en is onze opvoeding daarop gericht?
Als ik voor mijn meisjes bid vraag ik altijd of de Heere ze wil doen uitgroeien tot moeders naar Zijn hart. Of de Heere ze vruchtbaar wil maken voor Hem. Ik zou ze zelf ook nooit stimuleren om scheikunde te studeren.

De Puriteinen voedden hun meisjes op om Godvruchtige moeders te worden en de jongens 'to be Gatekeepers'.
Het hele probleem ligt bij ons als ouders en onze opvoeding.
Al die zorgen die er nu zijn om de jeugd.....hele artikelen zijn er al aan gewijd.
Maar het kernprobleem is dat wij als ouders afgeweken zijn van de Bijbelse principes.

Helemaal mee eens!

Wat vaak vergeten wordt is dat beiden, man en vrouw, een roeping hebben. Het is geen baantje, geen carriere, maar een goddelijke roeping, zoals ons huwelijksformulier dat ook verwoordt. Nu is de roeping van de man heel anders dan de roeping voor de vrouw. De roeping van de man is, om in het zweets zijns aanschijns voor zijn gezin te zorgen, door middel van werken geld te verdienen om zijn gezin te onderhouden, en ook wat te geven hebben voor de kerknodigheden en de armen. De roeping van de vrouw is om thuis te blijven en zo voor man en kinderen te zorgen. Heeft ze tijd te over, dan kan ze die besteden in werken van liefdadigheid. Voor oudere vrouwen zal dat zijn om de jonge vrouwen te leren hun huis te verzorgen en hun man lief te hebben.

Democritus schreef:
Of dat er bovenuit stijgt is de vraag niet. De meesten zullen dat wel bevestigend beantwoorden. Maar het feit dat het niet altijd zo ervaren wordt heeft alles te maken met het feit dat vrouwen ook hogere opleidingen hebben voltooid. Dat is gegeven waar we niet om heen kunnen en wel rekenschap van moeten geven. Nu blijft het vaak steken in de mantra: een Bijbelse moeder hoort thuis. Dat is slechts een (zeer belangrijke) kant van de zaak.

Mijn moeder was thuis maar heeft het (intellectuele) dilemma waar wij het over hebben nooit gekend omdat zij geen opleidingen gedaan heeft. MM is thuis maar kent dat dilemma wel ondanks dat ze het moederschap echt als een roeping ziet en zegt ik heb promotie gekregen nu ik thuis voor Gods kleintjes mag zorgen.

like!