edward schreef:

GJdeBruijn schreef:

DirkM schreef:De Wet is voor mij geen eisende bloedwreker, het bloed heeft al gevloeid en dat bloed was ruimschoots voldoende. Ik sta onder de Wet van Christus, en dat is niet onder de 10 geboden dus.

Dit is in strijd met de Heidelberger Catechismus.
Op dit punt heeft DWW de rechtzinnige gereformeerde opvatting goed verwoord.

Niet de letter (WET), maar de Geest maakt levend, GJ de Bruijn

Maar om te weten of je levend gemaakt ben moet je OOK volgens Rom. 3.20 weten waarvan je verlost bent. Zie hoe de HC het formuleert die hier verwijst naar Rom.3. Kun jij daar dan ook niet mee uit de voeten?

GJdeBruijn schreef:

DirkM schreef:

GJdeBruijn schreef:

DirkM schreef:De Wet is voor mij geen eisende bloedwreker, het bloed heeft al gevloeid en dat bloed was ruimschoots voldoende. Ik sta onder de Wet van Christus, en dat is niet onder de 10 geboden dus.

Dit is in strijd met de Heidelberger Catechismus.
Op dit punt heeft DWW de rechtzinnige gereformeerde opvatting goed verwoord.

Wijs mij dat dan maar eens aan waar dat staat !
Ik ben vrijgekocht door het Bloed van het Lam, ik ben IN CHRISTUS, begraven in Zijn dood, gelegt in Zijn graf, dood voor de zonde, dat is de plaats waar het oordeel niet meer kan komen, omdat het daar al geweest is.

Drie stukken zijn nodig volgens zondag 2 van de HC. Jij ontkent de eerste van de drie, nl. ellendekennis door de wet!

Ik ontken niet dat door de Wet zichtbaar word wat de regel is en dat je daardoor ook weet wat je zonden zijn. Dus het eerste deel van zondag 2 sta ik helemaal achter.
Ik benadruk slechts dat ik niet sta onder de 10 geboden als wet, maar dat ik sta onder de Wet van Christus, welke zo mooi verwoord is in deel 2 van de zelfde zondag die je net noemt, namelijk

Gijzult liefhebben den Heere uw God met geheel uw hart, en met geheel uw ziel, en met geheel uw verstand, en met geheel uw kracht. Dit is het eerste en het grotegebod. En het tweede, aan dit gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben alsuzelf. Aan deze twee geboden hangt de ganse wet en de profeten..

Wie in Christus is, die staat niet meer onder de Wet, maar er is niks mis mee om zelf de Wet wel als richtlijn voor je leven aan te houden, maar daarin doe je tekort, omdat de Wet van Christus veel zwaarder is dan alle geboden in het Oude Testament bij elkaar.
Nu brengt dan de Wet geen verlossing, maar slechts het Bloed van Christus Jezus dat brengt de Verlossing tot stand, waardoor wij Hem ook onze Verlosser mogen noemen.

edward schreef:

GJdeBruijn schreef:

DirkM schreef:De Wet is voor mij geen eisende bloedwreker, het bloed heeft al gevloeid en dat bloed was ruimschoots voldoende. Ik sta onder de Wet van Christus, en dat is niet onder de 10 geboden dus.

Dit is in strijd met de Heidelberger Catechismus.
Op dit punt heeft DWW de rechtzinnige gereformeerde opvatting goed verwoord.

Niet de letter (WET), maar de Geest maakt levend, GJ de Bruijn

Ja en de Geest maakt levend als de Wet vervuld is door de dood van Christus, Hij heeft de wet vervuld en door verzoening is er voldoening ,DÁN pas is een mens verzoend en tegelijkertijd maakt de Geest levend en is de wet dood voor de kinderen des Heeren!

Mariavt schreef:

edward schreef:

GJdeBruijn schreef:

DirkM schreef:De Wet is voor mij geen eisende bloedwreker, het bloed heeft al gevloeid en dat bloed was ruimschoots voldoende. Ik sta onder de Wet van Christus, en dat is niet onder de 10 geboden dus.

Dit is in strijd met de Heidelberger Catechismus.
Op dit punt heeft DWW de rechtzinnige gereformeerde opvatting goed verwoord.

Niet de letter (WET), maar de Geest maakt levend, GJ de Bruijn

Ja en de Geest maakt levend als de Wet vervuld is door de dood van Christus, Hij heeft de wet vervuld en door verzoening is er voldoening ,DÁN pas is een mens verzoend en tegelijkertijd maakt de Geest levend en is de wet dood voor een kind van de Heere.

Helemaal mee eens Maria !!

DirkM schreef:

Mariavt schreef:
Ja en de Geest maakt levend als de Wet vervuld is door de dood van Christus, Hij heeft de wet vervuld en door verzoening is er voldoening ,DÁN pas is een mens verzoend en tegelijkertijd maakt de Geest levend en is de wet dood voor een kind van de Heere.

Helemaal mee eens Maria !!

Ik moet er wél bij zeggen dat de mens dus eerst onder de tucht van de wet staat, maar die wet drijft uit naar Christus, en dán volgt bovenstaande wat ik net schreef.

GJdeBruijn schreef:

DWW schreef:

GJdeBruijn schreef:

DWW schreef:@ Maria,

Jij benadert G.J. de Bruin met een wederegboorte geleerd en verdedigd vanuit een stondelijke heilsleer, zoals de apostelen, zoals de reformatie en later ook in Dordt, terwijl hij een wedergeboorte zonder Christuskennis aanhangt die vanuit een standelijke heilsweg wordt geleerd, omdat hij het ingeplante geloof (habitus) qua tijd gescheiden heeft van het metterdaad geloven (actus) in Christus Jezus.

Redeneer jij vanuit een zelfbedacht vooroordeel om eigen stokpaard te kunnen berijden?
Met alle waardering voor je waarschuwende bijdragen die tot nadenken dwingen, ga je hier toch de fout in door iets als een karikatuur neer te zetten. Notabene het merendeel van de predikanten en oudvaders die je op jouw website met instemming citeert zijn schuldig aan wat jij hier aan vermeende dwaling aanwijst. Ik ben bang dat je te weinig theologie en dogmatiek als hulpmiddelen onderkent en daarom deze zaken verwart met de heilsorde en bevinding der vromen. Jij beoordeeld leerstellige onderscheidingen aan de hand van de heilsorde. Dat kan niet want het zijn totaal andere zaken. Hoewel op elkaar betrokken zijn het geen parallel te trekken zaken. Door de verbinding dogmatiek en orde in de bevinding (toepassing van het heil) kom je inderdaad tot dwalingen. Maar zo is het niet bedoeld, DWW. Toch leg jij dat de 'standelijke heilsleer' in de mond. Ten onrechte!

Wees eerlijk beste De Bruijn, en kom eens voor de dag. De oudvaders op mijn website leerden geen standelijke heilsweg, maar leerden en verdedigden een stondelijke heilsleer. Bij een standelijke heilsweg is het zgn. ingeplante geloof - QUA TIJD - gescheiden van het metterdaad geloven in Christus tot vrijheid, zaligheid en vrede. Lees hier het verschil van uitleg, hoe de afscheiding en de reformatoren HC zondag hebben verklaard.

http://www.dewoesteweg.nl/vraag-antwoor ... -zondag-7/

Maar wat jij denkt dat die 'standelijke heilsweg' is wordt nergens zo bedoeld als jij nu weergeeft. Je strijdt tegen een niet bestaande leer. Je begrijpt de standenleer niet, je trekt je conclusies verkeerd. Je redeneert vanuit die verkeerde conclusies. Ik zeg met nadruk dat wie Christus niet tot zijn persoonlijke Zaligmaker wil hebben, die is niet wedergeboren! Die heeft geen geloof, want geloof kan niet anders dan uitgaan tot Christus.
Maar ik zeg tegelijkertijd(!) dat de Heilige Geest plaats maakt zodat een zondaar metterdaad tot Christus zal gaan. Dát is een weg van zaligmakend werk van Gods Geest waar Hij de zondaar zal overtuigen van zonde, gerechtigheid en oordeel. Opdat de zondaar aan zichzelf zou sterven en het leven zal vinden in Christus.

Calvijn:
Wij weten, dat de menschen van het begin der
wereld af, daar hun eigen geweten hen van schuld overtuigde
en niet losliet, angstig gearbeid hebben om vergiffenis
te verdienen. Vandaar zooveel soorten van zoenoffers,
waarmede men ten onrechte meende God te verzoenen.
Ik erken wel, dat alle valsche vormen van verzoening uit
een heilig beginsel voortgekomen zijn, want God had de
offers bevolen om de menschen tot Christus te brengen.
Maar desniettemin heeft elk zich een eigen manier uitgedacht
om God te bevredigen. Johannes nu roept
ons tot Christus alleen, en leert ons, dat God ons niet
anders dan door zijne bemiddeling genadig zijn kan,
omdat Hij alleen de zonden wegneemt. Daarom laat hij
den zondaren niets over dan tot Christus te vluchten, en
verwerpt daarmee alle menschelijke voldoening, alle zoen-en
lossingsmiddelen, gelijk ze inderdaad ook niet anders zijn
dan goddelooze uitvindingen door Satans list bedacht.

Vetgedrukte 'laat': Dat is ook een werk in de mens, door Gods Geest, met als doel tot Christus te komen.
Dáár ligt het ware ijkpunt als het gaat om wedergeboorte en geloof. Maar het moment van wedergeboorte is geenszins hetzelfde moment als dat een zondaar zich bewust is van zijn vrijheid en vrede in Christus. Dat is namelijk de zekerheid van het gevoel dat alle oudvaders als bijzondere weldaad leerden. Gods Koninkrijk kent ook klein- en zwakgelovigen die zeker weten dat ze Christus als hun Zaligmaker nodig hebben, Hem liefhebben, maar het niet voor waar geloof durven houden. Dat is de zekerheid van het geloof, maar zonder de zekerheid van de gelovige, om het maar eens helder te benoemen. DWW, jij gooit alles op de hoop van de zekerheid van het gevoel. Dat is de onwaardige zondaars, die nochtans hun vertrouwen op Christus stellen van de klippen afwerpen in de poel van de wanhoop.

GJdeBruijn, dit standpunt kan je echt niet met Calvijn in de hand verdedigen.
Bij Calvijn is er geen geloof zonder de zekerheid van het geloof. De gelovige durft het er voor te houden, en de aanvechtingen komen erbij. Het is niet zo dat de gelovige het er voor durft te houden maar dat de zekerheid erbij komt.
Ik ben er vast van overtuigd dat het niets overlaten bij Calvijn een werk van Gods Geest is in onwedergeboren zondaren.

DWW schreef:Waar een zondaar zijn zonden voor God beweent daar begint hij aanvankelijk zijn klederen te scheuren, maar waar God de dood over het diensthuis brengt waarin hij woonachtig is, en hem daartoe in Zijn Goddelijk gericht brengt dan wordt zijn hart gescheurd, doorstoken, besneden en verbrijzeld. Daar in die stonde legt hij zijn bestaan af in ongehoorzaamheid voor God. Waar God de gerechtigheid en heiligheid in zijn hart opeist waarin hij hem geschapen heeft in Adam, daar moet een zondaar verdrinken in zijn bedreven ongerechtigheden voor God. Daar gaat hij met Christus onder de vloek van Gods heilige wet de dood in, gestorven zijnde aan de eis tot betaling van Gods heilige wet. Christus in gehoorzaamheid, en de verkoren zondaar in ongehoorzaamheid. Hoe dan….?? Namelijk door Zijn gescheurde hart en heilig Lichaam, Die de enige toegang is tot het Vaderharte Gods. Lees hier in Rom. 7 vers 4: Zo dan, mijn broeders, gij zijt ook der wet gedood door het lichaam van Christus, opdat gij zoudt worden eens Anderen, namelijk Desgenen, Die van de doden opgewekt is, opdat wij Gode vruchten dragen zouden.

Dit is een heilgeheim wat alleen God u door Goddelijke openbaring kan leren. Ik zal u dit eerst nader proberen te verklaren vanuit Gods onfeilbaar Woord. De Heere zegt bij monde van de profeet Joel 2 vers 13: “En scheurt uw hart en niet uw klederen, en bekeert u tot den HEERE, uw God; want Hij is genadig en barmhartig, lankmoedig en groot van goedertierenheid, en berouw hebbende over het kwade.”

Daarnaast zegt den Heere bij monde van de profeet Jesaja 57 vers 15: Want alzo zegt de Hoge en Verhevene, Die in de eeuwigheid woont, en Wiens Naam heilig is: Ik woon in de hoogte en in het heilige, en bij dien, die van een verbrijzelden en nederigen geest is, opdat Ik levend make den geest der nederigen, en opdat Ik levend make het hart der verbrijzelden.

Daarnaast merkt de Heere bij monde van de apostel Paulus in Kol. 2 vers 11-12 het volgende op: “In Welken gij ook besneden zijt met een besnijdenis, die zonder handen geschiedt, in de uittrekking van het lichaam der zonden des vleses, door de besnijdenis van Christus; Zijnde met Hem begraven in den doop, in welken gij ook met Hem opgewekt zijt door het geloof der werking Gods, Die Hem uit de doden opgewekt heeft. En Hij heeft u, als gij dood waart in de misdaden, en in de voorhuid uws vleses, mede levend gemaakt met Hem, al uw misdaden u vergevende.”

Dat wil dus zeggen dat de geestelijke besnijdenis van ons hart, ofwel het scheuren van ons hart middels een hartverscheurend berouw, altijd verbonden is aan de vergeving der zonden door het eten van Zijn vlees en drinken van Zijn bloed tot vereniging, door het zaligmakende geloof. Want, geen uitlander, geen huurling en geen onbesnedene mocht eten van het geroosterde vlees des paaslams, Ex. 12:43-48.

Mogen jullie dit zielsbevindelijk kennen, Dirk en Edward...?? Zo niet, dan kan en mag je niet spreken van de vrijheid die in Christus is. Want die de Geest van Christus niet heeft komt Hem niet toe. Ik krijg steeds meer het gevoel in uw schrijven bevestigd dat u beiden over de breuk heen vliegt. Gods Woord leert ons: Want die gestorven is, die is gerechtvaardigd van de zonden, Rom. 6:7. Dit kunnen we ook spiegelen, dan krijg je:Want die niet gestorven is, die is niet gerechtvaardigd van de zonden. Indien u daadwerkelijk gestorven bent, vertel dan eens in eenvoudige Bijbelse verwoordingen:

1. Hoe God Zijn Beeld van gerechtigheid en heiligheid in uw hart opeiste...??
2. Hoe u in de dood van Christus werd gedoopt, en hoe u Adam werd voor God...??
3. Hoe u uw vonnis en oordeel kreeg te mijnen onder de vloek en doem der wet...??
4. Hoe u met een laatste noodkreet om verlossing verloren ging voor God...??
5. Hoe Christus tussentrad en Zich over uw helwaardige ziel ontfermde...??
6. Hoe daar een vrederijk in uw ziel werd ingestort...door de liefde Gods in Christus..??
7. Hoe u verslonden lag in Zijn liefdesarmen, uzelf kwijt was en God alleen overhield...??

GJdeBruijn schreef: DWW, jij gooit alles op de hoop van de zekerheid van het gevoel. Dat is de onwaardige zondaars, die nochtans hun vertrouwen op Christus stellen van de klippen afwerpen in de poel van de wanhoop.

Ik vind dit een valse beschuldiging, De onwaardige zondaars die nochtans hun vertrouwen op Christus stellen hebben in hun hart het geloof van Christus alrede ontvangen, alleen kunnen ze het soms niet voor waar houden! Zonder waar zaligmakend geloof, héb je geen vertrouwen op Christus, dat heeft zoveel met het gevoel te maken dat er geen geloof is zónder gevoel, we zijn geen stokken en blokken, en dat zegt DWW ook niet.

Mariavt schreef:

GJdeBruijn schreef: DWW, jij gooit alles op de hoop van de zekerheid van het gevoel. Dat is de onwaardige zondaars, die nochtans hun vertrouwen op Christus stellen van de klippen afwerpen in de poel van de wanhoop.

Ik vind dit een valse beschuldiging, De onwaardige zondaars die nochtans hun vertrouwen op Christus stellen hebben in hun hart het geloof van Christus alrede ontvangen, alleen kunnen ze het soms niet voor waar houden! Zonder waar zaligmakend geloof, héb je geen vertrouwen op Christus, dat heeft zoveel met het gevoel te maken dat er geen geloof is zónder gevoel, we zijn geen stokken en blokken, en dat zegt DWW ook niet.

Ik denk dat hier het punt zit wat GJdeBruijn bedoelde, namelijk dat als er bedoeld wordt dat wanneer mensen het soms niet voor waar kunnen houden, omdat het gevoel van de mens soms in de knoop zit, die mens nog niet wedergeboren zou zijn, terwijl ze in hun hart reeds het geloof IN Christus reeds ontvangen hebben is het inderdaad zo dat die mensen dan gevoelsmatig van de klippen worden geworpen in de poel der wanhoop.
Het is juist de opdracht aan de medeleden van het Lichaam van Christus om die mensen te ondersteunen en te wijzen op het feit dat God altijd voor ons zorgt en Hij ons beter kent dan alle mensen om ons heen. Het is niet zo als een wedergeboren mens twijfel heeft in zijn leven dat de wedergeboorte daarmee ongedaan zou worden gemaakt.

Wanneer we het hebben over twijfels die kunnen ontstaan dan neem ik bijvoorbeeld de schepping. God schiep het LICHT. Waar kwam dat licht vandaan dan zou je zeggen.
Dan zeggen de meeste mensen het licht komt van de zon, maar ja, de zon en maan en sterren werden een paar dagen later pas geschapen.
Mensen kunnen daar bijvoorbeeld mee in de knoop kunnen zitten, maar die hebben nog steeds het geloof IN Christus ontvangen. dus wie is dan de mens die zou durven zeggen dat die mensen niet wedergeboren zouden zijn.

Het ware zaligmakende geloof is er niet zonder de wedergeboorte en zonder de wedergeboorte is er geen zaligmakend geloof.

DWW schreef: Mogen jullie dit zielsbevindelijk kennen, Dirk en Edward...?? Zo niet, dan kan en mag je niet spreken van de vrijheid die in Christus is. Want die de Geest van Christus niet heeft komt Hem niet toe. Ik krijg steeds meer het gevoel in uw schrijven bevestigd dat u beiden over de breuk heen vliegt. Gods Woord leert ons: Want die gestorven is, die is gerechtvaardigd van de zonden, Rom. 6:7. Dit kunnen we ook spiegelen, dan krijg je:Want die niet gestorven is, die is niet gerechtvaardigd van de zonden. Indien u daadwerkelijk gestorven bent, vertel dan eens in eenvoudige Bijbelse verwoordingen:

1. Hoe God Zijn Beeld van gerechtigheid en heiligheid in uw hart opeiste...??
2. Hoe u in de dood van Christus werd gedoopt, en hoe u Adam werd voor God...??
3. Hoe u uw vonnis en oordeel kreeg te mijnen onder de vloek en doem der wet...??
4. Hoe u met een laatste noodkreet om verlossing verloren ging voor God...??
5. Hoe Christus tussentrad en Zich over uw helwaardige ziel ontfermde...??
6. Hoe daar een vrederijk in uw ziel werd ingestort...door de liefde Gods in Christus..??
7. Hoe u verslonden lag in Zijn liefdesarmen, uzelf kwijt was en God alleen overhield...??

Hier ga ik helemaal niet op in, deze manier van denken is jouw stokpaardje en daar hoef ik niet op te stappen. Je weet precies hoe ik over deze zaken denk en als ik zo lees wat Edward hierover denkt dan zitten Edward en ik vrij aardig op 1 lijn, misschien met bepaalde accentverschillen, maar die zijn volgens mij zo klein dat die te verwaarlozen zijn.
In de meeste dingen die ik geschreven heb daaruit heb je vaak maar een paar regels genomen en daarop heb je mij steeds weer aangevallen, terwijl je de essentie van wat ik geschreven heb ik de rest van de teksten volledig naast je neerlegt en daar geen tijd of moeite aan lijkt te besteden. Wanneer je wil weten hoe ik over die punten denk dan moet je gewoon even alles lezen wat ik geschreven heb dan moet je dat volkomen duidelijk zijn.

In lijn met de Schrift zeg ik simpel, dat ik best dingen kan aanstippen hoe ik daarover denk, en dat heb ik heel helder en duidelijk geformuleerd al eerder, maar dat niemand exact weten kan hoe dat nu precies gebeurd als God een mens wederomgeboren laat worden. Dat is met geen pen te beschrijven en dat doe ik dus ook niet.

Wil je weten wat ik er wel over kwijt wil, lees dan gewoon de eerder geschreven tekst.

DWW schreef:

DWW schreef:Waar een zondaar zijn zonden voor God beweent daar begint hij aanvankelijk zijn klederen te scheuren, maar waar God de dood over het diensthuis brengt waarin hij woonachtig is, en hem daartoe in Zijn Goddelijk gericht brengt dan wordt zijn hart gescheurd, doorstoken, besneden en verbrijzeld. Daar in die stonde legt hij zijn bestaan af in ongehoorzaamheid voor God. Waar God de gerechtigheid en heiligheid in zijn hart opeist waarin hij hem geschapen heeft in Adam, daar moet een zondaar verdrinken in zijn bedreven ongerechtigheden voor God. Daar gaat hij met Christus onder de vloek van Gods heilige wet de dood in, gestorven zijnde aan de eis tot betaling van Gods heilige wet. Christus in gehoorzaamheid, en de verkoren zondaar in ongehoorzaamheid. Hoe dan….?? Namelijk door Zijn gescheurde hart en heilig Lichaam, Die de enige toegang is tot het Vaderharte Gods. Lees hier in Rom. 7 vers 4: Zo dan, mijn broeders, gij zijt ook der wet gedood door het lichaam van Christus, opdat gij zoudt worden eens Anderen, namelijk Desgenen, Die van de doden opgewekt is, opdat wij Gode vruchten dragen zouden.

Dit is een heilgeheim wat alleen God u door Goddelijke openbaring kan leren. Ik zal u dit eerst nader proberen te verklaren vanuit Gods onfeilbaar Woord. De Heere zegt bij monde van de profeet Joel 2 vers 13: “En scheurt uw hart en niet uw klederen, en bekeert u tot den HEERE, uw God; want Hij is genadig en barmhartig, lankmoedig en groot van goedertierenheid, en berouw hebbende over het kwade.”

Daarnaast zegt den Heere bij monde van de profeet Jesaja 57 vers 15: Want alzo zegt de Hoge en Verhevene, Die in de eeuwigheid woont, en Wiens Naam heilig is: Ik woon in de hoogte en in het heilige, en bij dien, die van een verbrijzelden en nederigen geest is, opdat Ik levend make den geest der nederigen, en opdat Ik levend make het hart der verbrijzelden.

Daarnaast merkt de Heere bij monde van de apostel Paulus in Kol. 2 vers 11-12 het volgende op: “In Welken gij ook besneden zijt met een besnijdenis, die zonder handen geschiedt, in de uittrekking van het lichaam der zonden des vleses, door de besnijdenis van Christus; Zijnde met Hem begraven in den doop, in welken gij ook met Hem opgewekt zijt door het geloof der werking Gods, Die Hem uit de doden opgewekt heeft. En Hij heeft u, als gij dood waart in de misdaden, en in de voorhuid uws vleses, mede levend gemaakt met Hem, al uw misdaden u vergevende.”

Dat wil dus zeggen dat de geestelijke besnijdenis van ons hart, ofwel het scheuren van ons hart middels een hartverscheurend berouw, altijd verbonden is aan de verbonden is aan de vergeving der zonden door het eten van Zijn vlees en drinken van Zijn bloed, door het zaligmakende geloof. Want, geen uitlander, geen huurling en geen onbesnedene mocht eten van het geroosterde vlees des paaslams, Ex. 12:43-48.

Mogen jullie dit zielsbevindelijk kennen, Dirk en Edward...?? Zo niet, dan kan en mag je niet spreken van de vrijheid die in Christus is. Want die de Geest van Christus niet heeft komt Hem niet toe. Ik krijg steeds meer het gevoel in uw schrijven bevestigd dat u beiden over de breuk heen vliegt. Gods Woord leert ons: Want die gestorven is, die is gerechtvaardigd van de zonden, Rom. 6:7. Dit kunnen we ook spiegelen, dan krijg je:Want die niet gestorven is, die is niet gerechtvaardigd van de zonden. Indien u daadwerkelijk gestorven bent, vertel dan eens in eenvoudige Bijbelse verwoordingen:

1. Hoe God Zijn Beeld van gerechtigheid en heiligheid in uw hart opeiste...??
2. Hoe u in de dood van Christus werd gedoopt, en hoe u Adam werd voor God...??
3. Hoe u uw vonnis en oordeel kreeg te mijnen onder de vloek en doem der wet...??
4. Hoe u met een laatste noodkreet om verlossing verloren ging voor God...??
5. Hoe Christus tussentrad en Zich over uw helwaardige ziel ontfermde...??
6. Hoe daar een vrederijk in uw ziel werd ingestort...door de liefde Gods in Christus..??
7. Hoe u verslonden lag in Zijn liefdesarmen, uzelf kwijt was en God alleen overhield...??

Als ik hier antwoord op zou geven, betekent dat dat ik mij onderwerpen zou aan jouw religieuze 'verhoor' en denkpatroon, DWW, waarmee jij zegt te weten hoe God werkt.
De wind waait zoals hij waait, en allerlei moeilijk te begrijpen theologische constructies met vroom klinkende woorden, die echter in de Bijbel niet voorkomen, ik kan er niet veel mee.
Ik wil gehoorzaam zijn en geloven dat God meer van ons houdt dan wij ons voor kunnen stellen, kijk alleen al naar hoe vreselijk goddeloos de wereld om ons heen is en spot met alles wat maar met God te maken heeft, maar God wil niet dat er een zondaar verloren gaat, Hij heeft geen vermaak in het verloren gaan van de goddelozen.De engelen verheugen zich over iedere zondaar die zich bekeerd.Zijn geduld en lankmoedigheid duurt nog....tot het getal der heidenen vol is, dan is de genadetijd voorbij.En genade betekent vrijspraak, om niet!Daar hoeven en kunnen we niets aan doen, alleen ontzettend dankbaar zijn.
EN EEN IEDER DIE ZICH BEKEERD, GEEFT DAARMEE AL AAN DAT HIJ FOUT ZAT, anders had hij de bekering niet van node.
Wij hoeven niet meer door een geestelijk hellevuur van angst, want wie Jezus volgt en gehoorzaamt, doet dat uit liefde.Hij heeft plaatsvervangend voor ons geleden, en wie nu in Zijn dood met Hem begraven is en weer opgestaan tot een nieuw leven in Hem, zal niet geoordeeld worden.
Waren de beloften aan het volk Israel stoffelijk (een land van melk en honing, veel nakomelingen , veel vee en een lang leven bij het eren van vader en moeder,)die aan ons zijn van geestelijke aard.

DirkM schreef:

Mariavt schreef:

GJdeBruijn schreef: DWW, jij gooit alles op de hoop van de zekerheid van het gevoel. Dat is de onwaardige zondaars, die nochtans hun vertrouwen op Christus stellen van de klippen afwerpen in de poel van de wanhoop.

Ik vind dit een valse beschuldiging, De onwaardige zondaars die nochtans hun vertrouwen op Christus stellen hebben in hun hart het geloof van Christus alrede ontvangen, alleen kunnen ze het soms niet voor waar houden! Zonder waar zaligmakend geloof, héb je geen vertrouwen op Christus, dat heeft zoveel met het gevoel te maken dat er geen geloof is zónder gevoel, we zijn geen stokken en blokken, en dat zegt DWW ook niet.

Ik denk dat hier het punt zit wat GJdeBruijn bedoelde, namelijk dat als er bedoeld wordt dat wanneer mensen het soms niet voor waar kunnen houden, omdat het gevoel van de mens soms in de knoop zit, die mens nog niet wedergeboren zou zijn, terwijl ze in hun hart reeds het geloof IN Christus reeds ontvangen hebben is het inderdaad zo dat die mensen dan gevoelsmatig van de klippen worden geworpen in de poel der wanhoop.
Het is juist de opdracht aan de medeleden van het Lichaam van Christus om die mensen te ondersteunen en te wijzen op het feit dat God altijd voor ons zorgt en Hij ons beter kent dan alle mensen om ons heen. Het is niet zo als een wedergeboren mens twijfel heeft in zijn leven dat de wedergeboorte daarmee ongedaan zou worden gemaakt.

Wanneer we het hebben over twijfels die kunnen ontstaan dan neem ik bijvoorbeeld de schepping. God schiep het LICHT. Waar kwam dat licht vandaan dan zou je zeggen.
Dan zeggen de meeste mensen het licht komt van de zon, maar ja, de zon en maan en sterren werden een paar dagen later pas geschapen.
Mensen kunnen daar bijvoorbeeld mee in de knoop kunnen zitten, maar die hebben nog steeds het geloof IN Christus ontvangen. dus wie is dan de mens die zou durven zeggen dat die mensen niet wedergeboren zouden zijn.

Het ware zaligmakende geloof is er niet zonder de wedergeboorte en zonder de wedergeboorte is er geen zaligmakend geloof.

Ik weet zeker dat het juist niet de bedoeling is om mensen van de klippen te gooien, maar in liefde wil wijzen op wat geleerd wordt op de school der genade. Zonder de punten die hij hiervoor noemt, kún je niet geborgen wezen in Christus, en als die punten je uitdrijven naar Christus dan is dat doel bereikt, Wat moet je met Christus doen als je geen kennis hebt aan de wet die ons wijst op onze zonden? Waar moet je dan van verlost worden? Dan zal er toch eerst een zonde kennis plaats moeten vinden, wil je Christus nodig krijgen.

En gij zult gedenken, dat gij een dienstknecht in Egypteland geweest zijt, en dat u de HEERE, uw God, verlost heeft. Deut.15:15a
Dit geschiedt ook in de geestelijke zin zoals DWW al aangaf, de Heere trekt je uit Egypteland waar je moest zwoegen onder de wet, maar de Heere verlost je van je bedreven zonden, erf- en dadelijke zonden.

DWW schreef:

DWW schreef:Waar een zondaar zijn zonden voor God beweent daar begint hij aanvankelijk zijn klederen te scheuren, maar waar God de dood over het diensthuis brengt waarin hij woonachtig is, en hem daartoe in Zijn Goddelijk gericht brengt dan wordt zijn hart gescheurd, doorstoken, besneden en verbrijzeld. Daar in die stonde legt hij zijn bestaan af in ongehoorzaamheid voor God. Waar God de gerechtigheid en heiligheid in zijn hart opeist waarin hij hem geschapen heeft in Adam, daar moet een zondaar verdrinken in zijn bedreven ongerechtigheden voor God. Daar gaat hij met Christus onder de vloek van Gods heilige wet de dood in, gestorven zijnde aan de eis tot betaling van Gods heilige wet. Christus in gehoorzaamheid, en de verkoren zondaar in ongehoorzaamheid. Hoe dan….?? Namelijk door Zijn gescheurde hart en heilig Lichaam, Die de enige toegang is tot het Vaderharte Gods. Lees hier in Rom. 7 vers 4: Zo dan, mijn broeders, gij zijt ook der wet gedood door het lichaam van Christus, opdat gij zoudt worden eens Anderen, namelijk Desgenen, Die van de doden opgewekt is, opdat wij Gode vruchten dragen zouden.

Dit is een heilgeheim wat alleen God u door Goddelijke openbaring kan leren. Ik zal u dit eerst nader proberen te verklaren vanuit Gods onfeilbaar Woord. De Heere zegt bij monde van de profeet Joel 2 vers 13: “En scheurt uw hart en niet uw klederen, en bekeert u tot den HEERE, uw God; want Hij is genadig en barmhartig, lankmoedig en groot van goedertierenheid, en berouw hebbende over het kwade.”

Daarnaast zegt den Heere bij monde van de profeet Jesaja 57 vers 15: Want alzo zegt de Hoge en Verhevene, Die in de eeuwigheid woont, en Wiens Naam heilig is: Ik woon in de hoogte en in het heilige, en bij dien, die van een verbrijzelden en nederigen geest is, opdat Ik levend make den geest der nederigen, en opdat Ik levend make het hart der verbrijzelden.

Daarnaast merkt de Heere bij monde van de apostel Paulus in Kol. 2 vers 11-12 het volgende op: “In Welken gij ook besneden zijt met een besnijdenis, die zonder handen geschiedt, in de uittrekking van het lichaam der zonden des vleses, door de besnijdenis van Christus; Zijnde met Hem begraven in den doop, in welken gij ook met Hem opgewekt zijt door het geloof der werking Gods, Die Hem uit de doden opgewekt heeft. En Hij heeft u, als gij dood waart in de misdaden, en in de voorhuid uws vleses, mede levend gemaakt met Hem, al uw misdaden u vergevende.”

Dat wil dus zeggen dat de geestelijke besnijdenis van ons hart, ofwel het scheuren van ons hart middels een hartverscheurend berouw, altijd verbonden is aan de vergeving der zonden door het eten van Zijn vlees en drinken van Zijn bloed tot vereniging, door het zaligmakende geloof. Want, geen uitlander, geen huurling en geen onbesnedene mocht eten van het geroosterde vlees des paaslams, Ex. 12:43-48.

Mogen jullie dit zielsbevindelijk kennen, Dirk en Edward...?? Zo niet, dan kan en mag je niet spreken van de vrijheid die in Christus is. Want die de Geest van Christus niet heeft komt Hem niet toe. Ik krijg steeds meer het gevoel in uw schrijven bevestigd dat u beiden over de breuk heen vliegt. Gods Woord leert ons: Want die gestorven is, die is gerechtvaardigd van de zonden, Rom. 6:7. Dit kunnen we ook spiegelen, dan krijg je:Want die niet gestorven is, die is niet gerechtvaardigd van de zonden. Indien u daadwerkelijk gestorven bent, vertel dan eens in eenvoudige Bijbelse verwoordingen:

1. Hoe God Zijn Beeld van gerechtigheid en heiligheid in uw hart opeiste...??
2. Hoe u in de dood van Christus werd gedoopt, en hoe u Adam werd voor God...??
3. Hoe u uw vonnis en oordeel kreeg te mijnen onder de vloek en doem der wet...??
4. Hoe u met een laatste noodkreet om verlossing verloren ging voor God...??
5. Hoe Christus tussentrad en Zich over uw helwaardige ziel ontfermde...??
6. Hoe daar een vrederijk in uw ziel werd ingestort...door de liefde Gods in Christus..??
7. Hoe u verslonden lag in Zijn liefdesarmen, uzelf kwijt was en God alleen overhield...??

Je zal maar en beperking hebben en net wat simpeler wezen... behouden is voor geleerde mensen... tjonge wat zou de Heere hier van zeggen....

slaap lekker

DWW schreef:Lees hier hoe John Warburton zijn hart scheurde voor God

"Doch een vernieuwd gezicht van Gods recht in een rechtvaardige Wet, bracht mij er telkens toe te geloven, dat het voor God onmogelijk was, om mij genade te bewijzen, zowel als het voor Hem onmogelijk was op te houden te bestaan. Mij dunkt, ik zal nooit vergeten, de nacht vóór God mijn ziel verloste. Ten volle besloten mijzelf kwaad te doen, ging ik op zaterdag omstreeks middernacht naar een waterput en daarhenen gaande, deed ik een plechtige belofte, dat niets mij zou verhinderen om mijn voornemen uit te voeren.

Als ik tot de put genaderd was, o wat kreeg ik een vreselijk gezicht van de majesteit, rechtvaardigheid en heiligheid van God geopenbaard in een rechtvaardige Wet. Ik zag zo klaar als de zon op de middag, dat de Wet heilig was, recht en goed; en dat God mij geen onrecht gedaan had, doch dat de ganse oorzaak van mijn verdoemenis bij mijzelf lag. Hier begon hij zijn vonnis te mijnen, maar was nog niet geheel verloren… Ik had zo’n gezicht van Gods dierbare volmaaktheden Zijner heiligheid, dat ik voor Hem neerknielde en Hem zeide, dat ik Hem kon rechtvaardigen voor mensen en duivelen. Ik zeide plechtig “Amen” op mijn eigen verdoemenis, en inderdaad wilde ik geen zaligheid, die tot oneer zou zijn van een zo heilig en rechtvaardig God. Nadat ik enige tijd met deze overdenkingen was bezig geweest, stond ik op om in de put te springen, maar deze woorden klonken mij in de oren, naar mijn gedachten alsof een mens ze mij toeriep: “Wie weet?” Ik bleef staan en zei: “Wie kan dat zijn?” “Wie weet?” De woorden klonken weder en wederom in mijn ziel en er scheen iets in mijn hart te ontspringen, wat mij de woorden aldus uitlegde: “Wie weet, God mocht nog genade hebben voor uw arme ziel? Manasse, de moordenaar aan het kruis, Saulus van Tarsen, Maria Magdalena en vele anderen hebben Zijn vergevende genade ontvangen; en wie weet of die arme ellendeling, John Warburton, nog genade vinden moge?” Dit belette mij, mijzelf te verdrinken. Ik gevoelde mijn hart een weinigje lichter en als ooit mijn ziel in het gebed uitging, geloof ik, dat het toen was. Een hoopje ontsprong in mijn hart. “Wie weet”, dacht ik, “of niet God ten laatste mijn geroep zal willen horen?” Daar het de volgende dag Zondag was, besloot ik, des morgens naar Manchester te gaan en nog eens te trachten enige vertroosting te bekomen. Vele malen was ik reeds naar Manchester en andere plaatsen, ver en nabij gegaan, om een weinigje verlichting voor mijn hart, doch alles tevergeefs. Dit zou, naar ik meende, de laatste dag zijn, om nog eens één poging te wagen. Na het ontbijt ging ik op reis naar Manchester, maar o, de overwegingen van mijn gemoed, die ik op de weg had! Ik stond stil en dacht terug te keren, want ik overlegde, dat het voor God onmogelijk was, om met behoud van Zijn rechtvaardigheid, aan mij genade te bewijzen. Wederom besloot ik terug te keren; maar de woorden: “Wie weet?” kwamen weer in mijn overdenking en een hoopje scheen in mijn hart op te gaan, met een: “Mocht de Heere mij arme zondaar genade bewijzen.” Voor enige ogenblikken was de tekst mij zeer zoet: “Dit is een getrouw woord en aller aanneming waardig, dat Christus Jezus in de wereld gekomen is, om zondaren zalig te maken, van welke ik de voornaamste ben.” 1 Timoth. 1: 15. O, wat riep mijn ziel tot God uit of Hij mij de genade schenken wilde, mij, de voornaamste, de snoodste onder de snoden! Daarop kwamen deze woorden met buitengewone zoetheid en dierbaarheid in mijn gemoed: “Want het zal nog voor een kleine tijd zijn, dan zal Hij het op ‘t einde voortbrengen en niet liegen: zo Hij vertoeft, verbeid Hem; want Hij zal gewisselijk komen, Hij zal niet achterblijven.” Hab. 2:3. O, hoe versterkt en bemoedigd was mijn arme ziel! en ik ging voort, hopende en biddende, dat de Heere mij in genade ontmoeten zou.

De trekkende liefde des Vaders, Joh. 6:37,44, Joh. 14:6

Des morgens ging ik naar de Mosley Straat Kapel en spoedig nadat ik neergezeten was, beklom een eerwaardig oud man de preekstoel. O, wat beefde mijn ziel uit vrees, dat hij mij een boodschap van God brengen zou van toorn en verwerping. Wat gevoelde ik een benauwdheid en zwaarmoedigheid, toen hij bij het lezen van het hoofdstuk tot deze woorden kwam: “Vervloekt is een iegelijk, die niet blijft in al hetgeen geschreven is in het Boek der Wet, om dat te doen.” Gal. 3: 10.

Nooit kan ik een duizendste deel uitdrukken van de ellende en het gevoel der schuld, waaronder ik geraakte. Ik zag dat mijn ziel veroordeeld was tot een gewis verderf, en dat tot in alle eeuwigheid. Wat de oude man gepredikt heeft, zou ik niet kunnen zeggen; maar dit weet ik, dat ik verdoemd was en bij tijden dacht, dat ik in de hel zou neerstorten, terwijl ik nog in de Kapel was.

Nadat de dienst geëindigd was, zwierf ik straat in straat uit, tot, dat ik inderdaad geloofde, dat ik van mijn verstand beroofd was. Ik keek om en bemerkte, dat twee mannen mij volgden, die mij kwamen halen, naar ik vreesde, om mij in het krankzinnigengesticht te brengen. De eerste plaats, waar ik kon neerzitten en mijn smart lucht geven, was de St. Georgekerk, en daar ik geen mens in mijn nabijheid zag, zette ik mij neer op de trappen en weende daar, totdat ik geen kracht behield om te kunnen wenen. Na enige tijd stond ik op en dacht ik huiswaarts te gaan, om een eind te maken aan mijn ellendig leven. “Ja”, zei ik, “ik zal er een eind aan maken, en het ergste dan te weten komen.” Op mijn weg daarheen geraakte ik, zo ik dacht, in de Cannonstraat, en bemerkte daarin een kapel, waarin mensen binnengingen. Het schoot mij te binnen dat het de kapel was van Ds. Roby, die ik in gezelschap van mijn moeder één of tweemalen had bezocht. Ik stond stil en zei: “Zal ik er in gaan?” “Neen”, dacht ik, “dat doe ik niet. De dominee zal de tekst nemen: “Vervloekt is een iegelijk die niet blijft in al hetgene dat geschreven is in het boek der Wet, om dat te doen.” Ik liep een eindje de straat in en stond weer stil. “Wie weet?” kwam dadelijk in mijn gemoed. “Welaan”, sprak ik, “ik kan maar verdoemd zijn”; en besloot in de kapel in te gaan, zeggende bij mijzelf: “Kom ik om, dan kom ik om.”

Zo ik ooit een plaats der aanbidding binnentrad met een kreet uit het diepst mijner ziel dat God, indien het mogelijk was, genade wilde bewijzen aan een mens in een zo wanhopig geval, ik geloof, dat het toen was. Toen ik in de kapel neerzat, schenen al de verschrikkingen der hel op mij te komen. Ik beefde van het hoofd tot de voeten en wenste, dat ik er nooit binnengegaan was gegaan.

Hier werd zijn hart gescheurd door geestelijke besnijdenis, Rom. 2:29, Kol. 2:11-12

Nadat het eerste vers geëindigd was, ging Ds. Roby voor in gebed, aan het eind waarvan hij zich enige woorden liet ontvallen, die ik vast geloof, dat uitsluitend voor mij waren. Hij smeekte God dat, indien hier iemand was, die een laatste poging deed op Zijn genade, Hij zich dan aan de zodanige wilde betonen als zijn God. Ik deed mijn uiterste best om mij in te houden, dat ik niet uitriep: “Ja, hier is een arme verloren John Warburton. Hier ben ik om de laatste poging te doen.” O, hoe ging mijn ziel uit tot God in het gebed, of Hij zich wilde openbaren! Nadat het gebed geëindigd was, werd er nog een vers gezongen vóór de predikatie. Geheel mijn hoop scheen vernietigd te zullen worden, toen ik de dominee de bijbel van het kussen zag nemen om zijn tekst te zoeken. “O”, dacht ik, “hij zoekt zeker naar de vreselijke tekst die mijn hart gedurende deze maanden vaneen gescheurd heeft.” Hoe zal ik het maken als hij die tekst neemt: “Vervloekt is een iegelijk”? O, wat zal er van mij worden? “Ik moet in de hel verzinken als hij die neemt.” O, de gewaarwordingen, die ik gevoelde! Ik kon er maar geen denkbeeld van vormen, waarom hij zolang talmde om de bijbel weer op het kussen te leggen. Tenslotte deed hij het, en ik zag, dat hij hem midden opensloeg. “Geloofd zij God”, fluisterde mijn ziel, “de tekst is niet: Vervloekt is een iegelijk, die niet blijft in al hetgeen geschreven is in het boek der Wet, om dat te doen” O, de verwachting die binnen in mij ontsprong! “Heere, vergeef mijn zonden, als het U belieft Heere, wees mijn arme verloren ziel genadig”, barstte mij uit het hart...

Hier wekte Christus hem op ten uiterste dage, Joh. 6: 54-56.

....en toen Ds. Roby zijn tekst las, o de verwondering en de heerlijkheid die in mijn ziel kwam! De dierbare tekst was: “Gij zijt opgevaren in de hoogte, Gij hebt de gevangenis gevangen gevoerd, Gij hebt gaven genomen om uit te delen onder de mensen; ja ook de wederhorige om bij U te wonen, o Heere God!” Ps. 68:19. O, de liefde, vrede en blijdschap die in mijn hart vloeide toen de woorden uit zijn mond kwamen! Zij waren waarlijk mijn ziel zoeter dan duizenden van goud of zilver.

Ik was enkel verwondering, en zei in mijn hart: “Wat mag dit beduiden? Waar zijn mijn zonden? Wat kan toch de bedoeling van dit alles zijn? Waar is mijn last en de toorn en verschrikking, die ik zoveel maanden achtereen gedragen heb?” En wederom vloeide de tekst in mijn ziel: “Gij hebt de gevangenis gevangen gevoerd; Gij hebt gaven genomen om uit te delen onder de mensen, ja, ook de wederhorige om bij U te wonen, o Heere God!” O, ik wist niet, waar mijn aangezicht te verbergen! Mijn ziel fluisterde aldoor: “Waarlijk het kan niet voor u bedoeld zijn; is het een droom? is het een droom?” Ik zocht naar mijn zonden, naar mijn last, naar de toorn en de ellende, die ik zo lang in mijn arme verwarde ziel had omgedragen, en kon noch schuld noch zonde, toorn noch gevangenschap vinden, want de Zaligmaker mijner ziel had ze allen weggenomen. Een klaar gezicht van Zijn lijden en dood werd mij gegeven en dit brak mijn hart in stukken. O, hoe zag ik op Hem en rouwklaagde! “Wat heb ik gedaan?” riep ik uit; “ik heb de Heere gekruisigd. O, mijn vervloekte zonden, waardoor ik de nagelen in Zijn handen en voeten, en de speer in Zijn hart gestoken heb. O goddeloze, goddeloze die ik ben! En kunt Gij, wilt Gij mij verlossen en vergiffenis schenken, niettegenstaande al mijn vervloekte zonden?”

Evangelisch berouw door ingestorte liefde, Zach. 12:10, Jes. 57:15, Rom. 5:5.

Hoe wonderlijk werd mijn ziel ingeleid om te zien, dat de dierbare Zaligmaker had vervuld en gehoorzaamd, die Heilige Wet, die ik verbroken had in duizenderlei opzichten, dat al mijn vervloekte zonden op Hem gelegd waren geweest en dat Hij geleden had in mijn plaats. Ik had zulk een gezegend gezicht door het geloof van Zijn doornagelde voeten en handen aan het kruis, van de doornenkroon op Zijn hoofd, en van de speer, die in Zijn hart ging; en Zijn verzoenend bloed vloeide met zulk een vrede, liefde, blijdschap en vrijheid in mijn ziel, dat ik nauwelijks wist, wat of waar ik was. De arme mensen, die in dezelfde bank met mij zaten, bleven mij met hun ellebogen maar aanstoten, opdat ik stilzitten zou; maar het was mij
onmogelijk om stil te zitten of te liggen.

Zekerlijk, nadat ik bekeerd ben, heb ik berouw gehad, en...(...) heb ik op de heup geklopt, Jer. 31:19

O de liefde, die ik gevoelde tot mijn dierbare Zaligmaker, voor zo’n onverdiende vriendelijkheid aan zo’n snode, ja de snoodste schelm, die ooit de aarde droeg! Nooit kan ik uitdrukken een duizendste deel van de haat die ik gevoelde tegenover mijn snode zonden, waarmee ik de Heere der heerlijkheid doorstak. Toen de dienst afgelopen was, ging ik de straat in, de God van mijn zaligheid zegenende, dankende, bewonderende, prijzende en aanbiddende; want tekst op tekst vloeide in mijn ziel en dat met zulk een kracht, dat ik somtijds verplicht was de hand op de mond te leggen om te beletten, dat ik het niet luid uitroepen zou op straat...."

DWW schreef: 1. Hoe God Zijn Beeld van gerechtigheid en heiligheid in uw hart opeiste...??
2. Hoe u in de dood van Christus werd gedoopt, en hoe u Adam werd voor God...??
3. Hoe u uw vonnis en oordeel kreeg te mijnen onder de vloek en doem der wet...??
4. Hoe u met een laatste noodkreet om verlossing verloren ging voor God...??
5. Hoe Christus tussentrad en Zich over uw helwaardige ziel ontfermde...??
6. Hoe daar een vrederijk in uw ziel werd ingestort...door de liefde Gods in Christus..??
7. Hoe u verslonden lag in Zijn liefdesarmen, uzelf kwijt was en God alleen overhield...??

En waar lees je die vereisten in de Schrift, in onze belijdenisgeschriften, of in de oudvaders?

[niet op de persoon]