Fjodor schreef:

Afgewezen schreef:

Fjodor schreef: Dit wat hieronder staat van Brakel liet iemand mij lezen. Het gaat niet over de discussie met DWW, wel over veel andere discussie hier. Ik ben het met Brakel eens.

XII. Vóór de eerste daad des geloofs is de mens dood, hoe vele voorbereiden de bewegingen hij ook mocht ontvangen hebben. Als wij voorbereiding stellen, zo weet, dat wij daardoor niet verstaan beginselen des levens, verre van daar; in alle de voorbereidingen is en blijft de mens dood, en zijn daden kun nen God niet behagen, hoe deugdzaam dat ze schijnen.
Het eerste beginseltje des levens ontvangt hij met de eerste daad des geloofs, geloof en leven zijn in de tijd gelijk, maar in de orde gaat het geloof voor, als een oorsprong des levens; want daar is geen leven dan in de vereniging met Christus, die hun Leven is, en het geloof is het middel van vereniging met Christus. Waaruit blijkt de dwaasheid dergenen, die eerst verloochening, die éérst heiligheid zoeken; deze stellen zich in het uiterste gevaar om nooit weder geboren te worden.

Ja, maar vergis je niet. Dit stukje kan ook gebruikt worden om te verdedigen dat het zoeken van God, zonder geloofskennis van Christus, al vrucht van het geloof is. De vereniging met Christus heeft dan als het ware van tevoren onbewust plaatsgehad (dit is de leer in de GG).

Dan vergis ik me denk ik..
Wat is dan de aard van dat geloof, van het geloof dat één maakt met Christus, dat onbewust kan zijn, maar dat geen geloofskennis van Christus heeft? Wat heeft dat geloof dan wel?

Vruchten.

Erasmiaan schreef:

Fjodor schreef:

Afgewezen schreef:

Fjodor schreef: Dit wat hieronder staat van Brakel liet iemand mij lezen. Het gaat niet over de discussie met DWW, wel over veel andere discussie hier. Ik ben het met Brakel eens.

XII. Vóór de eerste daad des geloofs is de mens dood, hoe vele voorbereiden de bewegingen hij ook mocht ontvangen hebben. Als wij voorbereiding stellen, zo weet, dat wij daardoor niet verstaan beginselen des levens, verre van daar; in alle de voorbereidingen is en blijft de mens dood, en zijn daden kun nen God niet behagen, hoe deugdzaam dat ze schijnen.
Het eerste beginseltje des levens ontvangt hij met de eerste daad des geloofs, geloof en leven zijn in de tijd gelijk, maar in de orde gaat het geloof voor, als een oorsprong des levens; want daar is geen leven dan in de vereniging met Christus, die hun Leven is, en het geloof is het middel van vereniging met Christus. Waaruit blijkt de dwaasheid dergenen, die eerst verloochening, die éérst heiligheid zoeken; deze stellen zich in het uiterste gevaar om nooit weder geboren te worden.

Ja, maar vergis je niet. Dit stukje kan ook gebruikt worden om te verdedigen dat het zoeken van God, zonder geloofskennis van Christus, al vrucht van het geloof is. De vereniging met Christus heeft dan als het ware van tevoren onbewust plaatsgehad (dit is de leer in de GG).

Dan vergis ik me denk ik..
Wat is dan de aard van dat geloof, van het geloof dat één maakt met Christus, dat onbewust kan zijn, maar dat geen geloofskennis van Christus heeft? Wat heeft dat geloof dan wel?

Vruchten.

En aan de vruchten kent men de boom?

Fjodor schreef:

Afgewezen schreef:Ja, maar vergis je niet. Dit stukje kan ook gebruikt worden om te verdedigen dat het zoeken van God, zonder geloofskennis van Christus, al vrucht van het geloof is. De vereniging met Christus heeft dan als het ware van tevoren onbewust plaatsgehad (dit is de leer in de GG).

Dan vergis ik me denk ik..
Wat is dan de aard van dat geloof, van het geloof dat één maakt met Christus, dat onbewust kan zijn, maar dat geen geloofskennis van Christus heeft? Wat heeft dat geloof dan wel?

Ik zeg overigens dat Brakel dit leert. Maar je ziet aan de reactie van Erasmiaan dat dit er wel uit gehaald kan worden.
Brakel is helaas wat onduidelijk als het gaat over wedergeboorte, geloof en rechtvaardigmaking.

Afgewezen schreef:

Fjodor schreef:

Afgewezen schreef:Ja, maar vergis je niet. Dit stukje kan ook gebruikt worden om te verdedigen dat het zoeken van God, zonder geloofskennis van Christus, al vrucht van het geloof is. De vereniging met Christus heeft dan als het ware van tevoren onbewust plaatsgehad (dit is de leer in de GG).

Dan vergis ik me denk ik..
Wat is dan de aard van dat geloof, van het geloof dat één maakt met Christus, dat onbewust kan zijn, maar dat geen geloofskennis van Christus heeft? Wat heeft dat geloof dan wel?

Ik zeg overigens dat Brakel dit leert. Maar je ziet aan de reactie van Erasmiaan dat dit er wel uit gehaald kan worden.
Brakel is helaas wat onduidelijk als het gaat over wedergeboorte, geloof en rechtvaardigmaking.

Absoluut met je oneens één van de duidelijkste oudvaders over wedergeboorte, geloof en rechtvaardigmaking. Onbegrijpelijk dat jij dit vind, zo zie je maar hoe mensen die hetzelfde lezen er verschillend over kunnen denken.

Afgewezen schreef:Dat is precies het puntje waar DWW de fout in gaat. Hij stelt dat de zondaar als het ware het sterven van Christus bevindelijk 'overdoet'. Terwijl wij door het geloof in Christus deel krijgen aan het sterven én de opstanding van Christus.
Hierin ben ik het geheel met Fjodor eens. Ik denk dat DWW het wel goed bedoelt, maar het niet goed uitlegt.

Het lijden en sterven Christus is niet over te doen. Wie kan in de plaats staan waar Hij voor God gestaan heeft...?? Maar wanneer Zijn verkoren Kerk het verworven heil wat door Hem is aangebracht, krijgt toegepast door de Heilige Geest in het uur der minne, dan sterven zij met Christus de kruisdood door het geloof in Gods heilige wet, in het hart gewerkt door de Geest der dienstbaarheid. Daar mijnen ze hun oordeel en vonnis, en gaan zij ten onder in het badwater der wedergeboorte, als in een punt des tijds. En vervolgens staan ze met Christus op uit het graf der zonden door het geloof in het heilig Evangelie, geworcht en verheerlijkt door de Geest der aanneming tot kinderen. Dit is het opkomen uit het badwater der wedergeboorte, en het begin van de waarachtige bekering.

Of weet gij niet, dat zovelen als wij in Christus Jezus gedoopt zijn, wij in Zijn dood gedoopt zijn? Wij zijn dan met Hem begraven, door den doop in den dood, opdat, gelijkerwijs Christus uit de doden opgewekt is tot de heerlijkheid des Vaders, alzo ook wij in nieuwigheid des levens wandelen zouden. Want indien wij met Hem een plant geworden zijn in de gelijkmaking Zijns doods, zo zullen wij het ook zijn in de gelijkmaking Zijner opstanding; Dit wetende, dat onze oude mens met Hem gekruisigd is, opdat het lichaam der zonde te niet gedaan worde, opdat wij niet meer de zonde dienen. Want die gestorven is, die is gerechtvaardigd van de zonde. Indien wij nu met Christus gestorven zijn, zo geloven wij, dat wij ook met Hem zullen leven;

Even off-topic
DWW, ik zie onder jouw postings die website staan. Luister jij ook wel eens naar ds.Cabaret?
Die man was scherp, maar sprak altijd zo goed van de Heere, ik luister graag preken van hem. en die link van de woeste weg staat ook in mijn favorieten op het internet.

DWW schreef:Maar wanneer Zijn verkoren Kerk het verworven heil wat door Hem is aangebracht, krijgt toegepast door de Heilige Geest in het uur der minne, dan sterven zij met Christus de kruisdood door het geloof in Gods heilige wet, in het hart gewerkt door de Geest der dienstbaarheid. Daar mijnen ze hun oordeel en vonnis, en gaan zij ten onder in het badwater der wedergeboorte, als in een punt des tijds. En vervolgens staan ze met Christus op uit het graf der zonden door het geloof in het heilig Evangelie, geworcht en verheerlijkt door de Geest der aanneming tot kinderen. Dit is het opkomen uit het badwater der wedergeboorte, en het begin van de waarachtige bekering.

Of weet gij niet, dat zovelen als wij in Christus Jezus gedoopt zijn, wij in Zijn dood gedoopt zijn? Wij zijn dan met Hem begraven, door den doop in den dood, opdat, gelijkerwijs Christus uit de doden opgewekt is tot de heerlijkheid des Vaders, alzo ook wij in nieuwigheid des levens wandelen zouden. Want indien wij met Hem een plant geworden zijn in de gelijkmaking Zijns doods, zo zullen wij het ook zijn in de gelijkmaking Zijner opstanding; Dit wetende, dat onze oude mens met Hem gekruisigd is, opdat het lichaam der zonde te niet gedaan worde, opdat wij niet meer de zonde dienen. Want die gestorven is, die is gerechtvaardigd van de zonde. Indien wij nu met Christus gestorven zijn, zo geloven wij, dat wij ook met Hem zullen leven;

En hier herhaal je je dwaling nog eens. Het is namelijk niet waar dat wij door het sterven aan onszelf de kruisdood met Christus sterven. Christus is de kruisdood alleen gestorven. Het sterven aan onszelf is iets van een heel ándere orde.

theoloog schreef:

DWW schreef:

Fjodor schreef:

Mariavt schreef:Mag ik het gewoon bij de bijbel houden? Ik word hier heel verdrietig van omdat ik het niet begrijp met mijn eenvoudige verstand...........Doe mij dan maar een dagboek of preek van RM.MC CHEYNE

Ja, dat mag:) Als DWW iets concreter had gepost dan was dat wat nuttiger geweest voor de discussie.

Beste Fjodor,
Ik heb je enkele citaten gegeven van godzalige oudvaders, waarbij ik vergeleken maar een gloeiende spijkerpunt ben. Zij allen spraken vanuit Rom. 8 vers 15, over de Geest der dienstbaarheid Die het geloof in Gods heilige wet werkt, en over de Geest der aanneming tot kinderen Die het geloof in Jezus Christus werkt in het hart van een verloren zondaar.

Beste DWW, het verbaast me dat je spreekt over een Geest van slavernij=dienstbaarheid die geloof in de wet zou werken, terwijl Paulus juist zegt dat we die niet!!! hebben ontvangen. Hij wijst dit dus af. Deze tekst moet over iets anders gaan. Geloof in de wet vind ik zelf overigens geen Bijbelse uitspraak. Het is er zelfs mee in tegenspraak: Maar voor de wet is het niet: uit geloof, maar: De mens die deze dingen doet, zal daardoor leven. Galaten 3:12

Ik begrijp daarom niet wat je bedoeld met hiernaar te verwijzen. Ik heb de stukken niet gelezen, zou je op dit punt ze nog eens kunnen samenvatten. Het lijkt me namelijk heel lastig om te beweren dat we geloof in de wet moeten hebben. Paulus zegt alleen dat we er door geloof mee instemmen, maar we geloven juist in het volbracht werk van Christus.

De apostel begint Rom. 8 met de volgende woorden: "Zo is er dan nu geen verdoemenis voor degenen, die in Christus Jezus zijn, die niet naar het vlees wandelen, maar naar den Geest. Want de wet des Geestes des levens in Christus Jezus heeft mij vrijgemaakt van de wet der zonde en des doods. Want hetgeen der wet onmogelijk was, dewijl zij door het vlees krachteloos was, heeft God, Zijn Zoon zendende in gelijkheid des zondigen vleses, en dat voor de zonde, de zonde veroordeeld in het vlees."

Dit schrijft de apostel dus aan de VERLOSTE gemeente te Rome: Want gij hebt niet ontvangen den Geest der dienstbaarheid wederom tot vreze; maar gij hebt ontvangen den Geest der aanneming tot kinderen, door Welken wij roepen: Abba, Vader!

Alvorens er blijdschap en vrijheid was, waren zij dus in angst en vreze onder de vloek en doem der wet. Dat is trouwens de gehele wereld, maar wie gevoelt het, dan alleen hij/zij die bearbeidt wordt door de Geest der dienstbaarheid die een zondaar het geloof in Gods heilige wet schenkt.

Mariavt schreef:Even off-topic. DWW, ik zie onder jouw postings die website staan. Luister jij ook wel eens naar ds.Cabaret? Die man was scherp, maar sprak altijd zo goed van de Heere, ik luister graag preken van hem. en die link van de woeste weg staat ook in mijn favorieten op het internet.

Ik luister hem bij tijden ook graag. Wat ik van hem vind, kan je op zijn webpage lezen.

Een enkele kanttekening omtrent ds. T. Cabaret
Persoonlijk heb ik altijd veel achting voor deze predikant gehad. Ik mag zeker geloven dat hij een kind en een geroepen knecht Gods was. De vijandschap van de nette vrome godsdienst is hem daarom dan ook in zijn leven niet bespaard gebleven. Wat hebben zeer velen deze man vertrapt en verguisd. De Heere heeft het allemaal willen gebruiken om hem te louteren, en hem daarmee buiten de legerplaats van de kerkelijke troep te willen zetten. Maar, wee degenen die hier allemaal aan hebben mee gedaan. Deze bekwame prediker heeft in zijn leven veel verdrukking geleden, omwille van het geboren Kindeke Jezus, in de beestenstal van zijn arme zondige ziel. Over deze verdrukkingen verteld hij enige dingen in de memoires die hij op band heeft ingesproken, nadat hij geveld was geworden door een hartinfarct. In deze dierbare herinneringen verteld hij ook over zijn bekering, over zijn roeping tot het predikambt, over hoe hij voor het curatorium moest verschijnen, over de oorlogstijd, over zijn tijd als predikant binnen Ger. Gemeenten, over de scheuring binnen de Ger. Gem. in 1953, over zijn haat tegen het heersende godsdienstig farizeïsme, maar ook over zijn liefde tot God en Zijn lieve volk, en nog vele andere dingen meer. Zeer nuttig om eens te beluisteren en te herluisteren, voor hen die van deze dingen maar weinig of nooit gehoord hebben. Helaas was ook deze predikant geboren én gestorven in de heersende leerdwalingen. Hij heeft zelfs nog aan de voeten van ds. G.H. Kersten mogen zitten, waarvan ik ook mag geloven dat hij genade mocht kennen. Ds. T. Cabaret stelde in zijn prediking daarom ook, in de lijn van zijn leermeester, de wedergeboorte / levendmaking helaas te vroeg in zijn prediking. Hij leerde niet de rechtvaardiging van de goddeloze dode zondaar, zoals bijv. ds. J.P. Paauwe vanuit de lijn der reformatie wél leerde, maar de rechtvaardiging van de wedergeboren zondaar. Ds. Cabaret heeft zijn leerdwaling helaas nooit ingezien, en deed daarom vanuit een bepaalde blindheid omtrent dit punt helaas weleens lelijke uitspraken over de prediking van ds. Paauwe die wél degelijk oog had voor deze heersende dwalingen. Wat hebben die vervloekte ROOMSE leerdwalingen op het erf der kerk niet te weeg gebracht, lezer? Kromme on-Bijbelse uitspraken, die meestentijds uit het gezelschapsleven van het begin van de vorige eeuw voortkwamen als, met een geopenbaarde Middelaar de dood nog in moeten gaan, waren hem dan ook niet vreemd. Met deze uitspraak bedoelde hij : ‘Christus gezien te hebben vanuit een heenwijzing uit het Goddelijke Woord als een mogelijkheid tot zalig worden, maar Hem nog niet geschonken te hebben gekregen door het zaligmakende geloof.’ Hier is hij in zijn leven nooit vanaf geweken. Ook hij preekte eigenlijk meer de bevinding der heiligen, die toch menigmaal zeer dierbaar was om te beluisteren, voor hen die schier geen geestelijk eten meer hebben. Teunis Cabaret was geen groot theoloog, evenmin als zijn leermeester ds. G.H. Kersten. Toch had hij een zuivere zielsbevinding, en zeer veel licht van de Heere ontvangen in de uitleg van Gods Woord. Deze man had iets profetisch. Met name blonk hij uit in de verklaring van het Hooglied en de Openbaringen van Johannes, waar heden ten dage helaas zeer weinig uit gepreekt wordt. Daartoe hebben we ook willen besluiten om deze preken toch te willen plaatsen, ondanks de leerdwalingen die hem aankleefden. Zijn standpunt omtrent dat de kerk niet meer als institutie, maar alleen als het Lichaam van Christus beschouwt kan en mag worden, deel ik van harte. Dat is de Kerk met een grote K. Voor ds. Cabaret waren kerkgebouwen daarom niet meer dan een beschutting tegen regen en wind. Zijn standpunt dat er hier op aarde geen Heilig Avondmaal meer bediend kon worden, deel ik echter niet. Johannes Van der Poel zei weleens: “Wie zijn gemeente het gebroken Lichaam van Christus onthoudt, die houdt zijn gemeente voor honden.” Ds. Cabaret zei in dit verband heel vaak dat de honden aangingen en de kinderen bleven zitten. Beslist geen onwaarheid in zijn en onze hedendaagse tijd, maar toch beslist geen excuus om deze instelling Gods terzijde te schuiven. Ds. Cabaret bedoelde dit uiteraard niet als verachting van het heilig sacrament, maar om het laaghangende oordeel Gods over de kerk niet te verzwaren. Hij had daar zijn redenen voor. Teunis Cabaret wist als een eenzame alleenstaande strijder wél wat het was om met de Christus Jezus buiten de legerplaats verdrukkingen te lijden. Op kerkelijk gebied was hij werkelijk een eenling. Voor dezulken heb ik eigenlijk altijd de meeste achting gehad. Velen spreken van het geloof in de Heere Jezus, maar weten van geen kruis wat hen om Zijnentwil is opgelegd geworden. Vele rechtzinnige predikanten beminnen bijv. de leer van dr. H.F. Kohlbrugge, maar schuwen in hun ambtelijke leven, het kruis van Kohlbrugge. Hiervan was ds. T. Cabaret geen vreemdeling, hoewel hij anders leerde als Kohlbrugge. Het is ook bekend dat enkelen van Gods volk stiekem zijn banden beluisterden, en bang waren dat hun kerkenraad er achter zou komen. Door zijn profetisch onderwijs heeft ds. Cabaret velen van dit huichelachtige volk van God, toch mogen vertroosten. Hij had gaven tot onderwijs, maar ook retorische gaven, die velen boeiden. De nette vrome kerkgangers hebben van hem gezegd, dat hij menigmaal zeer platfloers was in zijn uitspraken. Maar, zulke dingen worden altijd gezegd door lieden die de donder der wet in hun helwaardige zielen nog nimmer geestelijk hebben voelen branden. Geliefde lezer, wanneer God Zijn gebod geestelijk inbrengt in de ziel van een verkoren zondaar, en daar de zonden levend maakt in het hart van die zondaar, dan kermt die zondaar het onder de prediking des Woords uit : “Dominee preek nog maar even door, want u kunt me het half niet zo zwart en slecht voorstellen, als hoe het innerlijk bij me gesteld is!” Voor dezulken had ds. Cabaret nog een woord van vertroosting. Toch hebben velen van Gods volk hem zeer bemind, omwille van de geestelijke bevinding die hij brengen mocht, maar ook om zijn geschonken genade en de gave waarmee hij zijn prediking brengen mocht. Ook zijn prediking heeft de Heere willen gebruiken tot de eer en roem van Zijn Naam, en tot de uitbreiding van zijn heerlijk Koninkrijk.

D.J. Kleen

huisman schreef:Absoluut met je oneens één van de duidelijkste oudvaders over wedergeboorte, geloof en rechtvaardigmaking. Onbegrijpelijk dat jij dit vind, zo zie je maar hoe mensen die hetzelfde lezen er verschillend over kunnen denken.

Dat kan ja. Maar vind jij wat hieronder staat duidelijk? Ik niet.

Brakel schreef:(h) Hierbij komt allengskens een meerdere kennis en geloof, dat de Heere Jezus door het Evangelie een ieder, die het hoort, roept: die wil, dat hij komen mag, en dat hij in 't bijzonder van de Heere Jezus geroepen wordt, met belofte, dat Hij de komende niet zal uitwerpen. Hierdoor wordt de hoop wederom levendig en zuiverder dan te voren; zij wenden zich naar Hem toe, zij zien naar hem uit, zij verlangen, zij reikhalzen, zij wachten dan in stille bedaardheid; dewijl het een vrije genade is, en zij machteloos zijn; dan met hope, dan met bestrijding en droefheden, totdat ze meer vrijmoedigheid krijgen, Hem aannemers, zich zonder enige uitbeding ganselijk aan Hem overgeven, en het op Hem zetten; en dus komen ze met de heiligheid en voldoening van hun aangenomen Borg tot God, en vragen Hem door de opstanding van Jezus Christus uit de doden: Is Christus niet mijn Borg? Heeft Hij voor mijn zonden niet betaald? Ben ik nu niet verzoend met U? Zult Gij mij dan nu niet in genade aannemen?
En dus zich kerende tot de beloften Gods in zijn Woord, 't welk een gedurige stem van de hemel is, zo omhelzen ze al de beloften des Evangelies, of in 't algemeen; of deze of gene Schriftuurplaats komt krachtig op hun hart, en dus horen ze door het geloof beloften als een antwoord Gods, en drukken die dan op hun hart, als aan hen gedaan, dewijl zij die gestalten, in die plaatsen vermeld, in zich bevinden. En zo bevinden ze zich, 't zij klaarder, 't zij duister, 't zij met minder, 't zij met meerder strijd, 't zij met minder of meerder vrede en troost, gerechtvaardigd, en dat hun consciëntie gereinigd wordt van de dode werken, en dat ze vrede bij God hebben door, Jezus Christus. Zij worden verzekerd, dat het geen inbeeldingen en eigenwijsmakingen; maar enkel waarheid is, dewijl hun gestalte en het Woord overeenkomt, waarbij dan soms ook wel komt de verzegelende kracht des Heiligen Geestes, getuigende met hun geest, dat zij kinderen Gods zijn. Uit deze grond komt liefde tot God en Jezus Christus voort, en uit deze liefde de ware heiligheid, het zorgvuldig wachten voor de zonde, de verloochening van de wereld, van hun eigene begeerlijkheden en van eigen zin, de zorgvuldige betrachting van allerlei deugden, om de Heere als hun verzoend Vader, alleszins welbehagelijk te zijn.

Afgewezen schreef:

DWW schreef:Maar wanneer Zijn verkoren Kerk het verworven heil wat door Hem is aangebracht, krijgt toegepast door de Heilige Geest in het uur der minne, dan sterven zij met Christus de kruisdood door het geloof in Gods heilige wet, in het hart gewerkt door de Geest der dienstbaarheid. Daar mijnen ze hun oordeel en vonnis, en gaan zij ten onder in het badwater der wedergeboorte, als in een punt des tijds. En vervolgens staan ze met Christus op uit het graf der zonden door het geloof in het heilig Evangelie, geworcht en verheerlijkt door de Geest der aanneming tot kinderen. Dit is het opkomen uit het badwater der wedergeboorte, en het begin van de waarachtige bekering.

Of weet gij niet, dat zovelen als wij in Christus Jezus gedoopt zijn, wij in Zijn dood gedoopt zijn? Wij zijn dan met Hem begraven, door den doop in den dood, opdat, gelijkerwijs Christus uit de doden opgewekt is tot de heerlijkheid des Vaders, alzo ook wij in nieuwigheid des levens wandelen zouden. Want indien wij met Hem een plant geworden zijn in de gelijkmaking Zijns doods, zo zullen wij het ook zijn in de gelijkmaking Zijner opstanding; Dit wetende, dat onze oude mens met Hem gekruisigd is, opdat het lichaam der zonde te niet gedaan worde, opdat wij niet meer de zonde dienen. Want die gestorven is, die is gerechtvaardigd van de zonde. Indien wij nu met Christus gestorven zijn, zo geloven wij, dat wij ook met Hem zullen leven;

En hier herhaal je je dwaling nog eens. Het is namelijk niet waar dat wij door het sterven aan onszelf de kruisdood met Christus sterven. Christus is de kruisdood alleen gestorven. Het sterven aan onszelf is iets van een heel ándere orde.

Het betreft het sterven aan Gods heilige wet, die een afspiegeling is van Gods heilige recht. Alleen door de geestelijke kruisdood van Christus kan de macht der zonden, (=reden van onze doodstaat), worden afgestorven, lees Rom. 6:2, Rom. 8:2-3, Kol. 2:10-12.

DWW schreef:

Mariavt schreef:Even off-topic. DWW, ik zie onder jouw postings die website staan. Luister jij ook wel eens naar ds.Cabaret? Die man was scherp, maar sprak altijd zo goed van de Heere, ik luister graag preken van hem. en die link van de woeste weg staat ook in mijn favorieten op het internet.

Ik luister hem bij tijden ook graag. Wat ik van hem vind, kan je op zijn webpage lezen.

Ik zal es kijken op zijn webpage...

DWW schreef:Het betreft het sterven aan Gods heilige wet, die een afspiegeling is van Gods heilige recht. Alleen door de geestelijke kruisdood van Christus kan de macht der zonden, (=reden van onze doodstaat), worden afgestorven, lees Rom. 6:2, Rom. 8:2-3, Kol. 2:10-12.

Dit antwoord gaat voorbij aan de kwestie waar het om gaat: Hoe delen wij in de dood en opstanding van Christus? Door deze zelf als het ware bevindelijk te ondergaan of door het geloof?

Fjodor schreef:

Afgewezen schreef:Dat is precies het puntje waar DWW de fout in gaat. Hij stelt dat de zondaar als het ware het sterven van Christus bevindelijk 'overdoet'. Terwijl wij door het geloof in Christus deel krijgen aan het sterven én de opstanding van Christus.
Hierin ben ik het geheel met Fjodor eens.
Ik denk dat DWW het wel goed bedoelt, maar het niet goed uitlegt.

Maar het is wel een heel groot verschil. DWW zegt tegen de zondaar dat hij de wet moet leren kennen om te sterven, dan zal het zaligmakend geloof en de Verlosser vanzelf komen. Ik zeg dat de zondaar zonde is, dat Christus voor zondaren is gestorven en dat hij daarom gelovig op Christus moet zien. Bij DWW komt de bekering helemaal neer op de wet, bij mij komt de bekering helemaal neer op het evangelie, bij mij is de wet niet meer dan voorbereiding op de éénwording met Christus, bij DWW maakt de wet (of de Geest der dienstbaarheid) één met Christus.

Het overspelig geslacht wenste een teken van de Heere Jezus. Ze kregen geen ander teken dan het teken van Jona den profeet. Wat was dat voor een teken? Gelijk Jona drie dagen in de vis is geweest, alzo is Christus drie dagen in de buik der aarde geweest om de schuld en vloek van Zijn verkorenen voor eeuwig te begraven. Deze schuld was de oorzaak van de doodstaat waarin zij gevallen waren. Toen deze oorzaak vernietigd was geworden, kon het graf Christus niet meer vasthouden, en stond Hij op tot hun rechtvaardigmaking en heiligmaking, 1 Kor. 1:30. Maar wanneer Goddrie-enig dit verworven Heil nu gaat toepassen aan Zijn verkorenen, dan verduidelijkt de apostel dit met het beeld van de geestelijke doop in Rom. 6 over dat zij een plant met Christus worden in Zijn kruisdood en opstanding, in Rom. 7 gebruikt hij het beeld van de eerste en Tweede Man, daarin zegt hij dat Gods volk in de toepassing door het Lichaam van Christus gestorven is (door inkerving en inlijving). In Rom. 8 voegt hij eraan toe dat hun overtredingen veroordeelt zijn geworden in Zijn aangenomen vlees.

Zoals je weet preekten de apostelen niet vanuit de heilsfeiten wat veel predikanten in onze dagen wel plachten te doen. Zijn preekten alleen de vervloekte kruisdood en de heerlijke opstanding van Christus, dat is de prediking van Wet en Evangelie. Is het dan teveel gezegd, gezien vanuit de voornoemde beelden uit Rom. 6 t/m Rom. 8, wanneer we een geestelijke toepassing maken van het teken van Jona den profeet, dat de van schuldovertuigde Jona een beeld is van de overtuigde zondaar onder Gods heilige wet. De zondaar wordt ingewonnen en overbogen om overboord te gaan. In de golven van Gods toorn stuurt God een Vis tot zijn behoudenis Die hem opslokt, waardoor hij een Lichaam wordt met Die Vis. (= HA) De overtreding van die zondaar wordt veroordeeld in het vlees van Die door God gestuurde Vis, waarop de Vis de zondaar op Gods bevel uitspuugt en er een gehoorzame zondaar op de oevers van Gods vrije genade mag opstaan. Het blijven aardse beelden van geestelijk doorleefde zaken, maar ik kan het niet duidelijker uitleggen dan ik tot nu gedaan heb.

Afgewezen schreef:

DWW schreef:Het betreft het sterven aan Gods heilige wet, die een afspiegeling is van Gods heilige recht. Alleen door de geestelijke kruisdood van Christus kan de macht der zonden, (=reden van onze doodstaat), worden afgestorven, lees Rom. 6:2, Rom. 8:2-3, Kol. 2:10-12.

Dit antwoord gaat voorbij aan de kwestie waar het om gaat: Hoe delen wij in de dood en opstanding van Christus? Door deze zelf als het ware bevindelijk te ondergaan of door het geloof?

Door het geloof in Gods heilige Wet, tot verdoemenis en afsnijding.
En door het geloof in Gods heilig Evangelie, tot leven, vrede, vrijheid en zaligheid.

Deze twee worden in deze volgorde, onafscheidelijk van elkaar geschonken, door de Heilige Geest in het uur der minne.