geen idee eigenlijkAuto schreef:Ik neem aan dat bij deze groep ook ambtsdragers zitten?helma schreef:In de NRC van Norwich is een groepje vertrouwensmensen aangesteld
w.o. mijn zus
er zitten mannen en vrouwen in dacht ik
Ze doen er ook een training voor. Soort van counseling
Ik vind dat echt een bijzonder goed initiatief
Ja, in de kerk moeten die er in zitten. Ik prefeer dan meer een commissie zoals deze in de CGK functioneert. Waarin prof. hulpverleners (mannen en vrouwen) zitten en ambtsdragers. Dan hou je het onafhankelijk en er kan op een goede wijze hulp verleent worden.helma schreef:geen idee eigenlijkAuto schreef:Ik neem aan dat bij deze groep ook ambtsdragers zitten?helma schreef:In de NRC van Norwich is een groepje vertrouwensmensen aangesteld
w.o. mijn zus
er zitten mannen en vrouwen in dacht ik
Ze doen er ook een training voor. Soort van counseling
Ik vind dat echt een bijzonder goed initiatief
moet dat perse?
Dat is inderdaad een goede samenstelling.Auto schreef:Ja, in de kerk moeten die er in zitten. Ik prefeer dan meer een commissie zoals deze in de CGK functioneert. Waarin prof. hulpverleners (mannen en vrouwen) zitten en ambtsdragers. Dan hou je het onafhankelijk en er kan op een goede wijze hulp verleent worden.helma schreef:geen idee eigenlijkAuto schreef:Ik neem aan dat bij deze groep ook ambtsdragers zitten?helma schreef:In de NRC van Norwich is een groepje vertrouwensmensen aangesteld
w.o. mijn zus
er zitten mannen en vrouwen in dacht ik
Ze doen er ook een training voor. Soort van counseling
Ik vind dat echt een bijzonder goed initiatief
moet dat perse?
De betrokken ambtsdragers in de gemeente staan er buiten. Voorkomt vriendjes politiek en intimidatie. Wat ik wel begrepen heb is er een probleem om die commissie zoveel bekendheid te geven dat mensen in de kerken weet hebben dat die commissie bestaat.Tiberius schreef:Dat is inderdaad een goede samenstelling.Auto schreef:
Ja, in de kerk moeten die er in zitten. Ik prefeer dan meer een commissie zoals deze in de CGK functioneert. Waarin prof. hulpverleners (mannen en vrouwen) zitten en ambtsdragers. Dan hou je het onafhankelijk en er kan op een goede wijze hulp verleent worden.
Men kan dan als eerste bij een vrouw uit die commissie aankloppen en die heeft dan weer contact met ambtsdragers en kan eventueel de juiste persoon geselecteerd worden.
Ik heb me het hier ook wel eens afgevraagd, maar er is inderdaad niet dieper op ingegaan, waarschijnlijk omdat het nogal teer ligt.jvdg schreef:In de laatste maanden is er veel gesproken, geschreven en ophef gemaakt over het sexueel misbruik binnen de RK met kinderen.
Op ons forum is er op geen enkele wijze ingegaan op dit gezwel wat ook in de reformatorische kringen rondwaardt, al was het alleen maar op basis van statistieken.
Eigenlijk zou ik dit onderwerp willen doodzwijgen, om de reformatorische hoek uit de wind te houden, maar de wetenschap dat ook die hoek rechtevenredig, of mss. nog meer zich daar schuldig aan is, wil ik toch dit afschuwelijke onderwerp ter sprake brengen.
Niet om de refo-gezindte daarmee kwalijk weg te zetten, maar wel om de daders te waarschuwen en de slachtoffers te helpen.
Het is een teer onderwerp met diepgaande gevolgen en uitwassen, maar juist daarom wil ik het ter discussie stellen ten behoeve van de slachtoffers en het ter verantwoording roepen van de daders.
Er is een cursus Psycho-Pastorale Hulpverlening. Ik ken mensen van de Hervormde Kerk in Enter die deze cursus gevolgd en in die gemeente is een aantal mensen een soort vertrouwenspersoon. Ik denk dat je dat hier wel onder kunt rekenen. Zou goed zijn als dit in meerdere gemeenten werd toegepast.helma schreef:In de NRC van Norwich is een groepje vertrouwensmensen aangesteld
w.o. mijn zus
er zitten mannen en vrouwen in dacht ik
Ze doen er ook een training voor. Soort van counseling
Ik vind dat echt een bijzonder goed initiatief
Tiberius schreef:Precies, ja.MarthaMartha schreef:wel van de kerk in elk geval: kerkelijke tucht?coupe soleil schreef:Is dat onze taak, daders ter verantwoording roepen?Het is een teer onderwerp met diepgaande gevolgen en uitwassen, maar juist daarom wil ik het ter discussie stellen ten behoeve van de slachtoffers en het ter verantwoording roepen van de daders.
@ memento: ik denk dat slachtoffers vaak liever een vrouw in vertrouwen nemen als eerste dan een man, ook al is deze ds.
(pleit dit voor een vrouwelijke kerkelijk werker in de gemeente?)
Al zie ik de rol van een vrouwelijk kerkelijk werker niet zitten, omdat die geen ambtsgeheim heeft.
Dan zou ik liever de voorkeur geven aan een vrouwelijke professional, die wel lid is en contact heeft met de kerkenraad.
Helemaal mee eens. Bovendien is de problematiek dermate dat professionele hulp nodig is. Iemand in de kerk hebben is dan een oplossing, maar nog beter is om b.v. contacten te hebben met een hulpverleningsinstantie waarheen men doorverwijst. Dan zijn er meerdere professionals beschikbaar.memento schreef:Ik ben principieel tegen een kerkelijk werker die vrouw is. M.i. is dat niet de taak van een vrouw, om namens de kerk pastoraal werk te doen.
Verder ben ik bang, dat bij counselende gemeenteleden de grens tussen pastoraat en counseling vervaagd. Nu ben ik groot voorstander van betrokkenheid tussen gemeenteleden onderling, maar de ervaring leert dat dit lekenpastoraat vaak leidt tot dubieuze theologieen (kan zowel naar links als naar rechts). Daarmee wil ik niet dit idee afschieten, maar zou ik wel graag waarborgen ingebouwd zien, waarmee dat voorkomen wordt. Bijvoorbeeld door de predikant (en als die er niet is de consulent) supervisie te laten hebben over deze groep, en deze af en toe een bezoek mee te laten gaan.
Veel gemeenten hebben de luxe om een professioneel geschoold psychisch hulpverlener in de kerk te hebben. Ik zou het inschakelen van deze persoon voor zulke zaken (zeker als het een vrouw is) aanraden. In veel gemeenten gebeurt dit ook. Voordeel is ook, dat dan pastoraat en psychische hulpverlening gescheiden is.
wat is het verschil tussen deze twee?memento schreef:Ik ben principieel tegen een kerkelijk werker die vrouw is. M.i. is dat niet de taak van een vrouw, om namens de kerk pastoraal werk te doen.
Veel gemeenten hebben de luxe om een professioneel geschoold psychisch hulpverlener in de kerk te hebben. Ik zou het inschakelen van deze persoon voor zulke zaken (zeker als het een vrouw is) aanraden. In veel gemeenten gebeurt dit ook. Voordeel is ook, dat dan pastoraat en psychische hulpverlening gescheiden is.
Ik denk dat we het wel eens zijn. Het gaat mij erom, dat pastoraat en psychische hulpverlening niet door elkaar lopen. Een geschoolde psychisch hulpverlener weet dit. Voor een gemeentelid die een cursusje heeft gevolgd is dat niet vanzelfsprekend (even daargelaten of een gemeentelid met een cursusje in staat is om zulke moeilijke gevallen goed te begeleiden). Nu kan dat laatste wel, maar dan moeten er duidelijke waarborgen ingebouwd worden om ontsporing tegen te gaan.MarthaMartha schreef:wat is het verschil tussen deze twee?memento schreef:Ik ben principieel tegen een kerkelijk werker die vrouw is. M.i. is dat niet de taak van een vrouw, om namens de kerk pastoraal werk te doen.
Veel gemeenten hebben de luxe om een professioneel geschoold psychisch hulpverlener in de kerk te hebben. Ik zou het inschakelen van deze persoon voor zulke zaken (zeker als het een vrouw is) aanraden. In veel gemeenten gebeurt dit ook. Voordeel is ook, dat dan pastoraat en psychische hulpverlening gescheiden is.
Als je iemand hebt die professioneel geschoold psychisch hulpverlener is, en die persoon kan door de kerkenraad aangewezen worden in overleg, waar mensen terecht kunnen.... dan doe je toch pastoraal werk / hulpverlenend werken voor een deel namens de kerk.... ligt aan de afspraken....
(en dan gaat het mij niet om de benaming kerkelijk werker, wat vaak meer omvat dan hulpverlening, maar bijv. ook catechisatie, ik bedoel puur het eerste contact voor iemand in nood.... iemand die de opstap kan zijn naar een instelling... )
duidelijk is dat het misbruik binnen de rk plaatsvond in bijvoorbeeld internaten.Gijs83 schreef:Ik heb me het hier ook wel eens afgevraagd, maar er is inderdaad niet dieper op ingegaan, waarschijnlijk omdat het nogal teer ligt.jvdg schreef:In de laatste maanden is er veel gesproken, geschreven en ophef gemaakt over het seksueel misbruik binnen de RK met kinderen.
Op ons forum is er op geen enkele wijze ingegaan op [...]
bovendien wijzen studies uit dat een gesloten gemeenschap juist een oorzaak kan zijn van misbruik.Solipsis schreef:Een goede eerste stap in dit geheel zou mijns inziens zijn om bij deze ontzettend pijnlijke aangelegenheden niet meer de intentie hebben dit intern op te lossen. Dit gaat niet zelden ten koste van of buiten het slachtoffer om. Het is goed en fijn dat kinderen in een beschermde omgeving op kunnen groeien, maar deze bescherming kan een kwalijke belemmering zijn. Zeker wanneer een slachtoffer uiteindelijk na een lange weg de openheid durft op te zoeken.
mee eens!memento schreef:Ik denk dat we het wel eens zijn. Het gaat mij erom, dat pastoraat en psychische hulpverlening niet door elkaar lopen. Een geschoolde psychisch hulpverlener weet dit. Voor een gemeentelid die een cursusje heeft gevolgd is dat niet vanzelfsprekend (even daargelaten of een gemeentelid met een cursusje in staat is om zulke moeilijke gevallen goed te begeleiden). Nu kan dat laatste wel, maar dan moeten er duidelijke waarborgen ingebouwd worden om ontsporing tegen te gaan.MarthaMartha schreef:wat is het verschil tussen deze twee?memento schreef:Ik ben principieel tegen een kerkelijk werker die vrouw is. M.i. is dat niet de taak van een vrouw, om namens de kerk pastoraal werk te doen.
Veel gemeenten hebben de luxe om een professioneel geschoold psychisch hulpverlener in de kerk te hebben. Ik zou het inschakelen van deze persoon voor zulke zaken (zeker als het een vrouw is) aanraden. In veel gemeenten gebeurt dit ook. Voordeel is ook, dat dan pastoraat en psychische hulpverlening gescheiden is.
Als je iemand hebt die professioneel geschoold psychisch hulpverlener is, en die persoon kan door de kerkenraad aangewezen worden in overleg, waar mensen terecht kunnen.... dan doe je toch pastoraal werk / hulpverlenend werken voor een deel namens de kerk.... ligt aan de afspraken....
(en dan gaat het mij niet om de benaming kerkelijk werker, wat vaak meer omvat dan hulpverlening, maar bijv. ook catechisatie, ik bedoel puur het eerste contact voor iemand in nood.... iemand die de opstap kan zijn naar een instelling... )
De ervaring leert dat in moeilijke situaties mensen hun theologie aanpassen. Mensen die altijd hameren op belang van bekering en geloof, kunnen wanneer zij iemand bijstaan die zwaar lijdt (bv iemand die misbruikt is) opeens komen met een Godsbeeld van een God die alleen maar liefde is, troost, bijstand geeft, etc. Nu is het waar dat God het zwakke en het hulpeloze nabij is, en hen kracht en ondersteuning en troost geven wil, maar dat mag niet eenzijdig gaan functioneren. M.a.w.: als je in de nood Gods nabijheid mag ervaren, wil dat nog niet zeggen dat het goed zit tussen God en je ziel.
Mijn stelling is daarom: Psychische hulp is goed. Daar moet vanuit de kerk ook toe aangespoord worden, en aan meegewerkt worden. Maar laat de theologie, het pastoraat, bij de professionele theoloog: de predikant. Of een andere theoloog (mag ook een goed ingelezen ouderling zijn, of een pastoraal werker, oid). Kortom: schoenmaker, blijf bij je leest. Laat de predikant niet doen alsof hij een psychisch hulpverlener is. En laat een psychisch hulpverlener niet doen alsof hij pastoraal werker is.
