[quote="Afgewezen"[
Je kunt niet 'eenzijdig' vergeven. Als die ander geen berouw toont, valt er niets te vergeven.[/quote]

Dan kun je ook niet bidden: vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren.

Vergeven is een akte van liefde van onze kant. Berouw van de andere partij heeft er helemaal niks mee te maken.

Bert Mulder schreef:[quote="Afgewezen"[
Je kunt niet 'eenzijdig' vergeven. Als die ander geen berouw toont, valt er niets te vergeven.

Dan kun je ook niet bidden: vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren.

Vergeven is een akte van liefde van onze kant. Berouw van de andere partij heeft er helemaal niks mee te maken.[/quote]

Hoe stel jij het zich praktisch voor om iemand iets te vergeven die zich niet in het minst van enig kwaad bewust is?
Dan valt er niets te vergeven, integendeel, het probleem neemt toe.

Bert Mulder schreef:

Afgewezen schreef: Je kunt niet 'eenzijdig' vergeven. Als die ander geen berouw toont, valt er niets te vergeven.

Dan kun je ook niet bidden: vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren.

Vergeven is een akte van liefde van onze kant. Berouw van de andere partij heeft er helemaal niks mee te maken.

De bereidheid om te willen als de ander er om vraagt die verantwoording ligt bij ons. Dat is een zaak tussen ons en God.
Maar als de ander niet vraagt om vergeving dan valt er inderdaad niets te vergeven.

jvdg schreef:

Bert Mulder schreef:

Afgewezen schreef: Je kunt niet 'eenzijdig' vergeven. Als die ander geen berouw toont, valt er niets te vergeven.

Dan kun je ook niet bidden: vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren.

Vergeven is een akte van liefde van onze kant. Berouw van de andere partij heeft er helemaal niks mee te maken.

Hoe stel jij het zich praktisch voor om iemand iets te vergeven die zich niet in het minst van enig kwaad bewust is?
Dan valt er niets te vergeven, integendeel, het probleem neemt toe.

Je kunt wel zeker iemand vergeven, die zelf niet van enig kwaad bewust is.
Dit kan door in het gebed eigen fouten te belijden (hoe je reageert op die persoon, het bij voorbaat negatief inkleuren wat die persoon doet e.d.) en daarna concreet tegen God te zeggen: ik wil die persoon vergeven voor wat hij/zij gedaan heeft (concreet benoemen van datgene wat je wil vergeven). En omdat we dat van onszelf niet kunnen, kunnen we hiervoor vragen om de kracht en de liefde van God.

Ik heb ervaren dat je iemand kan vergeven die zelf nergens van af weet (of wil weten). En het geeft zo'n vrede en vreugde in het hart en een liefde (van God) tot die persoon.

hmprff schreef:

jvdg schreef:

Bert Mulder schreef:

Afgewezen schreef: Je kunt niet 'eenzijdig' vergeven. Als die ander geen berouw toont, valt er niets te vergeven.

Dan kun je ook niet bidden: vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren.

Vergeven is een akte van liefde van onze kant. Berouw van de andere partij heeft er helemaal niks mee te maken.

Hoe stel jij het zich praktisch voor om iemand iets te vergeven die zich niet in het minst van enig kwaad bewust is?
Dan valt er niets te vergeven, integendeel, het probleem neemt toe.

Je kunt wel zeker iemand vergeven, die zelf niet van enig kwaad bewust is.
Dit kan door in het gebed eigen fouten te belijden (hoe je reageert op die persoon, het bij voorbaat negatief inkleuren wat die persoon doet e.d.) en daarna concreet tegen God te zeggen: ik wil die persoon vergeven voor wat hij/zij gedaan heeft (concreet benoemen van datgene wat je wil vergeven). En omdat we dat van onszelf niet kunnen, kunnen we hiervoor vragen om de kracht en de liefde van God.

Ik heb ervaren dat je iemand kan vergeven die zelf nergens van af weet (of wil weten). En het geeft zo'n vrede en vreugde in het hart en een liefde (van God) tot die persoon.

Zelf heb ik het ook zo mogen ervaren, maar de pijn blijft, ondanks dat de Heere die pijn heeft gedempt.
Ik bid vrijwel dagelijks voor hen die mij haten en hebben verlaten.
Ik heb mijn wegen proberen te doorgronden.
En ik heb gezien dat ik het er niet beter vanaf heb gebracht.
Nochtans voel ik de pijn van het onrecht.

En in het gebed kan het hart wel eens ontroerd worden jegens degenen die mij haten.
Sterker nog, hoe hoogmoedig die gestalte ook lijkt, ik heb diep medelijden met hen.

Als ik mag zien op de mogelijke vergeving van mijn zonden en zondig bestaan, hoe zou ik dan anderen beschuldigen.

Als ik mag zien op Jezus, in al zijn Liefde, wie ben ik dan om daaraan voorbij te gaan?

Maar er staat toch: wie zijn zonden belijdt en laat, zal vergeving geschonken worden ?
Je mag tov van de Heere toch ook niet passief blijven ?
Zo van: de Heere weet wie en wat ik ben, dus Hij vergeeft mij wel.
Volgens mij mogen we ook niet zo tov elkaar staan.
Als de Heere in je hart werkzaam is, moet je naar die ander toe.
Dat heb ik wel eens gezien bij anderen en dat is zo ontroerend en goed !
DAAR gaat dan wat van uit, een geur.
Maar niet dat de goeden altijd maar de kwaden moeten vergeven omdat die toch verhard zijn en onverschillig.
Mijns inziens klopt dit niet.
Lees het avondmaalsformulier maar, als je een slepende kwestie met iemand hebt, zodanig dat je de ander ongelukkig maakt en verdrietig, mag je niet deelnemen aan het h.a. Nou, de meeste tafels zitten behoorlijk vol !

jvdg schreef:

Bert Mulder schreef:[quote="Afgewezen"[
Je kunt niet 'eenzijdig' vergeven. Als die ander geen berouw toont, valt er niets te vergeven.

Dan kun je ook niet bidden: vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren.

Vergeven is een akte van liefde van onze kant. Berouw van de andere partij heeft er helemaal niks mee te maken.

Hoe stel jij het zich praktisch voor om iemand iets te vergeven die zich niet in het minst van enig kwaad bewust is?
Dan valt er niets te vergeven, integendeel, het probleem neemt toe.[/quote]
Kun je daar een voorbeeld van geven?

Ik vind Bert's uitleg wel goed, wij mogen geen gevoelens van haat hebben, tegen niemand, en alles moet voor het einde van de dag uitgepraat zijn.

Joannah schreef: Kun je daar een voorbeeld van geven?

Ik vind Bert's uitleg wel goed, wij mogen geen gevoelens van haat hebben, tegen niemand, en alles moet voor het einde van de dag uitgepraat zijn.

Ik ben jarengeleden door mijn, nu ex-compagnon, slecht behandeld, en in die affaire heb ik geen geld verloren. Dat was het einde van ons partnership.

Ik ben een paar jaar daar over aan het rechten geweest, zonder dat dat iets baatte.

Ik heb het hem vergeven. En daarin heb ik ook rust, en Gods zegen over die vergiffenis ondervonden. Hij weet het niet, en zou het niet eens begrijpen dat ik hem vergeven heb, een ongelovige zijnde.

Vergeving is met jezelf (en God) over een situatie weer in het reine komen.

Verzoening is met de ander weer in het reine komen.

Vergeving is denk ik een gebod, zonder enige voorwaarde aan de 'andere kant'. Voor verzoening is toenadering nodig en daarbij hoort ook schuld belijden.
De vraag is waarom je berouw van de dader wilt zien. Dat kan namelijk ook een verlangen naar 'betaling' zijn door de ander ('als hij/zij zich er maar schuldig over voelt, als het hem/haar tenminste maar spijt'). Hoe belangrijk dit ook kan zijn voor een slachtoffer, voor vergeving is dit niet nodig. Het gaat om de vergevende houding zoals Stefanus aannam tijdens de agressie. Waarbij onrecht in de handen van een rechtvaardig God mag worden gelegd! Zoals terecht gezegd is vergeving een eenzijdige daad/verklaring van liefde. Ik blijf de boeken van Miroslav Volf hierover (hij spreekt uit ervaring) aanraden.
Voor verzoening is berouw noodzakelijk. Er kan vergeving plaatsvinden zonder verzoening, maar nooit verzoening zonder vergeving.

Ik heb een wapen op mij gericht gehad, een van mijn dochters is aangerand en verkracht met een mes op haar keel.
De schuldigen zijn nooit gepakt.. maar wij hebben vergeven.
Dat is een strijd, maar wij wilden het Onze Vader blijven bidden.. dan moet je dus..vergeven..
Wij hebben ervaren dat het onszelf heeft geholpen, onszelf heeft bevrijd.. Jezus wist wat hij deed toen hij ons dit gebed gaf. Het helpt jou om verder te gaan met je leven, als je niet vergeeft sta je stil.
Ik hoorde de getuigenis van een meisje dat gekidnapt en misbruikt was een paar jaar had het geduurd , maar ze had ze vergeven, want, zei ze , ze hebben al genoeg tijd van mijn leven gehad.
Als je niet vergeeft, bepaalt dat je verdere leven en gaat het tussen jou en je lief, je familie en God instaan. Daarom moet je vergeven en Jezus weet dat. Kijkwat hij ter plaatse vergaf..

Margriet schreef:Ik heb een wapen op mij gericht gehad, een van mijn dochters is aangerand en verkracht met een mes op haar keel.
De schuldigen zijn nooit gepakt.. maar wij hebben vergeven.
Dat is een strijd, maar wij wilden het Onze Vader blijven bidden.. dan moet je dus..vergeven..
Wij hebben ervaren dat het onszelf heeft geholpen, onszelf heeft bevrijd.. Jezus wist wat hij deed toen hij ons dit gebed gaf. Het helpt jou om verder te gaan met je leven, als je niet vergeeft sta je stil.
Ik hoorde de getuigenis van een meisje dat gekidnapt en misbruikt was een paar jaar had het geduurd , maar ze had ze vergeven, want, zei ze , ze hebben al genoeg tijd van mijn leven gehad.
Als je niet vergeeft, bepaalt dat je verdere leven en gaat het tussen jou en je lief, je familie en God instaan. Daarom moet je vergeven en Jezus weet dat. Kijkwat hij ter plaatse vergaf..

Mooi gezegd, Margriet!

Jongere schreef:Vergeving is met jezelf (en God) over een situatie weer in het reine komen.

Verzoening is met de ander weer in het reine komen.

Vergeving is denk ik een gebod, zonder enige voorwaarde aan de 'andere kant'. Voor verzoening is toenadering nodig en daarbij hoort ook schuld belijden.
De vraag is waarom je berouw van de dader wilt zien. Dat kan namelijk ook een verlangen naar 'betaling' zijn door de ander ('als hij/zij zich er maar schuldig over voelt, als het hem/haar tenminste maar spijt'). Hoe belangrijk dit ook kan zijn voor een slachtoffer, voor vergeving is dit niet nodig. Het gaat om de vergevende houding zoals Stefanus aannam tijdens de agressie. Waarbij onrecht in de handen van een rechtvaardig God mag worden gelegd! Zoals terecht gezegd is vergeving een eenzijdige daad/verklaring van liefde. Ik blijf de boeken van Miroslav Volf hierover (hij spreekt uit ervaring) aanraden.
Voor verzoening is berouw noodzakelijk. Er kan vergeving plaatsvinden zonder verzoening, maar nooit verzoening zonder vergeving.

Inderdaad dit is het geen ik bedoel.

Jongere schreef:Vergeving is met jezelf (en God) over een situatie weer in het reine komen.

Verzoening is met de ander weer in het reine komen.

Vergeving is denk ik een gebod, zonder enige voorwaarde aan de 'andere kant'. Voor verzoening is toenadering nodig en daarbij hoort ook schuld belijden.
De vraag is waarom je berouw van de dader wilt zien. Dat kan namelijk ook een verlangen naar 'betaling' zijn door de ander ('als hij/zij zich er maar schuldig over voelt, als het hem/haar tenminste maar spijt'). Hoe belangrijk dit ook kan zijn voor een slachtoffer, voor vergeving is dit niet nodig. Het gaat om de vergevende houding zoals Stefanus aannam tijdens de agressie. Waarbij onrecht in de handen van een rechtvaardig God mag worden gelegd! Zoals terecht gezegd is vergeving een eenzijdige daad/verklaring van liefde. Ik blijf de boeken van Miroslav Volf hierover (hij spreekt uit ervaring) aanraden.
Voor verzoening is berouw noodzakelijk. Er kan vergeving plaatsvinden zonder verzoening, maar nooit verzoening zonder vergeving.

Uit m'n hart!
Met name de gekleurde zin...

Jongere schreef:Vergeving is met jezelf (en God) over een situatie weer in het reine komen.

Verzoening is met de ander weer in het reine komen.

Vergeving is denk ik een gebod, zonder enige voorwaarde aan de 'andere kant'. Voor verzoening is toenadering nodig en daarbij hoort ook schuld belijden.
De vraag is waarom je berouw van de dader wilt zien. Dat kan namelijk ook een verlangen naar 'betaling' zijn door de ander ('als hij/zij zich er maar schuldig over voelt, als het hem/haar tenminste maar spijt'). Hoe belangrijk dit ook kan zijn voor een slachtoffer, voor vergeving is dit niet nodig. Het gaat om de vergevende houding zoals Stefanus aannam tijdens de agressie. Waarbij onrecht in de handen van een rechtvaardig God mag worden gelegd! Zoals terecht gezegd is vergeving een eenzijdige daad/verklaring van liefde. Ik blijf de boeken van Miroslav Volf hierover (hij spreekt uit ervaring) aanraden.
Voor verzoening is berouw noodzakelijk. Er kan vergeving plaatsvinden zonder verzoening, maar nooit verzoening zonder vergeving.

Niet mee eens. Natuurlijk moeten wij bereid zijn tot vergeving. Maar als Petrus vraagt: hoe vaak zal mijn broeder mij vergeving vragen en zal ik hem moeten vergeven, dan zegt Jezus niet: je broeder hoeft helemaal niet om vergeving te vragen, je moet gewoon vergeven.
En je opmerking over het berouw bij die dader raakt kant noch wal. Natuurlijk hoef je niet van iemand te verlangen dat hij zich voor je vernedert, maar er moet wel een 'terugkeer' zijn bij die ander. Ook God vergeeft alleen wanneer wij terugkeren. Anders blijft de schuld gewoon bestaan.

Afgewezen schreef:

Jongere schreef:Vergeving is met jezelf (en God) over een situatie weer in het reine komen.

Verzoening is met de ander weer in het reine komen.

Vergeving is denk ik een gebod, zonder enige voorwaarde aan de 'andere kant'. Voor verzoening is toenadering nodig en daarbij hoort ook schuld belijden.
De vraag is waarom je berouw van de dader wilt zien. Dat kan namelijk ook een verlangen naar 'betaling' zijn door de ander ('als hij/zij zich er maar schuldig over voelt, als het hem/haar tenminste maar spijt'). Hoe belangrijk dit ook kan zijn voor een slachtoffer, voor vergeving is dit niet nodig. Het gaat om de vergevende houding zoals Stefanus aannam tijdens de agressie. Waarbij onrecht in de handen van een rechtvaardig God mag worden gelegd! Zoals terecht gezegd is vergeving een eenzijdige daad/verklaring van liefde. Ik blijf de boeken van Miroslav Volf hierover (hij spreekt uit ervaring) aanraden.
Voor verzoening is berouw noodzakelijk. Er kan vergeving plaatsvinden zonder verzoening, maar nooit verzoening zonder vergeving.

Niet mee eens. Natuurlijk moeten wij bereid zijn tot vergeving. Maar als Petrus vraagt: hoe vaak zal mijn broeder mij vergeving vragen en zal ik hem moeten vergeven, dan zegt Jezus niet: je broeder hoeft helemaal niet om vergeving te vragen, je moet gewoon vergeven.
En je opmerking over het berouw bij die dader raakt kant noch wal. Natuurlijk hoef je niet van iemand te verlangen dat hij zich voor je vernedert, maar er moet wel een 'terugkeer' zijn bij die ander. Ook God vergeeft alleen wanneer wij terugkeren. Anders blijft de schuld gewoon bestaan.

Ik zie het weer anders, of iemand je nu vergeving vraagt of niet, jij moet altijd vergeven en nooit wrok koesteren of iets dergelijks, de Geest kan niet wonen in een boos mens, wij dienen zuiver en rein te zijn, hoe moeilijk dat ook is.
Alleen Hem komt het oordeel toe.
Bovendien is ergernis, wraak en kwaadheid ontzettend slecht voor je gezondheid, je schijnt er zelfs kanker van te kunnen krijgen , en hartaanvallen natuurlijk, enz enz