Over het "mobiele Mariabeeld" Bart: nee het is niet zo dat er mee gerend wordt.
Na de gereformeerde dienst, die soms koud afgelopen is als de eerste RK-kerkgangers zich melden rolt de dienstdoende koster het beeld, wat dus echt op wieltjes staat, van achter het orgel op een zichtbare plaats het podium.
Voor de rest is er in deze kerk ook een altaar en een tabernakel.

MG

Ik snap je wel hoor ...ik ken degelijke "multi" kerkerken wel en denk dat het alleen maar goed is . Op deze manier wordt een kerkgebouw optimaal gebruikt

(was wat melig gisterochtend)

groetjes
Bart

DEEL I van mijn bijdrage.
Als jullie uitleg willen van de 'moeilijke' woorden, dan hoor ik het wel.

HET KERKGEBOUW

In de loop der geschiedenis heeft zich in de Orthodoxe Kerk duidelijk een eigen vorm van kerkbouw ontwikkeld. Deze heel eigen stijl wordt gekarakteriseerd door een poging om de fundamentele ervaring van het Orthodoxe Christendom uit te drukken: GOD IS MET ONS.
Het feit dat Christus, de Emmanuel (hetgeen immers betekent: God is met ons ) verschenen is, bepaalt de vorm van het kerkgebouw.
God is met ons in Christus, door de heilige Geest. De woonplaats van God is bij de mensen. En toch: "de Allerhoogste woont niet in een huis door mensenhanden gebouwd", zegt de heilige Stefan, verwijzend naar de Profeten van het Oude Verbond.
De heilige apostel Paulus zegt dat de mens zelf een tempel Gods is, "terwijl de sluitsteen Jesus Christus Zelf is, Die het hele bouwwerk in zijn voegen houdt. In Hem groeit het uit tot een heilige tempel in de Heer. In Hem wordt ook gij mee opgebouwd tot een woonstede van God in de heilige Geest" (Ef. 2, 21-22).
De woorden van de heilige apostel Petrus sluiten direct hierbij aan: "Treedt toe tot Hem, de Levende Steen, door de mensen verworpen, maar uitverkoren en kostbaar in de ogen van God. Laat ook uzelf als levende stenen voegen in de bouw van de geestelijke tempel" (I Petr.2, 4-5).
En op een andere plaats schrijft de apostel Paulus: "Wij zijn de tempel van de levende God" (II Kor. 6, 16).
Het is juist deze overtuiging en ervaring die de orthodoxe kerkarchitectuur wil uitdrukken. Zij onthult dat God met ons is, in ons woont en in ons leeft door Christus en de heilige Geest. Uitgedrukt wordt dat door het gebruik van een koepel of een gewelfd plafond, waardoor als het ware het hele christelijke gebouw - het kerkgebouw, dat het volk Gods is - gekroond wordt.

In tegenstelling tot de spitse bogen van de gotiek, die wijzen naar een God, ver weg in de hemel, drukt de koepel of het gewelf uit, dat in het Koninkrijk Gods en in de Kerk, Christus "het heelal onder een Hoofd brengt, alle wezens in de hemel en alle wezens op aarde" (Ef. 3, 19).
Het inwendige van het orthodoxe kerkgebouw is er speciaal op gericht de eenheid uit te drukken van alle dingen in God. Het wordt niet gebouwd als een nabootsing van de zaal van het Laatste Avondmaal en evenmin als neutrale ontmoetingsplaats of vergaderruimte voor mensen, wier leven zich uitsluitend afspeelt binnen de grenzen van de wereld. Het gebouw zelf is een weergave van het Koninkrijk Gods, zoals dat beschreven staat in het boek de Openbaring.
Bij het betreden van de kerk, komt men eerst in de narthex. In de orthodoxe traditie staat narthex (voorhal of vestibule) voor deze wereld. Het is (of was) dus ook dat deel van de kerk, waar de geloofsleerlingen - de katechumenen - zich terugtrokken aan het einde van het eerste gedeelte van de heilige Liturgie (na de katechumenen-ektenie).
Naar alle waarschijnlijkheid stond de proskomidie-tafel in die eerste tijden ook in de narthex. Nu nog wordt de narthex gebruikt voor sommige diensten, of beter gezegd, voor delen daarvan, zoals bij de exorcismen voorafgaande aan de doop en bij de ritus van de verloving, die aan de eigenlijke kroning bij de huwelijkssluiting voorafgaat. Ook de litie in de grote Vespers hoort thuis in de narthex.
Het middelste gedeelte van de kerk, het schip wordt in het Grieks "Kyrios Naos" genoemd en het is de verzamelplaats voor het volk Gods. Daar staan clan ook de gelovigen tijdens de heilige diensten.
De altaarruimte, ook genoemd "het heiligdom" ( in het grieks "hieron Bema" ) symboliseert het Koninkrijk Gods.

De altaarruimte is van het schip gescheiden door de ikonostase en tenopzichte van het schip op een of meer treden geplaatst. De verhoging, die zo ontstaat, wordt solea of ambon genoemd. Het heiligdom is de plaats vanwaar de geestelijkheid de Goddelijke Liturgie celebreert, daarbij terzijde gestaan door altaardienaren en andere personen die het heiligdom mogen binnengaan, voor zekere vastgestelde handelingen. Ook in het midden van het schip is een ambon (verhoging): de plaats van de bisschop tijdens bepaalde gedeelten van de Heilige Liturgie.
In het heiligdom staat het Altaar waar Christus troont, niet alleen als het Woord Gods in het Evangelie, maar ook als Lam Gods in het Eucharistisch Offer.
Rondom de heilige Tafel staan de engelen en de heiligen, de dienaren van het Lam en van het Woord. Dit verheerlijken zij en daardoor ook God de Vader, in hun eeuwige aanbidding, geïnspireerd door de Heilige Geest. De gelovige christenen, die op aarde al behoren tot deze heilige gemeenschap, "geen vreemdelingen of ontheemden meer, maar medeburgers van de heiligen en huisgenoten van God" (Ef. 2,19), treden binnen in de eeuwigdurende aanbidding van het Koninkrijk Gods, die de Kerk is.

[Aangepast op 31/1/04 door strik]