-DIA- schreef:Ik ben daar tegen.
Zou een kerkenraad akkoord gaan als de meerderheid van een gemeente iets zou willen wat tegen het Woord indruist?
Dan krijg je ook in de kerk de houding van een democratie: de helft plus één.
Zo werkt dat in de kerk niet.

Het gaat niet om zaken die per definitie tegen het Woord ingaan, meer de praktische zaken zou ik aan de orde wilen stellen. Wat mij betreft kan een vraag over prediking wel buiten beschouwing gelaten kunnen worden.

Maar dingen zoals tijdstippen, verenigingswerk, kringwerk, etc. kan via een enquete kunnen verbeterd.

sela schreef:@ luther
maar grotere openheid kan toch bewerkstelligd worden door anonimiteit?
en andersom: naam en toenaam kunnen gewenst gedrag vergroten?

Als je inderdaad echt wil weten hoe er op het grondvlak gedacht wordt over de kerkenraad, over de dominee, over de prediking, over het pastoraat, etc. etc. dat zou het best weleens zo kunnen zijn dat je met een anonieme enquete een heel goed beeld krijgt. Als je als kerkenraad dat echter gaat initiëren, dan verlaat je zelf de pastorale spelregels zoals we volgens de Bijbel met elkaar om dienen te gaan.

Ik snap het probleem wel: Er is in sommige gemeenten een enorme kloof tussen kerkenraad en gemeente ontstaan, waardoor bovnstaande niet goed meer functioneert en waardoor leden zich bij sommige ambtsdragers niet veilig voelen of geen bewogenheid ervaren. Als het goed zou functioneren, zou elk kerkenraadslid iets uitstralen van de Heere, aan Wiens Vaderlijke zorg we ons met een gerust hart kunnen overgeven.

Laat ik het scherper formuleren: als anonieme enquetes nodig zijn om te weten te komen wat de gemeente echt denkt, dan is er al iets mis tussen de verhouding kerkenraad-gemeente. Als er openheid is, als de ambtsdragers echt de gemeente dienen door eronder te staan, en als de gemeente zich graag voegt onder hun gezag, en de prediker ook bereid is om bij eventuele kritiek niet direct te denken: Oh, daar heb je weer zo iemand die het allemaal wat makkelijker wil, dan ben ik ervan overtuigd dat anonimiteit op dit punt niet nodig is. Het is sowieso dus niet gewenst.

-DIA- schreef:Ik ben daar tegen.
Zou een kerkenraad akkoord gaan als de meerderheid van een gemeente iets zou willen wat tegen het Woord indruist?
Dan krijg je ook in de kerk de houding van een democratie: de helft plus één.
Zo werkt dat in de kerk niet.

Dan ben je niet tegen enquetes maar tegen bepaalde manieren van daarmee omgaan Jij noemt 1 optie. Maar je kan ook een enquete houden zonder er vervolgens iets mee te doen. Je kan ook een enquete houden en dan kijken welke mogelijkheden binnen de Bijbelse kaders er zijn, om daar wat mee te doen. Enzovoorts.

Dat is heel wat anders dan een democratie waarbij de meerderheid alles wat er in de kerk gebeurt, bepaalt. En nog een kanttekening, de kerkenraad wordt ook gewoon door de gemeente gekozen toch?

Luther schreef:

sela schreef:@ luther
maar grotere openheid kan toch bewerkstelligd worden door anonimiteit?
en andersom: naam en toenaam kunnen gewenst gedrag vergroten?

Als je inderdaad echt wil weten hoe er op het grondvlak gedacht wordt over de kerkenraad, over de dominee, over de prediking, over het pastoraat, etc. etc. dat zou het best weleens zo kunnen zijn dat je met een anonieme enquete een heel goed beeld krijgt. Als je als kerkenraad dat echter gaat initiëren, dan verlaat je zelf de pastorale spelregels zoals we volgens de Bijbel met elkaar om dienen te gaan.

Ik snap het probleem wel: Er is in sommige gemeenten een enorme kloof tussen kerkenraad en gemeente ontstaan, waardoor bovnstaande niet goed meer functioneert en waardoor leden zich bij sommige ambtsdragers niet veilig voelen of geen bewogenheid ervaren. Als het goed zou functioneren, zou elk kerkenraadslid iets uitstralen van de Heere, aan Wiens Vaderlijke zorg we ons met een gerust hart kunnen overgeven.

Laat ik het scherper formuleren: als anonieme enquetes nodig zijn om te weten te komen wat de gemeente echt denkt, dan is er al iets mis tussen de verhouding kerkenraad-gemeente. Als er openheid is, als de ambtsdragers echt de gemeente dienen door eronder te staan, en als de gemeente zich graag voegt onder hun gezag, en de prediker ook bereid is om bij eventuele kritiek niet direct te denken: Oh, daar heb je weer zo iemand die het allemaal wat makkelijker wil, dan ben ik ervan overtuigd dat anonimiteit op dit punt niet nodig is. Het is sowieso dus niet gewenst.

Luther, jij gaat uit van heel inhoudelijke zaken. Een enquete kan ook over alleen maar organisatorische zaken gaan, die tijdens huisbezoek niet zomaar aan de orde komen. Tijdstippen, thema's voor kringen enzovoorts.

Daarnaast geven enquette's mensen de mogelijkheid mee te denken. Zeker bij een bepaalde groep (jongeren + hoger opgeleiden) wordt dit erg gewaardeerd, en kan leiden tot grotere betrokkenheid. Het nadeel is wel meteen: de resultaten van de enquette moeten zichtbaar serieus genomen, anders leidt het juist tot minder betrokkenheid ("ze nemen je toch niet serieus").

Zelf zie ik mogelijkheden voor enquette's met vragen als:
1. Wat zou u/jij willen verbeteren in de gemeente?
2. Aan welke vereniging(en) doet u/jij mee, en waarom wel/niet?
3. Zijn er onderwerpen die u graag in de prediking behandelt zou zien?

Ook over fysieke zaken lijkt het me goed om een enquette te houden, zoals bij:
1. Aankoop/verbouwing kerkgebouw/zalencomplex. Vragen als: bent u voor/tegen? Bent u bereidt bij te dragen, ook op langere termein, etc
2. Vernieuwing inrichting interieur kerk. Welke van de designs vindt u mooi/praktisch en welke niet.

Zita schreef:

Luther schreef:

sela schreef:@ luther
maar grotere openheid kan toch bewerkstelligd worden door anonimiteit?
en andersom: naam en toenaam kunnen gewenst gedrag vergroten?

Als je inderdaad echt wil weten hoe er op het grondvlak gedacht wordt over de kerkenraad, over de dominee, over de prediking, over het pastoraat, etc. etc. dat zou het best weleens zo kunnen zijn dat je met een anonieme enquete een heel goed beeld krijgt. Als je als kerkenraad dat echter gaat initiëren, dan verlaat je zelf de pastorale spelregels zoals we volgens de Bijbel met elkaar om dienen te gaan.

Ik snap het probleem wel: Er is in sommige gemeenten een enorme kloof tussen kerkenraad en gemeente ontstaan, waardoor bovnstaande niet goed meer functioneert en waardoor leden zich bij sommige ambtsdragers niet veilig voelen of geen bewogenheid ervaren. Als het goed zou functioneren, zou elk kerkenraadslid iets uitstralen van de Heere, aan Wiens Vaderlijke zorg we ons met een gerust hart kunnen overgeven.

Laat ik het scherper formuleren: als anonieme enquetes nodig zijn om te weten te komen wat de gemeente echt denkt, dan is er al iets mis tussen de verhouding kerkenraad-gemeente. Als er openheid is, als de ambtsdragers echt de gemeente dienen door eronder te staan, en als de gemeente zich graag voegt onder hun gezag, en de prediker ook bereid is om bij eventuele kritiek niet direct te denken: Oh, daar heb je weer zo iemand die het allemaal wat makkelijker wil, dan ben ik ervan overtuigd dat anonimiteit op dit punt niet nodig is. Het is sowieso dus niet gewenst.

Luther, jij gaat uit van heel inhoudelijke zaken. Een enquete kan ook over alleen maar organisatorische zaken gaan, die tijdens huisbezoek niet zomaar aan de orde komen. Tijdstippen, thema's voor kringen enzovoorts.

Dat klopt, daar ga ik vanuit, want dat was namelijk het doel van de starter van dit topic.

Als experiment lijkt me de enquette: "wat zou u aan de gemeente willen veranderen/verbeteren" heel aardig. Ik ben best benieuwd naar wat je allemaal terugkrijgt aan reacties...

Bedankt voor de reacties! Mijn bedoeling was zeker geen bindend referendum te organiseren, maar meer om de kerkenraad nog beter te informeren dan ze (wellicht) al is. Enquetes zijn wat mij betreft een goede aanvulling op meer kwalitatief 'onderzoek' zoals bij huisbezoeken. Daarnaast vraag ik me af of de praxis van huisbezoeken-door-oudsten-als-belangrijkste-bestandsdeel-van-het-pastoraat wel een bijbelse is, en of we niet veel meer naar een 'kerkmodel' (vies woord) moeten waarbij pastoraat vooral verzorgd wordt door medebroeders en -zusters op bijv. een bijbelkring.

Maar goed, ik wilde iets constructiefs voorstellen. Kunnen we niet tot een lijst met 'geoorloofde' vragen komen? Enkele vragen die ik zou willen stellen aan de gemeente:

1) Wordt u geestelijk opgebouwd tijdens de kerkdiensten?
2) Heeft u wat aan de preken in uw alledaagse leven?
3) Voelt u zich thuis in deze gemeente?
4) Wat vindt u van de volgende aspecten van de eredienst:
a. dat de ouderling/dominee afkondigingen voorleest
b. dat een commissie iets presenteert/aankondigt tijdens de dienst;
c. het zingen van psalmen;
d. het zingen van andere bijbelliederen (dus geen 'vrije' liederen, maar echt berijmde bijbelgedeelten);
e. het zingen van door de kerkenraad geselecteerde Opwekkingsliederen / Gezangen
f. het lezen van de SV
g. het lezen van meerdere vertalingen
6) Wat zou u aan de gemeente willen veranderen/verbeteren?
7) Moet er koffiedrinken na iedere dienst zijn?
8) Hoeveel contact heeft u met gemeenteleden buiten de diensten om?
9) Ervaart u een band met andere gemeenteleden?
10) Bezoekt u een bijbelkring? Waarom (niet)?

Wat vinden jullie hiervan? Aanvullingen/weglatingen/etc?

P.S. De items in vraag 4 komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de gebruiken in mijn eigen gemeente (voor ik weer allemaal vragen krijg over het al dan niet thuis mogen horen op dit forum )

Voor de verwerkbaarheid van de antwoorden zou het m.i. slim zijn om bij elke vraag in elk geval een keuze uit 3 of 4 mogelijkheden te bieden, met daarnaast wel ruimte voor persoonlijke aantekeningen.

Bied je echter alleen maar open vragen, dan krijg je als respons allemaal "verhalen", die op zich best interessant en waardevol kunnen zijn, maar waaruit je niet gemakkelijk een statische / cijfermatige conclusie kunt trekken. En dan wordt het allemaal wel erg ondoorzichtig. Samenvatten van de uitkomsten van de enquête op één A4-tje (zoals dat tegenwoordig vaak wordt gevraagd, als eerste visie op de grote lijn) is dan ondoenlijk, vrees ik.

wat is je centrale onderzoeksvraag precies?

De meeste vragen zullen een zgn 'Likert'-schaal bevatten:

1=helemaal mee oneens
2=mee oneens
3=neutraal
4=mee eens
5=helemaal mee eens

Mijn centrale onderzoeksvraag is tweeledig:
a) ervaren de gemeenteleden de verschillende onderdelen van ons gemeente-zijn als opbouwend/ondersteunend voor hun (geloofs)leven?
b) waarom (niet)?

Ik ben wel benieuwd naar vraag 5

ik ook

Luther schreef:

rekcor schreef:Ik zit met het idee te spelen om aan de kerkenraad voor te stellen om een enquête te houden in de gemeente. In die enquête wordt de gemeente bevraagd op onderwerpen als: wat vindt u van de kerkdiensten, waarom bezoekt u (geen) bijbelkring, zijn de preken praktisch genoeg, zijn de opbouwend, zijn ze schriftuurlijk etc. Het voordeel hiervan is dat mensen nu anoniem hun visie kwijt kunnen, wat drempelverlagend kan werken.

Nu is mijn vraag: wat vinden jullie van 'enquêtes in de kerk', om achter de mening van de gemeenteleden te komen? Wat zijn de voor- en tegenargumenten en waarop moet ik letten? En: mogen alle kerkelijke zaken volgens jullie bevraagd worden?

Nee, dit past helemaal ik het postmoderne denken, waarin gezagsstructuren aan barrels liggen.
Waar is nog het besef dat de prediking "van de andere kant" komt?

Op huisbezoek kunnen genoemde zaken prima aan de orde komen.

Ja, geweldig. Huisbezoek.
Daar komt van alles aan de orde, maar met de het dichtdoen van de deur verdampen meteen je vragen.

Ik zit er ook wel eens aan te denken. En ook juist de laatste weken weer ontmoeten we steeds meer mensen die pijn lijden aan de kerk. En als je zelf eens iets aankaart kijkt de kerkenraad verbaasd en reageert alsof je de enige bent die een 'probleem' heeft.
En je vraagt je wel eens af hoe zo'n kerkenraad de gemeente bekijkt. Je zou wel eens willen undercoveren zoals die journaliste bij de PVV. Laatst stond er een 'verslag' in een gemeente-glossy. Dat riep meer vragen op dan dat het antwoorden gaf.