Mat. 3,16a:
SV: En Jezus, gedoopt zijnde, is terstond opgeklommen uit het water
NBG51: Terstond nadat Jezus gedoopt was, steeg Hij op uit het water.
NBV: Zodra Jezus gedoopt was en uit het water omhoogkwam

Vergelijk ook Mar. 1,10.
Blijkt hier toch niet uit dat er wel degelijk sprake was van onderdompeling?

Upquark schreef:Mat. 3,16a:
SV: En Jezus, gedoopt zijnde, is terstond opgeklommen uit het water
NBG51: Terstond nadat Jezus gedoopt was, steeg Hij op uit het water.
NBV: Zodra Jezus gedoopt was en uit het water omhoogkwam

Vergelijk ook Mar. 1,10.
Blijkt hier toch niet uit dat er wel degelijk sprake was van onderdompeling?

Nee, alleen dat hij in de rivier stond.

Bert Mulder schreef:

Upquark schreef:Mat. 3,16a:
SV: En Jezus, gedoopt zijnde, is terstond opgeklommen uit het water
NBG51: Terstond nadat Jezus gedoopt was, steeg Hij op uit het water.
NBV: Zodra Jezus gedoopt was en uit het water omhoogkwam

Vergelijk ook Mar. 1,10.
Blijkt hier toch niet uit dat er wel degelijk sprake was van onderdompeling?

Nee, alleen dat hij in de rivier stond.

Inderdaad. Als ik aan de oever van de Merwede sta, en m'n gezicht wil wassen (of laten wassen), is het het meest praktisch om er eerst een paar meter in te lopen.

Ik vind het best merkwaardig dat we er allemaal voetstoots vanuit gaan dat er door Johannes door onderdompeling gedoopt werd. Als dat zo is, dan lijkt het mij op z'n minst van belang om onze huidige dooppraktijk te heroverwegen. Maar het lijkt mij niet aannemelijk. En ik vraag mij af in hoeverre het OT dergelijke wassingen voorschrijft.

freek schreef:

Bert Mulder schreef:

Upquark schreef:Mat. 3,16a:
SV: En Jezus, gedoopt zijnde, is terstond opgeklommen uit het water
NBG51: Terstond nadat Jezus gedoopt was, steeg Hij op uit het water.
NBV: Zodra Jezus gedoopt was en uit het water omhoogkwam

Vergelijk ook Mar. 1,10.
Blijkt hier toch niet uit dat er wel degelijk sprake was van onderdompeling?

Nee, alleen dat hij in de rivier stond.

Inderdaad. Als ik aan de oever van de Merwede sta, en m'n gezicht wil wassen (of laten wassen), is het het meest praktisch om er eerst een paar meter in te lopen.

Ik vind het best merkwaardig dat we er allemaal voetstoots vanuit gaan dat er door Johannes door onderdompeling gedoopt werd. Als dat zo is, dan lijkt het mij op z'n minst van belang om onze huidige dooppraktijk te heroverwegen. Maar het lijkt mij niet aannemelijk. En ik vraag mij af in hoeverre het OT dergelijke wassingen voorschrijft.

Volgens mij gaan we niet voetstoots hiervan uit, maar is de lange traditie van doop door onderdompeling wel min of meer buiten kijf.
Dat wil nog niet zeggen dat de doop door besprenging hieraan niet gelijkwaardig zou wezen.
Redenen voor besprenging zijn o.a. de teerheid van de kinderen en het klimaat waarin we leven.
Maar dat wil niet zeggen dat onderdompeling zou moeten worden afgewezen. Dat deden ook onze kanttekenaren en zovele anderen niet in de tijd van de Reformatie.

Z.

Iets ander over 'traditie'.

Als een Moslim, geheten Mohammed of zo, zich zou bekeren en zich aan zou sluiten bij een Ger Gem: moet hij dan zijn naam ook kerstenen voor hij gedoopt kan worden?

refo schreef:Iets ander over 'traditie'.

Als een Moslim, geheten Mohammed of zo, zich zou bekeren en zich aan zou sluiten bij een Ger Gem: moet hij dan zijn naam ook kerstenen voor hij gedoopt kan worden?

Nee.

Ik zou wel pleiten voor een aanpassing van jouw refo-naam.

Zo'n naamswijziging lijkt mij denkbaar, maar niet noodzakelijk.

Er zijn genoeg 'heidense' namen die evenmin gekerstend worden. Dat geldt ook voor namen van mensen in het NT, dus we mogen hier geen norm opleggen.

Het Joodse volk was en is Gods volk als NATIE. De HEERE God heeft dit volk apart willen zetten van alle andere mensen. De HEERE heeft alle eisen en beloften eigenlijk alleen vermaakt aan DIT volk. Zie ook de openbaringsvormen. Dit gold Oudtestamentisch, maar ook Nieuwtestamentisch (nieuwe bedeling, zie ook de brief van Paulus aan de Romeinen 9 t/m 11. Met nadruk geldt nu ook Rom.11:11.).
Zoals de Joden in het OT in het voorhof mochten treden, zo wij nu in het NT. OT : besnijdenis van de voorhuid => daar is het hele gezin inbegrepen. NT = lid voor lid, hoofd voor hoofd, ook de vrouwspersonen, is teken = symbolische afwassing van de zonden.

seuter schreef:Het Joodse volk was en is Gods volk als NATIE. De HEERE God heeft dit volk apart willen zetten van alle andere mensen. De HEERE heeft alle eisen en beloften eigenlijk alleen vermaakt aan DIT volk. Zie ook de openbaringsvormen. Dit gold Oudtestamentisch, maar ook Nieuwtestamentisch (nieuwe bedeling, zie ook de brief van Paulus aan de Romeinen 9 t/m 11. Met nadruk geldt nu ook Rom.11:11.).
Zoals de Joden in het OT in het voorhof mochten treden, zo wij nu in het NT. OT : besnijdenis van de voorhuid => daar is het hele gezin inbegrepen. NT = lid voor lid, hoofd voor hoofd, ook de vrouwspersonen, is teken = symbolische afwassing van de zonden.

Sorry, maar ik kan dit touwtje niet vast knopen aan de gevoerde discussie.
Misschien kun je toelichten wat je hier mee bedoelt.

seuter schreef:Het Joodse volk was en is Gods volk als NATIE. De HEERE God heeft dit volk apart willen zetten van alle andere mensen. De HEERE heeft alle eisen en beloften eigenlijk alleen vermaakt aan DIT volk. Zie ook de openbaringsvormen. Dit gold Oudtestamentisch, maar ook Nieuwtestamentisch (nieuwe bedeling, zie ook de brief van Paulus aan de Romeinen 9 t/m 11. Met nadruk geldt nu ook Rom.11:11.).
Zoals de Joden in het OT in het voorhof mochten treden, zo wij nu in het NT. OT : besnijdenis van de voorhuid => daar is het hele gezin inbegrepen. NT = lid voor lid, hoofd voor hoofd, ook de vrouwspersonen, is teken = symbolische afwassing van de zonden.

Let op de woorden "APART willen zetten" in mijn bijdrage, jvdg.

gravo is hier niet meer actief.

refo schreef:gravo is hier niet meer actief.

Sinds wanneer niet meer ?

Mijn antwoord was gericht aan jvdg.

seuter schreef:

refo schreef:gravo is hier niet meer actief.

Sinds wanneer niet meer ?

09 01 2009

Ander schreef:Ik refereerde in een ander topic al over de preek die ik hoorde over de doortocht van het volk van Israël. Het doopgebed refereert eraan:

gebed in doopformulier schreef:"Gij Die den verstokten Farao met al zijn volk in de Rode Zee verdronken hebt, en Uw volk Israël droogvoets daardoor geleid, door hetwelk de doop beduid werd

Wat bedoelen onze vaderen met deze zinsnede?

Abraham kreeg de beloftenis aangaande de Messias die uit zijn zoon Izaäk geboren moest worden, in de voorhuid. Hiermee was hij door God gesteld als de vader der gelovigen, uit Jood en heiden. Maar alleen de gelovige Joden en alleen de gelovige heidenen zouden zalig worden. Gelijk Israël als volk door God apart is gezet van alle volkeren, zo ook het geestelijke Israël c.q. de geestelijke Joden die eenmaal zekerlijk zalig zullen worden.
Het geestelijk beeld van de Rode Zee, was een teken en zegel van de afwassing der zonden, die het volk Israël in het diensthuis van Egypteland hebben verkregen. God heeft dit volk verlost middels een weg van bloedstorting en gerechtigheid. Het vergoten bloed der jonge Hebreeërs die in de Nijl waren geworpen, moest gewroken worden, omwille van de Messias die uit dat volk geboren zou worden. Dat volk droeg die Messias namelijk in hun schoot. Want, de zaligheid is uit de Joden, dat is/was de geboren Messias c.q. Jezus Christus die uit de Joden geboren is geworden, Gal. 4:4-5. De eerstgeborenen der Egyptenaren werden gewroken. Zij waren het die de erfenis en de zegen zouden verkrijgen, Hebr. 11:28. Het (geestelijke) beeld van Gal. 4:30, namelijk dat de dienstbare geenszins zal erven met de vrije (verloste) Joden. Het bloed der verzoening, en het offer des lams wees heen op het plaastvervangende offer dat Christus op Golgotha zou volbrengen, 1 Kor. 5:7. Israël is als geheel volk verlost uit de klauwen der dienstbare Egyptenaren. Er is geen klauw achtergebleven. Zo ook bij de geestelijke Joden. Hun beloofde land was het Kanaän dat zij in/door de beloofde Messias erfelijk zouden gaan beërven, Gen. 15:4-8, Gen. 22:17, Gen. 28:1-4, Ex. 32:13, Lev. 20:24, Num. 33:53, Deut. 1:8, Deut. 17:14, Jozua 1:6, Neh. 9:22-25, Psalm 37:9-11. De Rode Zee was een teken en zegel van het teken van het verlossende gestreken bloed aan de deurposten in Egypteland. Het geestelijke beeld van: “die gelooft zal hebben, en gedoopt zal zijn, zal zalig worden.”

DWW schreef:

Ander schreef:Ik refereerde in een ander topic al over de preek die ik hoorde over de doortocht van het volk van Israël. Het doopgebed refereert eraan:

gebed in doopformulier schreef:"Gij Die den verstokten Farao met al zijn volk in de Rode Zee verdronken hebt, en Uw volk Israël droogvoets daardoor geleid, door hetwelk de doop beduid werd

Wat bedoelen onze vaderen met deze zinsnede?

Abraham kreeg de beloftenis aangaande de Messias die uit zijn zoon Izaäk geboren moest worden, in de voorhuid. Hiermee was hij door God gesteld als de vader der gelovigen, uit Jood en heiden. Maar alleen de gelovige Joden en alleen de gelovige heidenen zouden zalig worden. Gelijk Israël als volk door God apart is gezet van alle volkeren, zo ook het geestelijke Israël c.q. de geestelijke Joden die eenmaal zekerlijk zalig zullen worden.
Het geestelijk beeld van de Rode Zee, was een teken en zegel van de afwassing der zonden, die het volk Israël in het diensthuis van Egypteland hebben verkregen. God heeft dit volk verlost middels een weg van bloedstorting en gerechtigheid. Het vergoten bloed der jonge Hebreeërs die in de Nijl waren geworpen, moest gewroken worden, omwille van de Messias die uit dat volk geboren zou worden. Dat volk droeg die Messias namelijk in hun schoot. Want, de zaligheid is uit de Joden, dat is/was de geboren Messias c.q. Jezus Christus die uit de Joden geboren is geworden, Gal. 4:4-5. De eerstgeborenen der Egyptenaren werden gewroken. Zij waren het die de erfenis en de zegen zouden verkrijgen, Hebr. 11:28. Het (geestelijke) beeld van Gal. 4:30, namelijk dat de dienstbare geenszins zal erven met de vrije (verloste) Joden. Het bloed der verzoening, en het offer des lams wees heen op het plaastvervangende offer dat Christus op Golgotha zou volbrengen, 1 Kor. 5:7. Israël is als geheel volk verlost uit de klauwen der dienstbare Egyptenaren. Er is geen klauw achtergebleven. Zo ook bij de geestelijke Joden. Hun beloofde land was het Kanaän dat zij in/door de beloofde Messias erfelijk zouden gaan beërven, Gen. 15:4-8, Gen. 22:17, Gen. 28:1-4, Ex. 32:13, Lev. 20:24, Num. 33:53, Deut. 1:8, Deut. 17:14, Jozua 1:6, Neh. 9:22-25, Psalm 37:9-11. De Rode Zee was een teken en zegel van het teken van het verlossende gestreken bloed aan de deurposten in Egypteland. Het geestelijke beeld van: “die gelooft zal hebben, en gedoopt zal zijn, zal zalig worden.”

Bedankt, dww.
Ook diegenen die niet behoorden tot het geestelijk Kanaän hadden het teken van het bloed. Zij gingen wel door de Rode zee. Wat betekent dat?

Wat bedoel je met deze zin: De eerstgeborenen der Egyptenaren werden gewroken. Zij waren het die de erfenis en de zegen zouden verkrijgen, Hebr. 11:28.