albion schreef:Ja dat vond hij/zij ook en hij/zij is niet eens aan verkering begonnen, maar trouwde later wel met iemand van de 'eigen richting' en kon drie jaar later weer
gaan scheiden.... omdat.... (persoonlijk)

Ik vraag me toch werkelijk af wat hier nou de moraal van is!
Klopt de aangehaalde bijbeltekst (geen juk aantrekken met de ongelovige) niet meer??? Telt alleen nog maar: ze houden zo van elkaar?

Keuze voor kerkverband is niet iets wat je makkelijk doet. In die zin is het te begrijpen dat er wat harde noten gekraakt worden door de ouders.

Dit neemt niet weg dat bepaalde kwalificaties, zoals "God verloochenen" wel érg zwaar zijn; ik zou zeggen: dit mag niet.
Uit eigen ervaring kan ik wel vertellen dat het voor veel mensen uit de GG/GGiN/OGGiN etc. niet meevalt om over de PKN iets goeds te (willen) horen. PKN staat voor sommigen synoniem voor kerk waarin homo's mogen trouwen, etc. Iets wat in een rechtse, bezwaarde PKN-gemeente absoluut niet zal gebeuren.

Het zou goed zijn als het over inhoud zou gaan, i.p.v. over de naam van het kerkverband. Ik zou die ouders willen oproepen een aantal preken uit die gemeente te beluisteren.

Luther schreef:Nooit anonieme brieven schrijven!
Misschien is het beste om het conflict te laten op de lijn waar het ligt, namelijk tussen het stel en de ouders. Jij bent in feite een derde partij. Er is geen conflict tussen jou en die ouders.
(Klinkt een beetje hard, maar zo houd je het wel het zuiverst. Dat neemt overigens niet weg dat ik je boosheid goed kan begrijpen.)

Ik denk inderdaad dat dit de beste weg is.
Jij hebt je mening uitgesproken en dan kan je je boos maken, dat anderen (misschien zelfs je vrienden) er anders over denken als jij, maar dat heeft geen zin. Probeer elkaars opvattingen te respecteren, ook in dezen.

eilander schreef:

albion schreef:Ja dat vond hij/zij ook en hij/zij is niet eens aan verkering begonnen, maar trouwde later wel met iemand van de 'eigen richting' en kon drie jaar later weer
gaan scheiden.... omdat.... (persoonlijk)

Ik vraag me toch werkelijk af wat hier nou de moraal van is!
Klopt de aangehaalde bijbeltekst (geen juk aantrekken met de ongelovige) niet meer??? Telt alleen nog maar: ze houden zo van elkaar?

Ben je een ongelovige omdat je naar een ander kerkverband gaat? kom op jongens

Volgens mij heb je sommige dingen hier niet helemaal goed gelezen

Daarnaast moeten we ons niet laten leiden door menselijke creaties als kerkverbanden maar door Christus. Gelukkig doen ze er bij mij in de kerk niet zo moeilijk over. Ik ken kerken waar ze, als je een "gemengde verkering" hebt, na een paar maanden bezoek van een ouderling krijgt, wat op zich niet verkeerd is als het uit belangstelling is, maar waar dan subtiel wordt gepolst of je toch wel vooral lid blijft van hun kerkverband.

Mijn vriendin komt uit de hervormde kerk, is later CGK geworden toen we wat kregen. Nu is ze lid van mijn gemeente en als we trouwen / verhuizen kijken we gewoon verder waar God ons roept.

Bonny schreef:

eilander schreef:

albion schreef:Ja dat vond hij/zij ook en hij/zij is niet eens aan verkering begonnen, maar trouwde later wel met iemand van de 'eigen richting' en kon drie jaar later weer
gaan scheiden.... omdat.... (persoonlijk)

Ik vraag me toch werkelijk af wat hier nou de moraal van is!
Klopt de aangehaalde bijbeltekst (geen juk aantrekken met de ongelovige) niet meer??? Telt alleen nog maar: ze houden zo van elkaar?

Ben je een ongelovige omdat je naar een ander kerkverband gaat? kom op jongens

Bonny, aub goed lezen. Ik reageerde in mijn eerste bericht op de posting van Albion. Ik heb in mijn direct daarna volgende posting aangegeven hoe ik over de door Kippetje aangedragen kwestie denk.
Voor alle duidelijkheid: nee, je bent géén ongelovige als je van een ander kerkverband bent. Volgens mij althans niet, maar ik ben dan ook van een rekverband....

Ik ben ook getrouwd met iemand van een andere kerk.
Het kwam niet in mijn hoofd op om met hem mee te gaan, dus koos hij voor mijn gemeente en deed daar belijdenis.
We lieten er onze kinderen dopen.

Hij heeft zich nooit thuis gevoeld in onze afgescheiden gemeente.
Ik kreeg er ook steeds meer moeite mee.
Nu kerken wij al weer ruim negen jaar in de kerk waarin hij is opgegroeid. Ik heb daar geen moment
spijt van maar toen we in 1990 verkering kregen, moest ik er niet aan denken om bij mijn dominee P Blok weg te gaan en Hervormd te worden. Dat was in mijn ogen ongeveer hetzelfde als afvallen van het geloof!!! In mijn hart voel ik me nog steeds verbonden met de Gereformeerde Gemeente maar ik zou nooit terug kunnen.

eilander schreef:

albion schreef:Ja dat vond hij/zij ook en hij/zij is niet eens aan verkering begonnen, maar trouwde later wel met iemand van de 'eigen richting' en kon drie jaar later weer
gaan scheiden.... omdat.... (persoonlijk)

Ik vraag me toch werkelijk af wat hier nou de moraal van is!
Klopt de aangehaalde bijbeltekst (geen juk aantrekken met de ongelovige) niet meer??? Telt alleen nog maar: ze houden zo van elkaar?

Verklaar je nader. Hij/zij is juist met de jongen/het meisje uit het eigen kerkverband getrouwd, maar helaas...

Marnix schreef:
Gelukkig doen ze er bij mij in de kerk niet zo moeilijk over.

Met alle respect, maar ik denk dat het bij jullie dan wel plaatselijk is. Misschien is het nu veranderd?

Er zijn kerken waar ze er allicht moeilijk over doen. Het verschilt per plaats. Daarom zeg ik ook niet dat ik in het kerkverband blijf waar ik nu zit, als we gaan verhuizen. In de kerk moet Jezus Christus centraal staan en niet het kerkverband en die twee gaan volgens mij moeilijk samen.

Tiberius schreef:

Luther schreef:Nooit anonieme brieven schrijven!
Misschien is het beste om het conflict te laten op de lijn waar het ligt, namelijk tussen het stel en de ouders. Jij bent in feite een derde partij. Er is geen conflict tussen jou en die ouders.
(Klinkt een beetje hard, maar zo houd je het wel het zuiverst. Dat neemt overigens niet weg dat ik je boosheid goed kan begrijpen.)

Ik denk inderdaad dat dit de beste weg is.
Jij hebt je mening uitgesproken en dan kan je je boos maken, dat anderen (misschien zelfs je vrienden) er anders over denken als jij, maar dat heeft geen zin. Probeer elkaars opvattingen te respecteren, ook in dezen.

Toch weet ik nog steeds niet of dit de juiste weg is.
Het gaat hier namelijk niet zozeer om mijn boosheid (die er overigens niet meer zo erg is, ik ben voornamelijk bedroefd). Het gaat er ook niet om dat ik andermans mening niet kan respecteren. Daar doe ik in het dagelijks leven juist altijd erg mijn best voor en dat lukt me goed!
Waar het mij omgaat is dat er 'verkeerde' dingen worden gezegd in dit verband (o.a. dat de jongen God zou verloochenen als hij zou overgaan, maar er zijn nog mindere dingen gezegd die ik liever niet wil herhalen hier). Hier KAN en MAG ik geen respect voor opbrengen! Begrijp je dat dan niet?
Het is ook absoluut niet mijn bedoeling om als een soort betweter overal gillend tussen te springen (ik hoop ook van harte niet dat dit zo overkomt).

Maar ik had echt gehoopt dat iemand hier wijze adviezen en misschien zelfs bijbelteksten zou hebben welke ik ter overdenking zou kunnen meegeven. Het maakt me een beetje bitter dat er over van alles fel wordt gediscussieerd en geen duimbreed wordt toegegeven. Maar als het een beetje te lastig wordt moeten we opeens gaan 'respecteren'.

Gaat me niet lukken. sorry

Wat er allemaal gezegd is, weet ik natuurlijk ook niet, al kan ik me dat wel enigszins voorstellen. In zulke gevallen verhitten al snel de gemoederen en verkillen de harten, het ene woord haalt het andere uit, en voor je het weet, wordt het een loopgraven discussie. Hier op het forum zie je dat vaak gebeuren.
Wanneer er wederzijds een relatie van liefde is (en dat mag ik toch wel hopen tussen ouders en kinderen), dan moet er ook in liefde over gesproken worden.

Over de kerkverbanden het volgende:
We kennen uit de NGB artikel 29 de merktekenen van de ware en van de valse kerk: "zo de Kerk de reine predikatie des Evangelies oefent; indien zij gebruikt de reine bediening der sacramenten, gelijk ze Christus ingesteld heeft; zo de kerkelijke tucht gebruikt wordt, om de zonden te straffen. Kortelijk, zo men zich aanstelt naar het zuivere Woord Gods, verwerpende alle dingen die daartegen zijn, houdende Jezus Christus voor het enige Hoofd."

En de NGB vervolgt dan: "Hierdoor kan men zekerlijk de ware Kerk kennen, en het komt niemand toe zich daarvan te scheiden."

In de reformatorische gezindte belijden we: kerkverbanden die ten volle staan in de lijn van de Bijbel en de 3FvE zijn (deel van) de ware kerk.
Ik kan me voorstellen als je zoon of dochter zich buiten deze kring gaat begeven, dat je daar grote moeite mee hebt. Want laten we wel wezen: we kunnen elkaar wel liefjes over de bol aaien en respect hebben voor elkaar, maar er zijn genoeg kerken waar de waarheid toch behoorlijk wat geweld aangedaan wordt.
Om concreet te worden: ik zou er erg veel moeite mee hebben als mijn zoon of dochter zich aan zou sluiten bij een kerk waar men een functioneel verbondsautomatisme leert. Ze gaan dan beslist naar een valse kerk.

Nogmaals: hoe het in jouw concrete case ligt, weet ik natuurlijk niet, maar ik zou met deze noties wel terdege rekening houden als ik jou was. Het komt me voor, dat die ouders het beste voor hun kinderen zoeken, maar wellicht een onjuiste benadering kiezen.

Kippetje schreef:Toch weet ik nog steeds niet of dit de juiste weg is.
Het gaat hier namelijk niet zozeer om mijn boosheid (die er overigens niet meer zo erg is, ik ben voornamelijk bedroefd). Het gaat er ook niet om dat ik andermans mening niet kan respecteren. Daar doe ik in het dagelijks leven juist altijd erg mijn best voor en dat lukt me goed!
Waar het mij omgaat is dat er 'verkeerde' dingen worden gezegd in dit verband (o.a. dat de jongen God zou verloochenen als hij zou overgaan, maar er zijn nog mindere dingen gezegd die ik liever niet wil herhalen hier). Hier KAN en MAG ik geen respect voor opbrengen! Begrijp je dat dan niet?
Het is ook absoluut niet mijn bedoeling om als een soort betweter overal gillend tussen te springen (ik hoop ook van harte niet dat dit zo overkomt).

Maar ik had echt gehoopt dat iemand hier wijze adviezen en misschien zelfs bijbelteksten zou hebben welke ik ter overdenking zou kunnen meegeven. Het maakt me een beetje bitter dat er over van alles fel wordt gediscussieerd en geen duimbreed wordt toegegeven. Maar als het een beetje te lastig wordt moeten we opeens gaan 'respecteren'.

Gaat me niet lukken. sorry

Nou, respect gaat misschien wat ver. Want als ik jouw verhaal goed begrijp, dan is juist de respectloosheid van die ouders hetgeen waarover jij zo bedroefd bent.

Wat ik in mijn posting heb willen zeggen, is dat het conflict over deze zaken niet in eerste instantie tussen jou en een ander gaat. De algemene les is dat je daar ook maar niet tussen moet gaan zitten.
En ik ben het met je eens: Dat kan heel veel pijn veroorzaken, ook bij jou. Respect is dan moeilijk op te brengen.

Ik denk dat het in jouw situatie beter is om het gewoon te laten rusten en in gebed te vragen of de Heere aan beide partijen wil laten zien wat de juiste weg is. Als je iets meer over de grenzen van ons land kijkt, zie je dat er veel meer Christenen zijn, die misschien niet in alle dingen hetzelfde denken als onder ons gebruikelijk, maar niet minder toch broeders en zusters zijn. Er is een categorie mensen die dat niet wil zien en alles buiten het eigen kerkverband als dwaling ziet.

Luther schreef:

Kippetje schreef:Toch weet ik nog steeds niet of dit de juiste weg is.
Het gaat hier namelijk niet zozeer om mijn boosheid (die er overigens niet meer zo erg is, ik ben voornamelijk bedroefd). Het gaat er ook niet om dat ik andermans mening niet kan respecteren. Daar doe ik in het dagelijks leven juist altijd erg mijn best voor en dat lukt me goed!
Waar het mij omgaat is dat er 'verkeerde' dingen worden gezegd in dit verband (o.a. dat de jongen God zou verloochenen als hij zou overgaan, maar er zijn nog mindere dingen gezegd die ik liever niet wil herhalen hier). Hier KAN en MAG ik geen respect voor opbrengen! Begrijp je dat dan niet?
Het is ook absoluut niet mijn bedoeling om als een soort betweter overal gillend tussen te springen (ik hoop ook van harte niet dat dit zo overkomt).

Maar ik had echt gehoopt dat iemand hier wijze adviezen en misschien zelfs bijbelteksten zou hebben welke ik ter overdenking zou kunnen meegeven. Het maakt me een beetje bitter dat er over van alles fel wordt gediscussieerd en geen duimbreed wordt toegegeven. Maar als het een beetje te lastig wordt moeten we opeens gaan 'respecteren'.

Gaat me niet lukken. sorry

Nou, respect gaat misschien wat ver. Want als ik jouw verhaal goed begrijp, dan is juist de respectloosheid van die ouders hetgeen waarover jij zo bedroefd bent.

Wat ik in mijn posting heb willen zeggen, is dat het conflict over deze zaken niet in eerste instantie tussen jou en een ander gaat. De algemene les is dat je daar ook maar niet tussen moet gaan zitten.
En ik ben het met je eens: Dat kan heel veel pijn veroorzaken, ook bij jou. Respect is dan moeilijk op te brengen.

Ik denk dat het in jouw situatie beter is om het gewoon te laten rusten en in gebed te vragen of de Heere aan beide partijen wil laten zien wat de juiste weg is. Als je iets meer over de grenzen van ons land kijkt, zie je dat er veel meer Christenen zijn, die misschien niet in alle dingen hetzelfde denken als onder ons gebruikelijk, maar niet minder toch broeders en zusters zijn. Er is een categorie mensen die dat niet wil zien en alles buiten het eigen kerkverband als dwaling ziet.

Je slaat de spijker op zijn kop. Het is juist de respectloosheid waarmee wordt omgegaan met dit stel vanuit de ouders. Mij raakt het eerlijk gezegd persoonlijk niet zo wat ze van mij vinden. Het is ook absoluut niet mijn streven om koste wat het kost mijn 'waarheid' door te drukken of ergens tussen te komen waar ik eigenlijk niet hoor te zijn als derde partij. Noch wil ik mij bemoeien met zaken die mij niet aangaan.
Maar dit stel bevind zich 'dichtbij' en stort ook regelmatig het hart uit bij mij. Ik kan er dus ook niet voor weglopen.

Het feit blijft dat ik er een heel onprettig gevoel bij hou. En ook beslist niet wil dat vanwege mij de zaak nog ingewikkelder wordt.

Niettemin allemaal bedankt voor de reacties hoor, ik hoop dat ik niet al te frusty overkom, want normaal gesproken ben ik de nuchterheid zelve (zij het wel met enig temperament....)

Uiteraard is een huwelijk buiten eigen kerkverband geen probleem.
Het is afschuwelijk zoals ouders hun volwassen kinderen kunnen behandelen in dit soort situatie's. Omder het mom van 'liefde en bezorgdheid' worden kinderen gemanipuleerd, vertrouwens verbroken, en volgen er soms breuken tussen ouders en kinderen, om niets. Omdat er oprechte liefde was, en misschien wel een oprecht geloven.