Dat was vroeger in het RD altijd zo komisch: de contactadvertenties. "Oude waarheid toegedaan", "zondag in ere houdend", "geen tv bezittend",BJD schreef:Of die advertenties voor bepaalde kraamhulp "geen televisie" (weer heel wat anders..) Waar je verder lid van bent (tijdschriften) en wat je verder 's avonds doet is kennelijk geen probleem.. maar geen televisie
Vandaar ook dat ik pleit voor een sobere rouwadvertentie c.q. -brief.memento schreef:Ook zulke alternatieven geldt: Tenzij de familie van de overleden die woorden zelf ter harte genomen hebben, en zich bekeerd hebben, is zo'n onderschrift pure leegte, en daarom zeer ongepast, ja eigenlijk godslasterlijk!Da Capo schreef: Vervolgens moeten we inderdaad oppassen voor 'standaard' zinnen, die 'in gaan slijten'. Als variant zou je wellicht kunnen denken om de lezer van de advertentie aan te spreken in de zin van 'bereid ook gij uw huis, want ook gij moet sterven'. Of vinden we dat te confronterend in een rouw advertentie? (weet het eerlijk gezegd zelf niet...)
Oh, hoe betoond iemand die zulke vrome woorden de ander durft voor te houden, maar er zelf aan ongehoorzaam is, dat hij niets, maar dan ook niets van de ernst van de (eeuwige) dood snapt!
Even voor de duidelijkheid Da Capo: ik heb niet gezegd dat het gewoon is.Da Capo schreef:Zomaar wat gedachten van mijn kant.fluitje schreef:(...)
Maar bij iemand, laat ik zeggen boven de 80, waar we vaak toch spreken van mensen van de dag, is voor mij de roepstem minder.
Natuurlijk, moet men altijd bereid zijn enzovoort. Ik wil die discussie ook niet aangaan.
(...)
Allereerst, is het juist schokkend te moeten ervaren dat we het 'gewoon' vinden dat mensen, "laat ik zeggen boven de 80", sterven. Of we nu jong of oud sterven (in het licht van de eeuwigheid zijn we even oud), we moeten dan God ontmoeten. Dat is de lering die we uit ieder sterfgeval moeten trekken. De dood is niet zo 'gewoon', de eerste hoofdstukken van Genesis zijn daar heel helder in. Als we onbekeerd sterven zal het zo verschrikkelijk zijn, dat het ons begrip te boven gaat.
Vervolgens moeten we inderdaad oppassen voor 'standaard' zinnen, die 'in gaan slijten'. Als variant zou je wellicht kunnen denken om de lezer van de advertentie aan te spreken in de zin van 'bereid ook gij uw huis, want ook gij moet sterven'. Of vinden we dat te confronterend in een rouw advertentie? (weet het eerlijk gezegd zelf niet...)
da's niet echt te vermoeden, nee. Het is alleen meestal het geval dat de kaart en de advertenties in de verschillende kranten dezelfde tekst hebben (toen wij dat onlangs moesten opstellen was het niet onze bedoeling om vroom te gaan zitten doen in het RD; we hebben er puur niet bij nagedacht dat we in dat medium die zin wel konden laten vervallen).Kaw schreef:En die lezen het RD?Zita schreef:wat is daar mis mee? Als de overledene een kennissenkring had waarin zich ook mensen bevonden die niet weten dat het in reformatorische kring niet zo gebruikelijk (en zelfs niet zo wenselijk) is om bloemen mee te brengen of te laten opsturen, is het volgens mij wel goed om te vermelden. Het kan onduidelijkheid of pijnlijke situaties voorkomen.Kaw schreef:Of de 'geen bloemen' in de rouwadvertenties.
Toch welAriene schreef:Hebben jullieweleens nagedacht over de zin
"Heden behaagde het de Heere om tot zich te nemen.."
Alsof de Heere er behagen in heeft mensen te laten sterven.
Een gelovige sterft niet maar ontslaapt.Ariene schreef:Hebben jullieweleens nagedacht over de zin
"Heden behaagde het de Heere om tot zich te nemen.."
Alsof de Heere er behagen in heeft mensen te laten sterven.
dat lijkt me andersom gedacht.Bert Mulder schreef:Toch welAriene schreef:Hebben jullieweleens nagedacht over de zin
"Heden behaagde het de Heere om tot zich te nemen.."
Alsof de Heere er behagen in heeft mensen te laten sterven.
Kom Heere Jezus!
Dat we allen met Paulus zeggen mogen: Het sterven is mij gewin!
Voor gelovigen is sterven niet de straf op de zonde, maar slechts een overgang tot het eeuwige leven. Wel is de dood de laatste vijand. Maar zo zal ik altijd bij de Heere wezen.Ariene schreef:dat lijkt me andersom gedacht.Bert Mulder schreef:Toch welAriene schreef:Hebben jullieweleens nagedacht over de zin
"Heden behaagde het de Heere om tot zich te nemen.."
Alsof de Heere er behagen in heeft mensen te laten sterven.
Kom Heere Jezus!
Dat we allen met Paulus zeggen mogen: Het sterven is mij gewin!
Wij kunnen soms verlangen te sterven wanneer we zeker mogen weten bij Hem te mogen zijn
Maar vergeet niet dat de dood nog altijd het loon is op de zonde en de laatste vijand die overwonnen moet worden.
Zal het de Heere dan behagen om (kinderen en geen kinderen) die dood in te doen gaan?
Ik zou ze ook zeker niet wegsturen.helma schreef:is het héél erg als mensen toch per ongeluk bloemen meenemen?
ik zou zelf niet gauw bloemen op een graf leggen denk ik, maar als iemand het zou doen bij een begrafenis zou ik er toch ook geen drama van maken
het hoeft van mij in ieder geval niet op de kaart.Bij een dodenherdenking vinden we de kransen heel normaal
en ook niets van gepaste kleding......
Het zou bijv. voor je buren een verhindering zijn om naar de begrafenis/rouwdienst te komen, terwijl ze misschien dán voor de eerste keer in aanraking komen met het Evangelie
Soms denk ik: waar doen we toch moeilijk over?maar misschien ben ik wel erg afgedwaald....
Ik zou het wel erg vinden. We hoeven ons toch niet altijd aan te passen aan anderen! Het meest emotionele moment hoeft een ander met zijn fratsen toch niet te verstoren?helma schreef:is het héél erg als mensen toch per ongeluk bloemen meenemen?
ik zou zelf niet gauw bloemen op een graf leggen denk ik, maar als iemand het zou doen bij een begrafenis zou ik er toch ook geen drama van maken
het hoeft van mij in ieder geval niet op de kaart.Bij een dodenherdenking vinden we de kransen heel normaal
en ook niets van gepaste kleding......
Het zou bijv. voor je buren een verhindering zijn om naar de begrafenis/rouwdienst te komen, terwijl ze misschien dán voor de eerste keer in aanraking komen met het Evangelie
Soms denk ik: waar doen we toch moeilijk over?maar misschien ben ik wel erg afgedwaald....
Kun je in liefde meegebrachte bloemen kwalificeren als fratsen en verstoring?Erasmiaan schreef:Ik zou het wel erg vinden. We hoeven ons toch niet altijd aan te passen aan anderen! Het meest emotionele moment hoeft een ander met zijn fratsen toch niet te verstoren?helma schreef:is het héél erg als mensen toch per ongeluk bloemen meenemen?
ik zou zelf niet gauw bloemen op een graf leggen denk ik, maar als iemand het zou doen bij een begrafenis zou ik er toch ook geen drama van maken
het hoeft van mij in ieder geval niet op de kaart.Bij een dodenherdenking vinden we de kransen heel normaal
en ook niets van gepaste kleding......
Het zou bijv. voor je buren een verhindering zijn om naar de begrafenis/rouwdienst te komen, terwijl ze misschien dán voor de eerste keer in aanraking komen met het Evangelie
Soms denk ik: waar doen we toch moeilijk over?maar misschien ben ik wel erg afgedwaald....
