Toch denk ik dat het in dit geval wel opgaat: bezorgdheid voor misbruik kan ontaarden in onterechte angst voor gébruik.

Tiberius schreef:

Marnix schreef:

zusterelly schreef:Mbt het vasten: Calvijn was bang voor superstitie. ...

(...)
Angst is een slechte raadgever, dat blijkt wel weer.

Grappig gevonden.
Alleen klopt het niet. Het woord "bang" heeft twee betekenissen (bezorgd en angstig), die je niet door elkaar kan gebruiken.

Dat is niet helemaal correct. Deze twee betekenissen staan niet geheel los van elkaar. In bezorgdheid zit ook altijd een element van angst, net als andersom.

Afgewezen schreef:Toch denk ik dat het in dit geval wel opgaat: bezorgdheid voor misbruik kan ontaarden in onterechte angst voor gébruik.

Calvijns angst voor het mystieke laat zich prima vertalen naar vandaag de dag:

De mystieken in Calvijns tijd zijden dingen die tégen de Schrift ingingen. Men denke aan uitspraken als dat men één met God was, of dat men in God opging, etc.

Het grote probleem is echter dat men hen niet tegen mocht spreken. Het waren immers vrome mensen, kinderen Gods, die door de Heilige Geest verlicht en geleidt werden. Ja, eigenlijk toonde iemand met zijn kritiek op deze mensen dat hij niet het echte, geestelijke leven kende...

Josephus schreef:

Tiberius schreef:Grappig gevonden.
Alleen klopt het niet. Het woord "bang" heeft twee betekenissen (bezorgd en angstig), die je niet door elkaar kan gebruiken.

Dat is niet helemaal correct. Deze twee betekenissen staan niet geheel los van elkaar. In bezorgdheid zit ook altijd een element van angst, net als andersom.

Ok. In dat geval klopt het spreekwoord niet.

Tiberius schreef:

Josephus schreef:

Tiberius schreef:Grappig gevonden.
Alleen klopt het niet. Het woord "bang" heeft twee betekenissen (bezorgd en angstig), die je niet door elkaar kan gebruiken.

Dat is niet helemaal correct. Deze twee betekenissen staan niet geheel los van elkaar. In bezorgdheid zit ook altijd een element van angst, net als andersom.

Ok. In dat geval klopt het spreekwoord niet.

Want? (Spreekwoorden kloppen trouwens wel vaker niet.)

Josephus schreef:

Tiberius schreef:Ok. In dat geval klopt het spreekwoord niet.

Want?

Omdat bezorgdheid (want daar praat je dan kennelijk over) wel degelijk een goede raadgever kan zijn.

Tiberius schreef:

Josephus schreef:

Tiberius schreef:Ok. In dat geval klopt het spreekwoord niet.

Want?

Omdat bezorgdheid (want daar praat je dan kennelijk over) wel degelijk een goede raadgever kan zijn.

Dat ben ik met je eens. Maar dat geldt net zo goed voor angst. In die zin is het spreekwoord inderdaad niet waterdicht, maar dat is volgens mij ook niet de bedoeling van een spreekwoord.

Tiberius schreef:

Marnix schreef:

zusterelly schreef:Mbt het vasten: Calvijn was bang voor superstitie. ...

(...)
Angst is een slechte raadgever, dat blijkt wel weer.

Grappig gevonden.
Alleen klopt het niet. Het woord "bang" heeft twee betekenissen (bezorgd en angstig), die je niet door elkaar kan gebruiken.

Het gaat om het gevolg. Bang zijn om iets verkeerd te doen en het dan helemaal niet doen, dat klopt niet. Ik moet onwillekeurig even denken aan die man met dat ene talent, die bang is dat het handelen hem niet goed af zal gaan en daarom het talent maar in de grond verstopt. Stel dat we zouden zeggen: We zijn bang dat we het avondmaal niet goed vieren, dus vieren we het maar helemaal niet, dan zou dat toch ook vreemd zijn? Wat ik wil aangeven is dat iets helemaal niet doen dan geen goed alternatief is. Dat is toch ook de lijn van de Bijbel zoals ik in mijn vorige posting heb geprobeerd aan te wijzen? De oproep tot vasten en de waarschuwing tegen verkeerd vasten. Ik denk dat we als kerken die lijn ook moeten kiezen, het is een andere houding dan die van: Laten we het maar niet doen, dan doen we het ook niet verkeerd. Bezorgdheid mag niet leiden tot "het dan maar helemaal niet doen". Dan is het een slechte raadgever. Leidt het tot "het wel doen en dat op een zorgvuldige manier", dan is bezorgdheid een goede raadgever.

Marnix schreef:Het gaat om het gevolg. Bang zijn om iets verkeerd te doen en het dan helemaal niet doen, dat klopt niet. Ik moet onwillekeurig even denken aan die man met dat ene talent, die bang is dat het handelen hem niet goed af zal gaan en daarom het talent maar in de grond verstopt. Stel dat we zouden zeggen: We zijn bang dat we het avondmaal niet goed vieren, dus vieren we het maar helemaal niet, dan zou dat toch ook vreemd zijn? Wat ik wil aangeven is dat iets helemaal niet doen dan geen goed alternatief is. Dat is toch ook de lijn van de Bijbel zoals ik in mijn vorige posting heb geprobeerd aan te wijzen? De oproep tot vasten en de waarschuwing tegen verkeerd vasten. Ik denk dat we als kerken die lijn ook moeten kiezen, het is een andere houding dan die van: Laten we het maar niet doen, dan doen we het ook niet verkeerd. Bezorgdheid mag niet leiden tot "het dan maar helemaal niet doen". Dan is het een slechte raadgever. Leidt het tot "het wel doen en dat op een zorgvuldige manier", dan is bezorgdheid een goede raadgever.

Ok, helder.
Daar ben ik het mee eens.