Jongere schreef:Ten eerste, het was geen cynisme maar een oprechte vraag. Ik meende ooit gehoord te hebben dat Spruyt lid was van een behoudend kerkgenootschap maar heb de laatste jaren eigenlijk daar weinig over gehoord. Het zou toch kunnen dat hij daar vertrokken is?

Ten tweede, ik kan echt niet tegen die houding: christen zijn ben je thuis maar de politiek staat daar los van. Ik vind het verwonderlijk dat jij als ras-conservatief deze extreme liberale visie ook aanhangt. Volgens mij is het juist andersom. Is het mogelijk dat een oprecht christen ergens niet over zijn geloof spreekt? Lees het interview met van der Schans een tijdje terug in Terdege, dat zijn wijze woorden. Of met Ian Paisley, die in ieder gesprek dat hij voerde Tony Blair op Jezus wees. Als ik jouw postings lees, Billy (vat dit niet persoonlijk op maar meer als vraag), lijkt het altijd alsof je een heel overtuigde visie hebt op het gebied van de politiek en daar bijzonder veel van af weet maar dat je geloof daar vrijwel los van staat. Voor mezelf vind ik dat lastig. Ik zou het ook moeilijk vinden om me in zo'n vriendenkring te bewegen met bijv. Andreas Kinneging, zelfs al vind ik het boek van die man ongelofelijk sterk en is hij echt een heel positief figuur voor onze samenleving. Maar het diepste wat je stuurt en bindt als christen, waar je je vrienden aan ontleent, dat is toch je identiteit?

Ben het in veel met je eens, Jongere. Alleen wil ik dit nog toevoegen: een van mijn beste vrienden bevindt zich in de vriendenkring van Kinneging. Ze hebben een soort leeskring waarin ze de grote werken uit de christelijke traditie bestuderen, onlangs bijv. 'Cur Deus Homo'. Van hem hoor ik dat Kinneging zich echt verdiept in het christendom, en niet alleen uit intellectuele, maar ook uit persoonlijke belangstelling. Hij kent de kerkelijke kaart van Nederland, inclusief de rechterkant van de gereformeerde gezindte, beter dan menig levenslang christen. Hij kerkt ook in kerken van Ger. Gem tot vrijzinnig, en heeft (uiteraard bijna, zou je zeggen) een voorkeur voor degelijke preken van een uur, waarin onverbloemd de Bijbel wordt uitgelegd. Wat hem weerhoudt christen te worden, is de leer van de verzoening. Kortom, deze man 'verdient' ons gebed, dat hij van een bijna-christen een werkelijk christen mag worden.

Kinneging is inderdaad een interessant figuur. Ik heb nog een artikel van hem op de computer over het Conservatisme. Hij gaat dieper in op de historische wording van deze politieke stroming. Hoewel zijn gedachtes goed zijn, denk ik dat hij een achterhoedegevecht voert. De ideeen zijn bij het groot publiek niet interessant en zullen het, denk ik ook niet meer worden.

Wat BJ Spruyt betreft, dat hij in zee ging met Wilders, is me erg afgevallen.

jvdg schreef: vage tekst vol van wollige intellectuele kretologie die mij niet echt aansprak.

Was ik al bang voor. Sommige mensen maken er een sport van zo veel mogelijk moeilijke woorden te gebruiken.

Ik moet toegeven dat ik de collums van BJS toch wel goed vind. Het taalgebruik valt alles mee.

Gian schreef:Ik moet toegeven dat ik de collums van BJS toch wel goed vind. Het taalgebruik valt alles mee.

Tot die mening ben ik inmiddels (gelukkig) ook gekomen.

Bart Jan Spruyt schrijft uitstekend. Ook durft hij soms gevoelige onderwerpen aan te snijden en doro te lichten. Dat op zich vind ik al een kwaliteit. Waar anderen vaak niet verder durven gaan of bedektelijk 'plaagstootjes' uitdelen en gaan schelden (de man van de platgetreden paadjes, dr. C. S. L. Janse o.a.), gaat Bart Jan gewoon eerlijk verder. Complimenten daarvoor!

De columns die ik tot nu toe van hem heb gelezen vond ik zeker de moeite waard, ja! Al zitten er soms wat tè veel 'grappige zinnen' in, dat leest vervelend. Leon de Winter deed meestal geen moeite om heel aantrekkelijk te schrijven, maar maakte gewoon een punt - punt uit. Maar het heeft allebei wel wat.

Ik wacht in stilte op een column met een vlammend betoog voor het christendom. Pas dan durft hij ècht zijn hoofd boven het maaiveld uit te steken. Hij schrijft op persoonlijke titel, het zou een mooie gelegenheid zijn om ècht iets spraakmakends te schrijven. Want wat je zegt, claus, over gevoelige onderwerpen aan durven te wijzen: dat is inderdaad goed, maar geen kunst als al je lezers het toch wel met je eens zijn. En de doorsnee Elsevier-lezer is het meestal wel met zijn columns eens, durf ik wel te stellen (op basis van wat ik tot nu toe heb gelezen). Dus zo heel moeilijk is het voor hem nou ook weer niet.

Ik vraag me af of Spruyt dat durft te wagen. De meeste mensen hebben zo'n groot vooroordeel tegen christenen dat ze Spruyt gelijk niet meer geloofwaardig zullen vinden, of iets dergelijks. (Christenen zijn immers een beetje dom, om nog zo in de achterhaalde bijbel te geloven.) Tenminste, ik kan me voorstellen dat veel lezers instinctief zo zullen reageren. Dat betekent niet dat ik ook hoop op een mooie pro-christelijke column.

Ja, kijk aan de ene kant hoeft het van mij niet. Hij zegt nu hele rake dingen over de samenleving, heeft een scherpe geest en pen. Maar dat doen zijn collega's net zo goed. Daarom zou ik het een verademing vinden als een columnist in Elsevier nu eens niet nep-gewaagd doet maar ècht gewaagd. Als je echte scherpe columns wilt schrijven moet je geen columns schrijven waar je lezerspubliek de vingers bij aflikt, maar die ze raakt.
Kijk, een beetje christelijk kan altijd door de waarden van bijv. het kabinet te verdedigen. Arendo Joustra (hoofdredacteur) is ook vaak voor de SGP in zijn stukjes als het gaat over bijv. het proefproces tegen die partij. Maar dat komt omdat het conservatieve gedachtengoed veel raakvlakken heeft met gebieden van het christendom. Maar nu eens ècht uitgesproken christelijk, te beweren dat er geen andere Naam gegeven is.. wie durft dat? Als columnist op persoonlijke titel heeft Spruyt daar nu de tijd van zijn leven voor en ik hoop dat hij het aandurft. Dan onderscheidt hij zich pas ècht van alle andere conservatieve denkers.

Helemaal eens. Ik vroeg me gewoon af of Spruyt dat zou durven of bang was niet heel erg geloofwaardig meer te zijn als hij plotseling 'ultra-gereformeerd' blijkt te zijn (of weet de gemiddelde lezer wel dat hij christelijk is?).

Ik denk niet dat dat een probleem is. Ben Tichelaar is columnist voor de Intermediair en hij profileert zich ook als christen. Zonder problemen.
Grappig overigens dat hij een van de opvolgers is van Ronald Plasterk (de huidige minister). Zo zie je maar: het kan verkeren.

Hummel schreef:Helemaal eens. Ik vroeg me gewoon af of Spruyt dat zou durven of bang was niet heel erg geloofwaardig meer te zijn als hij plotseling 'ultra-gereformeerd' blijkt te zijn (of weet de gemiddelde lezer wel dat hij christelijk is?).

Dit is Spruyt zijn werk, daarvoor krijgt hij denk ik een behoorlijke vergoeding en dat is hem van harte gegund. Zijn column is niet bedoeld voor evangelisatie maar om zaken in de maatschappij als het moet messcherp aan de kaak te stellen.

Ik weet niet wat voor werk jullie doen, maar als je bij mij zou werken, wordt je beoordeeld om wat je presteert en je wordt niet betaald om te evangeliseren.
Je houding en opstelling zegt meer over je dan vrome woorden. Daarmee zeg ik niet dat je op je werk nooit eens iets mag zeggen van de hoop die in je is en de hoop op een herstelling van alle dingen. Maar in de eerste plaats moeten jullie en ik gewoon ons werk doen.
Waarom dit bij Spruyt anders zo liggen begrijp ik niet.

Ik denk niet dat het reël is om van Spruyt een getuigenis te verwachten in de Elsevier. Als je goed leest, lees je tussen neus en lippen door echt wel uit welke hoek hij komt. Bovendien passert de collum ongetwijfeld de redactie en ik geloof nou niet echt dat daar ruimte gelaten wordt voor een bepaalde overtuiging. Er zijn meer mensen die Elsevier lezen, die pikken dat niet.
Leon de Winter kreeg al genoeg kritiek, alleen omdat hij liet blijken pro-israël te wezen.

Ik denk eerder dat ons verlangen naar de standpunten van Spruyt te maken heeft met zijn activiteiten van de laatste jaren, als dat er in de Elsevier getuigt moet worden.

Spruyt komt vast wel weer een keer in het RD.

Een der hoofdtaken van een columnist is het prikkelen van de lezers van zijn column.
De heer Spruyt begint wat dat betreft aardig op gang te komen.

Zijn christelijke achtergrond is nog niet expliciet aan de orde gekomen, hoewel hij wel de normen en waarden van nederlands reformatorisch volksdeel "voorzichtig aantipt".

Hij behoeft idd geen evangelisatie te bedrijven, maar hij is "het aan zijn stand verplicht" toch uit te komen voor zijn christelijke principes. Wat dat betreft onderschrijf ik de analyse van Jongere.

Ik heb goede hoop dat dit nog wel (deels) komt, maar na 4 à 5 columns is het nog veel te vroeg om hem daarop te beooordelen.

Toeschouwer schreef:Dit is Spruyt zijn werk, daarvoor krijgt hij denk ik een behoorlijke vergoeding en dat is hem van harte gegund. Zijn column is niet bedoeld voor evangelisatie maar om zaken in de maatschappij als het moet messcherp aan de kaak te stellen.

Ik weet niet wat voor werk jullie doen, maar als je bij mij zou werken, wordt je beoordeeld om wat je presteert en je wordt niet betaald om te evangeliseren.
Je houding en opstelling zegt meer over je dan vrome woorden.

Ik zou ten eerste geen werk willen hebben waar ik me niet als christen kan profileren. Ik ben in de eerste plaats christen, pas ver daarna werknemer. Logisch, het geloof is het doel van deze wereld, dat overstijgt alle andere structuren. Ik vind het altijd vreemd om die dingen van elkaar te scheiden, dat klinkt wel heel erg liberaal: het geloof is voor achter de voordeur. Dat druist in tegen de essentie van het geloof.
Ten tweede heb je als columnist weinig aan je houding en opstelling, je zult het daar alleen met je woorden moeten doen - dat is nu eenmaal de aard van dat soort werk dus moeilijk vergelijkbaar met "de werkvloer".

Gian schreef:Bovendien passert de collum ongetwijfeld de redactie en ik geloof nou niet echt dat daar ruimte gelaten wordt voor een bepaalde overtuiging. Er zijn meer mensen die Elsevier lezen, die pikken dat niet.

Kijk, dat vind ik nou juist het slappe eraan. Lees je een column om het er lekker mee eens te zijn en je eigen mening bevestigd te zien, of lees je een column om erdoor geraakt, geprikkeld en wellicht verontwaardigd te worden?

Overigens kan ik het me wel voorstellen dat een weekblad inderdaad een columnist wil die gewoon het lezerspubliek 'naar de mond schrijft' en dat je van je werkgever gewoon alleen dingen mag schrijven die goed zullen liggen bij de mensen. Maar als columnist zijn bij Elsevier echt zo'n consumptiebaantje is, dan is dat absoluut geen baantje voor iemand van het kaliber van Spruyt. Daar zou ik me niet voor lenen als intellectueel, en ik kan me moeilijk voorstellen dat De Winter en Fortuyn dat bijv. wel hebben gedaan.