Kerken willen eigen grafveld

[MarthaMartha]

Waarschijnlijk heeft het te maken met nieuwe regelgeving rond grafrechten?
De kosten voor een graf zijn enorm gestegen en gaan ook nog veel verder omhoog.
Begraven wordt een zeer kostbare aangelegenheid, en voor wie geen verzekering of geld ervoor apart heeft: begraven worden door de gemeente is echt erg!!!
Als je op deze manier de kosten voor mensen kunt drukken, vind ik het nog niet zo vreemd.

[Auto]

Waarschijnlijk heeft het te maken met nieuwe regelgeving rond grafrechten?
De kosten voor een graf zijn enorm gestegen en gaan ook nog veel verder omhoog.
Begraven wordt een zeer kostbare aangelegenheid, en voor wie geen verzekering of geld ervoor apart heeft: begraven worden door de gemeente is echt erg!!!
Als je op deze manier de kosten voor mensen kunt drukken, vind ik het nog niet zo vreemd.

Inderdaad. Door het met vrijwilligers te doen uit de kerkgemeenschappen scheelt het de plaatselijke gemeente ook veel geld. Waarom dan alleen voor de aangesloten kerken? Omdat ze in Tholen een aantal zaken hebben vrij gegeven t.a.v. de voorwaarden hoe een graf er uit moet zien. Dan betekend het dat als je de hele begraafplaats zou onderhouden als vrijwilligers gedwongen wordt om alle graven te verzorgen. Je wilt niet weten op sommige begraafplaatsen sommige graven er uit zien als enorme opgetuigde kunst attracties. Ik kan me voorstellen dat dat weerstand opwekt. Dus vraag je om een appart gedeelte van de begraafplaats. Daarnaast zijn er in de landen al veel meer begraafplaatsen die onder verantwoording van een kerkgemeenschap blijven of dat kerken zelf een begraafplaats in beheer nemen vanwege het feit dat hetzelfde terrein er een crematorium duidelijk aanwezig is.

[wim]

refo-zuilen...

[Auto]

refo-zuilen...

Tuurlijk

[Lapressa]

Ik vind zo'n eigen grafveld niet van belang.

Anderzijds kennen we in NL wel de RK-begraafplaatsen, Joodse begraafplaatsen en ik weet ook van een begraafplaats voor zigeuners.

Door uiterlijke gebruiken en rituelen die met begraven van onze medemensente uit voor ons totaal vreemde culturen zich voordoen, kan ik me wel iets voorstellen dat mensen niet nabij dergelijke graven begraven willen worden.

Maar om daarom reformatorische grafvelden te gaan aanleggen?

Het hoeft toch geen apart veld te zijn? Het kan ook een gedeelte van de gemeentelijke begraafplaats zijn.

Goede oplossing, maar ook praktisch haalbaar?

Dat moet haalbaar zijn aangezien de RK dat ook heeft. Hun overledenen liggen in de grond die door de priester gewijd is.

Ik vraag mij af waarom dit verzoek is gemaakt. Voor mij zal het niet hoeven. Daarbij is het toch mooi dat je zelfs door middel van graven iets kan uitdragen. Juist de teksten die op de stenen staan kunnen veel zeggen. Als je een apart deel gaat maken komen daar waarschijnlijk alleen nog 'eigen' mensen.

[helma]

In Norwich hebben ze een Hollands hoekje op de begraafplaats

[Oude-Waarheid]

In Norwich hebben ze een Hollands hoekje op de begraafplaats

Oorlogsgraven?

[helma]

In Norwich hebben ze een Hollands hoekje op de begraafplaats

Oorlogsgraven?

nee.....emigranten
mijn opa en oma liggen er begraven

[Lourens]

Ik moet denken aan het graf van mijn schoonvader........... 'De Heere is mijn Herder staat erop'.
Een getuigenis hoe hij mocht leven in afhankelijkheid van Hem

De grafsteen ernaast............'wel verloren maar niet vergeten'.
Ze bedoelden het vast niet zo maar voor mij vind ik het vreselijk om zoiets op zo'n steen te lezen. Dan is er geen hoop meer.

[Wilma van den Berg]

Ik moet denken aan het graf van mijn schoonvader........... 'De Heere is mijn Herder staat erop'.
Een getuigenis hoe hij mocht leven in afhankelijkheid van Hem

De grafsteen ernaast............'wel verloren maar niet vergeten'.
Ze bedoelden het vast niet zo maar voor mij vind ik het vreselijk om zoiets op zo'n steen te lezen. Dan is er geen hoop meer.

En juist dáárom vraag ik me nog altijd af óf het wel goed is om een 'eigen' begraafplaats te willen hebben als kerkelijke gemeente oid.

[Auto]

Ik moet denken aan het graf van mijn schoonvader........... 'De Heere is mijn Herder staat erop'.
Een getuigenis hoe hij mocht leven in afhankelijkheid van Hem

De grafsteen ernaast............'wel verloren maar niet vergeten'.
Ze bedoelden het vast niet zo maar voor mij vind ik het vreselijk om zoiets op zo'n steen te lezen. Dan is er geen hoop meer.

En juist dáárom vraag ik me nog altijd af óf het wel goed is om een 'eigen' begraafplaats te willen hebben als kerkelijke gemeente oid.

En wat als er aan de linkerkant een monument staat in de vorm van een biertap met als tekst "drinken was zijn leven, we missen je" en je aan de rechterkant geconfronteerd wordt met ook zo'n appart monument of tekst. Vervolgens moeten vrijwilligers van een kerk dat gaan onderhouden. Ik zou daar grote moeite mee hebben en die kant gaan we wel op. Dat alles acceptabel moet zijn.

[Lourens]

Ik moet denken aan het graf van mijn schoonvader........... 'De Heere is mijn Herder staat erop'.
Een getuigenis hoe hij mocht leven in afhankelijkheid van Hem

De grafsteen ernaast............'wel verloren maar niet vergeten'.
Ze bedoelden het vast niet zo maar voor mij vind ik het vreselijk om zoiets op zo'n steen te lezen. Dan is er geen hoop meer.

En juist dáárom vraag ik me nog altijd af óf het wel goed is om een 'eigen' begraafplaats te willen hebben als kerkelijke gemeente oid.

Precies. Ben ik helemaal met je eens.

[helma]

Reformatorische begraafplaats wordt slagveld


Eind jaren negentig woedde een richtingenstrijd binnen de SGP over de positie van de vrouw in de partij. Tot die tijd (vanaf de jaren zeventig) mochten vrouwen gewoon lid worden, met alle rechten en plichten die ook mannen hadden. Een ‘foutje’, dat wel. Maar toch… Dat was ook ruim voordat het huidige compromis werd gevonden waarin een beperkt lidmaatschap voor SGP-dames mogelijk is. Reformatorisch Nederland haalde toen maandenlang uitgebreid de nationale en internationale pers. Ik herinner me nog een prachtige spotprent in Trouw. Een paar geitenwollensokkenvogelaars stonden (op de tekening) met een verrekijker te speuren of ze in het reforeservaat misschien nog een paar bijna uitgestorven SGP’ers konden ontdekken. Dat was ruim tien jaar geleden.

Aan die prent moest ik onlangs denken toen ik in het Reformatorisch Dagblad las dat reformatorische kerken op Tholen een eigen begraafplaats willen. Althans, ze een afgescheiden stuk grond op de algemene begraafplaats waar dan –in principe- alleen reformatorische christenen begraven mogen worden. Net zoals joden en moslims dat ook hebben. De meest ultieme verzuiling die je je maar kunt voorstellen: de reformatorische doden moeten uit de buurt blijven van de seculiere lichamen. Niet zozeer vanwege de overledenen zelf, was het argument, maar om de nabestaanden niet in aanraking te hoeven brengen met de soms uitbundige begraafcultus van de niet-refo’s.

En inderdaad, wat hebben niet-christenen eigenlijk te zoeken bij een reformatorische begrafenis? Wij –die beter moeten weten- hebben immers geen enkele boodschap meer voor de wereld. Getuigen doen we nauwelijks meer en al helemaal niet op een dodenakker. De kerkdeuren gaan zondags potdicht en zonder hoedje of rok komt je als vrouw niet binnen. Armoede vaak troef achter die steile en hoge muren van dogmatiek en traditie. Wat dat betreft is een eigen begraafplaats niet eens meer nodig. Het is bij ons soms al doods genoeg.

Met een reformatorische begraafplaats beginnen de problemen echter pas goed. Welke Ger. Gem. in Ned.’er wil er nu naast een synodale overledene liggen? En andersom? En een Buitenverbander naast een Binnenverbander gaat ook niet goed. De nabestaanden zouden elkaar in de haren vliegen. Een Hersteld Hervormde zal zich evenmin prettig voelen naast een PKN’er. En een Uitgetredene naast een ‘gewone’ hervormde is helemaal uit (van) den boze. Of zoals iemand laatst tegen me zei: “Die man kan niet bekeerd zijn, anders was hij wel lid geworden van mijn kerk.”

Geen begraafplaats dus, maar een slagveld. Misschien dat we wel een paar seculiere voorbijgangers kunnen vinden die willen uitleggen wat broederliefde is. Graag op tijd. Want wie eenmaal op een reformatorische begraafplaats ligt heeft er weinig meer aan.


VDM juni 2008


(even van Refoweb geplukt...)

[Teun]

Thoolse kerken krijgen eigen deel op begraafplaats
25-06-2008 10:36 | Regioredactie

THOLEN - Reformatorische kerken in Tholen krijgen de mogelijkheid een eigen gedeelte van de algemene begraafplaats te beheren.

Het dagelijks gemeentebestuur heeft een plan gemaakt waardoor delen van begraafplaatsen in Tholen kunnen worden bestempeld als „religieus- en cultuurbepaald grafveld.” Dat blijkt uit een notitie waarover de gemeenteraad volgende maand vergadert. Nu al is duidelijk dat de meeste fracties daarover positief zijn gestemd.

Het plan komt uit de koker van het gemeentebestuur zelf. Die hoopt door de inzet van kerkelijke vrijwilligers de kosten van begraven en het beheer van kerkhoven in de hand te houden. Nu nog neemt de gemeente die kosten voor haar rekening.

De gemeente heeft ook de Joodse en de islamitische gemeenschap in Zeeland benaderd met de vraag of zij een apart gedeelte van de toekomstige uitbreidingen op de begraafplaatsen in beheer willen nemen. „Vooralsnog hebben zij er geen behoefte aan”, aldus een woordvoerder woensdagmorgen.

Bron: refdag.nl

[Tiberius]

Treffende column vandaag in het RD van dr. Post. Helemaal mee eens!

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Van verzuiling tot verzerking
27-06-2008 19:25 | S. D. Post

Wie graag op een refokerkhof begraven wil worden, kan binnenkort mogelijk in Tholen terecht. Daar hebben vier plaatselijke kerken een aanvraag ingediend voor een eigen religieus-cultureel kerkhof.

Wie de interviews leest die de woordvoerder van de kerken gegeven heeft aan het RD en aan de PZC, begrijpt al snel dat het niet gaat om iets cultureels, maar dat geld het belangrijkste motief was. „Uit de nood geboren. De kosten rijzen de pan uit en op deze manier kunnen we het beter in de hand houden.” Het idee is dat christenen als vrijwilligers het onderhoud van het refokerkhof ter hand nemen en op den duur wellicht ook graven gaan delven.

Doodlopende weg
Geld als motief voor verzuiling. Het is een doodlopende weg. Toen de zuil ontstond, werden er juist enorme financiële offers gebracht om biddend vorm te geven aan een diepgevoelde roeping. Het is dan ook wrang hier de zinsnede „uit de nood geboren” te horen. De eerste christelijke scholen zijn uit de nood geboren! Nu bouwen we de zuil uit om er financieel beter van te worden. Het leven is eruit. Versteende verzuiling. Verzerking. Het is een geruststellende gedachte dat er straks in Tholen een kerkhof beschikbaar zal zijn waarop we de totaal ontzielde zuil ten grave kunnen gaan dragen.

Ik kan de ernst van de situatie moeilijk beter illustreren dan met het interview zelf. De predikant noemt het plan een daad van christelijke barmhartigheid. „Niet zelden leven oudere reformatorische mensen van niet meer dan een AOW-uitkering. Het is een zaak van christelijke barmhartigheid, wanneer de reformatorische gezindte helpt.”

Sinds wanneer is christelijke barmhartigheid op zichzelf gericht? Heeft barmharigheid in 2008 nog iets te maken met ontferming over de naaste? De initiatiefnemers uit Tholen zullen toch ook begrijpen dat als de refo’s op het kerkhof hun eigen paadjes schoonvegen, de kosten voor anderen uiteindelijk nog verder stijgen? Hoe moet het met ouderen die van een uitkering leven en niet bij zo’n kerk horen? Is barmhartigheid: voor je eigen soort mensen zorgen? De route van dit soort barmhartigheid naar het Bijbelse begrip erbarmen lijkt me eindeloos veel langer en woester dan de weg van Jeruzalem naar Jericho, waarover die bewuste Samaritaan reisde.

Vertrouwen
„Bovendien”, zegt de woordvoerder, „hebben verreweg de meeste reformatorische mensen uit principiële overwegingen geen begrafenisverzekering.” De diagnose is pijnlijk maar onvermijdbaar: het denken over verzekeren is in een terminale fase beland. Ik heb geen verzekering, dus ik kan geen groot financieel risico aan. Ik dacht dat principiële niet-verzekeraars hun vertrouwen op de Heere stelden. Bovendien: bij een begrafenisverzekering valt geen risico af te dekken. Immers, niets is zekerder dan de dood. Als íémand daarvan overtuigd zou moeten zijn en zich (ook financieel) op de dood zou moeten voorbereiden is dat wel de christen die hierover zondag aan zondag hoort preken.

De initiatiefnemer zegt verder dat christenen zich kunnen ergeren aan „de buitensporig aandoende, dan wel on-Bijbelse wijze van rouw uiten in de directe omgeving van het eigen graf.” Je weet niet wat je leest: een eigen refohof omdat je je ergert aan niet-christenen. Is ergernis een vrucht van de Geest of een werk van het vlees? De Thoolse dominees hebben nog heel wat uit te leggen op de kansel. Ze zouden eens kunnen preken over 1 Korinthe 13: „De liefde is lankmoedig, ze is goedertieren, ze verdraagt alle dingen.” Of over de onbegrijpelijke ontferming van de Heere Jezus, die zich immers richt op zondaren met een „buitensporig aandoende, dan wel on-Bijbelse wijze” van leven.

Verder zegt de woordvoerder dat er op een eigen reformatorisch begraafgedeelte meer ruimte zal zijn voor de persoonlijke, stille meditatie, ook omdat de meeste stenen er sober uitzien en zijn voorzien zijn van een Bijbeltekst. Afgezien van het feit dat ik niet vaak mensen op een kerkhof zie mediteren, ontgaat het me totaal waarom je niet over een in graniet gebeitelde Bijbeltekst kunt mediteren, als op de zerk ernaast toevallig geen Bijbeltekst staat.

Onder een korenmaat
Maar er is meer. Veel ernstiger is deze denkrichting om een andere reden. Een Bijbeltekst op een grafsteen is een getuigenis. Moet we zo’n getuigenis verslepen van de publieke ruimte naar een refohofje?

Vorige week hoorde ik nog van een totaal onkerkelijke man, die onlangs op een kerkhof op de Veluwe een Bijbeltekst las. Hij zei zelfs: „Ik las de tekst op die grafsteen niet, maar die tekst kwam gewoon naar me toe.” Zo raakte deze man in contact met een plaatselijke kerkelijke gemeente. Er gaat van ons verzuilde christenen al zo weinig uit, moeten dan alle graven van Gods kinderen ook nog onder een korenmaat bedekt worden?

Bij de cultuur van reformatorische mensen horen volgens de plannenmakers sobere stenen. Ik zou daar maar beschaamd over zwijgen. Je krijgt het namelijk niet uitgelegd. Sobere grafstenen op het graf van een 21e-eeuwse reformatorische kerkganger bedekken maar al te vaak een leven dat zich heeft gekenmerkt door een streven naar luxe met dure auto’s en vette merkkleding.

Ontbinding
De Thoolse dodenakker tekent de refozuil in ontbinding. Misschien gaat het verzuilen nog even door: aparte veldjes, zodat leden van de ene kerk niet naast die van de andere hoeven te liggen. Muurtje ertussen. Hoe dan ook, verdere verzuiling zal de hartslag doen verstommen. Onze kerken en wij als kerkleden moeten ons niet richten op verzuiling. Hoeveel euro’s we ook besparen, de prijs is te hoog. Verdere verzuiling verziekt.

We moeten onze tijd en energie besteden aan betere dingen. Aan bezieling in plaats van verzuiling.