onze familie is helaas over Canada en Nederland verspreid.....

albion schreef: Af en toe komt zijn familie 'kuieren' en dat vinden we met z'n allen heel gezellig.

Ik denk dat hier de Rijssense woord kuieren of kuier'n bedoeld, dat betekend namelijk praten. Als je praat met elkaar zeggen ze: vie kuiert met elkoar.

Er moet wel een heel bijzonder reden zijn om te emigreren. Ik weet wel van boeren die hun vak in Nederland niet voort hadden kunnen zetten. Het lijkt me niet dat je voor het avontuur of de lol emigreert.
Sommigen gaan vanwege de ruimte en de rust ofzo. Dat soort argumenten snap ik nooit.

Gijs83 schreef:

albion schreef: Af en toe komt zijn familie 'kuieren' en dat vinden we met z'n allen heel gezellig.

Ik denk dat hier de Rijssense woord kuieren of kuier'n bedoeld, dat betekend namelijk praten. Als je praat met elkaar zeggen ze: vie kuiert met elkoar.

nee hoor, het zuidafrikaanse woord kuieren betekent gewoon gezellig een poosje samenzijn.

Ik vertel niets nieuws als ik zeg dat zeker de deelnemers aan de eerste emigantenhausse naar Canada (maar ook naar Australië) het de eerste jaren heel moeilijk hebben gehad.
Hard werken en toch armoede.
Later is het (met velen veel) beter gegaan.

Maar nog steeds geldt voor iedere emigrant dat de gebraden duiven niet in de mond zullen vliegen.

Een inmiddels zeer oude tante van mij verzuchtte na 40 jaar Canada nog steeds dat hoewel de welvaart na vele jaren zijn intrede bij hun heeft mogen doen, zij nog steeds verlangde naar het oude Holland waar het mss. minder zou zijn geweest.

Ach, we weten het best: Ook Canada is niet het beloofde land.

Er is maar één beter Land!
Het Land der Ruste.

albion schreef:

Bert Mulder schreef:Bezind eer ge begint!
...
Nog iets anders: zijn jullie bereid om je familie uit elkaar te rukken? Want dat is wel het bekomstige dat me het meeste verdriet aangedaan heeft (en nog doet).

wat bedoel je hiermee? Mijn ouders zijn naar Zuid-Afrika geëmigreerd en namen al hun kinderen mee... En met z'n allen zijn we weer teruggekomen

mijn schoonouders ook...

helma schreef:

albion schreef:

Bert Mulder schreef:Bezind eer ge begint!
...
Nog iets anders: zijn jullie bereid om je familie uit elkaar te rukken? Want dat is wel het bekomstige dat me het meeste verdriet aangedaan heeft (en nog doet).

wat bedoel je hiermee? Mijn ouders zijn naar Zuid-Afrika geëmigreerd en namen al hun kinderen mee... En met z'n allen zijn we weer teruggekomen

mijn schoonouders ook...

Mijn ouders hoopten ook met hele gezin te gaan, maar zo bij zo bleven al een broer en zus van mij achter...

Daarna gingen mijn ouders een paar keer heen en weer (en ook nog tussen verschillende punten in Alberta en BC), met het uiteindelijke result dat er van ons 2 in BC, 4 in Alberta (waarvan 1 in Sherwood Park, de rest in Lethbridge), en 8 over NL verspreid wonen. En moeder woont ook in NL.

En al zouden we allemaal lekker bij elkaar in Canada zitten, dan zitten nog de grootouders in NL, zodat de kinderen zonder grootouders opgroeien....

Erg leuk he?

Bezint eer ge begint!

Ja, het is zo, ik kom er eerlijk voor uit, dat ik echt een gezinsmens ben. En Jackie en ik hebben ook elkaar beloofd, nooit van de kinderen weg te verhuizen. Niet opdat Sherwood Park Alberta ons zo lief is, maar we willen en mogen het onze (klein)kinderen niet aandoen, om verder zonder ons verder te leven.

Bert Mulder schreef:
Mijn ouders hoopten ook met hele gezin te gaan, maar zo bij zo bleven al een broer en zus van mij achter...

Daarna gingen mijn ouders een paar keer heen en weer (en ook nog tussen verschillende punten in Alberta en BC), met het uiteindelijke result dat er van ons 2 in BC, 4 in Alberta (waarvan 1 in Sherwood Park, de rest in Lethbridge), en 8 over NL verspreid wonen. En moeder woont ook in NL.

En al zouden we allemaal lekker bij elkaar in Canada zitten, dan zitten nog de grootouders in NL, zodat de kinderen zonder grootouders opgroeien....

Erg leuk he?

Bezint eer ge begint!

Beetje overdreven point of view, Bert ! Er zijn inderdaad weinig emigranten gezinnen waar all the kids dicht bij elkaar blijven wonen, maar je hebt telefoon, email, fax, je kunt zo een vlucht boeken als het nodig moest zijn, dus het is een feit waar wel mee te leven is.

gallio schreef: Beetje overdreven point of view, Bert ! Er zijn inderdaad weinig emigranten gezinnen waar all the kids dicht bij elkaar blijven wonen, maar je hebt telefoon, email, fax, je kunt zo een vlucht boeken als het nodig moest zijn, dus het is een feit waar wel mee te leven is.

Gallio, je spreekt erover alsof je het zelf meemaakt....

Kun je er ook van spreken, of alleen erover?

Bert Mulder schreef:

gallio schreef: Beetje overdreven point of view, Bert ! Er zijn inderdaad weinig emigranten gezinnen waar all the kids dicht bij elkaar blijven wonen, maar je hebt telefoon, email, fax, je kunt zo een vlucht boeken als het nodig moest zijn, dus het is een feit waar wel mee te leven is.

Gallio, je spreekt erover alsof je het zelf meemaakt....

Kun je er ook van spreken, of alleen erover?

I know what I'm talking about.

Ik zit nog wel eens wat te mijmeren.

Mijn vader heeft in mijn kleuterjaren geprobeerd om klarinettist te worden in het Canadese militaire muziekkorps (ik kan ff niet op de naam komen, 't had te maken met het bergcorps).
Door bijzondere omstandigheden is dat (helaas?) niet doorgegaan.

Was toch wel heel leuk geweest. Hoe zou mijn leven dan verlopen zijn?

Ik weet dat zulk mijmeren zinloos is, maar het kwam even boven toen ik dit topic doorlas.

jvdg schreef:Ik zit nog wel eens wat te mijmeren.

Mijn vader heeft in mijn kleuterjaren geprobeerd om klarinettist te worden in het Canadese militaire muziekkorps (ik kan ff niet op de naam komen, 't had te maken met het bergcorps).
Door bijzondere omstandigheden is dat (helaas?) niet doorgegaan.

Was toch wel heel leuk geweest. Hoe zou mijn leven dan verlopen zijn?

Ik weet dat zulk mijmeren zinloos is, maar het kwam even boven toen ik dit topic doorlas.

was je misschien wel buurman van bert geweest

gallio schreef:

Bert Mulder schreef:
Mijn ouders hoopten ook met hele gezin te gaan, maar zo bij zo bleven al een broer en zus van mij achter...

Daarna gingen mijn ouders een paar keer heen en weer (en ook nog tussen verschillende punten in Alberta en BC), met het uiteindelijke result dat er van ons 2 in BC, 4 in Alberta (waarvan 1 in Sherwood Park, de rest in Lethbridge), en 8 over NL verspreid wonen. En moeder woont ook in NL.

En al zouden we allemaal lekker bij elkaar in Canada zitten, dan zitten nog de grootouders in NL, zodat de kinderen zonder grootouders opgroeien....

Erg leuk he?

Bezint eer ge begint!

Beetje overdreven point of view, Bert ! Er zijn inderdaad weinig emigranten gezinnen waar all the kids dicht bij elkaar blijven wonen, maar je hebt telefoon, email, fax, je kunt zo een vlucht boeken als het nodig moest zijn, dus het is een feit waar wel mee te leven is.

Ok, Gallio, je mag het overdreven vinden...

Toch is de realiteit zo, dat men in Nederland veel waarde hecht aan lekker dicht bij elkaar te zitten, en visitie over en weer. Zo gauw er iemand in de familie emigreerd, is die enigheid weg, voor altijd. Het woord 'gezelligheid' hetwelk dit zo ongeveer beschrijft, is zelfs in de engelse taal niet te vinden. Je kunt het niet vertalen.

Maar moet men niet denken dat ik ontevreden ben met de weg waarop de Heere me geplaatst heeft, integendeel. Menselijkerwijze gezien, zou ik dan nooit mijn geliefde vrouw ontmoet hebben, en ook mijn geliefde kerkfamilie...

Bert Mulder schreef:
Ok, Gallio, je mag het overdreven vinden...

Toch is de realiteit zo, dat men in Nederland veel waarde hecht aan lekker dicht bij elkaar te zitten, en visitie over en weer. Zo gauw er iemand in de familie emigreerd, is die enigheid weg, voor altijd. Het woord 'gezelligheid' hetwelk dit zo ongeveer beschrijft, is zelfs in de engelse taal niet te vinden. Je kunt het niet vertalen.

Maar moet men niet denken dat ik ontevreden ben met de weg waarop de Heere me geplaatst heeft, integendeel. Menselijkerwijze gezien, zou ik dan nooit mijn geliefde vrouw ontmoet hebben, en ook mijn geliefde kerkfamilie...

Thnx.

Als je meer waarde hecht aan gezelligheid etc. dan kun je beter maar in NL blijven. Als je meer waarde hecht aan de mogelijkheden die Canada en de VS bieden, en een maatschappij waar men gemakkelijk geaccepteerd wordt, irregardless of religion and background, then Canada is for you !!

gallio schreef:

Bert Mulder schreef:
Ok, Gallio, je mag het overdreven vinden...

Toch is de realiteit zo, dat men in Nederland veel waarde hecht aan lekker dicht bij elkaar te zitten, en visitie over en weer. Zo gauw er iemand in de familie emigreerd, is die enigheid weg, voor altijd. Het woord 'gezelligheid' hetwelk dit zo ongeveer beschrijft, is zelfs in de engelse taal niet te vinden. Je kunt het niet vertalen.

Maar moet men niet denken dat ik ontevreden ben met de weg waarop de Heere me geplaatst heeft, integendeel. Menselijkerwijze gezien, zou ik dan nooit mijn geliefde vrouw ontmoet hebben, en ook mijn geliefde kerkfamilie...

Thnx.

Als je meer waarde hecht aan gezelligheid etc. dan kun je beter maar in NL blijven. Als je meer waarde hecht aan de mogelijkheden die Canada en de VS bieden, en een maatschappij waar men gemakkelijk geaccepteerd wordt, irregardless of religion and background, then Canada is for you !!

Dat is zeer zeker waar, en probeerde ik hier ook te zeggen.