De doop:
Bij de GKV ben je in het verbond en kind van God wanneer je ouders hebt die lid zijn van de GKV of van een kerkverband waar de GKV vertrouwen in heeft. De doop is daar een teken en zegel van. Nietemin staat daar tegenover dat je ook in de GKV aan de eis van de doop moet voldoen, namelijk dat je je leven leert inrichten tot eer van God, oftewel de wedergeboorte. Je hebt wel de garantie dat je toegang hebt tot de verbondsbelofte, voor en na je wedergeboorte. In de praktijk gaat de GKV makkelijk om met de verbondseis en voldoe je daar ogenschijnlijk al aan als je maar gewoon naar de kerk gaat.
Bij de GG ben je kind van God wanneer je ouders naar de kerk gaan. Als je als (ongeboren) baby sterft, dan ga je naar de hemel. Tot zover lijkt de GKV erg op de GG (of andersom
). Zodra je kan begrijpen dat je een nieuw hartje nodig hebt is het verbondskind zijn geen automatisme meer, maar ben je een soort van uitwendig in het verbond. De doop betekent dan dat God je in de kerk heeft geplant en dat het de bedoeling is dat je daar tot bekering(=wedergeboorte) komt. De verbondsbeloften liggen voor je klaar om toegepast te worden tijdens of na je wedergeboorte. Na je wedergeboorte behoor je tot het wezen van het verbond. Dan ben je echt in het verbond en heb je ook de vervullling van de verbondsbeloften te pakken. Alleen de uitverkorenen krijgen toegang tot alle verbondsbeloften. Alleen voor de uitverkorenen is de doop niet alleen een teken, maar ook een zegel van Gods verbond met jou. Dat is in de GKV niet zo. Daar kun je helemaal in het verbond zitten, maar toch verloren gaan.In de GKV vinden ze dat in de GG de bediening van het verbond onder de uitverkiezing wordt geplaatst en dat de consequentie dan moet zijn dat God de gedoopte soms met een doop doopt die enkel een teken is. De Ger.Gem. ontkent dit niet helemaal en benadrukt dat de doop een teken en zegel is van het verbond dat God opgericht heeft met de uitverkorenen. Bij een gedoopt kind wordt dus eigenlijk gezegt dat de doop een teken en zegel is van het verbond in algemene zin en niet in de eerste plaats voor de gedoopte persoonlijk, tenzij God laat merken dat de gedoopte ook een 'gekende' is.
Bij beide kerken denkt men het zelfde over het avondmaal, maar de kerkverbanden leggen de grenzen gewoon heel anders. Waar in sommige GG-gemeenten het bezit van een tv al voldoende is om niet aan het avondmaal te mogen, is bij de GKV pas een openbare zonde zoals echtscheiding een reden van (tijdelijke) tuchtmaatregelen en avondmaalsweigering.
Belijdenis doen is in veel GG gemeenten meer een belijdenis van de geloofsleer dan van het geloof. Iedereen beaamt wel dat het eigenlijk anders zou moeten, maar de praktijk is dat bijna niemand zich gelovig durft te noemen en uit armoede er dan toch maar geloofsbelijdenis wordt gedaan, omdat anders bijna niemand belijdenis doet van geloof.
Geloofbelijdenis in de GKV is wel belijdenis van het geloof, maar daar geloof je de bijbel en dat is zo'n beetje dan wel genoeg. Sommige gemeenten gaan overigens wel verder hoor, maar als je wil, dan kun je met een historisch geloof wel belijdenis doen. Wat dat betreft geloof ik niet dat de praktijk van de GG en de GKV veel van elkaar verschillen, grappig genoeg.
Je bent in de GG kind van God wanneer je bevindelijk (dat is in de praktijk door ervaring en gevoel) weet dat God naar je omgezien heeft. Echt hele duidelijke regels zijn daar niet voor, maar je moet in ieder geval weten hoe zondig je bent voor God.
Zeer aan te raden, die met die kanttekeningen.
