Praktijk Avondmaal in Ger. Gez. niet traditioneel Geref.

[Erasmiaan]

Da's net zo krom als de dominee die ik eens op een nieuwjaarsmorgen vanaf de kansel hoorde foeteren dat het zo leeg was in de kerk. Hij foeterde tegen de mensen die er wél waren

Haha... En moeten ze maar niet op dat soort tijden een dienst organiseren

Ow, waarom niet? Ik vind dat juist erg waardevol.

Het is soms wel erg vroeg. Zeker als het de vorige avond/nacht wat laat geworden is.

Ben je dan die nacht zolang in gebed geweest?

[eilander]

Het zit zelfs vaak in ons systeem ingebakken: belijdenis doen is afsluiting van de catechisatie en een "vereiste" om bijvoorbeeld kinderen te laten dopen (dat kan weer wel!)

Ik ben het met de stelling eens. We denken te makkelijk over afblijven! Zo komen we bij ons (OGG) helaas zover dat een dominee in een bepaald geval na de eerste nodiging tot de tafel stopte en in de avonddienst zegt geschrokken te zijn van het aantal avondmaalgangers. Hij bedoelde dat het er zoveel waren, terwijl toch 90% van de kerkgangers was blijven zitten.

Ik vind dat droevig.

[Afgewezen]

Het is waar dat de praktijk in dezen veranderd is.
De vraag is of de praktijk van de Reformatie de juiste was.
Bestaat op die manier niet het gevaar dat iemand onder de druk van de omstandigheden zichzelf maar voor een gelovige gaat houden, terwijl hij/zij dat niet is?
Wij zijn toch pas échte leden van de kerk, als we tot geloof gekomen zijn? En is het niet veelzeggend, dat juist in kerken waar geloven veel 'gemakkelijker' geworden is, wordt teruggegrepen op de avondmaalspraktijk uit de tijd van de Reformatie?

[eilander]

Bestaat op die manier niet het gevaar dat iemand onder de druk van de omstandigheden zichzelf maar voor een gelovige gaat houden, terwijl hij/zij dat niet is?

Terechte opmerking! Ik denk ook dat deze praktijk gepaard moet gaan met een prediking waarin dit gevaar moet worden onderkend en op een Bijbelse manier besproken moet worden.
(Maar zeker niet als het enige gevaar..... Lijdelijkheid bijvoorbeeld is er nog een)

[Marco]

Het is waar dat de praktijk in dezen veranderd is.
De vraag is of de praktijk van de Reformatie de juiste was.
Bestaat op die manier niet het gevaar dat iemand onder de druk van de omstandigheden zichzelf maar voor een gelovige gaat houden, terwijl hij/zij dat niet is?
Wij zijn toch pas échte leden van de kerk, als we tot geloof gekomen zijn? En is het niet veelzeggend, dat juist in kerken waar geloven veel 'gemakkelijker' geworden is, wordt teruggegrepen op de avondmaalspraktijk uit de tijd van de Reformatie?

Misschien is geloven wel gemakkelijker dan sommigen denken.. Laten we het nog weer eens omdraaien. Is het niet veelzeggend, dat de kerken die de Reformatie achter zich hebben gelaten (*) het geloven moeilijker hebben gemaakt?

De kern van dit topic komt, net als zoveel topics, op hetzelfde neer: Mag je geloven op grond van de beloften uit de Bijbel, of moet je wachten tot je een persoonlijk seintje krijgt en je een bekering(sverhaal) kunt vertellen? Is de belofte voor iedereen? Moet je geloven en bekering uit elkaar trekken. Of mag dat helemaal niet?

Belangrijke vragen, want als je stelt dat je de beloften niet zomaar kunt vertrouwen terwijl dat wél zo is, ontken je het verlossend werk van Christus en hinder je de Geest. Andersom is ook niet goed - maar ik denk dat daar in de verschillende topics al ruim op gewezen is.

*) zie het voorgaande uit dit topic, de verwijzingen naar 'Dordt'.

[rivers]

De kern van dit topic komt, net als zoveel topics, op hetzelfde neer: Mag je geloven op grond van de beloften uit de Bijbel, of moet je wachten tot je een persoonlijk seintje krijgt en je een bekering(sverhaal) kunt vertellen? Is de belofte voor iedereen? Moet je geloven en bekering uit elkaar trekken. Of mag dat helemaal niet?

Belangrijke vragen, want als je stelt dat je de beloften niet zomaar kunt vertrouwen terwijl dat wél zo is, ontken je het verlossend werk van Christus en hinder je de Geest. Andersom is ook niet goed - maar ik denk dat daar in de verschillende topics al ruim op gewezen is.

*) zie het voorgaande uit dit topic, de verwijzingen naar 'Dordt'.

Ik denk dat je hier het belangrijkste verschilpunt verwoordt.

[henriët]

Zou het niet zo kunnen zijn dat de Heilige Doop onderschat en het Heilig Avondmaal overschat wordt in de Ger Gez ?

[Mister]

Zou het niet zo kunnen zijn dat de Heilige Doop onderschat en het Heilig Avondmaal overschat wordt in de Ger Gez ?

Ja, denk ik absoluut. Dopen wordt door velen als een vanzelfsprekendheid gezien, aangaan aan het avondmaal als iets van een heel andere orde.

[Bert Mulder]

Het is waar dat de praktijk in dezen veranderd is.
De vraag is of de praktijk van de Reformatie de juiste was.
Bestaat op die manier niet het gevaar dat iemand onder de druk van de omstandigheden zichzelf maar voor een gelovige gaat houden, terwijl hij/zij dat niet is?
Wij zijn toch pas échte leden van de kerk, als we tot geloof gekomen zijn? En is het niet veelzeggend, dat juist in kerken waar geloven veel 'gemakkelijker' geworden is, wordt teruggegrepen op de avondmaalspraktijk uit de tijd van de Reformatie?

Dan moeten die mensen die zo denken dan ook zich niet gereformeerd noemen.

Als ze niet gereformeerd,dat is, naar de REFORMATIE, willen handelen.

[Bert Mulder]

Het is waar dat de praktijk in dezen veranderd is.
De vraag is of de praktijk van de Reformatie de juiste was.
Bestaat op die manier niet het gevaar dat iemand onder de druk van de omstandigheden zichzelf maar voor een gelovige gaat houden, terwijl hij/zij dat niet is?
Wij zijn toch pas échte leden van de kerk, als we tot geloof gekomen zijn? En is het niet veelzeggend, dat juist in kerken waar geloven veel 'gemakkelijker' geworden is, wordt teruggegrepen op de avondmaalspraktijk uit de tijd van de Reformatie?

Misschien is geloven wel gemakkelijker dan sommigen denken.. Laten we het nog weer eens omdraaien. Is het niet veelzeggend, dat de kerken die de Reformatie achter zich hebben gelaten (*) het geloven moeilijker hebben gemaakt?

De kern van dit topic komt, net als zoveel topics, op hetzelfde neer: Mag je geloven op grond van de beloften uit de Bijbel, of moet je wachten tot je een persoonlijk seintje krijgt en je een bekering(sverhaal) kunt vertellen? Is de belofte voor iedereen? Moet je geloven en bekering uit elkaar trekken. Of mag dat helemaal niet?

Belangrijke vragen, want als je stelt dat je de beloften niet zomaar kunt vertrouwen terwijl dat wél zo is, ontken je het verlossend werk van Christus en hinder je de Geest. Andersom is ook niet goed - maar ik denk dat daar in de verschillende topics al ruim op gewezen is.

*) zie het voorgaande uit dit topic, de verwijzingen naar 'Dordt'.

Kon het zelf niet beter stellen. Het Woord is de kracht Gods ter zaligheid. Het is zo gemakkelijk, dat er niets van de mens bij kan, zelfs geen zucht. De arminianen, de pelagianen maken het moeilijk, door te logenen dat genade vrij, gratis, is.

[Kaw]

Het is waar dat de praktijk in dezen veranderd is.
De vraag is of de praktijk van de Reformatie de juiste was.
Bestaat op die manier niet het gevaar dat iemand onder de druk van de omstandigheden zichzelf maar voor een gelovige gaat houden, terwijl hij/zij dat niet is?
Wij zijn toch pas échte leden van de kerk, als we tot geloof gekomen zijn? En is het niet veelzeggend, dat juist in kerken waar geloven veel 'gemakkelijker' geworden is, wordt teruggegrepen op de avondmaalspraktijk uit de tijd van de Reformatie?

En toch blijf ik geloven dat er wel zoiets bestaat als een gezonde middenweg waar men massaal aan het avondmaal gaat en dat er toch niet sprake is van een we-gaan-er-vanuit-dat-we-geloven-geloof.
Als zoiets niet meer zou bestaan, is het dan niet tijd voor een nieuwe reformatie?

[Bert Mulder]

Zou het niet zo kunnen zijn dat de Heilige Doop onderschat en het Heilig Avondmaal overschat wordt in de Ger Gez ?

Je slaat de spijker op de kop, Henriet.

De sacramenten kunnen en mogen niet gescheiden worden.

Bij ons is de praktijk dat belijdenis des geloofs geen eindexamen is. Men doet dus belijdenis wanneer men in het hart overtuigd is van de betekenende zaak, het ware geloof. Of dat nu is voor of na belijdeniscatechesatie.

Kinderen worden niet automatisch gedoopt. Ten eerste, als men onder censuur staat, mag men niet ten doop houden. Ten tweede, als men doopaanvraag doet, worden de vragen uit het formulier behandeld (in wezen dezelfde stof in de vragen voor geloofsbelijdenis EN Heilig Avondmaal), en wordt speciaal behandeld dat men NIET doopt uit bijgeloof of gewoonte.

[Bert Mulder]

Het is waar dat de praktijk in dezen veranderd is.
De vraag is of de praktijk van de Reformatie de juiste was.
Bestaat op die manier niet het gevaar dat iemand onder de druk van de omstandigheden zichzelf maar voor een gelovige gaat houden, terwijl hij/zij dat niet is?
Wij zijn toch pas échte leden van de kerk, als we tot geloof gekomen zijn? En is het niet veelzeggend, dat juist in kerken waar geloven veel 'gemakkelijker' geworden is, wordt teruggegrepen op de avondmaalspraktijk uit de tijd van de Reformatie?

En toch blijf ik geloven dat er wel zoiets bestaat als een gezonde middenweg waar men massaal aan het avondmaal gaat en dat er toch niet sprake is van een we-gaan-er-vanuit-dat-we-geloven-geloof.
Als zoiets niet meer zou bestaan, is het dan niet tijd voor een nieuwe reformatie?

Kaw, het is natuurlijk altijd zo, dat er hypocrieten in de kerk zijn, die zich voor gelovig houden. Toch is het oordeel van Dordt dat men die volgens liefde moet oordelen, en op hun Woord (ondersteund door leven) moet geloven.

[Kaw]

Het is waar dat de praktijk in dezen veranderd is.
De vraag is of de praktijk van de Reformatie de juiste was.
Bestaat op die manier niet het gevaar dat iemand onder de druk van de omstandigheden zichzelf maar voor een gelovige gaat houden, terwijl hij/zij dat niet is?
Wij zijn toch pas échte leden van de kerk, als we tot geloof gekomen zijn? En is het niet veelzeggend, dat juist in kerken waar geloven veel 'gemakkelijker' geworden is, wordt teruggegrepen op de avondmaalspraktijk uit de tijd van de Reformatie?

En toch blijf ik geloven dat er wel zoiets bestaat als een gezonde middenweg waar men massaal aan het avondmaal gaat en dat er toch niet sprake is van een we-gaan-er-vanuit-dat-we-geloven-geloof.
Als zoiets niet meer zou bestaan, is het dan niet tijd voor een nieuwe reformatie?

Kaw, het is natuurlijk altijd zo, dat er hypocrieten in de kerk zijn, die zich voor gelovig houden. Toch is het oordeel van Dordt dat men die volgens liefde moet oordelen, en op hun Woord (ondersteund door leven) moet geloven.

Nee, dat bedoel ik niet. Ik heb in de GKV meegemaakt dat een meisje een jaar als model had gewerkt en al die tijd de kerk nooit van binnen heeft gezien. Ze neemt vervolgens foto's mee van wat ze in het buitenland heeft gedaan. Daarop zie je haar in een bikini onder het slagroom gespoten liggen op een bar en afgelikt worden door een aantal jongens. Vervolgens komt ze weer voor het eerst in de kerk met kippengaaskleding die de string manipulatief laten doorschemeren en schuift maar meteen door naar het avondmaal en gaat ze aan zoals de rest van de kerk. No mather what, je ging daar aan het avondmaal, tenzij je overspel had gepleegt, maar dat was echt wel ongeveer de enige reden om niet aan te gaan. Ow wacht, er was nog een reden: je opstandig opstellen tegenover de kerkenraad en daar was al sprake van wanneer jij je kind naar een reformatorische school stuurde in plaats van de vrijgemaakte versie.

Dan gebruik je het avondmaal op een zelfde niveau als de GG de kinderdoop.

[Bert Mulder]

Het is waar dat de praktijk in dezen veranderd is.
De vraag is of de praktijk van de Reformatie de juiste was.
Bestaat op die manier niet het gevaar dat iemand onder de druk van de omstandigheden zichzelf maar voor een gelovige gaat houden, terwijl hij/zij dat niet is?
Wij zijn toch pas échte leden van de kerk, als we tot geloof gekomen zijn? En is het niet veelzeggend, dat juist in kerken waar geloven veel 'gemakkelijker' geworden is, wordt teruggegrepen op de avondmaalspraktijk uit de tijd van de Reformatie?

En toch blijf ik geloven dat er wel zoiets bestaat als een gezonde middenweg waar men massaal aan het avondmaal gaat en dat er toch niet sprake is van een we-gaan-er-vanuit-dat-we-geloven-geloof.
Als zoiets niet meer zou bestaan, is het dan niet tijd voor een nieuwe reformatie?

Kaw, het is natuurlijk altijd zo, dat er hypocrieten in de kerk zijn, die zich voor gelovig houden. Toch is het oordeel van Dordt dat men die volgens liefde moet oordelen, en op hun Woord (ondersteund door leven) moet geloven.

Nee, dat bedoel ik niet. Ik heb in de GKV meegemaakt dat een meisje een jaar als model had gewerkt en al die tijd de kerk nooit van binnen heeft gezien. Ze neemt vervolgens foto's mee van wat ze in het buitenland heeft gedaan. Daarop zie je haar in een bikini onder het slagroom gespoten liggen op een bar en afgelikt worden door een aantal jongens. Vervolgens komt ze weer voor het eerst in de kerk met kippengaaskleding die de string manipulatief laten doorschemeren en schuift maar meteen door naar het avondmaal en gaat ze aan zoals de rest van de kerk. No mather what, je ging daar aan het avondmaal, tenzij je overspel had gepleegt, maar dat was echt wel ongeveer de enige reden om niet aan te gaan. Ow wacht, er was nog een reden: je opstandig opstellen tegenover de kerkenraad en daar was al sprake van wanneer jij je kind naar een reformatorische school stuurde in plaats van de vrijgemaakte versie.

Dan gebruik je het avondmaal op een zelfde niveau als de GG de kinderdoop.

Inderdaad is dat ook fout. Dat meidje had zo bij zo al behoudend afgehouden moeten worden, en wie weet onder censuur horen te staan. Van wat je beschrijft wel!