Bert, je mixt zelf metaforen. Als je schapen in de zin van de vergelijking "schapen en bokken" ziet, dan was de mens door de val in Adam van een schaap een bok geworden. Door wederbarende genade worden we weer een schaap. Dat kan in de natuur niet; daarom moet er ook een Godswonder gebeuren. Te stellen dat we allemaal schapen zijn als God ons heeft verkoren schapen te zijn, dan is de bekering niet meer nodig. Door de verkiezing zijn we al schapen, dat hoeven we dan niet meer te worden.Bert Mulder schreef:Am afraid you are mixing your methaphors sir.Wilhelm schreef:Ik heb geleerd dat Gods Geest altijd begint te werken in dode zondaars harten.Bert Mulder schreef: Zo werkt Hij met het Evangelie, door Zijn officiele gezant, de predikant, gebracht, in het hart van Zijn schapen. Zodat het Woord, zoals dat gepredikt wordt, door de Geest in het hart van Zijn schaap krachtdadig toegepast wordt.
Doden worden levend gemaakt, dat is wat anders als een toepassing van het Woord in het hart van Zijn schaap.
Of begrijpen wij elkaar hier niet ?
is het natuurlijk zo dat schapen altijd schapen zijn. Omdat God ze verkoren heeft schapen te zijn. Zo wordt een schaap nooit een bok, en een bok nooit een schaap. Zo wordt onkruied geen koren, en koren geen onkruid.
Is het natuurliijk ook zo dat die schapen, voordat ze de eerste keer door de Herder geroept worden, van nature natuurlijk dode schapen zijn. Maar je kunt niet een aards voorbeeld nemen, en daar een Hemelse toepassing aan geven, zonder een oncompleet beeld te krijgen.
Zo is de gemeente ook altijd de 'geliefden in onze Heere Jezus Christus'. Nooit en te nimmer een vergadering brandhout voor de hel. Degenen die zulke typeringen gebruiken behoorden zich te schamen en uit het ambt gezet te worden. Ook is het niet het doodse 'gemeente'. Is 'geliefde gemeente' iets beter. De kerk is namelijk het lichaam Christus. De Bruid van Christus. Als een organische eenheid. Dat betekend nooit, dat er geen onkruid op de korenakker groeit. Maar toch is het altijd een korenakker. De boer zegt niet, ik ga mijn onkruidveld oogsten.
Als je echter de metafoor neemt van de Herder die het verdwaalde schaap opzoekt, dan zit je met een andere moeilijkheid, waar je het beeld niet door kan trekken. Dan zijn we allemaal schapen, maar één schaap is afgedwaald. Christus gaat dat schaap zoeken. Alsof die andere schapen nooit in Adam gevallen zijn en altijd schaap zijn gebleven en niet opgezocht zouden moeten worden. Dat kan dus ook niet. Daarom is het inderdaad maar beter om gemeenteleden, of het nu levende of dode leden zijn, niet aan te spreken met "schapen".