• Canon van het protestantse kerklied

Margriet schreef:Heerlijk toch, zo internationaal , Christendom is toch niet Nederlands,.,Dat "nationale in het geloof" vind ik hier juist zo eng..
We moeten niet alleen over kerkmuren heenkijken , maar ook over landsgrenzen..
Vinden ze hier schijnbaar erg moeilijk!

Nou, je hebr hier wel een enorm punt. We kijken eerst binnen onze eigen gemeente, dan binnen het kerkverband, dan binnen de landsgrenzen en o ja :idea: in het buitenland zijn er ook nog christenen. (=karikatuur)

Hendrikus schreef: Zeker. De 5e Symfonie van Beethoven kun je ook wel in canon spelen

Ik stel dan voor om de canon te starten op de derde maat. Klinkt heerlijk dissonant.

David J schreef:
memento schreef:Niet mijn eerste keuzes, maar opzich niet zo veel mis mee, behalve dat ene lied waar God aan gesproken wordt met Je en Jouw.
Intuitief heb ik ook heel veel moeite met Jij en Jou (overigens wel met hoofdletters!) om God aan te spreken. Het is het Nederlandse spraakgebruik niet de gewoonte en komt oneerbiedig over. Aan de andere kant: dit is een lied dat vertrouwelijkheid wil uitdrukken. Vertrouwelijkheid met God is niet onbijbels, en als je het 'nauwe omgang' noemt zelfs zonder meer bevindelijk gereformeerd. Juist om dit aspect te benadrukken is denk ik gekozen voor de 'jij' vorm, die bijvoorbeeld in het Duits ook gebruikelijk is om God aan te spreken. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Maar nogmaals: intuitief stuit het me tegen de borst.

Overigens, Adorote, volgens het boekje is dit lied opgenomen in de rooms-katholieke liedbundel Gezangen voor Liturgie....

Abraham had ook een nauwe vriendschappelijke omgamg met God. Toch zegt hij: daarom verfoei ik mij in stof en as...
Hij voelde wel degelijk de afstand tussen Gods heiligheid en zichzelf; ook al had hij een nauwe omgang.
Laten we alsjeblieft vasthouden dat we God niet naar beneden mogen halen door Hem met jij en jou aan te spreken

helma schreef:
David J schreef:
memento schreef:Niet mijn eerste keuzes, maar opzich niet zo veel mis mee, behalve dat ene lied waar God aan gesproken wordt met Je en Jouw.
Intuitief heb ik ook heel veel moeite met Jij en Jou (overigens wel met hoofdletters!) om God aan te spreken. Het is het Nederlandse spraakgebruik niet de gewoonte en komt oneerbiedig over. Aan de andere kant: dit is een lied dat vertrouwelijkheid wil uitdrukken. Vertrouwelijkheid met God is niet onbijbels, en als je het 'nauwe omgang' noemt zelfs zonder meer bevindelijk gereformeerd. Juist om dit aspect te benadrukken is denk ik gekozen voor de 'jij' vorm, die bijvoorbeeld in het Duits ook gebruikelijk is om God aan te spreken. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Maar nogmaals: intuitief stuit het me tegen de borst.

Overigens, Adorote, volgens het boekje is dit lied opgenomen in de rooms-katholieke liedbundel Gezangen voor Liturgie....

Abraham had ook een nauwe vriendschappelijke omgamg met God. Toch zegt hij: daarom verfoei ik mij in stof en as...
Hij voelde wel degelijk de afstand tussen Gods heiligheid en zichzelf; ook al had hij een nauwe omgang.
Laten we alsjeblieft vasthouden dat we God niet naar beneden mogen halen door Hem met jij en jou aan te spreken

Predikanten zeggen het wel eens: God is heel iemand anders dan je buurman.
We mogen God Vader noemen, dat is toch wel erg mooi.

Christiaan schreef:
helma schreef:
David J schreef:
memento schreef:Niet mijn eerste keuzes, maar opzich niet zo veel mis mee, behalve dat ene lied waar God aan gesproken wordt met Je en Jouw.
Intuitief heb ik ook heel veel moeite met Jij en Jou (overigens wel met hoofdletters!) om God aan te spreken. Het is het Nederlandse spraakgebruik niet de gewoonte en komt oneerbiedig over. Aan de andere kant: dit is een lied dat vertrouwelijkheid wil uitdrukken. Vertrouwelijkheid met God is niet onbijbels, en als je het 'nauwe omgang' noemt zelfs zonder meer bevindelijk gereformeerd. Juist om dit aspect te benadrukken is denk ik gekozen voor de 'jij' vorm, die bijvoorbeeld in het Duits ook gebruikelijk is om God aan te spreken. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Maar nogmaals: intuitief stuit het me tegen de borst.

Overigens, Adorote, volgens het boekje is dit lied opgenomen in de rooms-katholieke liedbundel Gezangen voor Liturgie....

Abraham had ook een nauwe vriendschappelijke omgamg met God. Toch zegt hij: daarom verfoei ik mij in stof en as...
Hij voelde wel degelijk de afstand tussen Gods heiligheid en zichzelf; ook al had hij een nauwe omgang.
Laten we alsjeblieft vasthouden dat we God niet naar beneden mogen halen door Hem met jij en jou aan te spreken
Predikanten zeggen het wel eens: God is heel iemand anders dan je buurman.
We mogen God Vader noemen, dat is toch wel erg mooi.

En heeeel persoonlijk. En veel mooier dan jij of jou, hoewel ik er bij blijft dat "gij" ook wel wat platvloers is als verbrabantsing van "jij". Maar goed, dat ligt ook weer aan de cultuur, net als het Duitse "du". Daar spreekt men God aan met "Du" terwijl je als je dat tegen een oudere zou doen daar, dat weer onbeleefd is. Maar daar heeft het denk ik ook weer te maken met hoe goed je iemand kent, Du is weer persoonlijker en "Sie" afstandelijker.

Marnix schreef:
Christiaan schreef:
helma schreef:
David J schreef: Intuitief heb ik ook heel veel moeite met Jij en Jou (overigens wel met hoofdletters!) om God aan te spreken. Het is het Nederlandse spraakgebruik niet de gewoonte en komt oneerbiedig over. Aan de andere kant: dit is een lied dat vertrouwelijkheid wil uitdrukken. Vertrouwelijkheid met God is niet onbijbels, en als je het 'nauwe omgang' noemt zelfs zonder meer bevindelijk gereformeerd. Juist om dit aspect te benadrukken is denk ik gekozen voor de 'jij' vorm, die bijvoorbeeld in het Duits ook gebruikelijk is om God aan te spreken. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Maar nogmaals: intuitief stuit het me tegen de borst.

Overigens, Adorote, volgens het boekje is dit lied opgenomen in de rooms-katholieke liedbundel Gezangen voor Liturgie....

Abraham had ook een nauwe vriendschappelijke omgamg met God. Toch zegt hij: daarom verfoei ik mij in stof en as...
Hij voelde wel degelijk de afstand tussen Gods heiligheid en zichzelf; ook al had hij een nauwe omgang.
Laten we alsjeblieft vasthouden dat we God niet naar beneden mogen halen door Hem met jij en jou aan te spreken
Predikanten zeggen het wel eens: God is heel iemand anders dan je buurman.
We mogen God Vader noemen, dat is toch wel erg mooi.
En heeeel persoonlijk. En veel mooier dan jij of jou, hoewel ik er bij blijft dat "gij" ook wel wat platvloers is als verbrabantsing van "jij". Maar goed, dat ligt ook weer aan de cultuur, net als het Duitse "du". Daar spreekt men God aan met "Du" terwijl je als je dat tegen een oudere zou doen daar, dat weer onbeleefd is. Maar daar heeft het denk ik ook weer te maken met hoe goed je iemand kent, Du is weer persoonlijker en "Sie" afstandelijker.

Die discussie hadden we enkele weken geleden ook al. Overigens mis ik bijvoorbeeld: "Wat de toekomst brenegn moge" en vele kerstliederen.

Als men een juiste canon zou willen hebben (of dat mogelijk is is de vraag nog maar)moet men uit gaan van het kerkelijk jaar,wat wordt er het liefst gezongen met Advent, Kerstmis, de Vasten ,Stille Week, Pasen,Hemelvaart en Pinksteren,dan de rest van het kerkelijk jaar met de feesten ,dan zou men een goed beeld kunnen krijgen

.Deze canon die nu uitgekomen is en verzonnen is kan gelijk ter prullenbak.

En of er een zogenaamde protestantse kerkmuziek canon mogelijk is waarschijnlijk een onmogelijkheid, dat de drie stromingen binnen de Reformatie een ieder hun eigen kerkelijke muziek traditie hebben .

Adorote schreef:Deze canon die nu uitgekomen is en verzonnen is kan gelijk ter prullenbak

Lekker papierverspilling :roll: . Daar zal de canoncommissie blij mee zijn, maar niet heus.

Overigens er is wel weer sprake van een nieuwe hype: de canon. Ik wordt er een beetje flauw van.

Bonny schreef:
Marnix schreef:
Christiaan schreef:
helma schreef:
Abraham had ook een nauwe vriendschappelijke omgamg met God. Toch zegt hij: daarom verfoei ik mij in stof en as...
Hij voelde wel degelijk de afstand tussen Gods heiligheid en zichzelf; ook al had hij een nauwe omgang.
Laten we alsjeblieft vasthouden dat we God niet naar beneden mogen halen door Hem met jij en jou aan te spreken
Predikanten zeggen het wel eens: God is heel iemand anders dan je buurman.
We mogen God Vader noemen, dat is toch wel erg mooi.
En heeeel persoonlijk. En veel mooier dan jij of jou, hoewel ik er bij blijft dat "gij" ook wel wat platvloers is als verbrabantsing van "jij". Maar goed, dat ligt ook weer aan de cultuur, net als het Duitse "du". Daar spreekt men God aan met "Du" terwijl je als je dat tegen een oudere zou doen daar, dat weer onbeleefd is. Maar daar heeft het denk ik ook weer te maken met hoe goed je iemand kent, Du is weer persoonlijker en "Sie" afstandelijker.
Die discussie hadden we enkele weken geleden ook al. Overigens mis ik bijvoorbeeld: "Wat de toekomst brenegn moge" en vele kerstliederen.

Ach ja, en zo heeft iedereen zijn eigen top-10 van favoriete kerkliederen. Dat is juist wel leuk, heb je tenminste een beetje diversiteit.