"We" worden dus in de maling genomen......

[JolandaOudshoorn]

Ennuh, mogen ze trouwens ff bleeren, zo hup vanuit de heerlijke, rustige, donkere, warme omgeving, met eten en drinken in overvloed opeens op zo'n kil, koud, fel, pasbehangen kamertje, met van die akelige lakens die in niets lijken op die heerlijke moederbuik?

:

[Jongere]

Dat laatste is natuurlijk een beetje kromme redenering. Baby's kunnen huilen echt wel 'faken', en je hoort ook verschil in het huilen. Dat een baby misschien niet beseft wanneer huilen 'gerechtvaardigd' is (vind hij/zij zelf misschien al bij verveling idd) kan natuurlijk kloppen. Maar dat er een verschil is tussen hongerhuilen en huilen omdat je weer eens iemand wil zien is duidelijk moet je eens op letten als je bij ze bent hoe ongelofelijk snel het huilen over kan zijn en je geen traantje ziet.

ik denk toch echt dat we eens kunnen ruilen hoor Jongere :roll: (Offtopic!!) :roll:

:mrgreen:
'Wijze' dingen over een baby zeggen is nog iets anders dan een veiligheidsspeld door een luier prikken.

[Ma Vis]

Ha, ha, grappig topic.

De jongste van ons (maar die is al groot hoor; al helemaal net 1 geworden...) wacht op mijn reactie voor ze besluit te gaan huilen of lachen.
Valt ze, of doet ander kind iets onaardigs; even naar mama kijken.
Lacht mama; dan ikke ook.
Zegt mama 'aaaaach', dan ga ik heeeeel hard huilen.
Erg komisch om te zien hoor.

Nou moet ik wel even eerlijk vertellen dat ik wat moeite heb met de theorie dat moeders weten waarom hun kind huilt. Dát had ik bij de eerste toch echt niet. Alle huiltjes waren hetzelfde.
Bij de tweede begon het te komen; nu hoor ik opeens dat huilen kan zijn om het dromen, van de honger, om aandacht, verveling, mama willen zien etc.
En het blijkt toch wel makkelijk om het huiltje van je kind te kunnen herkennen!

laten we dan eerst eens als volwassen mensen vaststellen wanneer het geoorloofd is voor een baby om te huilen

Altijd toch?!