Om heel eerlijk te zijn heb ik me een beetje zitten ergeren aan al die negatieve reacties op het stuk uit het ND. Er wordt een zinnetje uitgepikt en vervolgens flink van kritiek voorzien. Ik kan me niet helemaal aan de indruk onttrekken dat het behoorlijk uit zijn verband wordt gerukt. Ds. van Eckeveld zegt juist heel duidelijk dat er geen rust gevonden mag worden zonder Christus te kennen. En dat hij wel mensen bemoedigd die er nog voorstaan, is daar iets mis mee? Zolang ze er maar niet in blijven rusten!!

En de vragen van de interviewers waren wel erg voorspelbaar....

Ds. van Eckeveld zegt juist heel duidelijk dat er geen rust gevonden mag worden zonder Christus te kennen. En dat hij wel mensen bemoedigd die er nog voorstaan, is daar iets mis mee? Zolang ze er maar niet in blijven rusten!!

Well, de grote vraag is en blijft: Valt er wat te bemoedigen bij mensen die nog voor de kennis van Christus staan. De Schrift is daar heel duidelijk in: Buiten Christus geen leven!

Nu snap ik wel dat de bekommerden bedoelt worden. Alleen, de ware bekommerde ziet Christus! Die kent de uitgangen, het vluchten, tot God. Deze moeten echter niet bemoedigd worden in hun ellendekennis (ga bij u zelf na of u u zo zondig weet), maar moeten bemoedigd worden in het gaan tot Christus (oftwel: Christus moet hen aangeboden worden, met de nodiging om niet langer te wachten, maar Hem in het geloof aan te nemen, tot Hem de toevlucht te nemen). Christus hoort centraal te staan, en buiten de liefelijke aandrang om tot Die gewillige Zaligmaker te gaan, is er geen enkele vertroosting voor een schuldverslagen geest.

memento schreef:

Ds. van Eckeveld zegt juist heel duidelijk dat er geen rust gevonden mag worden zonder Christus te kennen. En dat hij wel mensen bemoedigd die er nog voorstaan, is daar iets mis mee? Zolang ze er maar niet in blijven rusten!!

Well, de grote vraag is en blijft: Valt er wat te bemoedigen bij mensen die nog voor de kennis van Christus staan. De Schrift is daar heel duidelijk in: Buiten Christus geen leven!

Nu snap ik wel dat de bekommerden bedoelt worden. Alleen, de ware bekommerde ziet Christus! Die kent de uitgangen, het vluchten, tot God. Deze moeten echter niet bemoedigd worden in hun ellendekennis (ga bij u zelf na of u u zo zondig weet), maar moeten bemoedigd worden in het gaan tot Christus (oftwel: Christus moet hen aangeboden worden, met de nodiging om niet langer te wachten, maar Hem in het geloof aan te nemen, tot Hem de toevlucht te nemen). Christus hoort centraal te staan, en buiten de liefelijke aandrang om tot Die gewillige Zaligmaker te gaan, is er geen enkele vertroosting voor een schuldverslagen geest.

Ok, hier ben ik het helemaal mee eens!

memento schreef:

Ds. van Eckeveld zegt juist heel duidelijk dat er geen rust gevonden mag worden zonder Christus te kennen. En dat hij wel mensen bemoedigd die er nog voorstaan, is daar iets mis mee? Zolang ze er maar niet in blijven rusten!!

Well, de grote vraag is en blijft: Valt er wat te bemoedigen bij mensen die nog voor de kennis van Christus staan. De Schrift is daar heel duidelijk in: Buiten Christus geen leven!

Nu snap ik wel dat de bekommerden bedoelt worden. Alleen, de ware bekommerde ziet Christus! Die kent de uitgangen, het vluchten, tot God. Deze moeten echter niet bemoedigd worden in hun ellendekennis (ga bij u zelf na of u u zo zondig weet), maar moeten bemoedigd worden in het gaan tot Christus (oftwel: Christus moet hen aangeboden worden, met de nodiging om niet langer te wachten, maar Hem in het geloof aan te nemen, tot Hem de toevlucht te nemen). Christus hoort centraal te staan, en buiten de liefelijke aandrang om tot Die gewillige Zaligmaker te gaan, is er geen enkele vertroosting voor een schuldverslagen geest.

Je zegt: de ware bekommerde ziet Christus. Waarom moet Christus voor hem dan nog aangeboden worden? Hij kent de uitgangen toch al, het vluchten tot God?

Je zegt: de ware bekommerde ziet Christus. Waarom moet Christus voor hem dan nog aangeboden worden? Hij kent de uitgangen toch al, het vluchten tot God?

Omdat God door Geest en woord werkt.

Eén van de kenmerkende verschillen tussen een bekommerde en verzekerde is dat een bekommerde nog niet zoveel vertrouwen en zoveel geloof heeft. Ziend' op eigen ellendigheid, onwaardigheid en vloekwaardigheid, raakt men het zicht op Christus kwijt, of durft men niet tot Hem te gaan. Vaak hebben ze het zo nodig, dat iemand hen nog een keer toeroept dat Christus ook voor hen Zijn armen wijdt opengespreidt heeft. Dan kunnen er wel eens van die momenten zijn, dat als Christus in Zijn rijkdom en gewilligheid afgeschilderd en aangeboden wordt, dat zo'n ziel Hem ontmoet, dat Hij zo'n ziel komt opzoeken. Wie het heeft meegemaakt, weet wat ik bedoel, ook al schieten mijn woorden te kort om te zeggen wat dat is.

Maar ook de verzekerde heeft nodig om Christus aangeboden en afgeschilderd te krijgen. Want hoe vaak kennen zij wel de weg tot Christus, maar is hun hart afgedwaald. De zorgen voor het aardse leven, of gewoon een oppervlakkig leven, trekken zo vaak iemand ver van Christus weg. Maar soms gebeurt het wel eens, dat zo'n ziel in de prediking Christus ziet, en in hem de bittere tranen opwellen van verdriet om zulke dwaas afdwalen, en tranen van blijdschap over zulk een lieve en getrouwe Zaligmaker, die ondanks al onze zonden, afmakingen en afdwalingen, ons toch steeds opzoekt en terughaalt. Ja, waar wij straf verdient hebben, ons Zijn liefde geeft.

Erasmiaan schreef:

memento schreef:

Ds. van Eckeveld zegt juist heel duidelijk dat er geen rust gevonden mag worden zonder Christus te kennen. En dat hij wel mensen bemoedigd die er nog voorstaan, is daar iets mis mee? Zolang ze er maar niet in blijven rusten!!

Well, de grote vraag is en blijft: Valt er wat te bemoedigen bij mensen die nog voor de kennis van Christus staan. De Schrift is daar heel duidelijk in: Buiten Christus geen leven!

Nu snap ik wel dat de bekommerden bedoelt worden. Alleen, de ware bekommerde ziet Christus! Die kent de uitgangen, het vluchten, tot God. Deze moeten echter niet bemoedigd worden in hun ellendekennis (ga bij u zelf na of u u zo zondig weet), maar moeten bemoedigd worden in het gaan tot Christus (oftwel: Christus moet hen aangeboden worden, met de nodiging om niet langer te wachten, maar Hem in het geloof aan te nemen, tot Hem de toevlucht te nemen). Christus hoort centraal te staan, en buiten de liefelijke aandrang om tot Die gewillige Zaligmaker te gaan, is er geen enkele vertroosting voor een schuldverslagen geest.

Je zegt: de ware bekommerde ziet Christus. Waarom moet Christus voor hem dan nog aangeboden worden? Hij kent de uitgangen toch al, het vluchten tot God?

Mensen moeten soms ook worden opgeroepen om dat te doen. Want uit zichzelf doet de mens dat niet zomaar... of denkt men dat men dat niet kan. Mensen krijgen te horen dat ze zondig zijn en tot niets goeds in staat en dat ze uit zichzelf niets kunnen.... en dat klopt. Maar mensen worden daardoor nog wel eens passief en denen dat ze ook niet tot Christus kunnen gaan.... wat zou kloppen, ware het niet dat Christus al naar ons toe is gekomen en de Geest nu ons naar Hem toebrengt.

J.C. Philphot schreef:Ik zie nergens in de bijbel dat mensen worden opgeroepen om te bidden om wedergeboorte, dat is een zaak van God. Ik zie wel dat het evangelie met een bevel van geloof en bekering word verkondigd. Dat men niets weet dan Jezus Christus en dien gekruisigd. Degenen die God wedergeboren doet worden die geloven en bekeren zich, en de anderen (hoe vroom dan ook) verharden zich, en laten de dienaren van Christus maar wat praten...

Mensen worden opgeroepen om te bidden om de Geest. God geeft die aan wie Hem er om vragen.

Verder moeten we misschien maar eens wat minder theoretiseren en gewoon mensen oproepen om naar Hem toe te gaan en Hem de eer te geven als dat gebeurt. God werkt door Woord en Geest, dus in de kerk, waar het Woord klinkt en de Geest werkt kunnen mensen Christus aannemen. Dan kan een onwedergeborene wel degelijk op de knieen gaan, en dat is dan genade, Gods trekkende werk, Refo.

Ik vind persoonlijk dit antwoord een beetje raar:

Ziet u het boek Afwachten of verwachten? van dr. Klaas van der Zwaag ook als ‘dingen op straat gooien’?
,,Hij heeft een ongelooflijk dik boek geschreven. Wie zal dat ooit helemaal lezen? Het zou duidelijker zijn als het korter was. Ik heb gedeelten ervan gelezen. Zijn boek is niet het eerste probleem, maar wel dat hij met vertrouwelijke zaken de publiciteit heeft gezocht. Dat hem de toegang tot het avondmaal is ontzegd, heeft in de krant gestaan. Dat dient zijn zaak niet. Je moet de kerkelijke weg gaan en niet de straat op.’’

Allereerst vind ik het een onderschatting van de gemeenteleden. Impliciet stelt hij dat die zo'n dik boek toch niet kunnen bevatten. Ik ken er heel wat die het boek van blz 1 tot en met 1100 gelezen hebben.

En in de één na laatste regel staat: je kunt nog zo gelijk hebebn, als je een formele fout begaat, kun je fluiten naar je recht.

Zo neem je én de schrijver én de lezers niet serieus.

Ben ik geen lid van de Gereformeerde Gemeenten.

Meen ik dat de moderators dit maar op slot moeten zetten, daar dit onderwerp niet stichtend is, alleen maar hoe kunnen we de GG en deze dominee even lekker uit elkaar rukken!

Schei ermee uit, mensen!

Ondanks de schoonheidsfoutjes vind ik het een helder stuk :!: :mrgreen:

Een openbaar interview wordt hier in het openbaar kritisch én goedkeurend besproken. Ik heb nog geen enkele persoonlijke aanval gezien.

Wat is het probleem? Er wordt op dit forum wel harder geoordeeld dan in dit topic.

Unionist schreef:Een openbaar interview wordt hier in het openbaar kritisch én goedkeurend besproken. Ik heb nog geen enkele persoonlijke aanval gezien.

Wat is het probleem? Er wordt op dit forum wel harder geoordeeld dan in dit topic.

Just my opinion...

Arretje schreef:.......... Er wordt een zinnetje uitgepikt en vervolgens flink van kritiek voorzien. Ik kan me niet helemaal aan de indruk onttrekken dat het behoorlijk uit zijn verband wordt gerukt. Ds. van Eckeveld zegt juist heel duidelijk dat er geen rust gevonden mag worden zonder Christus te kennen. En dat hij wel mensen bemoedigd die er nog voorstaan, is daar iets mis mee? Zolang ze er maar niet in blijven rusten!!

Zoals zo (te) vaak is dit het geval met interviews.
Soms lijkt het alsof men zoekt om kritiek te kunnen leveren op de woorden (al dan niet getrouw weergegeven) van de geïnterviewde.

Waren we maar wat kritischer op zaken die het christendom en haar bijbelse leer serieus bedreigen. Dan zoeken we maar al te vaak naar "verzachtende" verklaringen, ja zelfs richting goed praten, begrip tonen etc..

jvdg schreef:Zoals zo (te) vaak is dit het geval met interviews.
Soms lijkt het alsof men zoekt om kritiek te kunnen leveren op de woorden (al dan niet getrouw weergegeven) van de geïnterviewde.

Waren we maar wat kritischer op zaken die het christendom en haar bijbelse leer serieus bedreigen. Dan zoeken we maar al te vaak naar "verzachtende" verklaringen, ja zelfs richting goed praten, begrip tonen etc..

Dit is een afleidingsmanouvre. We hoeven niet te zoeken, het is duidelijk hoe met de kritiek van K v.d Zwaag wordt omgegaan. Je suggereert hiermee dat het boek van K. v.d. Zwaag geen serieuze bedreiging is. Waarom werd hem dan toegang tot het avondmaal ontzegd als het niet zo bedreigend was?
Mensen als jij moeten begrijpen dat er eea is gepasseerd waar veel mensen nog steeds m.i. terecht boos en ontevreden over zijn en dat niet wegwuiven door de blik op andere serieuze bedreigingen te willen richten en mensen te manen niet zo kritisch te zijn... Zeg dat dan ook tegen degenen die K. v.d. Zwaag van het avondmaal afhouden.

Welke andere serieuze bedreigingen bedoel je dan bijvoorbeeld?

Ik lees het nu pas.

Een mooi interview.
Bewonderenswaardig hoe hij de polemiek-vragen zo netjes en rustig weet te beantwoorden.

Het is, dat we niet in de mens mogen eindigen, anders zou ik trots op hem zijn.

Unionist schreef:ze moeten nog een evenwicht vinden.

Aub geen eenheidsworst. Paulus en Amos leken ook niet op elkaar. Toch allebij God's profeten.

Verder wil ik het interview niet wegen op een schaaltje waar ik ook te licht voor zou zijn. Goed interview.