Christiaan schreef:Alleen opbijbelse gronden elkaar in liefde berispen.
Dus geen modder gegooi dat lijkt mij de christelijke lijn.
Geen gemakkelijke opgave.
Maar lees de brief aan de Korinthiers maar eens, die mensen
woonde in een grote zondige stad. Dat was ook geheel niet gemakkelijk. Men zegt vaak ja maar die tijd was anders.
Dat is in zekere zin waar. Maar niet geheel, de mensen hebben nog steeds de zelfde zondige nijgingen.
Zou iemand ook kunnen zeggen zoals Paulus dat kon ik heb goede geruchten van u gehoord. Van u gemeente zijn en u levenswandel.

Wat wil je hier nu mee zeggen Christiaan?????

Mariavt schreef:

Christiaan schreef:Alleen opbijbelse gronden elkaar in liefde berispen.
Dus geen modder gegooi dat lijkt mij de christelijke lijn.
Geen gemakkelijke opgave.
Maar lees de brief aan de Korinthiers maar eens, die mensen
woonde in een grote zondige stad. Dat was ook geheel niet gemakkelijk. Men zegt vaak ja maar die tijd was anders.
Dat is in zekere zin waar. Maar niet geheel, de mensen hebben nog steeds de zelfde zondige nijgingen.
Zou iemand ook kunnen zeggen zoals Paulus dat kon ik heb goede geruchten van u gehoord. Van u gemeente zijn en u levenswandel.

Wat wil je hier nu mee zeggen Christiaan?????

Lijkt mij zo klaar en helder als het maar zijn kan.
Kijk eerst eens naar je eigen levenwandel i.p.v. die van de ander.

memento schreef:Kritiek, ook zelf-kritiek, is niet gewenst. Het duidt er namelijk op dat er iets is wat mis is! En dat is nooit goed. Nee, kritiek is leuk, maar zo lang het daar bij blijft, zo lang we nog vredig kunnen gaan slapen met onze kritiek, is het beter om blind te zijn.

Nee, de rechte gestalte is die van het blijvend willen reformeren. Van het blijvend kijken naar en toetsen van onze leer en ons leven aan het Woord van God, om het steeds weer te hervormen daar naar.

Enkele weken terug was er bij ons een dominee die dit met een geweldig voorbeeld schetste. Het schijnt echt gebeurd te zijn, maar daar gaat het nu niet om. Die dominee vertelde dat hij ter kennismaking in zijn nieuwe gemeente ieder lid thuis bezocht. Eén persoon begroette hem met de woorden: "Hier ziet u het slechtste mens uit uw gemeente." Waarop de dominee antwoorde: "Dat had ik al gehoord." De wedervraag liet niet lang op zich wachten: "O ja, wie zei dat dan?" (en dat op een verontwaardigde toon).
Ik bedoel maar: met ons verstand weten we allemaal wel wat er aan schort, maar om dat te mogen/moeten inleven in ons hart, dat doet pijn. Dan wordt ons zelfbeeld naar beneden gehaald. En toch dat zo nodig...