uitgeworpen schreef:Iemand die heel dicht bij me staat laat zich dopen op geloof.
Het is geen vervanging van de kinderdoop, zo moet ik het niet zien.
Het is meer een belijdenis-doen.

Als ik na het dopen ga, zeg ik dan: oké ik ben het met je eens?

Ik zou als ik jouw was wel gaan. Argumenten zijn hiervoor al genoemd hoef ik niet meer te herhalen. Wat mijn vraag aan jouw zus zou zijn wat ze ermee bedoelt dat we het niet als een vervanging van de kinderdoop moeten zien, hoe dan wel, want dat we het als een belijdenis moeten zien, dat kan ook op een mindere discutabele manier. Overdopen gebeurt vrijwel alleen bij mensen die van standpunt veranderen of tot een ander inzicht komen.

Plaisier: doop is éénmalig

DO 05 apr 2007 | 10.21
De Protestantse Kerk heeft geen plannen voor de invoering van een 'geloofsdoop' voor mensen die als kind al gedoopt zijn. "De kinderdoop is een éénmalige doop. Dat éénmalige ter discussie stellen, gaat echt niet." Dat zegt dr. Bas Plaisier, scriba van de Protestantse Kerk, in reactie op uitspraken van de protestantse predikante Carin van Hoogstraten uit Stolwijk. Zij en haar man, eveneens predikant, lieten zich vorig jaar door evangelist Jan Zijlstra dopen, terwijl zij ook als kind al waren gedoopt. In het Nederlands Dagblad van dinsdag zei Van Hoogstraten dat het Evangelisch Werkverband en de Protestantse Kerk in Nederland in gesprek zijn over het opnemen van "een vorm van geloofsdoop’’ in de kerkorde.

Het klopt dat er gesprekken worden gevoerd met het Evangelisch Werkverband zegt Plaisier. "Wij voelen ook wel aan dat er onder bepaalde mensen de behoefte leeft om op een tastbare manier de gedachtenis aan hun doop liturgisch vorm te geven. Daarover is de werkgroep Liturgie in de Protestantse Kerk in gesprek met het Evangelisch Werkverband. Op welke wijze en met welk ritueel dat dan zou moeten, daarover is nog geen besluit genomen."

Plaisier wijst er op dat zowel kinderdoop als volwassendoop in de kerkorde van de Protestantse Kerk voorkomen als mogelijkheid. "Maar hét grote probleem is natuurlijk dat de kerk de kinderdoop beschouwt als een eenmalige doop, die je niet over kunt doen. Dat is iets zeer fundamenteels: dat gaat alle kerken aan, en is een zeer breed gedragen uitgangspunt."

De kinderdoop ter discussie stellen is dan ook niet wat het Evangelisch Werkverband voor ogen heeft, zegt bestuursvoorzitter ds. Menno Zandbergen. "Het Evangelisch Werkverband wil de kinderdoop niet opheffen of afschaffen. We staan voluit voor en achter de kinderdoop", verklaart hij. "Tegelijk worden we geconfronteerd met de vraag van steeds meer gemeenteleden die weliswaar als kind zijn gedoopt, maar op latere leeftijd tot geloof komen en het verlangen hebben een nieuwe start te maken met hun leven. In de Bijbel kom je dan tegen dat mensen zich laten dopen." Dit ritueel van het afleggen van de oude mens, dat in Romeinen 6 wordt beschreven, wordt in kringen van het Evangelisch Werkverband als "pastoraal toepasbaar" gezien. Zo pleitte bestuurslid ds. Tjitte Wever in 2003 al voor de invoering van een 'doopbevestiging'. Deze "liturgische waterbehandeling" met "liefst veel water" tijdens een kerkdienst zou niet in plaats van, maar naast de kinderdoop moeten komen te staan.

Hoe het Evangelisch Werkverband nu over deze 'doopbevestiging' denkt, wil Zandbergen niet zeggen. "Dit onderwerp is buskruit. De discussie hierover wordt te vaak gevoerd met hete hoofden en koude harten. In de regel bevordert het de zaak niet als zulke gesprekken in de krant plaatsvinden. Daarvoor ligt het te gevoelig."

Water
Wat er ook uit de gesprekken tussen het Evangelisch Werkverband en de Protestantse Kerk rolt, het zal wat betreft Bas Plaisier in elk geval niet iets met "veel water" zijn. "Vanuit het Evangelisch Werkverband wil men inderdaad absoluut niet spreken van een overdoop. Als je dan toch zou kiezen voor een ritueel waarbij je water gaat gebruiken, kun je natuurlijk niet volhouden dat het alleen een gedachtenis is. Water is nu eenmaal het symbool van de doop. Als je als kerkganger zíet dat iemand die al eens gedoopt is nóg eens besprenkeld wordt, of zelfs wordt ondergedompeld, schept dat alleen maar grote verwarring. Daar ben ik geen voorstander van."

Welke vorm een "liturgische gedachtenis aan de doop" dan wel zou moeten hebben, daarover heeft Plaisier geen concrete ideeën. "Het gesprek hierover is nog gaande."

Bron: Nederlands Dagblad

Eppie schreef:

uitgeworpen schreef:Iemand die heel dicht bij me staat laat zich dopen op geloof.
Het is geen vervanging van de kinderdoop, zo moet ik het niet zien.
Het is meer een belijdenis-doen.

Als ik na het dopen ga, zeg ik dan: oké ik ben het met je eens?

Ik zou als ik jouw was wel gaan. Argumenten zijn hiervoor al genoemd hoef ik niet meer te herhalen. Wat mijn vraag aan jouw zus zou zijn wat ze ermee bedoelt dat we het niet als een vervanging van de kinderdoop moeten zien, hoe dan wel, want dat we het als een belijdenis moeten zien, dat kan ook op een mindere discutabele manier. Overdopen gebeurt vrijwel alleen bij mensen die van standpunt veranderen of tot een ander inzicht komen.

Ik ben inmiddels naar de doop van mijn zus geweest en vooral de getuigenissen vond ik erg indrukwekkend.
Ik moest wel erg wennen aan te omgeving en dan ben ik al aardig wat gewend.

uitgeworpen schreef: Ik ben inmiddels naar de doop van mijn zus geweest en vooral de getuigenissen vond ik erg indrukwekkend.
Ik moest wel erg wennen aan te omgeving en dan ben ik al aardig wat gewend.

Getuigenissen, dat zouden ze bij ons ook eens in de kerkdiensten mogen introduceren. Het is m.i. zo belangrijk dat we van elkaar weten hoe God werkt in ons leven! En: mensen mochten eens tot jaloersheid gewekt worden...

rekcor schreef:

uitgeworpen schreef: Ik ben inmiddels naar de doop van mijn zus geweest en vooral de getuigenissen vond ik erg indrukwekkend.
Ik moest wel erg wennen aan te omgeving en dan ben ik al aardig wat gewend.

Getuigenissen, dat zouden ze bij ons ook eens in de kerkdiensten mogen introduceren. Het is m.i. zo belangrijk dat we van elkaar weten hoe God werkt in ons leven! En: mensen mochten eens tot jaloersheid gewekt worden...

Helemaal mee eens.
Byvoorbeeld bij het belijdenis doen.

rekcor schreef:

uitgeworpen schreef: Ik ben inmiddels naar de doop van mijn zus geweest en vooral de getuigenissen vond ik erg indrukwekkend.
Ik moest wel erg wennen aan te omgeving en dan ben ik al aardig wat gewend.

Getuigenissen, dat zouden ze bij ons ook eens in de kerkdiensten mogen introduceren. Het is m.i. zo belangrijk dat we van elkaar weten hoe God werkt in ons leven! En: mensen mochten eens tot jaloersheid gewekt worden...

Waarom in de kerkdiensten?
En niet gewoon op gezelschappen?
Kerkdiensten zijn voor de Woordverkondiging.

Tiberius schreef:

rekcor schreef:

uitgeworpen schreef: Ik ben inmiddels naar de doop van mijn zus geweest en vooral de getuigenissen vond ik erg indrukwekkend.
Ik moest wel erg wennen aan te omgeving en dan ben ik al aardig wat gewend.

Getuigenissen, dat zouden ze bij ons ook eens in de kerkdiensten mogen introduceren. Het is m.i. zo belangrijk dat we van elkaar weten hoe God werkt in ons leven! En: mensen mochten eens tot jaloersheid gewekt worden...

Waarom in de kerkdiensten?
En niet gewoon op gezelschappen?
Kerkdiensten zijn voor de Woordverkondiging.

Dan ook maar belijdenis doen op het Gezelschap?
Belijdenis doen Is namelijk ook geen Woordverkondiging.

uitgeworpen schreef:

Tiberius schreef:

rekcor schreef:

uitgeworpen schreef: Ik ben inmiddels naar de doop van mijn zus geweest en vooral de getuigenissen vond ik erg indrukwekkend.
Ik moest wel erg wennen aan te omgeving en dan ben ik al aardig wat gewend.

Getuigenissen, dat zouden ze bij ons ook eens in de kerkdiensten mogen introduceren. Het is m.i. zo belangrijk dat we van elkaar weten hoe God werkt in ons leven! En: mensen mochten eens tot jaloersheid gewekt worden...

Waarom in de kerkdiensten?
En niet gewoon op gezelschappen?
Kerkdiensten zijn voor de Woordverkondiging.

Dan ook maar belijdenis doen op het Gezelschap?
Belijdenis doen Is namelijk ook geen Woordverkondiging.

Belijdenis afleggen ligt feitelijk in het verlengde van de Sacramentsbediening. Dat hoort wel in de kerkdiensten thuis.

Maar inderdaad ook in belijdenisdiensten behoort altijd de nadruk op de Woordverkondiging te liggen. Al is het met een speciaal karakter.

Tiberius schreef:Waarom in de kerkdiensten?
En niet gewoon op gezelschappen?

Omdat de kerkdienst de centrale plaats is waar de gehele gemeente samenkomt. De woordverkondiging moet in die diensten inderdaad centraal staan, maar dit sluit getuigenissen niet uit, net zo min als het samen bidden, de zegen en de sacramenten. M.i. is dat nu juist een extra stukje 'bevinding' wat wij zo graag in de preek willen hebben. Natuurlijk moeten getuigenissen - net als de bevinding in de preek - wel eerst aan het Woord getoetst worden (waardoor het Woord centraal blijft staan).

Bovendien lees ik in mijn bijbel niets over gezelschappen, wel over gemeentesamenkomsten.

P.S. Op gezelschappen/bijbelkringen mogen natuurlijk ook getuigenissen afgegeven worden.

Tiberius schreef:

rekcor schreef:

uitgeworpen schreef: Ik ben inmiddels naar de doop van mijn zus geweest en vooral de getuigenissen vond ik erg indrukwekkend.
Ik moest wel erg wennen aan te omgeving en dan ben ik al aardig wat gewend.

Getuigenissen, dat zouden ze bij ons ook eens in de kerkdiensten mogen introduceren. Het is m.i. zo belangrijk dat we van elkaar weten hoe God werkt in ons leven! En: mensen mochten eens tot jaloersheid gewekt worden...

Waarom in de kerkdiensten?
En niet gewoon op gezelschappen?
Kerkdiensten zijn voor de Woordverkondiging.

Als je één keer een getuigenis hebt horen afleggen tijdens een kerkdienst vergeet je dat nooit meer, maar verlang je wel naar meer. Ik vind het wel thuis horen binnen de gemeente.

Tiberius schreef:

rekcor schreef:

uitgeworpen schreef: Ik ben inmiddels naar de doop van mijn zus geweest en vooral de getuigenissen vond ik erg indrukwekkend.
Ik moest wel erg wennen aan te omgeving en dan ben ik al aardig wat gewend.

Getuigenissen, dat zouden ze bij ons ook eens in de kerkdiensten mogen introduceren. Het is m.i. zo belangrijk dat we van elkaar weten hoe God werkt in ons leven! En: mensen mochten eens tot jaloersheid gewekt worden...

Waarom in de kerkdiensten?
En niet gewoon op gezelschappen?
Kerkdiensten zijn voor de Woordverkondiging.

Omdat in het eerste geval de hele gemeente het hoort. En niet een klein groepje. Juist voor de mensen die nog twijfelen is het goed dat mensen over Gods liefde en krachtige werk getuigen.

Maar als je het niet durft, van jezelf denkt dat je het niet goed onder woorden kunt brengen, dan moet je het ineens voor de gemeente doen als je belijdenis doet! Brrr. dat zou ik echt heel erg eng vinden.

vlinder schreef:Maar als je het niet durft, van jezelf denkt dat je het niet goed onder woorden kunt brengen, dan moet je het ineens voor de gemeente doen als je belijdenis doet! Brrr. dat zou ik echt heel erg eng vinden.

Dit is bij ons de cultuur. Als je de genade mag ontvangen wil je het van de daken schreeuwen en dan is voor de gemeente getuigenis geven alleen maar een lust.

Eppie schreef:

vlinder schreef:Maar als je het niet durft, van jezelf denkt dat je het niet goed onder woorden kunt brengen, dan moet je het ineens voor de gemeente doen als je belijdenis doet! Brrr. dat zou ik echt heel erg eng vinden.

Dit is bij ons de cultuur. Als je de genade mag ontvangen wil je het van de daken schreeuwen en dan is voor de gemeente getuigenis geven alleen maar een lust.

Dat gevoel ken ik wel, je wilt het idd van de daken roepen, maar dat is alleen de eerste tijd. Daarna kan soms de twijfel behoorlijk toeslaan en als je dan niet zeker van je zaligheid bent en dit wel moet getuigen......ik denk niet dat iedereen dat kan.

vlinder schreef:

Eppie schreef:

vlinder schreef:Maar als je het niet durft, van jezelf denkt dat je het niet goed onder woorden kunt brengen, dan moet je het ineens voor de gemeente doen als je belijdenis doet! Brrr. dat zou ik echt heel erg eng vinden.

Dit is bij ons de cultuur. Als je de genade mag ontvangen wil je het van de daken schreeuwen en dan is voor de gemeente getuigenis geven alleen maar een lust.

Dat gevoel ken ik wel, je wilt het idd van de daken roepen, maar dat is alleen de eerste tijd. Daarna kan soms de twijfel behoorlijk toeslaan en als je dan niet zeker van je zaligheid bent en dit wel moet getuigen......ik denk niet dat iedereen dat kan.

Als je daar niet zeker van bent moet je naar Hem toe die je die zekerheid geeft. Tja, als je presentatieangst hebt is het wel eng. Maar ja, dat is presenteren op school dan ook bijvoorbeeld. Je hoeft uiteindelijk nergens bang voor te izjn, het is je gemeente, het izjn je broeders en zusters, daar kan je best voor getuigen toch? En desnoods schrijf je het van tevoren even op papier.