Unionist schreef:Dan is een arm om je heen ook een schrale troost. Het is toch het gebaar.

Is volgens mij een wezenlijk verschil. Maar dat is wel een heel persoonlijke gevoelskwestie.

Ik heb er geen moeite mee. Ik vind het ook wel wat uitstralen. Wij hebben hoop, toekomstperspectief, zelfs door het graf heen. En bovenal, we hebben een Verlosser die sterker is dan de dood, die de dood overwon. Seculiere begrafenissen zijn vaak heel sober. Geen hoop, geen toekomst, helemaal niks meer. Natuurlijk blijft een begrafenis een verdrietige aangelegenheid, er is sprake van een scheiding, van gemis. Maar tegelijkertijd mogen onze begrafenissen troostvol en vooruitblikkend zijn. Voor ons achtergeblevenen is het zwaar, maar we mogen als christenen geloven dat de overledene die geloofde, bij God is. Wij zijn verdrietig, maar tegelijkertijd is de overledene in de eeuwige vreugde. Het heeft twee kanten, en de mooie kant van het geloof benadrukken door bloemen vind ik zeker geen slechte zaak.

Mona Lisa schreef:Bloemen bij een begrafenis hebben volgens mij wel vaak de functie de dood te verbloemen. Dat bloemen troosten wil er bij mij niet zo in. Wat een armoede als de troost daar van moet komen. Ze zouden wel kunnen verzachten maar dat zit toch tegen verbloemen aan.

Je hebt begrafenissen waarbij alle aanwezigen, als de kist gezakt is, een handje zand erop gooien. Dat vind ik wel mooi.

Bloemen bij monumenten wordt overigens heel verschillend over gedacht. Ik weet van scholen die niet bij kransleggingen (4 mei) aanwezig zijn om reden dat er dan bloemen gelegt worden.

Hoewel bloemen bij het graf voor mijn ook niet zo hoeft, geef ze dan
bij het leven of als ze dan toch persee iets willen doen laten ze het
dan aan een goed doel geven.

Wat 4 mei betreft zelf leg ik geen bloemen bij het monument maar ben wel altijd in de Nieuwe Kerk aanwezig omdat de oorlog zo aangrijpend was in onze familie dat wil ik graag in ere houden.

Oude-Waarheid schreef:

Mona Lisa schreef:Bloemen bij een begrafenis hebben volgens mij wel vaak de functie de dood te verbloemen. Dat bloemen troosten wil er bij mij niet zo in. Wat een armoede als de troost daar van moet komen. Ze zouden wel kunnen verzachten maar dat zit toch tegen verbloemen aan.

Je hebt begrafenissen waarbij alle aanwezigen, als de kist gezakt is, een handje zand erop gooien. Dat vind ik wel mooi.

Bloemen bij monumenten wordt overigens heel verschillend over gedacht. Ik weet van scholen die niet bij kransleggingen (4 mei) aanwezig zijn om reden dat er dan bloemen gelegt worden.

Hoewel bloemen bij het graf voor mijn ook niet zo hoeft, geef ze dan
bij het leven of als ze dan toch persee iets willen doen laten ze het
dan aan een goed doel geven.

Wat 4 mei betreft zelf leg ik geen bloemen bij het monument maar ben wel altijd in de Nieuwe Kerk aanwezig omdat de oorlog zo aangrijpend was in onze familie dat wil ik graag in ere houden.

Wij gingen op 4 mei altijd wel zelf met onze kids (toen ze de lagere school leeftijd hadden) naar de kranslegging toe hier in onze woonplaats, met een paar veteranen, een toespraakje van de burgermeester, de last post wordt geblazen, een minuut stilte. De bewustwording die dat oplevert wilden wij onze kinderen toch wel meegeven.

Wat ik wel weet is dat als mijn vader, moeder, broers/zus, nichtje/neefje, ergens begraven ligt. Dat ik ze zeker zal bezoeken en er een bloem/roos/plantje neer zal leggen, op het graf. Het is voor mij een soort van gevoelskwestie.

Ik denk dat het voor iedereen een gevoelskwestie is. Beroepsmatig heb ik een aantal begrafenissen bijgewoond, maar vond het niet storend als er bloemen of kransen op de kist lagen. Heb zelfs eens meegemaakt dat man en vrouw tegelijk werden begrafen. Heel indrukwekkend. Die kinderen hadden ineens niets meer. Zij hadden ook mooie kransen neergelegd. Dit gaf hun gevoel weer.
Ik zelf kan het niet afwijzen, maar kan ook niet zeggen of het goed is.

Ik had eens met mijn vader een discussie over rouwkaarten. Mijn vader zei: Ik heb liever niet dat ze een kaartje sturen met bloemen. Dan maar liever geen kaartje. Ikzelf heb zoiets: die ander probeert zijn medeleven te tonen. Dit is waarschijnlijk zijn manier. Wat vinden jullie hiervan? of breek ik nu in op een andere discussie?

Kan iemand mij misschien uitleggen wat een mogelijk bezwaar zou kunnen zijn tegen bloemen op een begrafenis c.q. rouwkaart? Waarom zou alles op dat punt toch zwart(omrand) moeten zijn? Van bloemen kan toch heel goed een sereniteit uitgaan die passend is bij het gebeuren?

Ik begrijp niet zo goed dat juist veel christenen dan bezwaar hebben tegen bloemen. Een begrafenis is dan toch immers "slechts" (in alle eerbied gesproken) het zaaien in de akker van het lichaam, terwijl de ziel al bij God is. Is het vreemd om te zeggen dat er dan tijdens een begrafenis zowel (hemelse) vreugde als verdriet aanwezig kan zijn? En mogen bloemen, als een van de mooiste dingen die God gemaakt heeft, daar dan niet aanwezig zijn?

Nogmaals: ik vraag me dit in alle eerbied en eerlijkheid af, omdat ik er helemaal nog nooit zo bij stil gestaan heb dat mensen om principiële redenen hiertegen kunnen zijn.

@ Mona Lisa.....

"Je hebt begrafenissen waarbij alle aanwezigen, als de kist gezakt is, een handje zand erop gooien. Dat vind ik wel mooi. "

zand er over, niet meer over hebben, het is over en voorbij. Dát is voor mij de betekenis van ergens zand op of over strooien.

Daartegenover staat dat elke bloem zijn eigen betekenis heeft. Of ben je niet bekent met de zgn "bloementaal"???

De soort bloem die je gebruikt, zegt veel over de emotie die je wilt uitdrukken zónder woorden.

Ik vind de oud-christelijke betekenis van bloemen als zijnde een teken van de goede daden die het leven van die christen gesierd hebben erg mooi.

Alleen, ben bang dat er dan op weinig graven meer bloemen thuishoren...

Mona Lisa schreef:Bloemen bij een begrafenis hebben volgens mij wel vaak de functie de dood te verbloemen. Dat bloemen troosten wil er bij mij niet zo in. Wat een armoede als de troost daar van moet komen. Ze zouden wel kunnen verzachten maar dat zit toch tegen verbloemen aan.

In mijn omgeving is bloemen bij begrafenissen absoluut not done. Toch zal ik nooit vergeten die ene keer dat ik naar de begrafenis ging van een vader van rond de 40 die onverwacht was overleden. Voordat de kist zakte, legden zijn drie kinderen van 14, 12 en 9 alledrie een rode roos op de kist. Dit had niets met verbloemen te maken, maar met het uiten van verdriet.. Nogmaals: ik zal dit werkelijk waar nooit vergeten. Het heeft mijn beeld over bloemen bij uitvaarten helemaal veranderd.
Iets heel anders vind ik als iedereen als gewoontegebaar bloemen en kransen legt, zonder er veel bij te voelen. Maar ja, alle gewoontegebaren hebben zo z'n nadelen. Hoeveel mensen schudden plichtmatig de hand bij het condoleren?

Petrus schreef:@ Mona Lisa.....

"Je hebt begrafenissen waarbij alle aanwezigen, als de kist gezakt is, een handje zand erop gooien. Dat vind ik wel mooi. "

zand er over, niet meer over hebben, het is over en voorbij. Dát is voor mij de betekenis van ergens zand op of over strooien.

Tja, 't is hoe je het beleeft. Soms is een begrafenis een handeling van een ander was waar je wat afstandelijk naar kunt kijken. Maar ik (en anderen met mij) had daar heel sterk het gevoel "we (met elkaar) hebben haar begraven".

keessie schreef:

Mona Lisa schreef:Bloemen bij een begrafenis hebben volgens mij wel vaak de functie de dood te verbloemen. Dat bloemen troosten wil er bij mij niet zo in. Wat een armoede als de troost daar van moet komen. Ze zouden wel kunnen verzachten maar dat zit toch tegen verbloemen aan.

In mijn omgeving is bloemen bij begrafenissen absoluut not done. Toch zal ik nooit vergeten die ene keer dat ik naar de begrafenis ging van een vader van rond de 40 die onverwacht was overleden. Voordat de kist zakte, legden zijn drie kinderen van 14, 12 en 9 alledrie een rode roos op de kist. Dit had niets met verbloemen te maken, maar met het uiten van verdriet.. Nogmaals: ik zal dit werkelijk waar nooit vergeten. Het heeft mijn beeld over bloemen bij uitvaarten helemaal veranderd.

kan ik me wel wat bij voorstellen, laat ook zien dat je altijd voorzichtig moet zijn met anderen te veroordelen als het over deze tere zaken gaat

Josephus schreef:Kan iemand mij misschien uitleggen wat een mogelijk bezwaar zou kunnen zijn tegen bloemen op een begrafenis c.q. rouwkaart? Waarom zou alles op dat punt toch zwart(omrand) moeten zijn? Van bloemen kan toch heel goed een sereniteit uitgaan die passend is bij het gebeuren?

Ik begrijp niet zo goed dat juist veel christenen dan bezwaar hebben tegen bloemen. Een begrafenis is dan toch immers "slechts" (in alle eerbied gesproken) het zaaien in de akker van het lichaam, terwijl de ziel al bij God is. Is het vreemd om te zeggen dat er dan tijdens een begrafenis zowel (hemelse) vreugde als verdriet aanwezig kan zijn? En mogen bloemen, als een van de mooiste dingen die God gemaakt heeft, daar dan niet aanwezig zijn?

Nogmaals: ik vraag me dit in alle eerbied en eerlijkheid af, omdat ik er helemaal nog nooit zo bij stil gestaan heb dat mensen om principiële redenen hiertegen kunnen zijn.

We moeten niet vergeten dat de dood door de zonde in de wereld is gekomen.
De dood is altijd nog “de bezoldiging der zonde” Rom 6
Het is de laatste vijand , vanuit dat oogpunt geredeneerd past het niet om de dood “liefelijker “ te maken door bloemen.
Ook voor Gods volk is dat niet anders, hoewel de dood een doorgang is tot het eeuwige leven, blijft er niets over in hun vlees om te roemen

geledu schreef:We moeten niet vergeten dat de dood door de zonde in de wereld is gekomen.
De dood is altijd nog “de bezoldiging der zonde” Rom 6
Het is de laatste vijand , vanuit dat oogpunt geredeneerd past het niet om de dood “liefelijker “ te maken door bloemen.
Ook voor Gods volk is dat niet anders, hoewel de dood een doorgang is tot het eeuwige leven, blijft er niets over in hun vlees om te roemen

Bedankt voor je antwoord, maar het is alleen maar onduidelijker geworden.
Bloemen bedoeld om de dood lieflijker te maken? Je zorgt toch ook dat de rest goed geregeld is, dus een nette kist, nette kleding, koffie en/of maaltijd na afloop etc. Wordt de dood lieflijker door het gegeven dat er ook "schoonheid" en "netheid" aanwezig is?
Bloemen bedoeld om "in het vlees van de overledene te roemen"?
Met alle respect, dit komt op mij toch wel erg gezocht over hoor!

Maar goed, is dat ook de reden dat er, zoals ik onlangs hoorde, gemeenten zijn waar niet gezongen wordt tijdens rouwdiensten?

Josephus schreef:Maar goed, is dat ook de reden dat er, zoals ik onlangs hoorde, gemeenten zijn waar niet gezongen wordt tijdens rouwdiensten?

Op mijn begrafenis mogen ze lied 268:3 zingen:

Als uw genade, Heer, 't gedoogt
laat dan mijn ziel, in U verhoogd,
voor eeuwig zijn geborgen.
het lichaam, in der aarde schoot
geborgen zonder pijn en nood,
verwacht de jongste morgen.
Dat dan uw stem mij wekken moog',
dat ik U zie met eigen oog,
gezeten op uw glorietroon
in heerlijkheid, o 's Vaders Zoon.
Heer Jezus Christus, hoor me altijd, verhoor me altijd,
dat ik U prijs in eeuwigheid!