De verkondiging moet bevinding uitwerken. De boodschap moet zodanig zijn dat de hoorder ontdekt wordt aan zijn zonde, de boodschap moet niet zijn dát een mens aan zijn zonde ontdekt moet worden of wat er gebeurt als een mens aan zijn zonde ontdekt wordt. Het telkens maar weer beschrijven van bevinding hoort m.i. niet in de prediking thuis. Dat kan in het pastoraat of in een boekje beschreven te worden. Preken moeten bevinding uitwerken, het moeten geen bevindelijke verhalen worden.

M.i. is niets mis met een toepassing bestaande uit 3 of 4 adressen, echter er is een gevaar dat de hele preek als zodanig gebruikt wordt, met wellicht nog een onevenwichtige verdeling van deze adressen.

Pim schreef:De verkondiging moet bevinding uitwerken. De boodschap moet zodanig zijn dat de hoorder ontdekt wordt aan zijn zonde, de boodschap moet niet zijn dát een mens aan zijn zonde ontdekt moet worden of wat er gebeurt als een mens aan zijn zonde ontdekt wordt. Het telkens maar weer beschrijven van bevinding hoort m.i. niet in de prediking thuis. Dat kan in het pastoraat of in een boekje beschreven te worden. Preken moeten bevinding uitwerken, het moeten geen bevindelijke verhalen worden.

M.i. is niets mis met een toepassing bestaande uit 3 of 4 adressen, echter er is een gevaar dat de hele preek als zodanig gebruikt wordt, met wellicht nog een onevenwichtige verdeling van deze adressen.

Een preek als het goed is doet altijd wat toch :!:
Een reuke ten leven of ten dode.

Adrianus schreef:Zou in de prediking deze groep zielen niet moeten worden aangesproken door te wijzen op de kenmerken van het werk Gods in zondaarsharten en de vruchten daarvan in het leven? Zeer zeker.

En denk je dat dat nut heeft? De 'echten' gaat daardoor misschien twijfelen en de mensen die jij op het oog hebt, zijn toch niet 'gevoelig' voor een kenmerkenprediking.

M.i. is niets mis met een toepassing bestaande uit 3 of 4 adressen, echter er is een gevaar dat de hele preek als zodanig gebruikt wordt, met wellicht nog een onevenwichtige verdeling van deze adressen.

Ik heb er nog eens over nagedacht. Ik denk dat als het goed is, je maar één boodschap hebt, die voor de hele gemeente geldt, bekeerd of onbekeerd.

* Spreek over ellende van de zonde: opdat de hoorder voor het eerst of opnieuw, zijn ellendigheid buiten Christus gaat zien, en Hem nodig hebben
* Spreek over verlossing en over Christus in Zijn heerlijkheid, opdat de hoorder voor het eerst of opnieuw tot Hem vluchtte
* Spreek van dankbaarheid en heiligmaking, opdat de hoorder jaloers gemaakt worde om heilig en dankbaar te leven, en daardoor en daarvoor Christus (voor het eerst of opnieuw) nodig te hebben. Spreek over de vruchten van de heiligmaking (zoals in de Schrift letterlijk genoemd), opdat het de bekeerde aanspore, en de onbekeerde aanzegt dat hij nog een buitenstaander is.

Een goed gebrachte preek richt zich in alles tot iedereen. Opdat de onbekeerde zie wat hij mist, en de bekeerde aangezegd wordt wat hij opnieuw nodig heeft.

Maar het prediken van de wet houd toch ook in de zonde in het leven van de hoorders persoonlijk aanwijzen. Trouwens, Johannes de Doper, richtte hij zich ook niet in zijn prediking specifiek tot bepaalde groepen zondaars?

Ds. Thomas Shepard doet dit ook heel specifiek in zijn boek "De ware bekering"

memento schreef:Een goed gebrachte preek richt zich in alles tot iedereen.

Mee eens, een eenduidige boodschap in de preek. Ik had het over de afrondende woorden, de toepassing, waarbij je eventueel nog iets mee kan geven speciaal op 3 of 4 adressen geconcentreerd.

Tiberius schreef:

Bert Mulder schreef:Eens raden wie die schreef

ds. G.H. Kersten

Adrianus schreef:Ik ben het ook van harte met geledu en Erasmiaan eens.

Ik ook. Helder verwoord, geledu.

Dat is em, Tiberius.

Verder is het natuurlijk zo, dat als je bang bent dat je een hypocriet bent, dat bewijs is dat je het NIET bent.

Bert Mulder schreef:
Verder is het natuurlijk zo, dat als je bang bent dat je een hypocriet bent, dat bewijs is dat je het NIET bent.

Is dat zo? Zou bij een hypocriet nu nooit eens de schrik om het hart slaan? Stél dat ik me toch bedrieg? Dat kan ik me haast niet voorstellen

Of denken hypocrieten gewoon niet dat ze bekeerd zijn maar doen ze net alsof en weten ze zelf heel goed dat ze onbekeerd zijn?

het is toch niet zo dat als iemand twijfelt of het wel goed met hem/haar zit dat dát het kenmerk is waaraan je een waargelovige kunt herkennen?

De boom zal toch alleen aan de vrucht gekend worden?
dat lijkt tegenwoordig nogal eens onderbelicht
Toch is dat de bijbelse lijn

Bert Mulder schreef: Verder is het natuurlijk zo, dat als je bang bent dat je een hypocriet bent, dat bewijs is dat je het NIET bent.

Dus dan weet je weer dat je wel echt christen ben, die vervolgens weer gaat twijfelen aan dat feit, omdat hij zich niet een hypocriet voelt enz. enz.
Zulke beweringen leiden vaak alleen maar tot cirkelgedachtes en nog meer twijfel.

Een hypocriet is iemand die net doet alsof. Niet richting God, dat zal niet gaan en dat weet hij zelf ook wel. Nee, richting de gemeente. Het is een wolf in schaapskleren. Een hypocriet bedriegt zichzelf niet, maar anderen.

refo schreef:Een hypocriet is iemand die net doet alsof. Niet richting God, dat zal niet gaan en dat weet hij zelf ook wel. Nee, richting de gemeente. Het is een wolf in schaapskleren. Een hypocriet bedriegt zichzelf niet, maar anderen.

Ik weet niet of het zo ligt, want ik las eens, bij een kind van God wordt het werk bestreden, en dat mag wel eens vertroost worden onder de prediking, maar bij een geveinsde is het juist andersom. Die rekent zichzelf erbij, en als hij er in de prediking buiten gezet wordt, voert hij redenen aan om zichzelf gerust te stellen.

Ik denk dat je onderscheid moet maken tussen een farizeeër en een hypocriet.

Tiberius schreef:Ik denk dat je onderscheid moet maken tussen een farizeeër en een hypocriet.

Dat weet ik nog niet eens zozeer. De farizeeërs uit de tijd dat de Heere Jezus op de aarde was dachten ook dat zei het Koninkrijk zouden beërven. Ze dachten zelfs een hele voorname plaats in te nemen bij de Heere.
(Dank U dat ik niet ben gelijk die tollenaar...)

caprice schreef:

refo schreef:Een hypocriet is iemand die net doet alsof. Niet richting God, dat zal niet gaan en dat weet hij zelf ook wel. Nee, richting de gemeente. Het is een wolf in schaapskleren. Een hypocriet bedriegt zichzelf niet, maar anderen.

Ik weet niet of het zo ligt, want ik las eens, bij een kind van God wordt het werk bestreden, en dat mag wel eens vertroost worden onder de prediking, maar bij een geveinsde is het juist andersom. Die rekent zichzelf erbij, en als hij er in de prediking buiten gezet wordt, voert hij redenen aan om zichzelf gerust te stellen.

Ik las eens....
In de Bijbel?

En zoals jij het beschrijft is het precies hetzelfde. Bij beiden wordt het bestreden en bij beiden komt er een vertroosting. Uit het Woord.

refo schreef:

caprice schreef:

refo schreef:Een hypocriet is iemand die net doet alsof. Niet richting God, dat zal niet gaan en dat weet hij zelf ook wel. Nee, richting de gemeente. Het is een wolf in schaapskleren. Een hypocriet bedriegt zichzelf niet, maar anderen.

Ik weet niet of het zo ligt, want ik las eens, bij een kind van God wordt het werk bestreden, en dat mag wel eens vertroost worden onder de prediking, maar bij een geveinsde is het juist andersom. Die rekent zichzelf erbij, en als hij er in de prediking buiten gezet wordt, voert hij redenen aan om zichzelf gerust te stellen.

Ik las eens....
In de Bijbel?

En zoals jij het beschrijft is het precies hetzelfde. Bij beiden wordt het bestreden en bij beiden komt er een vertroosting. Uit het Woord.

Het ging over de prediking. De aangevochtene werd vertroost, en hij die er buiten gepreekt werd sprak zichzelf er weer in. De satan kan ook komen als een engel des lichts.