Ik geloof dat de meeste predikanten echt wel vrienden hebben (echte vrienden). Alleen ja-knikkers vind ik een beetje negatief gesteld.uitgeworpen schreef:Misschien is het zo dat wij de dominees zo maakten. Maar kinderen hebben die reserve nog niet, die bij ons als volwassene is ontstaan door de wetenschap dat wat de dominee zegt haast een wet is.Bert Mulder schreef:Ik vraag me soms af of die afstand tussen de dominee en de kerkleden soms ook niet een beetje aan de leden kan liggen.
Zo ben ik lid geweest in een kerk waar de dominee, zoals geacht werd, heel 'unapproachable' was. Voor veel mensen's opinie, je kon gewoon niet met hem praten. Terwijl wij als kinderen toch gewoon met hem opliepen in de kerkgang en gewoon een praatje konden maken.
Wat er, mijns insziens, heel veel bijkomt is dat niet altijd de dominee zichzelf op dat platform zet. Nee. De dominee wil er misschien wel vaak vanaf. Maar de leden zetten hem er op omdat ze menen dat het zo hoord.
Bij ons is dat, gelukkig, niet (meer) zo. Vroeger hadden de mensen daar ook bij ons ook wel wat van. Maar ik ben goede vrienden met veel van onze predikanten, en email ook geregeld met sommigen.
Maar er zijn dominees, ook binnen de afgescheiden kerken, die heel 'mensvriendelijk' zijn.![]()
Hebben dominees eigenlijk wel echte vrienden? ( dus niet alleen maar ja-knikkers).
Alleen zullen die vrienden waarschijnlijk niet in de eigen gemeente gevonden worden, zeker niet als de vriendschap al van heel lang dateert!