Inderdaad, ik denk dat God de gebeden in het OT verhoorde vanwege de Messias, die in het OT nog moest komen natuurlijk.Afgewezen schreef:Cornelius was een gelovige op de grens van oud en nieuw verbond.Na de komst van Christus is overigens een zgn. uitziend geloof zoals de Joden, naar een komende Messias, onmogelijk. Heilshistorisch, maar ook heilsordelijk, voor alle duidelijkheid.
Het is wel heel bedenkelijk om Cornelius te vergelijken met de joden die bewust Christus verwerpen.
Het gebed van die joden is ijdel. Het gebed van Cornelius was dat niet.
Het merendeel van de joden verwierp Christus toen zij van Hem hoorden; Cornelius deed dat niet.
Het is een manier om de zonde van de joden wat te vergoelijken, hetgeen in de Bijbel absoluut niet gebeurt. Als Ezechiël profeteert over de komende heilstijd, is het niet denkbaar, bijna godslasterlijk, om te denken dat hij het heeft over een heilstijd, waarvoor wordt gebeden, waarbij dan tegelijkertijd Christus, Gods Gezalfde wordt verworpen.
Cornelius was een 'grensgeval', aangezien hij in Jezus' tijd leefde. Maar God is ons (en de gelovigen in het OT) alleen genadig vanwege Christus. Dat begint m.i. al in Gen 3:15 als God tegen de slang zegt "datzelve (=Christus) zal u den kop vermorzelen".