Vreemd trouwens dat ik de auteur ben van deze topic?

't Is een afslpitsing van een topic die je wel gestart hebt.

refo schreef:'t Is een afslpitsing van een topic die je wel gestart hebt.

ah, dank je

Om nog even op de uitgangsposting van deze topic terug te komen: wie waarlijk gelooft, weet dat dit geloof niet van hem- of haarzelf is.
Dat zal iedereen natuurlijk toestemmen.
Ja, maar het is heel wat anders als je dat toestemt met je verstand ("ik geloof, nou ja, dat heeft God dan zeker in mij gewerkt"), of met je hart ("uit mezelf kon ik niet geloven, was God mij onbekend, maar nu heeft Hij Zich aan mij geopenbaard en toen wist ik wat geloven was").
Als je vanuit een donkere kelder naar buiten wordt gebracht in de stralende zonneschijn, dan wéét je dat. Dan wrijf je je de ogen uit, als het ware.
Als een slaaf wordt vrijgelaten, dan weet hij dat, ervaart hij dat.
Hij bedenkt niet ineens na drie jaar: o ja, ik ben vrij. Ik zal wel een keer losgelaten zijn.
Zo gaat het als wij worden verlost en uit de duisternis gevoerd tot Gods wonderbaar licht...

Daar ben ik gedeeltelijk mee eens, maar om eens een persoonlijk iets te zeggen. Ik zat jaren te worstelen met bepaalde zonden. Nu las ik laatst in Rom. 6 dat de zonden geen macht meer over mij heeft. Dan klinkt dat zo vreemd! Ik was toch gevangen in de zonden? Nee, ik was als Petrus weggezakt in de golven. Jezus trok mij weer uit de golven om te laten zien in welke staat ik mag leven uit geloof. Idd, ik ben niet meer slaaf van de zonde! Ik ben vrij!

Afgewezen schreef:.
Ja, maar het is heel wat anders als je dat toestemt met je verstand ("ik geloof, nou ja, dat heeft God dan zeker in mij gewerkt"), of met je hart ("uit mezelf kon ik niet geloven, was God mij onbekend, maar nu heeft Hij Zich aan mij geopenbaard en toen wist ik wat geloven was").......Zo gaat het als wij worden verlost en uit de duisternis gevoerd tot Gods wonderbaar licht...

Je zult dit vast wel met een of meerdere voorbeelden uit de Bijbel kunnen illustreren, maar er zijn evenzovele voorbeelden uit de Bijbel waar dit niet zo uitdrukkelijk vermeld staat.(Bijv Lydia). Is het nu terecht dat je deze ervaring zo noodzakelijk neerzet?
Gaan mensen ook niet hun geloof ervaren en beleven zoals ze er meestal over horen spreken?
Gaan we geen extra kriteria aanleggen die we eens meegemaakt of bij iemand gezien hebben, waarvan we zeker wisten dat hij/zij ècht bekeerd was?

Afgewezen schreef:Om nog even op de uitgangsposting van deze topic terug te komen: wie waarlijk gelooft, weet dat dit geloof niet van hem- of haarzelf is.
Dat zal iedereen natuurlijk toestemmen.
Ja, maar het is heel wat anders als je dat toestemt met je verstand ("ik geloof, nou ja, dat heeft God dan zeker in mij gewerkt"), of met je hart ("uit mezelf kon ik niet geloven, was God mij onbekend, maar nu heeft Hij Zich aan mij geopenbaard en toen wist ik wat geloven was").
Als je vanuit een donkere kelder naar buiten wordt gebracht in de stralende zonneschijn, dan wéét je dat. Dan wrijf je je de ogen uit, als het ware.
Als een slaaf wordt vrijgelaten, dan weet hij dat, ervaart hij dat.
Hij bedenkt niet ineens na drie jaar: o ja, ik ben vrij. Ik zal wel een keer losgelaten zijn.
Zo gaat het als wij worden verlost en uit de duisternis gevoerd tot Gods wonderbaar licht...

Volmondig ja! Maar het verstand wordt vervolgens niet uitgeschakeld, zoals ik al in een ander topic aangaf blijven wij als reformatorische gelovigen teveel in ons gevoel steken en zodoende draaien wij in een vicieuze cirkel . Het is noodzakelijk om regelmatig ons verstand erbij in te schakelen. Let wel na ontvangen genade!

Eppie schreef:

Afgewezen schreef:Om nog even op de uitgangsposting van deze topic terug te komen: wie waarlijk gelooft, weet dat dit geloof niet van hem- of haarzelf is.
Dat zal iedereen natuurlijk toestemmen.
Ja, maar het is heel wat anders als je dat toestemt met je verstand ("ik geloof, nou ja, dat heeft God dan zeker in mij gewerkt"), of met je hart ("uit mezelf kon ik niet geloven, was God mij onbekend, maar nu heeft Hij Zich aan mij geopenbaard en toen wist ik wat geloven was").
Als je vanuit een donkere kelder naar buiten wordt gebracht in de stralende zonneschijn, dan wéét je dat. Dan wrijf je je de ogen uit, als het ware.
Als een slaaf wordt vrijgelaten, dan weet hij dat, ervaart hij dat.
Hij bedenkt niet ineens na drie jaar: o ja, ik ben vrij. Ik zal wel een keer losgelaten zijn.
Zo gaat het als wij worden verlost en uit de duisternis gevoerd tot Gods wonderbaar licht...

Volmondig ja! Maar het verstand wordt vervolgens niet uitgeschakeld, zoals ik al in een ander topic aangaf blijven wij als reformatorische gelovigen teveel in ons gevoel steken en zodoende draaien wij in een vicieuze cirkel . Het is noodzakelijk om regelmatig ons verstand erbij in te schakelen. Let wel na ontvangen genade!

Wij schakelen toch helemaal niks in?....
Het geloof is toch receptief van aard en niet produktief?
Ik beaam natuurlijk wel dat kennis onmisbaar is....

Afgewezen schreef:Om nog even op de uitgangsposting van deze topic terug te komen: wie waarlijk gelooft, weet dat dit geloof niet van hem- of haarzelf is.
Dat zal iedereen natuurlijk toestemmen.
Ja, maar het is heel wat anders als je dat toestemt met je verstand ("ik geloof, nou ja, dat heeft God dan zeker in mij gewerkt"), of met je hart ("uit mezelf kon ik niet geloven, was God mij onbekend, maar nu heeft Hij Zich aan mij geopenbaard en toen wist ik wat geloven was").
Als je vanuit een donkere kelder naar buiten wordt gebracht in de stralende zonneschijn, dan wéét je dat. Dan wrijf je je de ogen uit, als het ware.
Als een slaaf wordt vrijgelaten, dan weet hij dat, ervaart hij dat.
Hij bedenkt niet ineens na drie jaar: o ja, ik ben vrij. Ik zal wel een keer losgelaten zijn.
Zo gaat het als wij worden verlost en uit de duisternis gevoerd tot Gods wonderbaar licht...

Klopt. Maar het kan wel zijn dat je ogen, gewend als ze aan het donker zijn, in het begin verblind zijn door dat licht, en dat je stukje bij beetje meer gaat zien van die schoonheid buiten, in het licht waar je vanuit die kelder in terecht bent gekomen.

Als ik dit allemaal zo lees, dan beveel ik van harte ter lezing aan het boek 'de prediking in de crisis' van dr. C.A. v.d. Sluijs.

Zowel 'links' als 'rechts' wordt scherp geanalyseerd.

ndonselaar schreef:Als ik dit allemaal zo lees, dan beveel ik van harte ter lezing aan het boek 'de prediking in de crisis' van dr. C.A. v.d. Sluijs.

Zowel 'links' als 'rechts' wordt scherp geanalyseerd.

Zonder het boek gelezen te hebben denk ik dat het belangrijkste is hoe en wat we antwoorden op de vragen:
1. "Wat dunkt u van de Christus?"
2. "Hebt gij Mij lief?"

Daar ligt het meest wezenlijke en niet zozeer de ervaring van een omkeer van donker naar licht.

Miscanthus schreef:

ndonselaar schreef:Als ik dit allemaal zo lees, dan beveel ik van harte ter lezing aan het boek 'de prediking in de crisis' van dr. C.A. v.d. Sluijs.

Zowel 'links' als 'rechts' wordt scherp geanalyseerd.

Zonder het boek gelezen te hebben denk ik dat het belangrijkste is hoe en wat we antwoorden op de vragen:
1. "Wat dunkt u van de Christus?"
2. "Hebt gij Mij lief?"

Daar ligt het meest wezenlijke en niet zozeer de ervaring van een omkeer van donker naar licht.

Zolang we in het donker zijn, hebben we aan het meest wezenlijke geen deel.

Afgewezen schreef:

Miscanthus schreef:

ndonselaar schreef:Als ik dit allemaal zo lees, dan beveel ik van harte ter lezing aan het boek 'de prediking in de crisis' van dr. C.A. v.d. Sluijs.

Zowel 'links' als 'rechts' wordt scherp geanalyseerd.

Zonder het boek gelezen te hebben denk ik dat het belangrijkste is hoe en wat we antwoorden op de vragen:
1. "Wat dunkt u van de Christus?"
2. "Hebt gij Mij lief?"

Daar ligt het meest wezenlijke en niet zozeer de ervaring van een omkeer van donker naar licht.

Zolang we in het donker zijn, hebben we aan het meest wezenlijke geen deel.

Wat is er nou mis met die 2 vragen?

Afgewezen schreef:

Miscanthus schreef:

ndonselaar schreef:Als ik dit allemaal zo lees, dan beveel ik van harte ter lezing aan het boek 'de prediking in de crisis' van dr. C.A. v.d. Sluijs.

Zowel 'links' als 'rechts' wordt scherp geanalyseerd.

Zonder het boek gelezen te hebben denk ik dat het belangrijkste is hoe en wat we antwoorden op de vragen:
1. "Wat dunkt u van de Christus?"
2. "Hebt gij Mij lief?"

Daar ligt het meest wezenlijke en niet zozeer de ervaring van een omkeer van donker naar licht.

Zolang we in het donker zijn, hebben we aan het meest wezenlijke geen deel.

Dat is ontegenzeggelijk waar. Maar het één gaat niet zonder het ander. Het vebonden zijn door de band van het geloof met Christus geeft Licht, omdat Hij het Licht is. En als we Hem liefhebben, zijn we kinderen van het Licht.
1Jo 1:6 Indien wij zeggen, dat wij gemeenschap met Hem hebben, en wij in de duisternis wandelen, zo liegen wij, en doen de waarheid niet.
Maar indien wij in het licht wandelen, gelijk Hij in het licht is, zo hebben wij gemeenschap met elkander, en het bloed van Jezus Christus, Zijn Zoon, reinigt ons van alle zonde.

Dat is ontegenzeggelijk waar. Maar het één gaat niet zonder het ander. Het vebonden zijn door de band van het geloof met Christus geeft Licht, omdat Hij het Licht is. En als we Hem liefhebben, zijn we kinderen van het Licht.
1Jo 1:6 Indien wij zeggen, dat wij gemeenschap met Hem hebben, en wij in de duisternis wandelen, zo liegen wij, en doen de waarheid niet.
Maar indien wij in het licht wandelen, gelijk Hij in het licht is, zo hebben wij gemeenschap met elkander, en het bloed van Jezus Christus, Zijn Zoon, reinigt ons van alle zonde.

Dit zal uiteraard niemand tegenspreken, maar je gaat hiermee voorbij aan wat ik schreef.

Wat is er nou mis met die 2 vragen?

Niks. Maar in sommige gevallen moet er wat bij gezegd worden.