Unionist,
Wat betreft juffen, die kunnen prima een baan hebben. Ze zijn gelijk met de kinderen klaar toch? Dat hoeft dus niet ten koste te gaan van de aandacht voor het kind.
Wat betreft het verschil tussen rijk en arm, zitten wij in een verwende generatie, waarin zelfs arm mogelijkheden heeft om relatief in luxe te leven. Maar ga eens met iemand praten van 65 of ouder, en vraag eens over vroeger. Well, dan waren er stelletjes die blij waren als ze 'bij iemand in' konder gaan wonen; geld voor een huis was er simpelweg niet. Mensen die blij waren als ze na een jaar een kleed voor op vloer konden kopen.
Ik zeg dat niet om die tijd te veridealiseren, het was verre van ideaal. Maar die mensen kwamen er ook. En een vrouw die werkte kwam niet aan de orde vaak, want vrouwen kregen kinderen en konden dus niet werken.
Nee, ik denk dat wij de lat veels te hoog hebben gelegd. We moeten, en velen met een beneden-modaal inkomen, mee kunnen doen met alles. Op vakantie naar het buitenland, iedereen een mobieltje, geen kleren van de Wiebra of Hans Textiel, een auto (en als het even kan een mooie), het liefst een koophuis (eensgezinswoning uiteraard), etc etc.
Nee, we leven in zo'n welvaartscultuur, dat ik me soms afvraag of we God nog wel zouden kunnen danken als we het wat minder zouden hebben? Of hebben we dan alleen maar te klagen, terwijl we het dan nog beter hebben dan onze opa's/oma's het vaak gehad hebben?
waar gaat het heen?
-
Leonius
Volgens mij word je niet zozeer meegezogen door de economie als wel door de trends.... Mijn ouders hadden vroeger eenvoudigweg het geld niet om dure merkkleding te kopen. Liep wij er dan voor schut bij? Absoluut niet, maar ja, dat ene merktekentje hadden we niet.... Hadden ze het niet voor ons over? Zeker wel, maar dat had te maken met prioriteiten stellen. En waar zijn de kinderen tevreden mee? Pas als we twee keer in het jaar op vakantie kunnen? Want een keer is natuurlijk niet genoeg. En dan natuurlijk zeker niet naar een of ander duf land. Daar kun je natuurlijk niet mee aankomen vandaag de dag.... En kleren kopen? Natuurlijk, maar moet dat elke maand? Moet dat per se conform de huidige mode zijn? En missen de kinderen echt als ze niet op sport kunnen of muziekles? Is het niet omdat vriendje of vriendinnetje op judo zit? Opnieuw: waar zijn je prioriteiten?Unionist schreef:Waar liggen je prioriteiten?
Tja, ik voel me soms meegezogen door de economie. Wil je je kinderen iets bieden, dan moet je een flink inkomen hebben. Of wil je je kind overal buiten laten staan? Niet op muziekles, niet op een sport, niet mee op schoolreisje, nooit nieuwe kleren, nooit op vakantie. Weet je wat dat in deze tijd voor impact heeft op je kinderen?
Dus is het niet de economie die ons meezuigt, maar de omgeving: je wilt niet achterblijven, want ja stél je voor....Dan kun je als volwassene heel dapper roepen dat het allemaal bijzaken zijn, maar je kind komt er (niet) mee op school. Hoort verhalen over van alles en nog wat, kan nooit meepraten en als je geluk hebt wordt hij niet gepest.
Ja, als je al die dingen die je net opnoemde wil houden, dan moet je wel....Dat werkt allemaal best, maar dan moet iedereen het doen. De huizen zijn nu eenmaal niet goedkoper.
Volgens mij hoeven die moeders die twee dagen werken niet de pest voor het onderwijs zijn, als het kind thuis zich maar weet opgevangen.O ja, die moeders die lekker 2 dagen werken. De pest voor het onderwijs. Leuk joh, als je kind 3 juffen heeft die zich geen van allen écht verantwoordelijk voelen voor de groep.
Gr.,
En dat is nou juist wat ik bedoel: een juf is NIET gelijk klaar met het kind.memento schreef:Unionist,
Wat betreft juffen, die kunnen prima een baan hebben. Ze zijn gelijk met de kinderen klaar toch? Dat hoeft dus niet ten koste te gaan van de aandacht voor het kind.
Van de week kwam mijn zoontje (groep 3) vrijdagmiddag thuis met kapotte sokken. Hoe komt dat? Tja, mijn gymkleren waren allemal kwijt, behalve één schoen, en toen zei de juf: gym dan maar zo.
Oké, dat kan. Mijn vrouw school gebeld. Tja, weet ik ook niet. Dat zal bij de andere juf wel verkeerd gegaan zijn de vorige keer. Niks aan te doen.
Wat nou, niks aan te doen. Moeten wij elke week nieuwe kleren kopen?
Nou, neem dan maandag maar een briefje mee voor de andere juf....
Fijn zo
toch?
Oeps Memento....laat die juffen dat maar niet horen die opmerking dat ze gelijk klaar zijn met de kinderen.... 
De vraag van deze topic is: Waar moet het heen?
Hoe zijn deze kinderen later als ze volwassen zijn?
Deze generatie moet straks wel dit land regeren..!
De vraag van deze topic is: Waar moet het heen?
Hoe zijn deze kinderen later als ze volwassen zijn?
Deze generatie moet straks wel dit land regeren..!
Niemand is volmaakt en daarvan ben ik het perfecte voorbeeld.
Leonius,Leonius schreef:Volgens mij word je niet zozeer meegezogen door de economie als wel door de trends.... Mijn ouders hadden vroeger eenvoudigweg het geld niet om dure merkkleding te kopen. Liep wij er dan voor schut bij? Absoluut niet, maar ja, dat ene merktekentje hadden we niet.... Hadden ze het niet voor ons over? Zeker wel, maar dat had te maken met prioriteiten stellen. En waar zijn de kinderen tevreden mee? Pas als we twee keer in het jaar op vakantie kunnen? Want een keer is natuurlijk niet genoeg. En dan natuurlijk zeker niet naar een of ander duf land. Daar kun je natuurlijk niet mee aankomen vandaag de dag.... En kleren kopen? Natuurlijk, maar moet dat elke maand? Moet dat per se conform de huidige mode zijn? En missen de kinderen echt als ze niet op sport kunnen of muziekles? Is het niet omdat vriendje of vriendinnetje op judo zit? Opnieuw: waar zijn je prioriteiten?Unionist schreef:Waar liggen je prioriteiten?
Tja, ik voel me soms meegezogen door de economie. Wil je je kinderen iets bieden, dan moet je een flink inkomen hebben. Of wil je je kind overal buiten laten staan? Niet op muziekles, niet op een sport, niet mee op schoolreisje, nooit nieuwe kleren, nooit op vakantie. Weet je wat dat in deze tijd voor impact heeft op je kinderen?
Dus is het niet de economie die ons meezuigt, maar de omgeving: je wilt niet achterblijven, want ja stél je voor....Dan kun je als volwassene heel dapper roepen dat het allemaal bijzaken zijn, maar je kind komt er (niet) mee op school. Hoort verhalen over van alles en nog wat, kan nooit meepraten en als je geluk hebt wordt hij niet gepest.
Ja, als je al die dingen die je net opnoemde wil houden, dan moet je wel....Dat werkt allemaal best, maar dan moet iedereen het doen. De huizen zijn nu eenmaal niet goedkoper.
Volgens mij hoeven die moeders die twee dagen werken niet de pest voor het onderwijs zijn, als het kind thuis zich maar weet opgevangen.O ja, die moeders die lekker 2 dagen werken. De pest voor het onderwijs. Leuk joh, als je kind 3 juffen heeft die zich geen van allen écht verantwoordelijk voelen voor de groep.
Gr.,
Je overdrijft. Jij hebt het over twéé keer op vakantie, dure kleding, ik over nooit op vakantie, geen gewone kleding.
Weet je hoe het voelt, als jij als enige niet mee mag op schoolreisje, omdat je ouders de 30 euro extra niet op kunnen brengen? Dan kun je het thuis nóg zo gezellig maken, maar ik geloof niet dat dat voor een kind echt compenseert. Nogmaals: als volwassene kun je dat relativeren, maar een kind uit groep zes?
-
jacob
We moeten oppassen dat de opvoedingsverantwoordelijkheid in het gezin ligt, niet op de school. Het lijkt mij dat kinderen primair onderwijs moet krijgen, en het toeschuiven van allerlei opvoedingstaken moet m.i. zoveel mogelijk beperkt worden.Lizzy schreef:Oeps Memento....laat die juffen dat maar niet horen die opmerking dat ze gelijk klaar zijn met de kinderen....
De vraag van deze topic is: Waar moet het heen?
Hoe zijn deze kinderen later als ze volwassen zijn?
Deze generatie moet straks wel dit land regeren..!
Precies. En als we moeten kiezen tussen 'er zijn voor de kinderen na schooltijd, om ze zo op te kunnen voeden' of tussen 'extra werken, zodat we onze kinderen alle luxe kunnen bieden die andere kinderen ook hebben', wat is dan de oplossing die God wil? Want dat is toch de vraag...jacob schreef:We moeten oppassen dat de opvoedingsverantwoordelijkheid in het gezin ligt, niet op de school. Het lijkt mij dat kinderen primair onderwijs moet krijgen, en het toeschuiven van allerlei opvoedingstaken moet m.i. zoveel mogelijk beperkt worden.
-
jacob
Ik weet overigens niet hoe dat bij jullie ging, maar na schooltijd ging het bij mij vroeger altijd zo;memento schreef:Precies. En als we moeten kiezen tussen 'er zijn voor de kinderen na schooltijd, om ze zo op te kunnen voeden' of tussen 'extra werken, zodat we onze kinderen alle luxe kunnen bieden die andere kinderen ook hebben', wat is dan de oplossing die God wil? Want dat is toch de vraag...jacob schreef:We moeten oppassen dat de opvoedingsverantwoordelijkheid in het gezin ligt, niet op de school. Het lijkt mij dat kinderen primair onderwijs moet krijgen, en het toeschuiven van allerlei opvoedingstaken moet m.i. zoveel mogelijk beperkt worden.
Ik ging gelijk met mijn vriendje mee op "oorlogspad" of voetballen. En heel soms, als ik de vorige dag ech flink op mijn kop had gekregen omdat ik voor de zoveelste keer een nieuwe goede broek zo groen had gemaakt, dat het met alle mogelijkheid er niet meer was uit te wassen, dan overwoog ik weleens eerst naar huis te fietsen om oude kleren aan te trekken. Volgens mij kwamen wij altijd pas tot rust aan het avondeten, wat bij ons voor mijn gevoel, altijd uren duurde. (kunnen namelijk nogal kletsen bij ons :roll: )
Wat ik er mee wide zeggen, is dat ik na-schoolse opvang niet zo'n punt vind. Zeker niet als je een jaar of 6-7 bent, ga je toch meer met vriendjes om. Daarvoor is er wel een belangrijke taak. Een vriend van mij zijn moeder heeft een kinderdagverblijf. Vroeger kwam ik daar regelmatig, en wat je daar ziet is echt te bizarre gewoon. Volgens mij zijn die kinderen koud gebaard, of ze worden al naar een kinderdagverblijf getrapt.
Er waren mensen die daar smorgens om 7 uur de kinderen brachten en die om 7 savonds weer op kwamen halen. en dat 5 dagen lang. Schande vond ik dat toen al. En dat waren altijd van de gehaaste mafketels. Strak in het pak of mantelpak. Ik lachte ze altijd uit. Wat een stumperds.
In die tijd laafde ik mij aan Harrie Jekkers, (een caberetier) die had een stuk dat ging over 2 verdieners. Geweldig vond ik dat. Ik stond toen op het standpunt dat moeder altijd thuis zouden moeten zijn. Ik ben wat dat betreft wat realistischer geworden. Maar nog steeds moet dat het belangrijkste zijn.
-
Leonius
Ok, ik overdreef een beetje. Maar toch.... Als ik kijk naar mijn eigen ervaring dan kregen we gewone fatsoenlijke kleren maar geen merkkleding. We gingen (als het kon) één keer in het jaar met vakantie naar een land dat voor een gewoon gezin nog betaalbaar was. We zaten niet op één of andere sport of muziekles, maar wisten ons prima te vermaken. Met andere woorden: we waren heel gewoon, moesten op de kleintjes letten en deden dat ook. Eigenlijk heel normaal. Maar ook al heb je al deze dingen, dan nóg is het niet genoeg om niet gepest te worden. Nee, je móet merkkleding dragen, je móet een a twee keer naar een hippe vakantiebestemming, je móet op sport zitten o.i.d. Dán pas tel je mee, zo is mijn ervaring.Unionist schreef:Leonius,
Je overdrijft. Jij hebt het over twéé keer op vakantie, dure kleding, ik over nooit op vakantie, geen gewone kleding.
Ja, dat gevoel ken ik, zij het niet m.b.t. een schoolreisje. Dat is erg pijnlijk, maar je weet als kind ook dat je ouders het heel erg voor je vinden. De pijn wordt gezamenlijk gevoeld! En uit ondervinding weet ik dat gezelligheid thuis dan o zo cruciaal is. Zeg maar: een soort saamhorigheidsgevoel.[/quote]Weet je hoe het voelt, als jij als enige niet mee mag op schoolreisje, omdat je ouders de 30 euro extra niet op kunnen brengen?
Gr.,
Ja en zo worden de kinderen al onder stress grootgebracht lijkt me.Pim schreef:Vroegah was alles beter. Dat je nu gek wordt van de stress en gejaagdheid die voelbaar is in de zuigende maatschappij, laten we dan buiten beschouwing.
Vroeger was vakantie luxe. Nu is het pure noodzaak.
Wat voor uitwerking zou dat hebben op je kinderen?
Niemand is volmaakt en daarvan ben ik het perfecte voorbeeld.
Ik zou het niet weten, maar het is wel realiteit.Lizzy schreef:Ja en zo worden de kinderen al onder stress grootgebracht lijkt me.Pim schreef:Vroegah was alles beter. Dat je nu gek wordt van de stress en gejaagdheid die voelbaar is in de zuigende maatschappij, laten we dan buiten beschouwing.
Vroeger was vakantie luxe. Nu is het pure noodzaak.
Wat voor uitwerking zou dat hebben op je kinderen?
Jawel, maar je vergeet de normen/waarden die bijgebracht worden in de simpele gesprekjes tussen moeder/kind tijdens het drinken uit school, bij het troosten na gevallen te zijn, bij het boos zijn na een ruzie op straat...Ik ging gelijk met mijn vriendje mee op "oorlogspad" of voetballen. En heel soms, als ik de vorige dag ech flink op mijn kop had gekregen omdat ik voor de zoveelste keer een nieuwe goede broek zo groen had gemaakt, dat het met alle mogelijkheid er niet meer was uit te wassen, dan overwoog ik weleens eerst naar huis te fietsen om oude kleren aan te trekken. Volgens mij kwamen wij altijd pas tot rust aan het avondeten, wat bij ons voor mijn gevoel, altijd uren duurde. (kunnen namelijk nogal kletsen bij ons)
Ja dat is ook zo. Ik heb geen gezin, maar wel stress.Pim schreef:Ik zou het niet weten, maar het is wel realiteit.Lizzy schreef:Ja en zo worden de kinderen al onder stress grootgebracht lijkt me.Pim schreef:Vroegah was alles beter. Dat je nu gek wordt van de stress en gejaagdheid die voelbaar is in de zuigende maatschappij, laten we dan buiten beschouwing.
Vroeger was vakantie luxe. Nu is het pure noodzaak.
Wat voor uitwerking zou dat hebben op je kinderen?
Niemand is volmaakt en daarvan ben ik het perfecte voorbeeld.