Oorspronkelijk gepost door Bar Yamino

Oorspronkelijk gepost door Barryvrouw

Oorspronkelijk gepost door Bar Yamino
Misschien aardig idee voor een peiling?

Ingevuld. Ben benieuwd hoe het zit met onze verantwoordelijkheden.

Eerlijk gezegd vind ik het tot de plichten van een christen behoren. Trouwens, ook van een jood, moslim, boeddhist, of atheïst.

:u:u:u

Als je zelf geen donor wilt zijn ligt het voor mij voor de hand dat je dan ook geen gebruik wilt maken om geholpen te worden aan een nieuwe nier of noem maar op.

Het is zolang je gezond bent wel makkelijk om te zegge ik heb geen donornier enz. nodig, maar ja als je zelf op het punt gekomen dat je het zelf nodig hebt is het toch anders.
Een moeilijke keuze.

Oorspronkelijk gepost door Jelle
Als je zelf geen donor wilt zijn ligt het voor mij voor de hand dat je dan ook geen gebruik wilt maken om geholpen te worden aan een nieuwe nier of noem maar op.

Het is zolang je gezond bent wel makkelijk om te zegge ik heb geen donornier enz. nodig, maar ja als je zelf op het punt gekomen dat je het zelf nodig hebt is het toch anders.
Een moeilijke keuze.

Ik denk Jelle dat veel mensen uit gemakzucht geen keus maken. Als iemand er lang en breed over nadenkt en dan besluit om geen donor te worden vind ik het heel anders dan wanneer iemand het maar ver van zijn bed vindt.

Kijk ik wil best mensen helpen maar mij gaat het erom de manier waarop een ander even beslist dat jij best wel donor kan zijn en dat stuit me tegen de borst

Zie ook eens deze discussie:
http://www.omsionswil.nl/forum2/viewthread.php?tid=3472

Er zijn verschillende opties:
doneren van b.v. een nier bij leven (vaak bij familie)
doneren van hersenen bij overlijden (mag volgens mij niet)

en de hele zogenaamde zorgvuldigheid bij het beslissen of iemand nu wel echt "dood" is, daar zet ik m'n vraagtekens bij.

Ik weet nog goed dat er op onze gereformeerde basisschool Sinterklaas gevierd werd (ja, dat doen wij ) Iedereen had suprises gemaakt, de cadeautjes lagen klaar. Het wachten was alleen nog op onze meester. Wachten moesten we wel vaker, want hij moest regelmatig naar "het kamertje" voor een nierdyalise. Onze grappige, gezellige en aardige meester had namelijk hele slechte nieren, en hij bracht steeds meer tijd door in dat rare kamertje.
De pauze was voorbij, en we moesten maar wachten en wachten. Er kwam niemand. Toen, na een tijdje, kwam de vrouw van onze meester de klas in. "Gaan jullie maar beginnen met het uitdelen van de cadeau's", zei ze. "Jullie meester komt niet. Hij krijgt een heel ander cadeau; een nieuwe nier." De tranen stonden haar in de ogen. Na jaren van ellende en lijden kreeg haar man eindelijk de donornier waar hij zo lang op had moeten wachten. Dat het jaren duurde kwam vooral doordat veel mensen 'er nog niet aan toe waren' om na te denken over de vraag of ze donor moesten worden.

Jaarlijks overlijden heel veel mensen, puur en alleen omdat veel anderen 'nog niet klaar zijn voor een antwoord op die moeilijke vraag.' Is dat eerlijk? Het gaat over mensenlevens.

Toen mijn meester zijn cadeau kreeg, heb ik op 10-jarige leeftijd (dacht ik) direct een donorcodiciel aangevraagd. Dat was nog zo'n rood papiertje, dat mijn ouders mede moesten ondertekenen. Sindsdien draag ik mijn donorcodiciel nog altijd bij me. Maar als mijn meester niet plotseling naar het ziekenhuis had gehoeven, op die bewuste sinterklaasmiddag... Zou ik dan ook donor zijn? ik weet het niet...

Als Christenunie-lid ben ik bijzonder blij met de positiewijziging van de partij. Als het om mensenlevens gaat, mag geen inspanning te groot zijn.

Motie vandaag verworpen. 68 voor, 78 tegen. 't Is te hopen dat alle media-aandacht dan maar zorgt voor extra donoren.

ben blij dat het verworpen is wan t mij stuit het tegen de borst dat ik niet mer zelf zou mogen kiezen voor het donorschap

Let wel ik wil de medemens graag helpen maar niet op de manier zoals werd voorgesteld

Erg jammer dat het voorstel verworpen is.

Lambertus, je begrijpt het geloof ik niet helemaal. Als je geen donor wilt zijn, had je dat altijd kunnen aangeven. Het verschil tussen de systemen is dat de mensen die te beroerd zijn om dat papiertje terug te sturen, of die het een te moeilijke beslissing vonden nu geen donor zijn, en in het andere systeem wel. Overigens vind ik dat de laatste categorie mensen ook aan een vorm van gemakzucht lijdt.

BTW: veel recht van spreken heb ik niet, want ik heb mijn (positieve) donorverklaring pas ingestuurd nadat een arts mij had verteld dat ik mogelijkerwijs een nieuw hoornvlies nodig zou hebben. Inmiddels heb ik dat ook, het gezichtsvermogen in mijn rechteroog is van <10% naar circa 65% gegaan.

(Enne.... iedereen die zich in deze discussie gemengd heeft, heeft uiteraard zijn of haar formulier ingestuurd!)

Idd kammer.
Wel kunnen er heel discutabele situatie's ontstaan.
Stel, je hebt een zwaar ongeluk gehad. Je zal gewis binnen enkele uren overlijden.
Aangekomen in het ziekenhuis merkt men dat je je lichaam 100 % beschikbaar is.
Dan kan het voorkomen dat je hart er levend uit gehaald wordt ivm de kwaliteit van het orgaan.

Oorspronkelijk gepost door Gian
Idd kammer.
Wel kunnen er heel discutabele situatie's ontstaan.
Stel, je hebt een zwaar ongeluk gehad. Je zal gewis binnen enkele uren overlijden.
Aangekomen in het ziekenhuis merkt men dat je je lichaam 100 % beschikbaar is.
Dan kan het voorkomen dat je hart er levend uit gehaald wordt ivm de kwaliteit van het orgaan.

Dit is echt onzin en bangmakerij.
In het ziekenhuis wordt alles gedaan om je in leven te houden. Pas als alle mogelijkheden uitgeput zijn en de patient is hersendood geeft men het op. Dan pas komt volgens mij de vraag of er organen gedoneerd gaan worden. Dan komt er een ander team artsen de donorzaken doen.

Oorspronkelijk gepost door David J
Erg jammer dat het voorstel verworpen is.

Lambertus, je begrijpt het geloof ik niet helemaal. Als je geen donor wilt zijn, had je dat altijd kunnen aangeven. Het verschil tussen de systemen is dat de mensen die te beroerd zijn om dat papiertje terug te sturen, of die het een te moeilijke beslissing vonden nu geen donor zijn, en in het andere systeem wel. Overigens vind ik dat de laatste categorie mensen ook aan een vorm van gemakzucht lijdt.

BTW: veel recht van spreken heb ik niet, want ik heb mijn (positieve) donorverklaring pas ingestuurd nadat een arts mij had verteld dat ik mogelijkerwijs een nieuw hoornvlies nodig zou hebben. Inmiddels heb ik dat ook, het gezichtsvermogen in mijn rechteroog is van <10% naar circa 65% gegaan.

(Enne.... iedereen die zich in deze discussie gemengd heeft, heeft uiteraard zijn of haar formulier ingestuurd!)

Toch weet ik niet of zo'n 'actieve' wet alles is. Het feit dat mensen je ergens voor laten kiezen en dat jij dat dan weer ongedaan moet maken spreekt mij ook niet echt aan. Vooral niet als men besluit dat dit wel handig is en dat men dit op meer punten kan gaan gebruiken. Dingen als bijvoorbeeld euthanasie oid wordt ook al door veel mensen als normaal gezien, ik zie dit toch liever niet actief ingevoerd worden. En dit is dan een extreem voorbeeld, ik hoop dat het duidelijk is wat ik bedoel.

Oorspronkelijk gepost door Marjan

Oorspronkelijk gepost door Gian
Idd kammer.
Wel kunnen er heel discutabele situatie's ontstaan.
Stel, je hebt een zwaar ongeluk gehad. Je zal gewis binnen enkele uren overlijden.
Aangekomen in het ziekenhuis merkt men dat je je lichaam 100 % beschikbaar is.
Dan kan het voorkomen dat je hart er levend uit gehaald wordt ivm de kwaliteit van het orgaan.

Dit is echt onzin en bangmakerij.
In het ziekenhuis wordt alles gedaan om je in leven te houden. Pas als alle mogelijkheden uitgeput zijn en de patient is hersendood geeft men het op. Dan pas komt volgens mij de vraag of er organen gedoneerd gaan worden. Dan komt er een ander team artsen de donorzaken doen.

Volgens mij had ik het over een gewisse dood. Dan valt er al niets meer te redden (bijv. deels verbrijzelde lever) als gevolg van auto ongeluk.
Wat is er dan nog onzin? Volgens mij bevestig je mijn post met je eigen post.
Een dood hart is waardeloos.
Dat geldt voor vrijwel alle grote vitale organen.



[Aangepast op 8/3/05 door Gian]

Ik ben niet deskundig genoeg om de details te weten. Volgens mij wordt nooit bij een levend iemand (met uitzondering van hersendood) een orgaan verwijderd. Ik meen te weten dat als iemand bijvoorbeeld na een verkeersongeluk overlijdt, nog enkele uren de organen gebruikt kunnen worden.
Tenslotte moeten de organen, als ze eenmaal verwijderd zijn, vaak nog een hele reis maken. Vaak naar het buitenland zelfs. Het is niet zo dat een kloppend hart uit een lichaam gehaald wordt en binnen drie minuten in een ander lichaam ingezet wordt.

Oorspronkelijk gepost door Marjan
Volgens mij wordt nooit bij een levend iemand (met uitzondering van hersendood) een orgaan verwijderd.

Lees je wel eens het RD?

En wat vindt je van dit artikel:
http://www.refdag.nl/website/artikel.php?id=36715
:pu