• Zekerheid over behoud

Beste Adje,
Daar heb je gelijk in. Gevoel en verstand moeten niet uitgeschakeld worden. Door gebruik van verstand en gevoel kan het geloofsleven veel rijker worden. Echter, als we daarop gaan bouwen, dan worden we 'een baar der zee gelijk,' zoals je zelf ook aangeeft te onderschrijven.

We begrijpen elkaar weer, Rinie!

Sommige christenen kijken naar de kenmerken om te zien of ze wedergeboren zijn. Dat is onderdeel van het 'onderzoekt uzelf of gij in het geloof zijt'.
1. Zij worden of twijfelmoedig, zien zichzelf zoveel op de wereldling lijken met al hun zonden, terwijl het geheel anders moest zijn.

Ik schaar mijzelf onder deze groep. Kijkend naar mezelf, naar m'n daden, gedachten, dan denk ik echt: ik kom er nooit! Hoe mijn daden in strijd zijn met het geloof.... om zwaar weemoedig van te worden!

:#

Ik denk dat ieder christen dat wel herkent.
Niet voor niets zei Paulus: ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? Toch mocht hij ook zeggen: Ik dank God door Jezus Christus, onzen Heere.
Alleen door Christus is er nog hoop.

Wat kan een boek als de Christenreis van Bunyan ons dan veel zeggen, ook al is het maar mensenwerk en niet de Bijbel!
Hierin zien we toch ook dat het niet altijd hetzelfde is in het leven van de gelovige.

Niet altijd hetzelfde, maar ik denk wel dat ieder christen er iets van herkent. Volmaakte christen bestaan niet, anders zijn ze geen christen maar een Farizeeer

Inderdaad, geloof is geen gevoel en geen kennis (in elk geval niet in de eerste plaats). Geloof is geloof. "Geloof is niet alleen een stellig weten of kennis, waardoor ik alles voor waarachtig houdt wat God ons in Zijn Woord geopenbaard heeft, maar ook een VAST VERTROUWEN..."

Rinie, ik ben het met je eens dat geloof geen gevoel is. Het gevoel volgt op het geloof, vroeger of later. Maar ik aarzel wanneer je zegt dat geloof geen kennis is. En ook aarzel ik als je zegt dat dat niet op de eerste plaats staat.
Ik denk dat geloof alles te maken heeft met kennis: God openbaart zich aan ons in Zijn Woord, dat Woord richt hij op ons verstand, zodat wij kennis kunnen nemen van Wie Hij is en hoe Hij ons ziet en beoordeelt.
Dat gaat naar mijn mening toch altijd voorop. In die zin komt het dus al van Zijn kant. Zonder Zijn openbaring, zouden wij Hem nooit leren kennen.
Het volgende is dat wij op dat Woord bouwen, vertrouwen. Want dat Woord komt ons bijzonder van pas: het is als een touw dat ons als drenkeling wordt aangereikt in een gevaarlijke zee. Wij geven ons aan dat touw over. Dat is vertrouwen. DAt is ook de wezenlijke daad van het geloof. In die zin zou je het op de eerste plaats kunnen zetten.

"Geloof is een vaste grond der zaken die men hoopt, en een bewijs der dingen die men niet ziet."
Hoe kom ik tot zekerheid van het geloof? Door het geloof. Het geloof is zeker in zichzelf.

Ook hierin ben ik het wel met je eens, maar zou je ook niet kunnen zeggen dat je juist zeker wordt door het geloof door goed te zien op wat de Heere nu van Ziczhelf openbaart. Dus: door daar goede nota van te nemen, door er goede kennis van te vergaren. Goede kennis is op dit punt heel belangrijk, denk ik.
Hoe beter wij worden ingelicht over de kwaliteit van het touw, hoe zekerder wij ervan zijn dat dat touw ons kan houden. Ofte wel: Hoe beter wij worden verkondigd Wie Christus is, Zijn macht om te redden, Zijn wil om te behouden, hoe zekerder wij zijn van Zijn geschiktheid als Redder.

Natuurlijk blijven er momenten (perioden) van zwak geloof kleingeloof. Dan zien we het niet zo.

Zo is het. Dan zien we op de golven en dan vragen we ons af: Hier moet wel een bijzonder sterke arm zijn om ons te redden. Is de arm van de Heere wel zo machtig? Et cetera. VErtwijfeling volgt. En we zinken, als Petrus, terneer in het water.

Maar toch: Geloof geeft zekerheid. De Heilige Geest getuigt met onze geest dat wij kinderen van God zijn. We mogen bouwen op Gods onwankelbare beloften.

Zo is het.

Beste Ralph,
Je hebt, denk ik, in zoverre wel gelijk, dat kennis een belangrijke functie heeft bij het komen tot zekerheid. Voor zekerheid mogen (moeten) we, zoals je al aangeeft, steunen op Gods beloften, die in Hem ja en amen zijn. Om op beloften te kunnen steunen moeten we ze natuurlijk wel kennen. Daarom ook: onderzoekt de Schriften.
Echter, zoals ik al aanhaalde, is het geloof zelf een vaste grond. Kennis heeft hierbij een ondersteunende functie.

Voor degenen die worstelen met vragen omtrent de zekerheid van het geloof, lees I Joh! Hierin vind je Bijbelse kenmerken van een waar geloof.

Wellicht een beetje laat, maar de volgende reacties riepen toch een aantal vragen bij me op:

Als reactie op Gerrie: "En door het geloof verzekert de Heilige Geest mensen van hun behoud. Daarom heb ik een beetje moeite met kenmerkenprediking. En ik denk dat het in het donker lopen van Gods kinderen daar ook mee te maken heeft; en met hun ongeloof."

De discussie loopt nu een beetje over de zekerheid van Gods beloften. Nee, die zijn zo betrouwbaar. Maar ik heb het over de zekerheid: Zijn wij wedergeboren? Onderzoekt uzelf of gij in het geloof zijt (2 Kor. 13:5). Rinie kwam dan met de aanrader om 1 Joh. te lezen. In hoofdstuk 3:19 stond dit: "En hieraan kennen wij (namelijk uit de betoning van oprechte liefde aan onze naaste) dat wij uit de waarheid zijn, en wij zullen onze harten verzekeren voor Hem."
En nog wel veel meer van die teksten. Dit is kenmerkenprediking van Johannes.

Ds. W. van Vlastuin zegt in een preek van hem: "We kunnen geen tegenstelling maken tussen Christus en de christen, en de kenmerken van de christen. Je hoort wel eens van die slogans dat we niet de kenmerken moeten preken, maar Christus. We scheiden zo wat we niet mogen scheiden. Christus handelt door Zijn Geest in de harten en levens van mensenkinderen. De werking van Zijn Geest is herkenbaar aan bepaalde kenmerken. De Geest trekt sporen in een mensenleven. Zijn werk blijft niet vaag en schimmig. Weerstand tegen kenmerken komt niet zelden voort uit een gebrek aan deze kenmerken. En wie dat niet onder ogen wil zien, gaat zich verzetten tegen de boodschap onder het mom dat hij of zij zo op Christus is betrokken. "Zonder HG is lijden van Christus ijdel (...) dood JC effectief in ons door HG" (Calvijn)."
---
Op Voorbijganger: "Die vereniging met Christus en de verzekering daarvan werkt de Heilige Geest door het geloof. En deze werking van de Geest is onwederstandelijk, maar verborgen. Wij komen als mens dus nooit achter het "Hoe"? maar we komen wel achter het "in". En dat is een persoonlijke ervaring. Zoekt en gij zult vinden.
De vraag moet daarom ook niet zijn of ik een goed of vals geloof heb , maar of ik zoek.
En wij hebben als aardse mensen een levenlang zoeken nodig om eenmaal geboren te kunnen worden in de nieuwe schepping."

Dit snapte ik niet helemaal, kun je het misschien uitleggen. Vooral dat dikgedrukte stukje.

---
Op Rinie: "Als we op onszelf zien is het voortdurend tekort. Brandt ik wel genoeg van liefde tot Hem? Getuig ik wel genoeg? Verlang ik er wel genoeg naar om eeuwig met Hem te zijn? Heb ik wel genoeg besef van mijn zondigheid, van Gods heiligheid? En dan is het altijd: Tekort. Nee, als we zien op onszelf is het nooit genoeg. Zie op Jezus!"
Helemaal mee eens. Maar, deze kenmerken moeten er wel zijn! Meer of minder, als deze kenmerken er niet zijn, dan kun je nog zo hard roepen: Ik geloof, ik geloof, ik ben wedergeboren. Maar je werken getuigen tegen je.

De zekerheid van je behoud ligt in Christus. Als je in het geloof op Hem mag zien, dan mag je er zeker van zijn dat Hij je redt. Maar de twijfel kan zo vaak gezaaid worden doordat je de bovengenoemd (door Rinie) kenmerken niet ziet, die je kunnen verzekeren dat je een waar geloof bezit. Ja, en dat zal best door een kenmerkenprediking komen, maar het is volkomen bijbels (1 Joh.).

Tot zover mijn vragen, dank voor jullie reacties ondertussen!

Ds. W. van Vlastuin zegt in een preek van hem: "We kunnen geen tegenstelling maken tussen Christus en de christen, en de kenmerken van de christen. Je hoort wel eens van die slogans dat we niet de kenmerken moeten preken, maar Christus. We scheiden zo wat we niet mogen scheiden. Christus handelt door Zijn Geest in de harten en levens van mensenkinderen. De werking van Zijn Geest is herkenbaar aan bepaalde kenmerken. De Geest trekt sporen in een mensenleven. Zijn werk blijft niet vaag en schimmig. Weerstand tegen kenmerken komt niet zelden voort uit een gebrek aan deze kenmerken. En wie dat niet onder ogen wil zien, gaat zich verzetten tegen de boodschap onder het mom dat hij of zij zo op Christus is betrokken. "Zonder HG is lijden van Christus ijdel (...) dood JC effectief in ons door HG" (Calvijn)."
---
Tot zover mijn vragen, dank voor jullie reacties ondertussen!

Mijn vraag aan jou Refojongere(en ook gelijk aan ds v. Vlastuin). Aan welke kenmerken denk je dan? Noem eens wat kenmerken op?

Niet alleen het kenmerk uit 1 Johannes 3:19 bedoel ik dan. Maar ook wat Rinie noemde: Brandt ik wel genoeg van liefde tot Hem? Getuig ik wel genoeg? Verlang ik er wel genoeg naar om eeuwig met Hem te zijn? Heb ik wel genoeg besef van mijn zondigheid, van Gods heiligheid?

Verder Galaten 5:22: "Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid."

En ook de Bergrede (Mattheus 5): "Armen van geest, treurenden, zachtmoedigen, hongerend en dorstend naar de gerechtigheid, barmhartigen, reinen van hart, vreedzamen" zoals je ziet in feite hetzelfde als in Gal. 5.

Nog even een vraagje over die kenmerken. Merk je dat wel bij jezelf op? Is het niet zo dat je van jezelf eerder het tekort schieten ziet en niet die 'goede werken'.
Is het gevaar niet dat je gericht wordt op uiterlijke zaken en niet op Christus?
Natuurlijk wil ik hiermee niet zeggen dat die kenmerken onbelangrijk zijn, maar toch heb ik twijfels.
Ben je wel goed bezig als je jezelf op die manier weer onder de wet plaatst? In Christus ben je toch vrij van de wet? Waarom moet je dan weer aan bepaalde kenmerken gaan voldoen? Leg je dan de zaligheid niet neer bij de mens. Dus m.a.w. ik wordt alleen zalig als ik de kenmerken vertoon.
Is het niet zo dat we zaligworden omdat we het eigendom van christus zijn? Natuurlijk zal dat openbaar komen, maar kan je daar wel een 'wet'van maken?
Wat ik bedoel te zeggen is:
Al is het zo dat de kenmerken er zijn, dat wil nog niet zeggen dat ze er moeten zijn.

De kenmerken moeten er niet zijn, maar ze zullen er zijn. Zoals schuldbesef geen voorwaarde is om tot Christus te komen, maar het komen tot Christus nooit zonder besef van de eigen ellende gaat. En het blijft dan zo, dat je in die kenmerken altijd tekort schiet. Daarom kan je ook nooit op die kenmerken vertrouwen. Daarom is het ook, dat de Heilige Geest met onze geest getuigt dat wij kinderen Gods zijn. Zelf zal je nooit zien dat je veel vrucht draagt, maar anderen zullen het zien. En doordat anderen het kunnen zien, zal je het zelf ook weten, wat je kan versterken in je zekerheid.

Is het verkeerd om te stellen, dat, als je nog zo bezig bent met de kenmerken van het zeker-zijn, je dan in ieder geval niet gelovig bent? Is zekerheid niet een kenmerk?

Gelukkig niet. Er zijn ook kerken waar het tegendeel beweerd wordt: twijfel is een kenmerk. Dat is ook niet waar. Er zijn altijd pieken en dalen in het geloofsleven. Er zijn momenten dat er gezegd wordt: Ga ik voorwaarts, ik zie Hem niet, ga ik achterwaarts, ik bemerk Hem niet, maar er zijn ook momenten waarop gezegd wordt: Ik ben verzekerd dat noch dood noch hel mij zal kunnen scheiden van de liefde van Christus.
Zekerheid is een kenmerk van sterk geloven, maar niet van het geloof als zodanig.