advocaat schreef: ↑27 jan 2025, 14:41 Volg ik jouw eerste punt dan zou er moeten staan: Geheel anders is het besef van volle verzekerdheid, welke aan het geloof in de Schrift altijd wordt toegekend. Het lijkt me duidelijk dat dit niet met de Schrift overeenkomt. Het geloof kent vaak helemaal niet die volle verzekerdheid. Het geloof kent de zekerheid van de beloften, beloften die niet half maar heel, d.w.z. volledig zijn. Bovendien laat dit de geformuleerde tegenstelling buiten beeld.

Iemand schreef: ↑27 jan 2025, 16:09 Dat uit het betoog van Calvijn blijkt dat hij bedoelt dat het wel kan, ben ik niet met je eens. Calvijn schrijft namelijk over mensen die "Gods barmhartigheid zo opvatten, dat zij daaruit zo weinig mogelijk troost ontvangen." Vervolgens geeft hij aan dat zij Gods goedheid inperken, omdat ze wel geloven dat God velen barmhartig is, maar ze twijfelen of Hij hen barmhartig zal zijn. Dat is dus de reden dat zij geen troost ontvangen, en dat is de gedachte die hij half noemt.

Daarna voegt hij nogmaals toe dat dit geen troost geeft: "En zo versterkt zij de geest niet zozeer met onbezorgde gerustheid, als wel bekommert zij hem met onrustige twijfeling." Direct daarop schrijft hij: "Geheel anders is het besef van volledigheid, welke aan het geloof in de Schrift altijd wordt toegekend". Daaruit blijkt duidelijk dat het niet alleen een tegenstelling is over de opvatting van Gods barmhartigheid, maar ook over de ervaring/uitwerking daarvan.

Dat is ook de reden dat hij daarna toevoegt: "Maar dit kan niet gebeuren zonder dat wij de zoetheid ervan werkelijk in onszelf voelen en ervaren". De reden dat hij hier een dubbele ontkenning gebruikt is omdat hij hierboven een enkele ontkenning heeft gebruikt (zo weinig mogelijk troost/zeer weinig).

Iemand schreef: ↑27 jan 2025, 16:19

advocaat schreef: ↑27 jan 2025, 14:41 Volg ik jouw eerste punt dan zou er moeten staan: Geheel anders is het besef van volle verzekerdheid, welke aan het geloof in de Schrift altijd wordt toegekend. Het lijkt me duidelijk dat dit niet met de Schrift overeenkomt. Het geloof kent vaak helemaal niet die volle verzekerdheid. Het geloof kent de zekerheid van de beloften, beloften die niet half maar heel, d.w.z. volledig zijn. Bovendien laat dit de geformuleerde tegenstelling buiten beeld.

Ik zie niet in waarom deze uitdrukking (dat de volle verzekerdheid in de Schrift altijd aan het geloof wordt toegerekend) op gespannen voet met de Schrift zou staan. Het punt van Calvijn is dat het ware geloof zich insluit in Gods beloften, en daarom de volle verzekerdheid heeft. Dat wil niet zeggen dat er geen enkele twijfel in de gelovige is, maar dat wil wel zeggen dat de gelovige vertrouwt 'dat niet alleen anderen, maar ook hem vergeving der zonden, eeuwige gerechtigheid en zaligheid van God geschonken is.' Precies dit is wat Calvijn in het begin van de volgende paragraaf nogmaals benadrukt: 'Hierom gaat het voornamelijk in het geloof, dat wij niet menen, dat de beloften der barmhartigheid, die de Heere biedt, slechts buiten ons waar zijn, maar in ons niet, maar dat wij ze veeleer binnen ons aanvaarden en tot de onze maken.'

'Kortom waarlijk gelovig is slechts hij, die met een vaste overtuiging er van overtuigd is, dat God hem een genadig en goedgunstig Vader is, en die van Gods goedertierenheid zichzelf alles belooft, die, op de beloften van Gods goedgunstigheid jegens hem vertrouwend, een ontwijfelbare verwachting der zaligheid heeft; zoals de apostel (Hebr. 3:14) met deze woorden aanwijst: "indien wij het vertrouwen en de roem der hoop tot het einde toe vast houden."'