Anselmus schreef:

Tiberius schreef:

Ararat schreef:Ik vraag me af waar de regel op gebaseerd is dat alleen belijdende leden mogen laten dopen.

Sowieso al op de vragen van het doopformulier.

Ik denk dat dit ook te maken heeft met de verbondsvisie. God gaat met elk kind dat binnen de gemeente geboren is een verbond aan en de doop is daar een teken van. Het gaat dus niet over 'de gelovige ouders' die hun kinderen ten doop houden zoals later als kopje is toegevoegd aan het formulier, maar om de goedwillige God Die een verbond aangaat en de doop is daarvan een zichtbaar teken. De vraag die je kunt stellen is: 'moet je alles dopen wat in het doophuis komt'. De Hervormde Kerk zei vroeger: ja, want het gaat om het verbond dat God aan gaat. De afgescheiden kerk zei: nee, want niet iedereen is in het verbond, maar je wordt op het erf van het verbond geboren. Daarnaast doop je niet uit gewoonte, maar zouden ouders een waar geloof moeten hebben, net zoals bij het avondmaal. Toch wordt die scheidslijn in de praktijk niet getrokken. Ik hoor wel van mensen die geadviseerd wordt niet aan het avondmaal te gaan als er geen verzekerd christen zijn, maar ik hoor nooit dat een kindje niet gedoopt zou moeten worden om diezelfde reden. Ergens wringt dat. In die spanning staat de vraag over belijdenis doen: doop je een kind omdat het in het verbond is, dan hoeft belijdenis geen voorwaarde te zijn, al vraagt het formulier wel een waar geloof van de ouders, wat vervolgens weer geen ruimte laat om geen belijdenis te doen.

MGG schreef:

Cyrillus schreef:Vandaag las ik een artikel in het RD wat mij trof.

https://www.rd.nl/digitale-krant/viewer ... _year=2022

Citaat:
Wat haar het meest blijft verbazen in de gereformeerde gezindte, is de ruimte die wordt geboden om belijdenis te doen zonder dat men er blijk van geeft een gelovige te zijn. „Voor die praktijk laten onze belijdenisgeschriften geen ruimte. De liturgische formulieren en de belijdenisvragen trouwens ook niet. Hoe kun je je leven godvruchtig, eerbaar en onberispelijk inrichten en goede werken doen zonder waar geloof? Dan wordt het meer kerkje spélen dan op een Bijbelse manier gemeente zijn.

Ik kan niet in iemands hart kijken, maar ook ik heb de indruk dat er soms alleen belijdenis wordt gedaan zodat er getrouwd en gedoopt kan worden. Wie herkent dit? En mag dit?

Het laatste herken ik niet. Het is echter wel zo dat er legio kinderen ongedoopt zullen blijven, als alleen bekeerde mensen belijdenis mogen doen. (En daardoor ook hun kinderen mogen laten dopen.)

Op belijdeniscatechisatie is er bij ons uitgebreid stilgestaan bij de vraag of onbekeerde mensen belijdenis mogen doen. Helaas ben is de onderbouwing van het standpunt weggezakt.

In mijn omgeving zie ik dat mensen die lid zijn van een kerk waar alleen gelovige belijdenis kunnen doen, het soms ook maar doen omdat het hoort. De Christelijke levenswandel is lang niet altijd aanwezig.

Overigens heeft de kerk van de reformatie toch altijd tegenstand geboden aan personen die vinden dat de kerk op aarde alleen uit Gods volk mag bestaan?

Cyrillus schreef:

MGG schreef:

Cyrillus schreef:Vandaag las ik een artikel in het RD wat mij trof.

https://www.rd.nl/digitale-krant/viewer ... _year=2022

Citaat:
Wat haar het meest blijft verbazen in de gereformeerde gezindte, is de ruimte die wordt geboden om belijdenis te doen zonder dat men er blijk van geeft een gelovige te zijn. „Voor die praktijk laten onze belijdenisgeschriften geen ruimte. De liturgische formulieren en de belijdenisvragen trouwens ook niet. Hoe kun je je leven godvruchtig, eerbaar en onberispelijk inrichten en goede werken doen zonder waar geloof? Dan wordt het meer kerkje spélen dan op een Bijbelse manier gemeente zijn.

Ik kan niet in iemands hart kijken, maar ook ik heb de indruk dat er soms alleen belijdenis wordt gedaan zodat er getrouwd en gedoopt kan worden. Wie herkent dit? En mag dit?

Het laatste herken ik niet. Het is echter wel zo dat er legio kinderen ongedoopt zullen blijven, als alleen bekeerde mensen belijdenis mogen doen. (En daardoor ook hun kinderen mogen laten dopen.)

Op belijdeniscatechisatie is er bij ons uitgebreid stilgestaan bij de vraag of onbekeerde mensen belijdenis mogen doen. Helaas ben is de onderbouwing van het standpunt weggezakt.

In mijn omgeving zie ik dat mensen die lid zijn van een kerk waar alleen gelovige belijdenis kunnen doen, het soms ook maar doen omdat het hoort. De Christelijke levenswandel is lang niet altijd aanwezig.

Overigens heeft de kerk van de reformatie toch altijd tegenstand geboden aan personen die vinden dat de kerk op aarde alleen uit Gods volk mag bestaan?

"Overigens heeft de kerk van de reformatie toch altijd tegenstand geboden aan personen die vinden dat de kerk op aarde alleen uit Gods volk mag bestaan?" Ik denk dat de kerk van de reformatie uiteraard wel erkent dat niet ieder in de kerk ook van de Kerk is. Neemt niet weg dat neutrale kerkleden niet bestaan. Alsof we er mee goed wegkomen als we niet geloven, maar wel naar de kerk gaan.

MGG schreef:

Cyrillus schreef:

MGG schreef:

Cyrillus schreef:Vandaag las ik een artikel in het RD wat mij trof.

https://www.rd.nl/digitale-krant/viewer ... _year=2022

Citaat:
Wat haar het meest blijft verbazen in de gereformeerde gezindte, is de ruimte die wordt geboden om belijdenis te doen zonder dat men er blijk van geeft een gelovige te zijn. „Voor die praktijk laten onze belijdenisgeschriften geen ruimte. De liturgische formulieren en de belijdenisvragen trouwens ook niet. Hoe kun je je leven godvruchtig, eerbaar en onberispelijk inrichten en goede werken doen zonder waar geloof? Dan wordt het meer kerkje spélen dan op een Bijbelse manier gemeente zijn.

Ik kan niet in iemands hart kijken, maar ook ik heb de indruk dat er soms alleen belijdenis wordt gedaan zodat er getrouwd en gedoopt kan worden. Wie herkent dit? En mag dit?

Het laatste herken ik niet. Het is echter wel zo dat er legio kinderen ongedoopt zullen blijven, als alleen bekeerde mensen belijdenis mogen doen. (En daardoor ook hun kinderen mogen laten dopen.)

Op belijdeniscatechisatie is er bij ons uitgebreid stilgestaan bij de vraag of onbekeerde mensen belijdenis mogen doen. Helaas ben is de onderbouwing van het standpunt weggezakt.

In mijn omgeving zie ik dat mensen die lid zijn van een kerk waar alleen gelovige belijdenis kunnen doen, het soms ook maar doen omdat het hoort. De Christelijke levenswandel is lang niet altijd aanwezig.

Overigens heeft de kerk van de reformatie toch altijd tegenstand geboden aan personen die vinden dat de kerk op aarde alleen uit Gods volk mag bestaan?

"Overigens heeft de kerk van de reformatie toch altijd tegenstand geboden aan personen die vinden dat de kerk op aarde alleen uit Gods volk mag bestaan?" Ik denk dat de kerk van de reformatie uiteraard wel erkent dat niet ieder in de kerk ook van de Kerk is. Neemt niet weg dat neutrale kerkleden niet bestaan. Alsof we er mee goed wegkomen als we niet geloven, maar wel naar de kerk gaan.

Niet uiteindelijk erkent is een grote afzwakking. Ik las pas bij ds Smytegelt dat het merendeel van zijn hoorder onbekeerd is. Zover ik weet is er geeneen oudvader die stelt dat alleen waar gelovige belijdenis mogen doen. Overigens leren ze wel allemaal dat alleen trouw naar de kerk komen geen grond is voor de zaligheid. Dat er maar twee wegen en twee soorten mensen zijn.

Cyrillus schreef: Ik volg je even niet, je zegt: "Niet uiteindelijk erkent is een grote afzwakking", ik zeg "uiteraard erkent".

Cyrillus schreef:

Anselmus schreef:Ik denk dat dit ook te maken heeft met de verbondsvisie. God gaat met elk kind dat binnen de gemeente geboren is een verbond aan en de doop is daar een teken van. Het gaat dus niet over 'de gelovige ouders' die hun kinderen ten doop houden zoals later als kopje is toegevoegd aan het formulier, maar om de goedwillige God Die een verbond aangaat en de doop is daarvan een zichtbaar teken. De vraag die je kunt stellen is: 'moet je alles dopen wat in het doophuis komt'. De Hervormde Kerk zei vroeger: ja, want het gaat om het verbond dat God aan gaat. De afgescheiden kerk zei: nee, want niet iedereen is in het verbond, maar je wordt op het erf van het verbond geboren. Daarnaast doop je niet uit gewoonte, maar zouden ouders een waar geloof moeten hebben, net zoals bij het avondmaal. Toch wordt die scheidslijn in de praktijk niet getrokken. Ik hoor wel van mensen die geadviseerd wordt niet aan het avondmaal te gaan als er geen verzekerd christen zijn, maar ik hoor nooit dat een kindje niet gedoopt zou moeten worden om diezelfde reden. Ergens wringt dat. In die spanning staat de vraag over belijdenis doen: doop je een kind omdat het in het verbond is, dan hoeft belijdenis geen voorwaarde te zijn, al vraagt het formulier wel een waar geloof van de ouders, wat vervolgens weer geen ruimte laat om geen belijdenis te doen.

Het is toch wel gek om een eed voor God af te leggen terwijl je niet in Hem gelooft? Ik denk inderdaad dat de verbondsvisie wel van invloed is. Maar dat dit ook onder invloed staat van terminologie. Erf van het verbond wordt zeker niet geleerd in alle afgescheiden kerken. Immers, dit is geen Bijbeltaal en een afzwakking van het verbond. Je bent nu eenmaal een verbondskind of niet. Erf creëert een soort van neutrale ruimte die de Bijbel niet geeft. En dat geeft weer ruimte om zonder geloof een eed af te leggen. Overigens zijn er tweeërlei kinderen van het verbond als we reformatorische taal gebruiken.

DDD schreef:Die uitdrukking erf van het verbond lijkt me niet zo zorgvuldig als erve des verbonds. Want een erve kun je ook uitleggen als erfdeel/erfenis. En dan is er geen betekenisverschil met de twee soorten kinderen van het verbond. Al ben ik er nog steeds niet achter waar de uitdrukking erve des verbonds is ontstaan en welke betekenis die oorspronkelijk had.

Ararat schreef:

Cyrillus schreef:

Anselmus schreef:Ik denk dat dit ook te maken heeft met de verbondsvisie. God gaat met elk kind dat binnen de gemeente geboren is een verbond aan en de doop is daar een teken van. Het gaat dus niet over 'de gelovige ouders' die hun kinderen ten doop houden zoals later als kopje is toegevoegd aan het formulier, maar om de goedwillige God Die een verbond aangaat en de doop is daarvan een zichtbaar teken. De vraag die je kunt stellen is: 'moet je alles dopen wat in het doophuis komt'. De Hervormde Kerk zei vroeger: ja, want het gaat om het verbond dat God aan gaat. De afgescheiden kerk zei: nee, want niet iedereen is in het verbond, maar je wordt op het erf van het verbond geboren. Daarnaast doop je niet uit gewoonte, maar zouden ouders een waar geloof moeten hebben, net zoals bij het avondmaal. Toch wordt die scheidslijn in de praktijk niet getrokken. Ik hoor wel van mensen die geadviseerd wordt niet aan het avondmaal te gaan als er geen verzekerd christen zijn, maar ik hoor nooit dat een kindje niet gedoopt zou moeten worden om diezelfde reden. Ergens wringt dat. In die spanning staat de vraag over belijdenis doen: doop je een kind omdat het in het verbond is, dan hoeft belijdenis geen voorwaarde te zijn, al vraagt het formulier wel een waar geloof van de ouders, wat vervolgens weer geen ruimte laat om geen belijdenis te doen.

Het is toch wel gek om een eed voor God af te leggen terwijl je niet in Hem gelooft? Ik denk inderdaad dat de verbondsvisie wel van invloed is. Maar dat dit ook onder invloed staat van terminologie. Erf van het verbond wordt zeker niet geleerd in alle afgescheiden kerken. Immers, dit is geen Bijbeltaal en een afzwakking van het verbond. Je bent nu eenmaal een verbondskind of niet. Erf creëert een soort van neutrale ruimte die de Bijbel niet geeft. En dat geeft weer ruimte om zonder geloof een eed af te leggen. Overigens zijn er tweeërlei kinderen van het verbond als we reformatorische taal gebruiken.

Dat is inderdaad de spanning waar Anselmus -naar ik vermoed- op wijst:
Hoe kun je een eed afleggen als ongelovig belijdend lid?
Hoe kun je een eed afleggen als ongelovig niet-belijdend lid = dooplid...
Hoe kun je dus een eed afleggen als ongelovige?
Overigens zijn de doopouders zelf ook kinderen van het verbond.

Verder ben ik van mening dat met het Bijbelse 'erve' altijd erfenis wordt bedoeld, maar dat zullen ongetwijfeld, net als het bovenstaande, platgetreden paden zijn op dit forum.

Cyrillus schreef: Ik kan niet in iemands hart kijken, maar ook ik heb de indruk dat er soms alleen belijdenis wordt gedaan zodat er getrouwd en gedoopt kan worden. Wie herkent dit? En mag dit?

KDD schreef:

Cyrillus schreef: Ik kan niet in iemands hart kijken, maar ook ik heb de indruk dat er soms alleen belijdenis wordt gedaan zodat er getrouwd en gedoopt kan worden. Wie herkent dit? En mag dit?

Daar kan niemand in iemands hart kijken dus als iemand belijdenis des geloofs doet dan het minste dat je kan verwachten is dat het een historiele geloof is dat ze belijden. Daar is niks mis mee maar het is niet genoeg. En ja sommigen doen het uit gewoonte, of voor hun ouders, of ze hebben een kind te dopen, enz. Ik zie niet dat het verkeerd is als je toestemt dat de bijbel waar is met je verstand. Ook als je die waarheden niet ervaren heeft in geschonken zaligmakend geloof.

Cyrillus schreef:

KDD schreef:

Cyrillus schreef: Ik kan niet in iemands hart kijken, maar ook ik heb de indruk dat er soms alleen belijdenis wordt gedaan zodat er getrouwd en gedoopt kan worden. Wie herkent dit? En mag dit?

Daar kan niemand in iemands hart kijken dus als iemand belijdenis des geloofs doet dan het minste dat je kan verwachten is dat het een historiele geloof is dat ze belijden. Daar is niks mis mee maar het is niet genoeg. En ja sommigen doen het uit gewoonte, of voor hun ouders, of ze hebben een kind te dopen, enz. Ik zie niet dat het verkeerd is als je toestemt dat de bijbel waar is met je verstand. Ook als je die waarheden niet ervaren heeft in geschonken zaligmakend geloof.

Betekent dat niet dat je gewoon accepteert dat ongeloof een gewone toestand is geworden? En dat God dat maar moet accepteren?

Cyrillus schreef: Ik kan niet in iemands hart kijken, maar ook ik heb de indruk dat er soms alleen belijdenis wordt gedaan zodat er getrouwd en gedoopt kan worden. Wie herkent dit? En mag dit?