Erik1960 schreef:

Piet Puk schreef:Spreuken 22:2

Het lukt mij niet om daarin een verbod op het oplossen van armoede te lezen.

Piet Puk schreef:

Erik1960 schreef:

Piet Puk schreef:Als armoede niet Bijbels is, had God het diakenambt niet behoeven in te stellen of wél? Het klopt dat armoede niet voor mag komen en dat daarvoor de diaconie is ingesteld.

Persoonlijk heb ik er ook moeite mee dat er een oproep tot een basisinkomen word gedaan. Hoogstwaarschijnlijk komt dit uit de hoek van degenen die niet naar kerk gaan en derhalve geen beroep doen op een diaconie. Beter zou zijn dat diegenen ter kerke gaan en op deze wijze van de diaconie gebruik kunnen maken.

Een vreemde gedachtengang.. om de door God ingestelde diaconie aan werk te houden hebben we armen nodig. Volgens mij is belangrijkste taak van de diaconie zichzelf overbodig te maken.
Los van dat aspect: de eerste ideeën over wat nu basisinkomen heet, verschenen al in de 16e eeuw. Het is wel heel simpel geredeneerd om dan te zeggen dat het van niet-kerkgangers komt.

Heb jij ooit al eens van een diaconie voor de rijken gehoord dan? En wat is volgens jou de taak van een diaconie dan?

Laat even wel zijn: het is in de eerste plaats een verantwoordelijkheid van personen zelf om voldoende inkomsten te krijgen

Piet Puk schreef:

Erik1960 schreef:

Piet Puk schreef:Spreuken 22:2

Het lukt mij niet om daarin een verbod op het oplossen van armoede te lezen.

Nee, maar wel dat ze beiden door God geschapen zijn.

Piet Puk schreef:

Erik1960 schreef:

Piet Puk schreef:Spreuken 22:2

Het lukt mij niet om daarin een verbod op het oplossen van armoede te lezen.

Nee, maar wel dat ze beiden door God geschapen zijn.

Philip schreef:

Piet Puk schreef:

Erik1960 schreef:

Piet Puk schreef:Spreuken 22:2

Het lukt mij niet om daarin een verbod op het oplossen van armoede te lezen.

Nee, maar wel dat ze beiden door God geschapen zijn.

Nee, er staat in het Hebreeuws geen werkwoord. God is hun aller maker, staat er letterlijk.

Met andere woorden: we zijn allemaal Gods schepselen, geschapen naar Zijn beeld. De armen zijn niet minder dan de rijken.

God is ook de Maker van de slechte mens, maar het zou lasterlijk zijn om te beweren dat het slechte van God komt.

We zullen hier waarschijnlijk moeten denken aan een rechtszaak tussen beide partijen. Er is in ieder geval sprake van een soort confrontatie tussen beide personen.5 In het tweede versdeel staat dat God al deze mensen – arme en rijke6 – heeft gemaakt. Met deze uitspraak wordt erop gewezen dat beiden van gelijke waarde zijn. Waarschijnlijk is hiermee bedoeld dat armen en rijken dezelfde rechten en verantwoordelijkheden dragen. Wellicht geeft de tekst ook aan dat de rijken de armen met respect moeten behandelen en dat de armen de rijken niet mogen haten of tegen hen rebelleren. Ze dienen vol achting met elkaar om te gaan, omdat ze allebei schepselen van God zijn.

Erik1960 schreef:

Piet Puk schreef: Heb jij ooit al eens van een diaconie voor de rijken gehoord dan? En wat is volgens jou de taak van een diaconie dan?

Laat even wel zijn: het is in de eerste plaats een verantwoordelijkheid van personen zelf om voldoende inkomsten te krijgen

Voor mij draait het er om dat de diaconie armoede bestrijdt. Zelfs al dat zou betekenen dat armoede uitsterft.

Die verantwoordelijkheid verdwijnt ook niet bij een basisinkomen. Het zou wel een einde kunnen maken aan alle uitkeringsfabrieken en -fabriekjes die we hebben, inclusief de soms tot wanhoop drijvende regeltjes die mensen van hun waardigheid ontdoen. En daar zit de crux, want menselijke waardigheid kun je niet in een economisch plaatje gieten.

De pauzetijden werden korter. „We moesten na het uitklokken nog langs de beveiliging voordat we echt konden pauzeren”, zegt Svantner. „Die controle kostte vijf minuten op de heenweg en vijf minuten op de terugweg. Die tijd werd van onze pauze afgetrokken.”

Door de wisselvallige diensten en het weekendrooster blijft er weinig tijd over voor een sociaal leven.

Toen een collega recent na drie jaar vertrok „boeide dat niemand”, zegt hij. „Alsof we slechts nummers zijn.”

Dit werk spoelt al je energie weg.

Wat ze doorstond was de hel, een eindeloze hel die lichamen uitput en kapotmaakt. Maar die hel moeten we ons niet voorstellen op de monsterlijke manier die Fritz Lang toonde in zijn meesterlijke film Metropolis (1927). Geen vuur en geen gevecht met een moloch, überhaupt geen mogelijkheid tot heroïek, maar eindeloze, verpletterende herhaling. En verveling, en verdoving, en vormloosheid. In Kaplans wereld is de fabriek zo alomvattend dat er geen buiten meer is. De fabriek slokt alles op: de lucht, de geschiedenis, de geest.
‘De tijd is buiten, in de dingen.’ De herhaling waar de fabriek voor staat, de wereld binnen haar muren waarin enkel het ritme van de machine geldt, bant ook de tijd uit. Wat er overblijft is ‘enkel de ruimte, in het hoofd, eindeloos, en alle huidige leven, samengebald en propvol, als een dode kei.’ Kaplan beschrijft de fabriekswereld bijna alleen in ruimtelijke termen, in de onvoltooid tegenwoordige tijd. Er is de lopende band. Daarnaast de oven. De band rolt voort, men stopt beschuit in een zilverpapieren zak. Er is de binnenplaats. Haast nooit komt er iets voor en na, er is enkel aanwezigheid, en de beschrijving van ruimtes. Vandaar ook dat duistere ‘men herinnert zich niet, men weet’, hierboven geciteerd. Herinnering duidt op een relatie met een verleden en dat bestaat hier niet. Er is ook geen innerlijke beleving mogelijk, geen uniciteit. Alleen door het zelf uit te hollen en te verstillen is de dagelijkse arbeid vol te houden

Het boek van Geissler is al een aanwijzing dat de fabriek als productiewijze allesbehalve in het verleden ligt; zij is verplaatst naar de gigantische fysieke magazijnen van online winkels. Naar andere delen van de wereld, buiten het zicht. Of ze is verneveld tot in alle lagen van de samenleving, ook die van de elite, die met holle ogen tien uur per dag naar een scherm staart, vastgeketend aan een eindeloze reeks ‘projecten’.

Philip schreef:Bij het distributiecentrum van XPO in Tilburg is het medewerkers verboden met elkaar te praten.

De pauzetijden werden korter. „We moesten na het uitklokken nog langs de beveiliging voordat we echt konden pauzeren”, zegt Svantner. „Die controle kostte vijf minuten op de heenweg en vijf minuten op de terugweg. Die tijd werd van onze pauze afgetrokken.”

Door de wisselvallige diensten en het weekendrooster blijft er weinig tijd over voor een sociaal leven.

Toen een collega recent na drie jaar vertrok „boeide dat niemand”, zegt hij. „Alsof we slechts nummers zijn.”

Dit werk spoelt al je energie weg.

Of in de woorden van fabrieksarbeider Leslie Kaplan:

Wat ze doorstond was de hel, een eindeloze hel die lichamen uitput en kapotmaakt. Maar die hel moeten we ons niet voorstellen op de monsterlijke manier die Fritz Lang toonde in zijn meesterlijke film Metropolis (1927). Geen vuur en geen gevecht met een moloch, überhaupt geen mogelijkheid tot heroïek, maar eindeloze, verpletterende herhaling. En verveling, en verdoving, en vormloosheid. In Kaplans wereld is de fabriek zo alomvattend dat er geen buiten meer is. De fabriek slokt alles op: de lucht, de geschiedenis, de geest.
‘De tijd is buiten, in de dingen.’ De herhaling waar de fabriek voor staat, de wereld binnen haar muren waarin enkel het ritme van de machine geldt, bant ook de tijd uit. Wat er overblijft is ‘enkel de ruimte, in het hoofd, eindeloos, en alle huidige leven, samengebald en propvol, als een dode kei.’ Kaplan beschrijft de fabriekswereld bijna alleen in ruimtelijke termen, in de onvoltooid tegenwoordige tijd. Er is de lopende band. Daarnaast de oven. De band rolt voort, men stopt beschuit in een zilverpapieren zak. Er is de binnenplaats. Haast nooit komt er iets voor en na, er is enkel aanwezigheid, en de beschrijving van ruimtes. Vandaar ook dat duistere ‘men herinnert zich niet, men weet’, hierboven geciteerd. Herinnering duidt op een relatie met een verleden en dat bestaat hier niet. Er is ook geen innerlijke beleving mogelijk, geen uniciteit. Alleen door het zelf uit te hollen en te verstillen is de dagelijkse arbeid vol te houden

Het boek van Geissler is al een aanwijzing dat de fabriek als productiewijze allesbehalve in het verleden ligt; zij is verplaatst naar de gigantische fysieke magazijnen van online winkels. Naar andere delen van de wereld, buiten het zicht. Of ze is verneveld tot in alle lagen van de samenleving, ook die van de elite, die met holle ogen tien uur per dag naar een scherm staart, vastgeketend aan een eindeloze reeks ‘projecten’.

Met andere woorden: Veel arbeiders moeten zich tot machine reduceren om het werk vol te kunnen houden. Ze gaan er letterlijk aan ten gronde. En dit is geen fabriek van honderd jaar geleden, maar een moderne.

Klavart schreef:

Erik1960 schreef:

Piet Puk schreef: Heb jij ooit al eens van een diaconie voor de rijken gehoord dan? En wat is volgens jou de taak van een diaconie dan?

Laat even wel zijn: het is in de eerste plaats een verantwoordelijkheid van personen zelf om voldoende inkomsten te krijgen

Voor mij draait het er om dat de diaconie armoede bestrijdt. Zelfs al dat zou betekenen dat armoede uitsterft.

Die verantwoordelijkheid verdwijnt ook niet bij een basisinkomen. Het zou wel een einde kunnen maken aan alle uitkeringsfabrieken en -fabriekjes die we hebben, inclusief de soms tot wanhoop drijvende regeltjes die mensen van hun waardigheid ontdoen. En daar zit de crux, want menselijke waardigheid kun je niet in een economisch plaatje gieten.

Aan welke regeltjes denk je dan?

HersteldHervormd schreef:De laatste tijd laait de wind van het basisinkomen weer wat op. Nu word het basisinkomen als een soort oplossing tegen de (nog steeds stijgende) inflatie. Wat zijn jullie gedachten? Ik vraag me ook af of het nou wel zo slim is om nu loonsverhogingen te doorvoeren, wat Mark Rutte gezegd heeft.

Van Ewijk schreef:

HersteldHervormd schreef:De laatste tijd laait de wind van het basisinkomen weer wat op. Nu word het basisinkomen als een soort oplossing tegen de (nog steeds stijgende) inflatie. Wat zijn jullie gedachten? Ik vraag me ook af of het nou wel zo slim is om nu loonsverhogingen te doorvoeren, wat Mark Rutte gezegd heeft.

Gratis geld moet uit nood verstrekt worden en moet geen comfortabel kussentje worden.
Uitgezonderd bijstandmoeders en mantelzorgers of andere mensen met een begrijpelijke afstand tot de arbeidsmarkt, die mogen er van mij wel wat bij krijgen.
De rest moet maar werken voor z'n geld.

refo schreef:Bij het basisinkomen vervallen allerlei regelingen die ook al kussens zijn.
AOW, studiefinanciering, bijstand, toeslagen, ww, om maar wat te noemen.

Zita schreef:Ik vind het wel buitengewoon dramatisch verwoord allemaal. Werk heeft beperkingen. En hoe minder ontwikkeling je hebt, hoe minder afwisselend het werk zal zijn, want de vaardigheden die je hebt, zijn vrij beperkt.

Posthoorn schreef:

Zita schreef:Ik vind het wel buitengewoon dramatisch verwoord allemaal. Werk heeft beperkingen. En hoe minder ontwikkeling je hebt, hoe minder afwisselend het werk zal zijn, want de vaardigheden die je hebt, zijn vrij beperkt.

Het gaat niet zozeer om het werk dat je moet doen, maar om de manier waarop je als werknemer of als uitkeringsgerechtigde behandeld wordt. Als je dat niet begrijpt, begrijp je inderdaad weinig van de maatschappij zoals die nu draait.