-DIA- schreef:

DDD schreef:Je gaat niet in op het onderwerp. Het gaat hier over beschrijvende preken, niet over bevindelijke preken.

Ik dacht dat dit onder 'beschrijvende preken' verstaan werd. Een preek waarin de weg die God met Zijn volk houdt verklaard wordt? Ik acht dit van groot belang, want velen weten niet meer hoe God een mens bekeerd. Dan zien we vanzelf ook niet meer het onderscheid tussen een voorwerpelijke en een onderwerpelijke preek. Dat lijkt toch in elkaars verlengde te liggen?

Zie mijn ABCD.
Een predikant mag mijns inziens best wat vertellen hoe God een mens bekeert ( daar kan de HHK wat mij betreft wel wat leren van de GG) Maar het wordt gauw teveel overgoten met zaken die niet in de Schriftgedeelte staan. Het is ook wel heel lastig hoor om daar goed een balans in te vinden, maar dan kan je mijns inziens beter wat meer accent leggen op de oproep tot bekering dan teveel God volk zus, Gods volk zo.

Geytenbeekje schreef:Ik heb trouwens Jezus nooit zo over Gods volk horen spreken als bepaalde dominees dat doen, kan DIA hierop reageren?

Jezus sprak de kerk van Zijn dagen wel degelijk aan. Hij noemde hen zelfs 'adderengebroedsels'. Zijn Kerk noemde Hij: Ik heb u vrienden genaamd... En nu een vraag die om een antwoord vraagt, want ik voel goed aan waar dit uit voortkomt.... Wie waren Gods volk in de tijd van Jezus' omwandeling? En waren niet de Farizeeën en Schriftgeleerden de vertegenwoordigers van de Kerk in die dagen? Zouden dan ook niet een vergelijking kunnen trekken met onze dagen? Hoe is het met de Kerk gesteld? (kerkverbanden noemen we niet, dat is mensenwerk), en hoe is het met de levende Kerk gesteld? Hoor je nog wel eens wat? Ik bedoel van het echt leven, uit de praktijk en de bevinding? Ik weet niet hoe het bij anderen is, maar hier is het echt doodstil geworden. Er is nog een levende kerk, maar is ze niet veelal in slaap gesukkeld met de wereld? Zie ook de gelijkenis van de 10 maagden. Verstaan we onze tijd? Dat zijn wel vragen die naar boven komen als we het godsdienstige leven in onze tijd bezien. Veel rumoer van allerlei bewegingen en groepen, en de Kerk (de dochter Sions) is overgebleven als een hutje in de wijngaard, als een nachthutje in de komkommerhof als een belegerde stad. En dan gaat de profeet nog verder:
Zo niet de HEERE der heirscharen ons nog een weinig overblijfsel had gelaten, als Sodom zouden wij geworden zijn; wij zouden Gomorra gelijk zijn geworden.
Zijn dan niet ook de dagen die we nu samen beleven?

Het ging nu over - je begon dit topic vandaag zelf notabene! - beschrijvende preken. Nu ga je over andere dingen beginnen. Reageer nu kort en bondig op de vraag die Geytenbeekje stelt.

eilander schreef:Het ging nu over - je begon dit topic vandaag zelf notabene! - beschrijvende preken. Nu ga je over andere dingen beginnen. Reageer nu kort en bondig op de vraag die Geytenbeekje stelt.

Ja, maar er zijn toch zaken hier niet van los te zien. Ik zie heel duidelijk een verband. Als we de 'beschrijvende toepassing' missen weten we al snel niet meer hoe God werkt in de zielen van de Zijnen. We kunnen een hele mooie uitlegpreek hebben, waar alles historisch verklaard wordt, maar als er geen 'beschrijving' komt wat ons van node is gaan we de weg uit het oog verliezen. En ik besef wel dat in feite daar de angel zit die sommigen tegen zo'n beschrijvende (bevindelijke, want dat is het immers, als het goed is) preek.

Zolang de beschrijvingen maar Schriftuurlijk zijn, is daar vanzelf niets op aan te merken. Ook bv bij Boston, de Erskine’s en anderen vinden we beschrijvingen van de bekeringsweg en wat daartoe wezenlijk behoort. Wel dient de beschrijving nooit de verkóndiging in de weg te staan. Het gaat verkeerd wanneer de beschrijving verzelfstandigd wordt, lósgemaakt van de verkondiging, of wanneer de beschrijving onschriftuurlijke elementen bevat. Het moet ook gaan over de zaken die wezenlijk gekend moeten worden en waaraan eenieder zich moet kunnen toetsen.

-DIA- schreef:

Geytenbeekje schreef:Ik heb trouwens Jezus nooit zo over Gods volk horen spreken als bepaalde dominees dat doen, kan DIA hierop reageren?

Jezus sprak de kerk van Zijn dagen wel degelijk aan. Hij noemde hen zelfs 'adderengebroedsels'. Zijn Kerk noemde Hij: Ik heb u vrienden genaamd... En nu een vraag die om een antwoord vraagt, want ik voel goed aan waar dit uit voortkomt.... Wie waren Gods volk in de tijd van Jezus' omwandeling? En waren niet de Farizeeën en Schriftgeleerden de vertegenwoordigers van de Kerk in die dagen? Zouden dan ook niet een vergelijking kunnen trekken met onze dagen? Hoe is het met de Kerk gesteld? (kerkverbanden noemen we niet, dat is mensenwerk), en hoe is het met de levende Kerk gesteld? Hoor je nog wel eens wat? Ik bedoel van het echt leven, uit de praktijk en de bevinding? Ik weet niet hoe het bij anderen is, maar hier is het echt doodstil geworden. Er is nog een levende kerk, maar is ze niet veelal in slaap gesukkeld met de wereld? Zie ook de gelijkenis van de 10 maagden. Verstaan we onze tijd? Dat zijn wel vragen die naar boven komen als we het godsdienstige leven in onze tijd bezien. Veel rumoer van allerlei bewegingen en groepen, en de Kerk (de dochter Sions) is overgebleven als een hutje in de wijngaard, als een nachthutje in de komkommerhof als een belegerde stad. En dan gaat de profeet nog verder:
Zo niet de HEERE der heirscharen ons nog een weinig overblijfsel had gelaten, als Sodom zouden wij geworden zijn; wij zouden Gomorra gelijk zijn geworden.
Zijn dan niet ook de dagen die we nu samen beleven?

Van der Graaf schrijft in 1989 een zeer levenswaardig stuk in de Waarheidsvriend over de hutjes in de komkommerhof. Dat laat mooi zien waar het gebruik van zo'n tekst los van de context toe leidt. Dia betrekt het nachthutje uit de komkommerhof op de Kerk (de dochter Sions). Dan is de Kerk onvruchtbaar geworden. En dat zal Dia vast niet bedoelen.

-DIA- schreef: Hoe is het met de Kerk gesteld? (kerkverbanden noemen we niet, dat is mensenwerk), en hoe is het met de levende Kerk gesteld? Hoor je nog wel eens wat? Ik bedoel van het echt leven, uit de praktijk en de bevinding? Ik weet niet hoe het bij anderen is, maar hier is het echt doodstil geworden.

Ja, ik hoor nog weleens wat. Weet je waarom? Omdat God aan Zijn verbond gedenkt! En omdat Gods Woord in der eeuwigheid blijft!

De laatste maanden van verschillende mensen getuigenis gehoord dat de Heere in hun ziel werkt. En of dat echt is beoordeel ik niet, dat komt mij niet toe.

En een appèllerende preek voorkomt lijdelijkheid. Als je alle nadrukt legt op het separerende dan kunnen mensen denken dat het nooit voor hen wat zal worden.

Het is vooral onpersoonlijk, indirect en afstandelijk. Vooral voor de jeugd is dat een afknapper, kan het begrijpen ook. De prediking van de Zaligmaker zelf was echter confronterend en persoonlijk. Ik ben wel het eens met vorige postings dat beschrijvende prediking best mogelijk is, maar dan moet het beschrijvende gecombineerd worden met de appellerende evangelieverkondiging.

Geytenbeekje schreef:En een appèllerende preek voorkomt lijdelijkheid. Als je alle nadrukt legt op het separerende dan kunnen mensen denken dat het nooit voor hen wat zal worden.

De mens moet juist óók horen dat hij nooit door eigen pogingen zalig wordt. Idem dat alleen in Christus, door het geloof aangenomen, zaligheid te vinden is. Daarom meen ik dat appèleren en separeren moeten samengaan. Het ene kan niet zonder het andere.

Valcke schreef:

Geytenbeekje schreef:En een appèllerende preek voorkomt lijdelijkheid. Als je alle nadrukt legt op het separerende dan kunnen mensen denken dat het nooit voor hen wat zal worden.

De mens moet juist óók horen dat hij nooit door eigen pogingen zalig wordt. Idem dat alleen in Christus, door het geloof aangenomen, zaligheid te vinden is. Daarom meen ik dat appèleren en separeren moeten samengaan. Het ene kan niet zonder het andere.

Precies dat, in evenwicht.

Als met een beschrijvende prediking (ik kan mij vinden in de duiding van @J.C. Philpot) de bevinding mee komt (de ervaring van de prediker en de herkenning daarvan van de luisteraar) is dat net als Eilander citeert van dr. Van der Sluijs: ergernis of leven.

Als de beschrijvende prediking ook inhoud het als een matrijs opleggen van de bekeringsweg volgens een vast stramien heeft het een ernstig gevaar in zich.

Uiteindelijk zal de preek maar twee zwaarwegende elementen moeten kennen: wat dood van het eigen bestaan inhoud en wat het leven in Christus is. De weg, mate, stand en prediker zijn daar allen zeer aan ondergeschikt.

-DIA- schreef:

eilander schreef:Het ging nu over - je begon dit topic vandaag zelf notabene! - beschrijvende preken. Nu ga je over andere dingen beginnen. Reageer nu kort en bondig op de vraag die Geytenbeekje stelt.

Ja, maar er zijn toch zaken hier niet van los te zien. Ik zie heel duidelijk een verband. Als we de 'beschrijvende toepassing' missen weten we al snel niet meer hoe God werkt in de zielen van de Zijnen. We kunnen een hele mooie uitlegpreek hebben, waar alles historisch verklaard wordt, maar als er geen 'beschrijving' komt wat ons van node is gaan we de weg uit het oog verliezen. En ik besef wel dat in feite daar de angel zit die sommigen tegen zo'n beschrijvende (bevindelijke, want dat is het immers, als het goed is) preek.

Ik denk dat je meer onbevooroordeeld moet lezen Dia, degenen die nu reageren geven bijna allemaal aan dat het goed is dat in de preek aan de orde komt hoe God een mens bekeerd. Alleen als dat het énige is wat in de preek zit, dan mist de preek andere wezenlijke elementen die de Bijbel en onze vaderen (zie eerder aangehaalde uit DL) als belangrijke elementen beschouwden.

Ik luister overigens graag naar de preken van Ds. Lamain. Zo heerlijk eerlijk en eenvoudig en er zit echt wel toepassing in.

Ik heb wel eens gedacht vroeger: Waarom moet het óf óf zijn? Waarom hoor je óf een preek waarin de weg van de Heere met Zijn kerk wordt gepreekt, maar waar nauwelijks sprake is van appél aan de hoorder, óf een preek vol met appél aan de hoorder maar dat nauwelijks hoort hoe de Heilige Geest dit nu uitwerkt.

Ik hoor gelukkig toch vaak beide. Ik ben het in die zin met Valcke eens.

Valcke schreef: De mens moet juist óók horen dat hij nooit door eigen pogingen zalig wordt. Idem dat alleen in Christus, door het geloof aangenomen, zaligheid te vinden is. Daarom meen ik dat appèleren en separeren moeten samengaan. Het ene kan niet zonder het andere.

-DIA- schreef: Ik vindt dat beide goed in leesdiensten kunnen worden gebruikt. Wij hebben regelmatig in de middagdiensten of anderszins in leesdiensten vaak preken van ds Lamain, en als er eens een oudere preek wordt gelezen wordt ook Philpot wel gelezen.
Ook preken van ds. J. Spaans (leerling van ds. Lamain) zijn heel bevindelijk, en worden hier ook wel gelezen, en gisteren ook zo'n bevindelijke preek van ds. E.C. Adams.

Ds. Adams is inderdaad een voorbeeld van een beschrijvende prediker. Eigenlijk zijn alle recente predikanten en studenten die in de NRC zelf zijn opgeleid beschrijvende predikers. Dat geeft ook wel spanning.mijn grootste probleem hiermee is dat een beschrijvende prediking vaak niet ingaat op de context of de text. Een groot deel van de preek is hoe God met Zijn volk handelt en dat kan iedere preek hetzelfde zijn. Ik denk dat je wel kunt zeggen dat een dominee die puur beschrijft niet heel veel tijd in de studeerkamer nodig heeft. Al zal dat per persoon verschillen

KB_ schreef:Ds. Adams is inderdaad een voorbeeld van een beschrijvende prediker. Eigenlijk zijn alle recente predikanten en studenten die in de NRC zelf zijn opgeleid beschrijvende predikers. Dat geeft ook wel spanning.mijn grootste probleem hiermee is dat een beschrijvende prediking vaak niet ingaat op de context of de text. Een groot deel van de preek is hoe God met Zijn volk handelt en dat kan iedere preek hetzelfde zijn. Ik denk dat je wel kunt zeggen dat een dominee die puur beschrijft niet heel veel tijd in de studeerkamer nodig heeft. Al zal dat per persoon verschillen

Als de situatie zo is als je beschrijft (ik heb geen mening of dat bij deze predikanten inderdaad zo is), is de preek niet schriftuurlijk-bevindelijk. Een schriftuurlijk-bevindelijke prediking is allereerst schiftuurlijk (exegetisch), en volgens word dit (bevindelijk) toegepast op het hart en leven van de toehoorders.