Posthoorn schreef:

Forummer schreef:Ik heb meerdere keren predikanten horen verkondigen, als het over de bekering gaat, dat God Zijn eigen werk gaat afbreken.

Dat God je eigengerechtigheid en je 'goede werken' gaat afbreken, dat begrijp ik. Er kan, mag en hoeft immers niks van onszelf bij. Gelukkig maar, anders kwam het nooit goed.

Maar dat God Zijn eigen werk gaat afbreken, dat vind ik toch moeilijk om te geloven. Ik denk dat het helemaal niet kan. Dit is een vraag waar ik niet uitkom.

Het kan zo zijn, dat een zoekende zondaar weleens vertroost is geworden, weleens iets heeft gezien van de mogelijkheid tot behoud in Christus, etc. Het gevaar is er dat iemand daar wat mee 'wordt', hoeft niet eens hoogmoedig bedoeld te zijn, maar dat hij toch eigenlijk óók wel een kind van God is en zich er zo langzamerhand bij rekent. Dát moet ons ontnomen worden, zodat we een uitgewerkte, uitgeschudde zondaar worden, en in die weg komt er plaats voor Christus.
Of de exegese van de tekst uit Jer. 45 in dit verband helemaal juist is, betwijfel ik, maar je zou het een soort van toepassen van de tekst kunnen noemen.

ds. W. Silfhout schreef:De mate van zekerheid in het geloofsleven is onderscheiden. We spreken van een toevluchtnemend geloof, een klein geloof, een gevorderd of meer verzekerd geloof.
Als een mens zichzelf heeft leren kennen als een arme zondaar voor God en ook iets heeft mogen zien van wat Christus voor zondaren heeft willen doen en Wie Hij voor hen wil zijn, dan is dat tot verwondering. Op het ogenblik dat het geloof door de Heilige Geest gelooft dat er een weg tot verlossing is in de Heere Jezus Christus, is er zekerheid. Dan kun je weleens denken dat je nets meer ontbreekt.
Het geloof moet echter geoefend worden. De roeping en verkiezing moeten worden vastgemaakt. Door het ontdekkende licht van de Heilige Geest leert een mens het verstaan dat alleen het bloed van de Heere Jezus Christus, Gods Zoon, reinigt van alle zonden. Alleen de bloedgerechtigheid van de Middelaar Gods en der mensen redt van de dood.
Ale pareltjes die een mens bijeenvergaderd mag hebben en hem van God geschonken zijn, wegen niet op tegen de Parel van grote waarde. En als die parels ons uit de handen worden geslagen, wordt de begeerte om Christus te kennen in de trappen van Zijn vernedering, maar ook in de trappen van Zijn verhoging, des te sterker. Dan blijft alleen de geloofsroep over: geef mij Jezus of ik sterf, want buiten Jezus is geen leven, maar een eeuwig zielsverderf.
Waar het geloofsoog de schoonheid van de Zaligmaker mag zien en we mogen geloven, dat Hij niet alleen is overgeleverd om onze zonden, maar ook opgewekt tot onze rechtvaardigmaking, dan geeft dat een vastere gang in het leven. Dat wil niet zeggen dat we dan ‘afbekeerd’ zijn. Dat zijn we nooit aan deze zijde van het graf. (…)
Daarmee bedoel ik niet dat de zekerheid van God ons in Christus aanziet en heeft aangenomen de ene keer meer en de andere keer minder is, maar dat de geloofswetenschap daarvan meer constant en vaster is door het zien op Jezus. Uit: GezinsGids 24-09-2020

Forummer schreef:Dat is inderdaad niet raar, maar dan zou de omschrijving toch meer moeten zijn dat God ons eigen werk gaat afbreken in plaats van dat God Zijn eigen werk gaat afbreken. Dat laatste kan ik nog steeds niet geloven.

Forummer schreef:Ik heb meerdere keren predikanten horen verkondigen, als het over de bekering gaat, dat God Zijn eigen werk gaat afbreken.

Dat God je eigengerechtigheid en je 'goede werken' gaat afbreken, dat begrijp ik. Er kan, mag en hoeft immers niks van onszelf bij. Gelukkig maar, anders kwam het nooit goed.

Maar dat God Zijn eigen werk gaat afbreken, dat vind ik toch moeilijk om te geloven. Ik denk dat het helemaal niet kan. Dit is een vraag waar ik niet uitkom.

Ora et labora schreef:

Forummer schreef:Ik heb meerdere keren predikanten horen verkondigen, als het over de bekering gaat, dat God Zijn eigen werk gaat afbreken.

Dat God je eigengerechtigheid en je 'goede werken' gaat afbreken, dat begrijp ik. Er kan, mag en hoeft immers niks van onszelf bij. Gelukkig maar, anders kwam het nooit goed.

Maar dat God Zijn eigen werk gaat afbreken, dat vind ik toch moeilijk om te geloven. Ik denk dat het helemaal niet kan. Dit is een vraag waar ik niet uitkom.

Blijkbaar doel je o.a. op Jeremia 45 vers 4 Zo zult gij tot hem zeggen: Zo zegt de HEERE: Zie, wat Ik gebouwd heb, breek Ik af, en wat Ik geplant heb, ruk Ik uit, zelfs dit ganse land.
5 En zoudt gij u grote dingen zoeken? Zoek ze niet; want zie, Ik breng een kwaad over alle vlees, spreekt de HEERE; maar Ik zal u uw ziel tot een buit geven, in alle plaatsen waar gij zult heen trekken.
enz.

Forummer schreef:

Ora et labora schreef:

Forummer schreef:Ik heb meerdere keren predikanten horen verkondigen, als het over de bekering gaat, dat God Zijn eigen werk gaat afbreken.

Dat God je eigengerechtigheid en je 'goede werken' gaat afbreken, dat begrijp ik. Er kan, mag en hoeft immers niks van onszelf bij. Gelukkig maar, anders kwam het nooit goed.

Maar dat God Zijn eigen werk gaat afbreken, dat vind ik toch moeilijk om te geloven. Ik denk dat het helemaal niet kan. Dit is een vraag waar ik niet uitkom.

Blijkbaar doel je o.a. op Jeremia 45 vers 4 Zo zult gij tot hem zeggen: Zo zegt de HEERE: Zie, wat Ik gebouwd heb, breek Ik af, en wat Ik geplant heb, ruk Ik uit, zelfs dit ganse land.
5 En zoudt gij u grote dingen zoeken? Zoek ze niet; want zie, Ik breng een kwaad over alle vlees, spreekt de HEERE; maar Ik zal u uw ziel tot een buit geven, in alle plaatsen waar gij zult heen trekken.
enz.

Die tekst is eerder genoemd in dit topic, misschien komt de zegswijze daarvandaan maar dat was niet waar de predikant het over had, ook ging de preek er verder niet over.

Forummer schreef:Recent was er bij ons een predikant die deze situatie duidelijk stelde als iemand al een kind van God mocht zijn. En dat kan ik dus niet geloven, dat God dan ál Zijn werk gaat afbreken. Maar waarschijnlijk wordt er bedoeld, dat God hetgeen waar we zelf wat mee worden, gaat afbreken (ook al hebben we het van Hem gekregen en is het dus Zijn werk).

Begrijp ik het zo goed?

Forummer schreef:

Forummer schreef:Recent was er bij ons een predikant die deze situatie duidelijk stelde als iemand al een kind van God mocht zijn. En dat kan ik dus niet geloven, dat God dan ál Zijn werk gaat afbreken. Maar waarschijnlijk wordt er bedoeld, dat God hetgeen waar we zelf wat mee worden, gaat afbreken (ook al hebben we het van Hem gekregen en is het dus Zijn werk).

Begrijp ik het zo goed?

Even mijn eigen bericht weer omhoog halen, is dit de juiste conclusie?

Forummer schreef:

Forummer schreef:Recent was er bij ons een predikant die deze situatie duidelijk stelde als iemand al een kind van God mocht zijn. En dat kan ik dus niet geloven, dat God dan ál Zijn werk gaat afbreken. Maar waarschijnlijk wordt er bedoeld, dat God hetgeen waar we zelf wat mee worden, gaat afbreken (ook al hebben we het van Hem gekregen en is het dus Zijn werk).

Begrijp ik het zo goed?

Even mijn eigen bericht weer omhoog halen, is dit de juiste conclusie?

J.C. Philpot schreef: Volgens mij gaat het om wat de grond van je zaligheid is.

Als je een bijzondere bekering meegemaakt hebt, kun je daar op gaan rusten, en je zekerheid aan ontleden.

Daar gaat de Heere je vanaf brengen. Hoe noodzakelijk ook, bekeringservaringen zijn geen grond. Je kunt er ook iets mee worden. Je moet in die zin alles verliezen (als grond), ook je bekering, en alleen Christus overhouden.

DDD schreef:Het is heel duidelijk wat een predikant bedoelt, en dat heeft inderdaad niets met de geciteerde bijbeltekst te maken.

Ik denk dat er wel degelijk iets voor het idee te zeggen is dat gelovigen moeten afleren om zich op bijzaken te concentreren, en moeten leren alleen op Christus te vertrouwen. Maar deze formulering doet in ieder geval geen recht aan de bijbeltekst. Als dominees bijbelteksten laten buikspreken, kun je maar beter voorzichtig zijn met hun hele boodschap. Dat betekent vaak dat hun fantasie de boventoon voert in de bijbeltoepassing. Met uitleg heeft het geheel dan weinig meer te maken.

Als het naar het Woord niet is, dan heeft het geen dageraad, hoe fraai de toepassingen ook mogen lijken.