Opnieuw een poging om op Refojongere te reageren. Hopelijk blijft de tekst nu wel staan.

Je maakt hier een tegenstelling tussen ons laten leiden door de Geest en ons laten leiden door de Wet. Deze is er niet, want de wet van God is volmaakt en goed (Rom. 7:16).

Paulus maakt hier duidelijke en tegenstelling tussen Geest en wet.
Als Paulus een combinatie had bedoeld dan had hij het zo op geschreven:

"Nu kunnen wij God dienen door de oude letter in de nieuwheid van de Geest"

Maar er staat juist dat we God nu kunnen dienen in de nieuwheid van de Geest, en NIET MEER in de oudheid van de letter.

Het één, de oude situatie, wordt hier duidelijk tegenover het ander, de nieuwe situatie geplaatst.

Zoals je zelf al zegt schrijft de Heilige Geest de wetten in onze harten, zodat we er een inwendig vermaak in krijgen (Rom. 7:22). Dus is er geen tegenstelling tussen het je laten leiden door de wet en het je laten leiden door de Geest.

Je laatste regel sluit dus niet aan bij wat Paulus zegt.
Buiten dat, de wet van Mozes (de Thora) hoorde bij het oude verbond.
Dit was een tweedelig verbond, dat wil zeggen, God zou voor Zijn volk zorgen en zij moesten Zijn wetten houden.

De wet van Mozes is hét kenmerk van het oude verbond, gegrift op steen. (eerst door God zelf! )

Jeremia zet dus impliciet het oude en het nieuwe verbond tegenover elkaar, en ook de oude en de nieuwe wet.

De nieuwe wet wordt nml door God zelf in ons hart gegrift. (itt in steen)
De nieuwe wet gaat ook stukken verder dan de oude wet. (zie bergrede, kom ik later op terug)

Dat er wetten zijn, dat onderschrijf ik.
Maar ik ontken dat het dezelfde wet (als geheel) is als de Thora. (wat niet wegneemt dat de overloop groot is)

Maar wat het meest kenmerkende is is de vorm. In het hart itt in steen.
We zouden ook van deze nieuwe wet een stenen wet kunnen maken door van de kansel elke zondag tal van nieuwe wetten op te lezen. Maar dat is juist niet het doel van het nieuwe verbond. Het doel is dat we van binnenuit veranderd worden.

In Jeremia hebben ze het er al over en dus kon er enkel maar gedoeld worden op de wet der Tien Geboden.

De Joden, dus ook Jeremia niet, spreken, als zij het over de wet hebben, altijd over de gehele Thora. Niet 'slechts' de 10 geboden.

Buiten dat, waarom zou Jeremia de wetten van het oude verbond overhevelen naar het nieuwe verbond, zonder dit duidelijk te stellen, door de woorden "wet van Mozes" te gebruiken?
Dit is nml de naam van 'de wet'.

Jezus geeft daar in de Bergrede enkel een verdiepende uitleg ervan omdat het houden van de wet zo wettisch is geworden dat men het doel ervan niet werkelijk meer inziet. Jezus geeft dus geen nieuwe geboden, maar verklaart en past de wet concreet toe.

Jezus stelt juist de wet van Mozes tegenover 'Zijn wet'.
Hij zegt telkens 'er is vanouds gezegd..... maar ik zeg u'
Dat is geen uitleg of verdieping, het is een complete nieuwe manier van leven.

Maar zoals blijkt uit de Bergrede kun je niet zeggen dat we nu 'alles mogen'.
Er is eerder een verenging opgetreden.
Als Christen leef je anders dan een wetsgetrouwe jood. Je leeft uit liefde.

Ik geloof er dan ook niet in dat God Zijn 'echte' wil niet volledig in de TG staat beschreven. Dan zou Hij Zijn volk voor de gek hebben gehouden. Dat is Godslasterlijk.

Ik heb het niet over Zijn 'echte' wil, maar over een 'beperkt deel' van Zijn complete wil. Deze is zowieso natuurlijk niet in woorden te vatten.

Bovendien blijkt al uit de bergrede dat de wil van God verder gaat dan wat er in de wet van Mozes staat.

De wet is een kinderoppasser/voogd tot de moederbelofte vervuld is.
Zo leert Paulus ons in Galaten. (de wet nu was onze tuchtmeester (paidagogos, pedagoog) tot Christus kwam, opdat wij uit het geloof zouden gerechtvaardigd worden. Maar als het geloof gekomen is, zo zijn wij niet meer onder den tuchtmeester.)

Bovendien is er een verschil tussen 'onbekeerde mens' en 'bekeerde mens'.
De wet is wat God van de 'onbekeerde mens' vraagt.
Maar als Hij ons dan gegrepen en bekeerd heeft dan pas zien wij (al is het in dit leven nog ten dele) wat Hij waarlijk van ons vraagt, tot in aller eeuwigheid, in Zijn koninkrijk.

Wat is dan wel de tegenstelling die in deze tekst wordt gemaakt? Brakel zegt daar kort over: "Als je vrijgemaakt mag zijn door Christus, dan dien je Hem in nieuwigheid des Geestes, dat wil zeggen in ware heiligheid. Dus niet op de oude manier, onbekeerd, aangedreven wordende tot een uitwendige dienst uit schrik van de verdoemenis."

Hoewel ik de uitleg van Brakel mooi vind, en zijn bedoeling: geen wetticisme maar de wet uit liefde en door de Geest van Christus houden, zeker goed is toch het volgende.

Als Brakel gelijk zou hebben, waarom zet Paulus dan wet en Geest zo lijnrecht tegenover elkaar? Dan zou de enige juiste formulering zijn geweest:
"Nu kunnen wij God dienen door in de nieuwheid van de Geest te leven naar de oude letter"

Enkel dat zou een combinatie van Geest en oude letter hebben geoorloofd.

Het gaat hier niet om de tegenstelling tussen het OT en het NT.

De wet van het oude verbond is de wet waar wij naar getoetst worden, en of wij het paradijs mogen binnen gaan.

Maar ik hoef hier niet te vertellen dat niemand die toets doorstaat.

Maar de wet is dus eigenlijk realiteit voor een ieder die niet met Christus gestorven en opgestaan is.

Dat staat hier. Dat is geen tegenstelling tussen oude en nieuwe verbond.

Met de eerste man wordt hier het verbond der werken bedoeld, daaronder zijn de gelovigen voor hun bekering. Maar Christus heeft hen van de verbintenis van de eerste man, van het verbond der werken, vrijgemaakt, en zij overgaande in het verbond der genade, zo is die oude man gestorven, die heeft geen kracht meer om te verdoemen, maar zij zijn onder een andere man, namelijk Christus, Hem aangenomen hebbende door het geloof.

Ah, kijk. We zijn het hier eens.

Ik zie niet in waarom hier niet slechts de verdoemende kracht der wet bedoeld zou worden.

De Bijbel spreekt nergens over 'slechts' de verdoemende kracht van de wet of over 'slechts' over de wet als 'leefregel' zonder dat er expliciet bij te zetten.
Wanneer Paulus het over de vloek van de wet heeft, noemt hij het ook zo.
Maar hier staat slechts 'de wet'.

Bovendien gaat het in het voorbeeld niet over 'straf of vloek' maar meer over 'hoe ze leeft'.

Als het over de vloek van de wet zou gaan zou het voorbeeld hebben moeten luiden:

"Nu de man gestorven is mag de vrouw eigenlijk nog steeds niet hertrouwen, maar hertrouwd ze toch dan zal ze niet gestraft worden"

Maar er staat dat ze nu vrij is te hertrouwen.

Bovendien gaat het in het concluderende vers over het 'dienen van God' (kortom de leefregel) en niet over de vloek van God op de zonde. (bv. "Nu kunnen wij God dienen in de nieuwheid van de Geest zonder te hoeven vrezen voor de toorn van de oude regel")

Robert, noem dan eens voorbeelden van zulke wetten?

- Gij zult geen gesneden beeld maken.
zonder God's leiding hebben wij mensen de neiging om beelden te aanbidden. (of modern: popsterren aan posters aan de muur te adoleren)

Onder God's leiding echter zien wij Zijn grootheid in de schepping van dieren. (al zegt God's wet in mijn hart mij nog steeds geen posters van popsterren aan de muur te hangen)

- oog om oog, tand om tand.

Ik snap je uitleg niet helemaal en die uitleg is volgens mij vrij willekeurig uit de lucht gegrepen.

Hoe kun je ooit oordelen over iets wat je niet snapt.
Maar buiten dat, ik blijf dicht bij de tekst, dus om het uit de lucht gegrepen te noemen vind ik erg kort door de bocht. Wat niet wil wegnemen dat het mogelijk is dat ik de tekst niet goed begrijp.

Tot nu toe valt het mij echter op dat jij verder bij de tekst vandaan staat in je uitleg dan ik. (bv door rom 7:6 uit te leggen als geen tegenstelling)

Volgens mij heeft de apostel het oog op de ceremoniële wetten, die de joden vermengden met de TG.

Dat staat niet in de tekst.
Bovendien spreekt Paulus in de eerste hoofdstukken van Romeinen over de wet die vervloekt. Dat lijken mij niet 'slechts' de ceremoniele wetten

Om nog niet te spreken over Galaten, waar Paulus over 'de wet van Mozes die hij uit de hand van de engelen ontvangen heeft' spreekt.

Het punt is dat jij de Bijbel wil uitleggen zodat hij precies valt in de traditie die jij geleert hebt.
Het is een goede traditie, dus dat is geen verkeerd streven, maar daardoor dwaal je wel ver bij de werkelijke tekst vandaan. Zeker door allerlij aannames als 'het zijn de ceremoniele wetten' of 'vooral de TG zijn belangrijk' toe te voegen. Woorden die Bijbels op geen enkele manier te onderbouwen zijn.

De vraag is dus eigenlijk: Kunnen wij de Bijbel nog wel lezen zoals deze bedoelt is, of hebben wij altijd een bril op?

Dit geld overigens voor mij net zo goed als voor jou.

Daarom wilden ze naar de besnijdenis, naar de feestdagen leven om daaruit gerechtvaardigd te worden.

Jij bagetaliseerd de besnijdenis / de ceremoniele wetten.
Paulus zegt juist het tegenovergestelde. Als je de ceremoniele wetten wilt houden, dan moet je alles houden.

Kortom, ze horen bij elkaar.
En Paulus prikt juist heel goed door de schijn van slechts besnijdenis en ceremonien heen, en merkt op dat het de Judaisten er eigenlijk om gaat om de wet weer in te voeren bij de Christenen.

Het gaat in deze verzen om het feit dat de apostel zegt dat ze voor Christus’ komst de ceremoniële wetten nodig hadden om hen tot Christus die ze afbeeldden te leiden en hen in Hem te doen geloven.

Je plaatst het woord 'ceremonieel'.
Waarom? Omdat dat beter in onze traditionele opvatting past?

Je past dus kennelijk liever de Bijbel aan dan je traditie? Ik vind het wel zorgelijk dat je zo makkelijk woordjes aan de Bijbel toevoegd om je eigen mening te verdedigen.

Dit zijn de versen van de contekst:

"10 Want zovelen als er uit de werken der wet zijn, die zijn onder den vloek; want er is geschreven: Vervloekt is een iegelijk, die niet blijft in al hetgeen geschreven is in het boek der wet, om dat te doen.
11 En dat niemand door de wet gerechtvaardigd wordt voor God, is openbaar; want de rechtvaardige zal uit het geloof leven.
12 Doch de wet is niet uit het geloof; maar de mens, die deze dingen doet, zal door dezelve leven.
13 Christus heeft ons verlost van den vloek der wet, een vloek geworden zijnde voor ons; want er is geschreven: Vervloekt is een iegelijk, die aan het hout hangt."

Het is duidelijk dat het hier niet 'slechts' over de ceremoniele wetten gaat.

Maar wij, nu Christus gekomen is, hebben de ceremoniën niet nodig

idem.

Ik zie trouwens niet in waarom het sabbatsgebod (waar ik verder in dit kader niet op in wil gaan) niet als uiting van liefde tot God geldt.

De Sabbath is er voor de mens. De mens niet voor de Sabbath.
Alleen daar blijkt al uit dat God de Sabbath gegeven heeft aan ons. En niet als middel om door geeerd te worden.

Het gaat er nu allereerst echt om dat wat wij doen, dat wij dat voor God doen. Of dat nu door het houden van bepaalde dagen is, of zonder het houden van bepaalde dagen.

Overigens, het sabbathsgebod is één van de geboden die onder de 'ceremonien' vallen die als vooruitschaduwingen diende, zo leren we van Paulus.

"Dat u dan niemand oordele in spijs of in drank, of in het stuk des feest dags, of der nieuwe maan, of der sabbatten; Welke zijn een schaduw der toekomende dingen, maar het lichaam is van Christus."

Verder is het zo dat toen de discipelen op de achtste dag vergaderd waren, Jezus binnenkomt en zegt: "Vrede zij u", en dat is een Sabbatsgroet

Shalom is de gewone groet van de Joden.
In de Bijbel komt deze ook buiten de sabbat voor. (neem 1 Sam 25:6, 1 Kron 12:18)

Heere Jezus wilde daarmee zeggen dat ze de sabbat op de eerste dag der week moesten houden.

Dit zal je toch echt beter moeten onderbouwen.

Maar ik wil hier niet verdergaan over de zondag ipv de zaterdag als sabbatdag.

Dat is op zich heel verstandig!

bedankt voor je reactie,

Robert

Oorspronkelijk gepost door Robert Dus als jij op woensdag naar een meubelboulevard kan, dan kan dat ook op zondag. Maar als je gewend bent meer tijd aan God te besteden op zondag, doe dat dan ook eens op woensdag.

Sorry Robert, maar hier kan ik echt niet in meegaan. Zo raak je met recht "Vrij van de wet"..........
Zo'n meubelverkoper staat dan voor jóu de rustdag te ontheiligen.


Een 'breekje' van Breekijzertje

Breek, ik maak een nieuwe topic over de zondag.

Oorspronkelijk gepost door Robert
Breek, ik maak een nieuwe topic over de zondag.

Goed idee Rob, want ik vind het heel interessant!!!

Ga je dan gelijk in op mijn vraag?


Een 'breekje' van Breekijzertje

als je de 'gepastheid' van de wet ziet, dan valt de gebondenheid weg en is de wet geen wet meer. De wet is alleen een wet voor diegenen die het als een wet ervaren en diegenen die er tegen zondigen.

Bv: 'Gij zult niet echtbreken' is een gebod voor de echtbreker, maar als iemand dicht bij God leeft is het een vanzelfsprekende zaak dat je niet echtbreekt, je ziet de smerigheid ervan in.

Dat is de 'wet' die door God in het hart geschreven wordt.

Beste Robert,
Ik heb wat vraagtekens overgehouden na het lezen van je brief aan je dominee. Het eerste gedeelte doet me vrezen dat de wet overboord gezet wordt. Maar later zeg je ineens behartenswaardige dingen, die het tegendeel laten zien. Bovendien heb ik je laatste reactie op Refojongere (met wie ik het ook nu weer grotendeels eens ben), niet meegenomen.
Ik geef aan waar ik moeite mee heb, door te citeren en mijn mening daarbij te noemen. Misschien wil je er eens op reageren?

Romeinen 7:6 Maar nu zijn wij vrijgemaakt van de wet, overmits wij dien gestorven zijn, onder welken wij gehouden waren; alzo dat wij dienen in nieuwigheid des geestes, en niet in de oudheid der letter.
“Paulus leert ons hier dat wij juist om God te dienen ons moeten laten leiden door de Geest, en niet door de ‘oude letter’. Kortom, in ons dagelijks leven moeten wij ons niet laten leiden door ‘oude letters’ maar door dat wat de Geest in ons hart schrijft.
Ik ben bang dat dit niet helemaal juist is. ‘Nieuwigheid des geestes‘ wijst op onze eigen geest, niet op de Heilige Geest. De ‘oudheid der letter’ spreekt over de wet, die buiten ons hart blijft, totdat ons hart door de Geest des Heeren vernieuwd is. Vanaf dat moment is de wet in ons binnenste. Wij zullen van binnenuit weten wat Gods wil is. En daar zullen we ook naar leven. Dat komt dan toch op hetzelfde neer als wat jij schreef, met dit verschil: er is geen tegenstelling met de oude wet, er is een overnemen van die oude wet. Wij dienen, staat er in Romeinen 7:6. Het is wel een ander dienen, maar het blijft dienen.
Degenen die wedergboren zijn, zijn vrij van de wet; ten eerste voorzover daardoor de rechtvaardiging verkregen dient te worden, ten tweede voorzover zij verdoemt.
Degenen die wedergeboren zijn, hebben echter tegelijk die wet zo lief! Want zij wijst hen de wil van (een onveranderlijk!) God, de wet bestraft de oude mens, zij laat hen hun onvolkomenheid zien en houdt hen dus nederig en dicht bij Christus
Romeinen 6:13-19, "En stelt uwe leden niet der zonde tot wapenen der ongerechtigheid; maar stelt uzelven Gode, als uit de doden levende geworden zijnde, en stelt uw leden Gode tot wapenen der gerechtigheid. Want de zonde zal over u niet heersen; want gij zijt niet onder de wet, maar onder de genade. Wat dan? Zullen wij zondigen, omdat wij niet zijn onder de wet, maar onder de genade? Dat zij verre. Weet gij niet, dat wien gij uzelven stelt tot dienstknechten ter gehoorzaamheid, gij dienstknechten zijt desgenen, dien gij gehoorzaamt, of der zonde tot den dood, of der gehoorzaamheid tot gerechtigheid? Maar Gode zij dank, dat gij wel dienstknechten der zonde waart, maar dat gij nu van harte gehoorzaam geworden zijt aan het voorbeeld der leer, tot hetwelk gij overgegeven zijt; en vrijgemaakt zijnde van de zonde, zijt gemaakt dienstknechten der gerechtigheid. Ik spreek op menselijke wijze, om der zwakheid uws vleses wil; want gelijk gij uw leden gesteld hebt, om dienstbaar te zijn der onreinigheid en der ongerechtigheid, tot ongerechtigheid, alzo stelt nu uw leden, om dienstbaar te zijn der gerechtigheid, tot heiligmaking.â€

Pied,

bedankt voor je reactie.

‘Nieuwigheid des geestes‘ wijst op onze eigen geest, niet op de Heilige Geest.

De svv vertaalt het idd met een 'kleine' g.
Alle andere vertalingen kiezen echter voor een hoofdletter. Wat logisch, want in de context, en bv het hoofstuk dat verder ingaat op de praktijk (hoofdstuk 8) wordt pneuma wel met Geest vertaald door de svv. (zelfde woord, zelfde contekst)

pneuma - geest 7:6
pneuma - Geest 8:1, 8:2, 8:4, 8:5 etc.

Maar zelfs als in 7:6 onze geest bedoelt wordt, dan wordt dit nog steeds tegenover 'door de oude letter' geplaatst.
Kortom, nog steeds van binnenuit en niet van buitenaf.

Overigens, wie behalve de Heilige Geest kan ons bewegen God te dienen in de nieuwheid van de geest? Kortom, zelfs al zou er geest staan, dan nog zou dat de hulp van de Heilige Geest impliceren.

Dat komt dan toch op hetzelfde neer als wat jij schreef, met dit verschil: er is geen tegenstelling met de oude wet, er is een overnemen van die oude wet. Wij dienen, staat er in Romeinen 7:6. Het is wel een ander dienen, maar het blijft dienen.

Ik onderschrijf dat het dienen blijft!
Er zijn nog steeds wetten, zaken die een christen niet doet. (of juist wel!)

Ik ontken dat de 'oude regel' dezelfde is als de wet die Hij in ons binnenste schrijft.
Allereerst omdat in v6 dit nieuwe leven door de Geest juist in tegenstelling tot de oude regel staat.

Indien het is zoals jij zegt, dan zou er gestaan moeten hebben: "Nu kunnen wij God dienen door in de nieuwheid van de Geest de oude letter te houden"

Degenen die wedergeboren zijn, hebben echter tegelijk die wet zo lief! Want zij wijst hen de wil van (een onveranderlijk!) God, de wet bestraft de oude mens, zij laat hen hun onvolkomenheid zien en houdt hen dus nederig en dicht bij Christus

Als God's Geest je de weg wijst, waar heb je dan de wet nog voor nodig?
Dat is een boek lezen om de opinie van iemand die naast je zit te leren. Vraag het hem dan direct! (met dat verschil dat je het niet meer hoeft te vragen, want Hij heeft het je al geleerd, = ingeschreven in je hart)

Paulus spreekt ook over de wet als leermester over de kennis der zonde in de verleden tijd:

"ik kende de zonde niet dan door de wet" (Rom 7:7)

Vergelijk ook hfdst 3:19
"19 Wij weten nu, dat al wat de wet zegt, zij dat spreekt tot degenen, die onder de wet zijn; opdat alle mond gestopt worde en de gehele wereld voor God verdoemelijk zij. "

en hfdst 6:14
"14 Want de zonde zal over u niet heersen; want gij zijt niet onder de wet, maar onder de genade. "

Kortom, volgens Paulus spreekt de wet niet tot ons. Ze spreekt immers tot hen die onder de wet zijn, en volgens Paulus zijn wij niet onder de wet.

Neem daar ook bij wat paulus in de Galatenbrief schrijft:
"De wet was onze leermeester tot Christus (kwam), opdat wij uit het geloof zouden gerechtvaardigd worden. Maar als het geloof gekomen is, zo zijn wij niet meer onder den tuchtmeester.

Kortom: opnieuw in de verleden tijd.
De wet leerde ons, maar nu niet meer.
(ik heb 'tuchtmeester' veranderd in 'leermeester', beter zou wellicht zijn 'schoolmeester' of 'opvoeder / voogd'
Het griekse woord 'paidagogos' (zit het woord pedagoog in)

De KJV vertaalt dan ook met 'schoolmaster'.
Al is het engelse 'nanny' misschien meer wat er bedoeld wordt. Een 'privé-docent / opvoeder'

Wat dan? Zullen wij zondigen, omdat wij niet zijn onder de wet, maar onder de genade? Dat zij verre.

Klopt, er is een nieuwe wet! Een wet in ons binnenste, waar wij niet tegen mogen zondigen.

Het antwoord is dus niet “neeâ€

Robert,
Ik denk niet dat het gaat om een vertaalfout in de Statenvertaling. Het woordje ‘pneuma’ heeft veel betekenissen en wordt (naar gelang de tekst vraagt) verschillend vertaald. De Statenvertalers hebben heel bewust op grond van de context gekozen om op deze plaats het woord ‘geest’ te zetten en op andere plaatsen in de Romeinenbrief ‘Geest’. Ook de Leidse Vertaling, Canisius en de King James hebben hier ‘geest’. Ik vind het ook vreemd om hier te vertalen met ‘Geest’.
En Matthew Henry zegt bijvoorbeeld: “Opdat wij alzo dienen zouden in nieuwigheid des geestes en niet in de oudheid der letter, vers 6. Gehuwd zijnde met een nieuwe echtgenoot, moeten wij onze wegen veranderen. Wij moeten voortgaan met dienen, maar het is nu een dienst die volkomen vrijheid is, terwijl de dienst van de zonde volstrekte slavernij was; wij moeten nu dienen in nieuwigheid des geestes, door nieuwe geestelijke beginselen, in geest en in waarheid, Joh. 4:24. Er moet een vernieuwing van onze geest gewerkt worden door de Geest van God, en daarin moeten wij dienen. Niet in de oudheid der letter; dat is: wij moeten niet ons tevreden stellen met uiterlijke diensten, gelijk de vleselijk-gezinde Joden deden, die zich verhieven op hun aanhankelijkheid aan de letter der wet en niet achtten op het geestelijk deel van de eredienst. De letter wordt gezegd te doden door haar gebondenheid en verschrikking, maar wij zijn bevrijd van dat juk opdat wij God zouden dienen zonder vrees in heiligheid en gerechtigheid, Luk. 1:74,75. Wij leven onder de bedeling des Geestes, en daarom moeten wij geestelijk zijn en dienen in de geest. Het komt ons toe te dienen achter het voorhangsel en niet in het voorhof.â€

Pied,
het spijt me dat ik nu pas reageer.

Ik denk niet dat het gaat om een vertaalfout in de Statenvertaling.

Robert: “Overigens, wie behalve de Heilige Geest kan ons bewegen God te dienen in de nieuwheid van de geest? Kortom, zelfs al zou er geest staan, dan nog zou dat de hulp van de Heilige Geest impliceren.â€

1. Geest – geest
“ Aangezien we het eens zijn over de uiteindelijke betekenis is het denk ik zinloos te discussieren of het Geest of geest moet zijn.â€

Pied, ik reageer als 'rplomp' omdat om onduidelijke redenen mijn gewone inlognaam (Robert) de toegang hier ontzegd is.

[quote]Pied: Mijn punt is: de tegenstelling is niet “de Geest tegenover de letterâ€

Robert,
Dat je een ban hebt ontvangen, verbaasde mij niet; na het lezen van je reactie in de MAF-discussie had ik niet anders verwacht. Ik heb het niet opgeslagen, anders zou ik je ook vertellen waarom. Als ik in deze discussie doorga, is dat dus niet om de moderatoren van dit forum in de wielen te rijden. Omdat je je in dit topic anders opstelt, wil ik best reageren. Misschien laten ze je toe deze discussie nog te vervolgen, ik weet niet wat men besluit; we zien het vanzelf wel. Ik hoop alleen niet dat men hier ook weer gaat discussiëren over voors en tegens van deze ban. Zie deze eerste alinea dus a.u.b. als een eerlijke opstelling ten opzichte van jou en ten opzichte van de forumbazen.

Het valt niet mee om zo te reageren, dat jij het ook als overtuigend bewijs accepteert. Ik had wel het een en ander klaargemaakt, maar we blijven daarmee toch langs elkaar praten.
Laat ik het eerst eens zo proberen:
Jij stelt nieuwheid van de geest tegenover oudheid van de letter.
Ik stel dienen op nieuwe wijze tegenover dienen op oude wijze.
Ik vind dus dat wij beiden een tegenstelling zien aangeduid in Rom.7:6. Alleen het vertalen van deze tegenstelling geeft bij beiden een andere uitkomst.
Ik begrijp best dat een rode bal een blauwe bal uitsluit. De vraag is echter: wat verstaan wij onder ‘dienen in nieuwheid des geestes’? En wat verstaan wij onder ‘dienen in de oudheid der letter’? Een poging, als ik het mis heb hoor ik het wel van je:
* Dienen in nieuwheid des geestes:
- Robert: dat wat de Geest in ons hart schrijft, uitsluitende de Wet des Heeren.
- Pied: dat wat de Geest in ons hart schrijft, insluitende de Wet des Heeren; innerlijke godsdienst.
* Dienen in oudheid der letter:
- Robert: de oude wet.
- Pied: de letter der wet; uiterlijke godsdienst.

Wet en genade

Er is niets waartoe de mens meer geneigd is dan wet en genade te vermengen. Al de strijd in de kerk de eeuwen door is tot dit item te herleiden. Dit geschiedt soms op zo een subtiele manier dat het niet altijd direct te herkennen valt. Dat de mens niet door de wet gerechtvaardigd wordt zal elk rechtzinnig, gereformeerd mens nog wel erkennen, maar dan begint de strijd pas goed. Want ook een gereformeerd mens zit vol van eigengerechtigde vroomheid. Voordat hij er zelf erg in heeft bouwt hij zijn staat op zijn bekering, zijn ondervinding of op de vruchten van zijn geloof. Maar als Jakobus zegt dat Abraham uit de werken gerechtvaardigd is dan bedoelt hij te zeggen dat een geloof zonder werken een dood en daarom feitelijk geen geloof is, en niet dat de werken voor God ook maar iets bijdragen tot de rechtvaardiging van de zondaar. Wet en genade zijn niet te verenigen, omdat ze zo verschillend zijn als twee dingen maar zijn kunnen. Als ze met elkaar vermengd worden verliest de wet haar strenge, onbuigzame majesteit omdat de wet van God ten diepste God zelf is. En de genade verliest haar Goddelijke bekoorlijkheden. Aan Gods heilige eisen wordt niet voldaan en in de diepste behoeften van de zondaar wordt niet voorzien als men probeert wet en genade te vermengen. Om heilig voor God te kunnen leven moet de zondaar eerst aan de wet gestorven zijn. Want het gebod, dat in de staat der rechtheid ten leven was, hetzelve is mij ten dood bevonden Rom.7:10. Toen Mozes met de twee stenen tafelen van de berg afkwam en zag dat het volk de wet reeds verbroken had wierp hij de stenen tafelen ter aarde. Dit was meer dan een opwelling van drift, het was een symbolische daad. Want wat moest een volk van verbondsbrekers nu nog met deze heilige Wet? Daarom werden de tweede wetstafels die Mozes van de Heere ontving in de ark onder het verzoendeksel bewaart en wee degene die deze vurige wet daar onderuit haalt om ze weer in eigen handen te nemen! .De wet is volmaakt en kan uit haar aard met niets minder dan met een volmaakte gehoorzaamheid genoegen nemen, zij weet van geen middelaar, daarom moet zij ons wel veroordelen. Daarom heeft en houdt zij wel een functie in het overtuigen van zonde,( zondag 2 H.C).
Als Paulus in Rom.3;31 zegt dat wij de wet bevestigen dan ziet dat m.i. niet op de heiligmaking maar daarop dat de zondaar in de toegerekende gerechtigheid van Christus een gerechtigheid ontvangt die in alle delen beantwoordt aan de eisen van de wet, wat nooit en te nimmer gezegd kan worden van een gebrekkige heiligmaking. Als de moordenaar aan het kruis belijdt:'en wij toch rechtvaardiglijk, want wij ontvangen straf waardig hetgeen wij gedaan hebben" dan bevestigt hij Gods wet Ps.51:6;Rom.3:4 In de ger.theologie is de wet weer ingevoerd als regel der dankbaarheid, bij Luther vinden wij dat veel minder. Als Paulus leert in Rom.7 dat de gelovige aan de wet gestorven is opdat zij eens Anderen zou worden, hoe kan dan de man waaraan zij gestorven is haar levensregel zijn? Ik vind in de Schrift maar één levensregel voor de christen:"blijft in Mij en Ik in u" Joh.15:4,5.In Christus heeft noch besnijdenis (wet hst.5;3) noch voorhuid enige kracht, maar een nieuw schepsel. En zovelen er naar deze regel zullen wandelen, over dezelve zal zijn vrede en barmhartigheid en over het Israël Gods. Nu is Christus geen dienaar der zonde,

daarom zal het blijven in Hem nooit resulteren in een leven dat haaks staat op Gods geboden, maar dat is wat anders dan de christen opnieuw te verbinden aan een man waaraan zij gestorven is (Rom.7:4.Want Paulus zegt niet, zoals de analoge toepassing van vs 3 vereist, dat de wet (de eerste man) gestorven is, maar dat de christen aan de wet gestorven is. In de ervaring voel ik mij dan ook het beste thuis bij Kohlbrugge, ook als hij zegt dat de wet hem een lijk geworden is.
De wet kan niet naar eigen goeddunken in delen opgesplitst worden om er dan maar uit te halen wat ons past en de rest te laten liggen. Wie een gebod aanvaardt, aaanvaardt de hele wet en wie in een gebod struikelt is schuldig aan alle. Als de Apostelen in Hand.15 besluiten dat de wet niet aan de heidenen opgelegd mag worden dan geldt dat de gehele wet en niet alleen de besnijdenis en de offercultus. Het duidelijkste bewijs hiervan vinden wij wel in de profetie over Israël in het Messiaanse rijk. Want wij lezen duidelijk in Gods woord dat als Hij Zijn wet in hun hart zal schrijven en Zijn heiligdom weer in het midden zal staan, zij ook de offers weer zullen brengen:
Ezech.20:40 Want op Mijn heiligen berg, op den hogen berg Israels, spreekt de Heere HEERE, daar zal Mij het ganse huis Israels in het land dienen, zij allen; daar zal Ik welgevallen aan hen nemen, en daar zal Ik uw hefofferen eisen, en de eerstelingen uwer heffingen met al uw geheiligde dingen.
41 Ik zal een welgevallen aan ulieden nemen om den liefelijken reuk, wanneer Ik u van de volken
uitvoeren, en u vergaderen zal uit de landen, in dewelke gij zult verstrooid zijn, en Ik zal in u geheiligd worden voor de ogen der heidenen. En ook zal er te dien dage geen onbesnedene van hart en van vlees in Zijn heiligdom ingaan Ezech.44:9. Ik las onlangs een boekje van J.C.Philpot “wandelt in de liefdeâ€

In Rom.2:29 schrijft Paulus: “Maar die is een Jood, die het in het verborgen is, en de besnijdenis des harten, in den geest, niet in de letter, is de besnijdenis; wiens lof niet is uit de mensen, maar uit God.â€

Mijn ban is opgeheven (waarvoor dank) dus hier ben ik weer.

Zie deze eerste alinea dus a.u.b. als een eerlijke opstelling ten opzichte van jou en ten opzichte van de forumbazen.

Zal ik doen. Bedankt voor je eerlijkheid, en het doorgaan met de discussie.

* Dienen in nieuwheid des geestes:
- Robert: dat wat de Geest in ons hart schrijft, uitsluitende de Wet des Heeren.
- Pied: dat wat de Geest in ons hart schrijft, insluitende de Wet des Heeren; innerlijke godsdienst.

Ik denk niet zozeer dat dat wat de Geest in ons hart schrijft tegen overgesteld is aan de wet van Mozes.
Ik denk eerder dat het iets van een totaal andere orde is.

Hij schrijft niet de wet van Mozes 1 op 1 in ons hart. Er zullen (veel) nieuwe zaken bij zijn. Zaken die nooit op papier te vatten zijn. Die ook per persoon op detail kunnen verschillen. (ex-alcoholist: geen bier! ander: niet meer dan 2 bier op een avond, om maar wat te noemen)

Verder zullen de ceremoniele wetten die een vooruitschaduwing zijn niet in ons hart geschreven worden, en de 'opvoedkundige' wetten niet.

Als beide wetten enerzijds eenduidig zijn (God is niet veranderd) maar anderzijds zo verschillend zijn, dan moet je je richten op de nieuwe wet en niet blijven hangen in de oude wet.

Dienen in oudheid der letter:
- Robert: de oude wet.
- Pied: de letter der wet; uiterlijke godsdienst.

Er is geen commentator die 'oude letter' als 'uiterlijke godsdienst' ziet. Allen lezen ze er 'de (geschreven) wet van Mozes' in.

Zeker ook aangezien vers 6 een conclusie is op de 1e 5 versen (en eigenlijk ook op de 1e 6 hoofdstukken)
En in de versen / hoofdstukken gaat het over de wet van Mozes.

Ook de volgende versen gaan weer over de wet van Mozes, daar voorkomt Paulus dat het doorslaat, dat de wet als slecht of zondig wordt gezien, en legt Paulus de functie van de wet uit (kennis der zonden)