-DIA- schreef:Onmogelijk als een mens zegt: Kijk hier staat het: het is Gods Woord, God liegt niet, dus geloof het. Dat kan niet.

Dat stemt niet overeen met Gods Woord zelf. Bijv. Lukas 18:42-43 in context. "En Jezus zeide tot hem: Word ziende; uw geloof heeft u behouden. En terstond werd hij ziende, en volgde Hem, God verheerlijkende. En al het volk dat ziende, gaven Gode lof."

J.C. Philpot schreef:

Hollander schreef:

J.C. Philpot schreef:... Ik denk dat het bijbels is om na het zaaien als ouders, je terug te trekken, en de groei aan God over te laten....

Dat lijkt mij niet overeenstemmen met de door God opgelegde opvoedingstaak. Ouders mogen Bijbels onderwijs geven onder de volmacht van Christus en in afhankelijkheid van de Heilige Geest. Dat is iets anders dan: "je terug te trekken".

Dan druk ik me denk ik niet duidelijk genoeg uit. Ik ben het eens met de bovengenoemde zin, en zou zelfs het woord moeten gebruiken in plaats van mogen. Echter kunnen wij niet de groei geven of beoordelen. En het terugtrekken (de zaaier die na het zaaien ging slapen) bedoel ik met name op dat punt.

Dus altijd blijven zaaien, maar de groei en het zicht daarop aan God overgeven.

Daar kunnen wij elkaar in vinden. Je doelt op de afhankelijkheid van Gods zegen over Zijn eigen werk. In die zin staat elke volwassene (en elk kind) met lege handen. Als het maar wel gevouwen handen zijn en blijven.

Herman schreef:Zeker als ik dat plaats binnen de heilsleer, waar de verzekering van het feit dat ik een kind van God ben, pas na het geloof en de liefde tot Christus kan plaatshebben.

Hier heb ik moeite mee. De reden heb ik in de posting aan DIA aangegeven. Er is geen geloof zonder toe-eigening en enige zekerheid. (Wat natuurlijk niet hetzelfde is als een verzekerd geloof te hebben.)

Ik denk toch dat er een tijd komt dat je de woorden van die man leert kennen: Het lichter een ster van de hemel te plukken... Het is van onze kant een onmogelijkheid, maar tevens een eis van God.

-DIA- schreef:Ik denk toch dat er een tijd komt dat je de woorden van die man leert kennen: Het lichter een ster van de hemel te plukken... Het is van onze kant een onmogelijkheid, maar tevens een eis van God.

Maar het mag daar echt niet in eindigen... dat is te kort.

Valcke schreef:

-DIA- schreef:

Valcke schreef:DIA, ja het begint bij kennis van ellende. Maar dat hoeft de omgeving niet te merken. Ook is het zo dat juist zij die jong tot geloof komen, dikwijls zonder veel verschrikkingen tot Christus geleid worden. Hun weg is veelal lieflijker dan van hen die een tijdlang meer kennelijk in dadelijke zonden geleefd hebben.

Daarom zei ik ook dat het werk van God, verbergend van aard is. Er verder helemaal eens. Want wat er ook is, en wat je ook ervaart, de schuld staat er tussen, en dat maakt toch wel dat je geen bekeerd mens wordt. Onmogelijk als een mens zegt: Kijk hier staat het: het is Gods Woord, God liegt niet, dus geloof het. Dat kan niet.
En verder de strijd: Ben ik zelf begonnen? Ik kan geen begin vinden.

Toch is het echt tekort als het niet uitgekomen is op de kennis van de Zaligmaker en van God in Hem. Doordat Hij Zich bekend maakt aan het hart. Het geloof brengt zijn zekerheid mee. Zonder toe-eigening is er ook geen geloof. En met kennis van ellende en indrukken worden we niet zalig.

Mee eens. Maar dat geeft wel gedachten die we niet op een forum kunnen noemen.

Ik begrijp wel wat DIA zegt, maar ik denk dat het oordeel der liefde ook voor kinderen van belang is, zonder iemand haastig de handen op te leggen. Het voorschrijven van een bekeringsweg, of dat nu bij kinderen is of bij volwassenen, is een groot gevaar.

Aan de vruchten kent men de boom, hoewel het karakter ook bij jonge kinderen niet altijd hetzelfde is, en God ook lastige mensen roept.

Artikel wat hiermee te maken heeft, interview met ds. J.J. ten Brinke:
https://www.digibron.nl/search/detail/4 ... ng-met-god

DDD schreef:Ik begrijp wel wat DIA zegt, maar ik denk dat het oordeel der liefde ook voor kinderen van belang is, zonder iemand haastig de handen op te leggen. Het voorschrijven van een bekeringsweg, of dat nu bij kinderen is of bij volwassenen, is een groot gevaar.

Aan de vruchten kent men de boom, hoewel het karakter ook bij jonge kinderen niet altijd hetzelfde is, en God ook lastige mensen roept.

Ik vraag me af hoe dat is de handen opleggen, ik hoor dat vaker, zeh je dan het is wel goed met jou of zo?
Als een kind veel van de Heere Jezus houdt kan ik me alleen maar verblijden, ik heb weleens vaker een kind op de zs gehad, waar ik dacht, Heere zou het waar zijn? Dan ga je tegen zo'n kind toch niet zeggen jij zal wel in de hemel komen of zo?

Valcke schreef:

Herman schreef:Zeker als ik dat plaats binnen de heilsleer, waar de verzekering van het feit dat ik een kind van God ben, pas na het geloof en de liefde tot Christus kan plaatshebben.

Hier heb ik moeite mee. De reden heb ik in de posting aan DIA aangegeven. Er is geen geloof zonder toe-eigening en enige zekerheid. (Wat natuurlijk niet hetzelfde is als een verzekerd geloof te hebben.)

Ik wil hier geen geschilpunt van maken. Prima aanvulling of correctie.

Maar is het vreemd dat ik de uitspraak 'ik ben bekeerd of ik heb een nieuw hart' meer als een reflectieve daad dan als een gelovig vertrouwen taxeer?

Nou, dat kan natuurlijk heel goed. De handen opleggen is overigens misschien geen goede uitdrukking in dit verband, want die uitdrukking wordt in de bijbel gebruikt voor nieuwe bekeerlingen, niet voor verbondskinderen.

Herman schreef:

Valcke schreef:

Herman schreef:Zeker als ik dat plaats binnen de heilsleer, waar de verzekering van het feit dat ik een kind van God ben, pas na het geloof en de liefde tot Christus kan plaatshebben.

Hier heb ik moeite mee. De reden heb ik in de posting aan DIA aangegeven. Er is geen geloof zonder toe-eigening en enige zekerheid. (Wat natuurlijk niet hetzelfde is als een verzekerd geloof te hebben.)

Ik wil hier geen geschilpunt van maken. Prima aanvulling of correctie.

Maar is het vreemd dat ik de uitspraak 'ik ben bekeerd of ik heb een nieuw hart' meer als een reflectieve daad dan als een gelovig vertrouwen taxeer?

Nee, dat is niet vreemd. Het is zelfs heel waar. Maar de reflexieve daad volgt niet zelden direct of spoedig: de Geest getuigt met onze geest dat wij kinderen Gods zijn. Wie dat kent, kan en mag niet twijfelen. Wie dat niet kent, moet niet spreken over een nieuw hart of wedergeboorte.

J.C. Philpot schreef:Hoe ga je om met jonge kinderen die zeggen een nieuw hartje te hebben gekregen?

Kennen jullie jonge kinderen die zeggen een nieuw hartje te hebben gekregen (misschien eigen kinderen, of was dit bij jezelf zo)? Hoe gingen anderen in je omgeving en hoe ga jij hier mee om?

Ja ik ken twee van zulke kinderen. De één leeft niet meer en stierf toen hij 6 jaar was. De ander is nu volwassen en leeft niet (meer) als christen. Ik wil een paar dingen delen waar je over na kunt denken als je kind zegt: Ik heb een nieuw hartje.

Vragen stellen, bijvoorbeeld: O wat mooi. Daar ben ik heel blij mee. Maarre ... hoezo dan, had je geen nieuw hartje dan etc.

Het is belangrijk om te checken of het helder is bij je kind wat een nieuw hartje is (wij gebruikten die term nooit). Is het bij je kind gelinkt aan de vergeving van zonden door Jezus Christus?

Voor jezelf:

1. Is er toegenomen belangstelling voor de Heere Jezus en geestelijke dingen in mijn kind?
2. Heeft het verdriet over de verkeerde dingen die het gedaan heeft (en doet)?
3. Gaat mijn kind meer op de Heere Jezus lijken en de zonde haten?
4. Vertoont mijn kind vruchten van de Geest (op zijn/haar niveau)?

Als alles wat je ziet hetzelfde blijft en je over een langere periode niets ziet van bovenstaande dingen kun je met het kind een gesprekje aan gaan en vragen hoe het nu denkt over "het nieuwe hartje". Het vraagt fijngevoeligheid en veel gebed. Ik zou hier wel een verschil willen maken tussen een kind, dat weet dat het zonde gedaan heeft en daarna tot bekering kwam en degenen die van jongsafaan (peuter die niet kan praten bijvoorbeeld) geleid zijn. De laatste kennen geen periode van donker-licht en bij het opgroeien is te zien dat zij de Heere steeds meer gaan liefhebben en dicht bij Hem (blijven) leven.

J.C. Philpot schreef:Hoe ga je om met jonge kinderen die zeggen een nieuw hartje te hebben gekregen?

Ik zou zelf willen waken voor de volgende manieren van omgaan met zo'n kind:
* Tegen een kind zeggen: "dat kan niet". Dit kan een grote impact hebben op een kind. Verder getuigd het van ongeloof, dat de Heere ook nu nog werkt in kinderharten. Ook kun je van een kind niet vragen dat het zaken op dezelfde manier verwoord als volwassenen.
* Een kind bevestigen in zichzelf. Ook een kind moet zijn zekerheid vinden bij de Heere, en niet in dat pappa of mamma zeggen dat het kind een nieuw hartje heeft. Wel mogen we een kind op de betrouwbaarheid van Gods beloften wijzen. Jaren geleden las ik dat ds. J.J. ten Brinke ergens in een interview zei: ik hoef niet tegen een kind te zeggen: "met jou zit het goed". Maar wel: "Met de Heere zit het goed"

Het lijkt het me goed om op een bijbelse manier in de gezinsmomenten vanuit de bijbel uit te leggen wat de Heere Jezus heeft gedaan en wie Hij wil zijn voor zondaren, wat bekering en geloof inhouden, wat daar bij komt kijken en wat daar de vruchten van zijn. Maar dat doen we als het goed is sowieso al.

Kennen jullie jonge kinderen die zeggen een nieuw hartje te hebben gekregen (misschien eigen kinderen, of was dit bij jezelf zo)? Hoe gingen anderen in je omgeving en hoe ga jij hier mee om?

Tere vragen Philpot. Ik heb mijn zoon al meerdere malen bij een Heilig Avondmaal met de tranen in zijn ogen horen zeggen: 'ik wil ook zo graag dicht bij de Heere zijn'. En: 'ik weet dat hij mijn zonden vergeven heeft'. Ik spreek met hem, bid voor en met hem. Verder probeer ik het ook heel erg bij de Heere te laten. Hij weet wat nodig en goed is en hoe het staat met mijn kinderen.
Het is een korte reactie, maar ik vind het best een moeilijk onderwerp, zeker voor het forum.

Paulus is niet zo voorzichtig: Kolossenzen 2

5 Want hoewel ik met het vlees van u ben, nochtans ben ik met den geest bij u, mij verblijdende en ziende uw ordening, en de vastigheid van uw geloof in Christus. 7 Geworteld en opgebouwd in Hem, en bevestigd in het geloof, gelijkerwijs gij geleerd zijt, overvloedig zijnde in hetzelve, met dankzegging. 6 Gelijk gij dan Christus Jezus, den Heere, hebt aangenomen, wandelt alzo in Hem;