Zeeuw schreef:

JCRyle schreef:Het gaat ook niet over het mishandelen van een kind, maar over de zogeheten corrigerende tik. Het eerste is helder: fout. Het tweede is geen mishandeling, al wordt het tegenwoordig wel zo gezien. En dat is dus de vraag: moet je dat herinvoeren/voortzetten of afschaffen. Ik denk dat je Bijbels gezien mag pleitten voor de corrigerende tik. De Bijbel spreekt niet voor niets over tucht en roede. En dat wordt niet getypeerd door woede of boosheid, maar door liefde. Ten diepste was de ballingschap ook liefde van God voor Zijn volk.

Maar dan alleen door de ouders of ook op school?

Ik zeg alleen de ouders, die zijn verantwoordelijk voor de opvoeding. De school zie ik in principe meer als onderwijsgevende instelling en minder als opvoeder. Waar komt eigenlijk dat opvoedersschap van een school vandaan?

Dat de bijbelschrijvers deze teksten letterlijk bedoelden, wil nog niet zeggen dat God in deze tijd wil dat wij deze teksten letterlijk zouden interpreteren én toepassen.

Natuurlijk moet je erg uitkijken met alles wat ons onwelgevallig is, tijdgebonden te verklaren. Maar dit soort teksten zomaar één op één toepassen, lijkt mij niet slim. De opvoedwetenschap is er in de tussentijd een stuk op vooruit gegaan.

JCRyle schreef:Het gaat ook niet over het mishandelen van een kind, maar over de zogeheten corrigerende tik. Het eerste is helder: fout. Het tweede is geen mishandeling, al wordt het tegenwoordig wel zo gezien. En dat is dus de vraag: moet je dat herinvoeren/voortzetten of afschaffen. Ik denk dat je Bijbels gezien mag pleitten voor de corrigerende tik. De Bijbel spreekt niet voor niets over tucht en roede. En dat wordt niet getypeerd door woede of boosheid, maar door liefde. Ten diepste was de ballingschap ook liefde van God voor Zijn volk.

Een corrigerende tik kun je die geven met een roede?

samanthi schreef:

JCRyle schreef:Het gaat ook niet over het mishandelen van een kind, maar over de zogeheten corrigerende tik. Het eerste is helder: fout. Het tweede is geen mishandeling, al wordt het tegenwoordig wel zo gezien. En dat is dus de vraag: moet je dat herinvoeren/voortzetten of afschaffen. Ik denk dat je Bijbels gezien mag pleitten voor de corrigerende tik. De Bijbel spreekt niet voor niets over tucht en roede. En dat wordt niet getypeerd door woede of boosheid, maar door liefde. Ten diepste was de ballingschap ook liefde van God voor Zijn volk.

Een corrigerende tik kun je die geven met een roede?

Ja waarom niet? Die roede hoeft toch niet door midden?

JCRyle schreef:

samanthi schreef:

JCRyle schreef:Het gaat ook niet over het mishandelen van een kind, maar over de zogeheten corrigerende tik. Het eerste is helder: fout. Het tweede is geen mishandeling, al wordt het tegenwoordig wel zo gezien. En dat is dus de vraag: moet je dat herinvoeren/voortzetten of afschaffen. Ik denk dat je Bijbels gezien mag pleitten voor de corrigerende tik. De Bijbel spreekt niet voor niets over tucht en roede. En dat wordt niet getypeerd door woede of boosheid, maar door liefde. Ten diepste was de ballingschap ook liefde van God voor Zijn volk.

Een corrigerende tik kun je die geven met een roede?

Ja waarom niet? Die roede hoeft toch niet door midden?

Ik zie ja al voor me,heb je een stok of een takkenbos.

samanthi schreef:

JCRyle schreef:

samanthi schreef:

JCRyle schreef:Het gaat ook niet over het mishandelen van een kind, maar over de zogeheten corrigerende tik. Het eerste is helder: fout. Het tweede is geen mishandeling, al wordt het tegenwoordig wel zo gezien. En dat is dus de vraag: moet je dat herinvoeren/voortzetten of afschaffen. Ik denk dat je Bijbels gezien mag pleitten voor de corrigerende tik. De Bijbel spreekt niet voor niets over tucht en roede. En dat wordt niet getypeerd door woede of boosheid, maar door liefde. Ten diepste was de ballingschap ook liefde van God voor Zijn volk.

Een corrigerende tik kun je die geven met een roede?

Ja waarom niet? Die roede hoeft toch niet door midden?

Ik zie ja al voor me,heb je een stok of een takkenbos.

Ik had je vriendelijker ingeschat om eerlijk te zijn

@JCRyle

Als een kind tucht nodig heeft.... en dat heeft ieder kind... Dan mag de roede niet ontbreken. Maar de liefde tot het kind moet sterker zijn dan de pijn die de roede veroorzaakt. Ds. zegt het wel eens zo: Dat als het goed ligt, de ouder meer pijn voelt dan het kind, omdat hij het kind moet tuchtigen, dan dat het kind zelf van de tucht voelt. Achter de tucht moet de liefde schuilgaan. En niet de hardheid van boos zijn of wraak.
Dan zal de tuchtiger (ouder of leraar die over het kind gesteld is) meer pijn voelen dan de getuchtigde. Zo werkt immers ook de kerkelijke tucht?

-DIA- schreef:Als een kind tucht nodig heeft.... en dat heeft ieder kind... Dan mag de roede niet ontbreken. Maar de liefde tot het kind moet sterker zijn dan de pijn die de roede veroorzaakt. Ds. zegt het wel eens zo: Dat als het goed ligt, de ouder meer pijn voelt dan het kind, omdat hij het kind moet tuchtigen, dan dat het kind zelf van de tucht voelt. Achter de tucht moet de liefde schuilgaan. En niet de hardheid van boos zijn of wraak.
Dan zal de tuchtiger (ouder of leraar die over het kind gesteld is) meer pijn voelen dan de getuchtigde. Zo werkt immers ook de kerkelijke tucht?

In theorie wel...

Zo werkt het meestal niet hoor.

Met de bijbel in de hand kinderen letterlijk slaan en mishandelen, daar knapt een mens van op, dat is goed voor de rest van je leven
Schei toch uit zeg!
Je moet niet willen slaan en corrigerend tikken!!!
De grens is zo flinterdun tot mishandeling!
Én er word altijd uit onmacht, frustratie, nijdigheid geslagen/mishandeld!
Nooit uit liefde!
Als je dat gelooft ken je jezelf nog niet eens een klein beetje!

Orchidee schreef:Met de bijbel in de hand kinderen letterlijk slaan en mishandelen, daar knapt een mens van op, dat is goed voor de rest van je leven
Schei toch uit zeg!
Je moet niet willen slaan en corrigerend tikken!!!
De grens is zo flinterdun tot mishandeling!
Én er word altijd uit onmacht, frustratie, nijdigheid geslagen/mishandeld!
Nooit uit liefde!
Als je dat gelooft ken je jezelf nog niet eens een kleun beetje!

Orchidee schreef:Met de bijbel in de hand kinderen letterlijk slaan en mishandelen, daar knapt een mens van op, dat is goed voor de rest van je leven
Schei toch uit zeg!
Je moet niet willen slaan en corrigerend tikken!!!
De grens is zo flinterdun tot mishandeling!
Én er word altijd uit onmacht, frustratie, nijdigheid geslagen/mishandeld!
Nooit uit liefde!
Als je dat gelooft ken je jezelf nog niet eens een klein beetje!

Wat een overdreven reactie. Het is prima mogelijk om heel weloverwogen een corrigerende tik te geven. Heeft heus niet altijd met onmacht, frustratie en nijd te maken.
Je hebt voor een heel deel gelijk, maar door je manier van formuleren komt het niet echt als een serieuze bijdrage over. En dat is dan weer jammer ;-)

Op school vind ik dat dit niet kan, al zal ik de laatste zijn die een meester of juf op z'n vingers tikt (figuurlijk dan ) als hij een supervervelend kind een keer een draai om z'n oren geeft.

Thuis geef ik mijn kinderen af en toe wel een tik of pak ik ze stevig bij hun arm. Dat komt niet vaak voor, maar ik vind dat heel ver afstaan van mishandeling. Die corrigerende tik zal vast wel onmacht zijn, maar ik heb nu eenmaal niet van die dwingende ogen. Bijbels gezien denk ik dat er geen enkel bezwaar is tegen een dergelijke tik.

Vorige week heb ik er ook nog één een pak slaag gegeven (dat is een paar flinke tikken), en dat gebeurt echt zelden. Dat vond ik in dit geval echt verdiend: hij zat na ettelijke waarschuwingen één van de andere kinderen echt te treiteren. In dit geval hoorde ik dit zelf; meestal klaagt er iemand van de anderen over zoiets, en dan doe ik dit niet zomaar.

Bij mijzelf was het ongeveer hetzelfde: zeer zelden kreeg ik echt een pak slaag. Eerst was ik dan boos, maar als dan tien minuten op m'n kamer had gezeten, begon het besef te komen dat het ook wel mijn eigen schuld was. Dan maak je het weer goed, en dan kun je weer verder.

Je krijgt echt niets van een pak slaag, hoor. We zijn ook wel eens te lief voor elkaar geworden, denk ik. Ik zou me zorgen gaan maken als kinderen bang voor je worden, of als je het niet meer kunt uitpraten daarna. Het wordt bij ons altijd weer heel snel goed gemaakt.

Soms vraag ik me wel af: al die ouders die zeggen dat ze het met woorden af kunnen, spreken die de waarheid wel? En vervolgens: ik hoorde vandaag iemand op straat in Rotterdam tegen zijn kind tekeer gaan. Deze moeder (of oma) kon het met woorden wel af... maar ze was het kind dan ook figuurlijk helemaal de grond in aan het trappen. Ik dacht: als ze nog even doorgaat, zeg ik er iets van. Dat noem ik veel eerder mishandeling dan een tik.

Orchidee schreef:Met de bijbel in de hand kinderen letterlijk slaan en mishandelen, daar knapt een mens van op, dat is goed voor de rest van je leven
Schei toch uit zeg!
Je moet niet willen slaan en corrigerend tikken!!!
De grens is zo flinterdun tot mishandeling!
Én er word altijd uit onmacht, frustratie, nijdigheid geslagen/mishandeld!
Nooit uit liefde!
Als je dat gelooft ken je jezelf nog niet eens een klein beetje!

Wie zijn eigen vlees en bloed mishandeld is een mens zonder gevoel.
Nooit mag een men een kind mishandelen, en helemaal niet met de Bijbel in de hand? Hoe leest u dat dan?